Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να οικοδομήσεις ένα αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, που να καλύπτει πραγματικά τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού.Ο πρώτος τρόπος είναι ο ουτοπικός ή αλλιώς, η μέθοδος Κάστρο. Αυτή η μέθοδος υποστηρίζει πως ο γενικός οικονομικός εξισωτισμός είναι η βάση για την κοινωνική ευημερία. Βέβαια, ιστορικά αποδείχθηκε πως εκτός από τις εκπτώσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα ούτε ευημερία έφερε ούτε πραγματική ισότητα. Μάλιστα, στις δόξες της, δημιούργησε και τραγελαφικά επεισόδια, με τον Κάστρο να προσπαθεί να δημιουργήσει μόνος του, διαβάζοντας κτηνιατρική και βιολογία, ένα νέο είδος αγελάδας που θα παράγει περισσότερο γάλα για τον λαό.
Η δεύτερη μέθοδος είναι η νεοφιλελεύθερη. Η μέθοδος αυτή υποστηρίζει πως η αγορά (δηλαδή χονδρικά, οι τραπεζίτες, οι παραγωγοί και οι καταναλωτές) είναι από μόνη της αρκετά σοφή και εάν την αφήσεις ελεύθερη, χωρίς κοινωνικο-πολιτικούς περιορισμούς και ρυθμίσεις μπορεί να δημιουργήσει περισσότερη ευημερία από κάθε άλλο σύστημα ρυθμισμένης οικονομίας. Και το σύστημα αυτό έχει με σαφήνεια αποτύχει ιστορικά.
Η τρίτη μέθοδος είναι αυτή που ακολούθησε η Ελλάδα και άλλες ημιαναπτυγμένες οικονομίες, με υψηλό βαθμό κοινωνικών και πολιτικών παρεμβάσεων στην οικονομία. Το σύστημα αυτό δουλεύει οριακά, παράγοντας και αναπαράγοντας μια μίζερη οικονομική κατάσταση, που συνοψίζεται σε υψηλούς φόρους και χαμηλής ποιότητας ή απόδοσης παροχές. Η μικρή, συνήθως, μεσαία τάξη αυτού του συστήματος έχει αποκτήσει κάποιον πλούτο κυρίως μέσω της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, και αυτό διότι είναι πολύ δύσκολο κάποιος να συσσωρεύσει υψηλά κεφάλαια σε μια χώρα μειωμένης παραγωγικής δραστηριότητας και υψηλών φόρων.
Ανεξαρτήτως του τρόπου που έχει κερδίσει την ευημερία της αυτή η μικρή σε μέγεθος μεσαία τάξη αναγκάζεται να πληρώνει τις καλές υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης και ασφάλειας που αναζητά, γεγονός που αθροίζει εμμέσως στα φορολογικά της βάρη, αφού η πληρωμή αυτών των επιπλέον υπηρεσιών που αγοράζει μπορούν να θεωρηθούν και ως ένα είδος περαιτέρω φορολόγησης. Στην Ελλάδα αυτή η κοινωνική τάξη μεγάλωσε και πλούτισε δυσανάλογα πολύ τις τελευταίες δεκαετίες λόγω των εισροών κοινοτικών πόρων, αλλά και της διατήρησης του παλαιού μοντέλου διαμεσολάβησης και διαφθοράς που επιβλήθηκε από τις παρεμβάσεις, ανεπίσημες και επίσημες, του κράτους και του πολιτικού συστήματος που κρύβονταν πίσω του, στην οικονομία.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου