Ευτυχώς, εγώ είμαι αλλιώς
Κάποιος χτυπήθηκε.
Κάποιος αδικήθηκε.
Κάποιος βιάστηκε και κάποιος εκβιάστηκε.
Κι εγώ τι να κάνω;
Κρίμα. Μα πάλι καλά. Δεν ήμουν εγώ.
Κάποιος στο δρόμο έμεινε και κάποιος μοναχός του ξέμεινε.
Στεναχωρήθηκα. Ας πρόσεχε.
Εγώ όμως είμαι αλλιώς.
Εγώ είμαι παλιός.
Εγώ θα τη γλιτώσω. Την πάρτη μου θα σώσω.
Εχτές διώξανε τον δίπλα. Του άξιζε του μπίχλα.
Εγώ θα τη γλιτώσω.
Δεν θα τους θυμώσω.
Με κάτω το κεφάλι δε με βλέπουνε οι άλλοι.
Ας πρόσεχαν. Δε φταίω εγώ.
Άλλο εγώ.
Είμαι καλός και ταπεινός. Ανέκφραστος και δουλικός.
Πάντα έτσι ήταν ο κόσμος αυτός.
Ακόμα κι άμα άλλαζε, εγώ δεν ξέρω πως.
Παλί καλά που δεν είμαι χαζός. Εγώ θα την γλιτώσω.
Απέναντι, ένα καλύβι καίγεται.
Μα όχι το δικό μου.
Ευτυχώς, εγώ θα τη γλιτώσω.
Τον κόσμο δεν μπορώ να σώσω.
Κάτι συνέβη. Κάποιος με έσπρωξε.
Κάποιος με έριξε και μακριά με πέταξε.
Γύρισα σπίτι μου. Κι αυτό καιγότανε.
Βοήθεια!
Που πήγαν όλοι;
Όλοι; Μόνος μου;
Τι θα κάνω μόνος μου;
Κεμάλ;
Ακούς Κεμάλ;
Τελικά, δεν ήμουν αλλιώς.
Όλοι το ίδιο ήμασταν.
ΠΗΓΗ: RAMNOUSIA
Με σημερινό σημείωμά της η Barclays προειδοποιεί ότι η επιθεώρηση της τρόικας του Σεπτεμβρίου θα είναι εξαιρετικά δύσκολη και γεμάτη με καθυστερήσεις, στο οποίο φαίνεται ότι το timing για μια λύση στο χρηματοδοτικό κενό του ελληνικού προγράμματος διάσωσης είναι ένα σταυρόλεξο για πραγματικά δυνατούς λύτες.
Όπως εξηγεί η Barclays, το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης θα ξεμείνει από χρήματα πριν από τα τέλη του 2014, με το χρηματοδοτικό κενό να προκύπτει από τη χαμηλότερη των προβλέψεων ανάπτυξη του 2012, το πρόσθετο κόστος για την επαναγορά ομολόγων και τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.
Σε αυτό το στάδιο, ο βρετανικός επενδυτικός οίκος δεν θεωρεί ότι η Ελλάδα θα είναι σε θέση με επιστρέψει στη χρηματοδότηση μέσω της αγοράς ομολόγων έως και τα τέλη του 2014, κάτι που σημαίνει ότι η επέκταση του προγράμματος διάσωσης θα είναι αναγκαία. Και την ίδια στιγμή, τονίζει ότι η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είναι κάθε άλλο παρά διασφαλισμένη, καθώς η επίτευξη του στόχου για χρέος στο 120% του ΑΕΠ έως το 2020 θα απαιτήσει σημαντικά μέτρα ελάφρυνσης των υποχρεώσεων.
Έτσι, η Barclays πιστεύει ότι η Ελλάδα θα βρεθεί και πάλι στο μικροσκόπιο το φθινόπωρο, με την επόμενη επιθεώρηση της τρόικας, του Σεπτεμβρίου, να πυροδοτεί έναν ακόμα πολύπλοκο γύρο διαπραγματεύσεων. Όμως, η διαφορετική ατζέντα καθενός από τα εμπλεκόμενα μέρη κάνει τις διαπραγματεύσεις δύσκολες, τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς το timing. Ειδικότερα:
* Η ελληνική κυβέρνηση θέλει να χρησιμοποιήσει τις επιδόσεις της στη μείωση του ελλείμματος για να πιέσει για την ελάφρυνση του χρέους που προβλέπεται από ειδικό όρο του μνημονίου (αυτό απαιτεί την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013, με τα σχετικά επίσημα στοιχεία να ανακοινώνονται τον Απρίλιο του 2014).
* Το ΔΝΤ πιέζει ολοένα και περισσότερο για ελάφρυνση του χρέους με haircut στα δάνεια διάσωσης που έχουν δώσει οι Ευρωπαίοι, καθώς κάποια μέλη του ανησυχούν (βλ. Βραζιλία) και επιθυμούν την απελευθέρωση των πόρων του ταμείου από την ελληνική διάσωση.
* Η Κομισιόν, από την άλλη πλευρά, θέτει στο τραπέζι ένα τρίτο πρόγραμμα διάσωσης, όμως, με δεδομένο ότι οι γερμανικές εκλογές δεν θα έχουν βγει από τη μέση πριν από τα τέλη του Σεπτεμβρίου, δεν υπάρχει περιθώριο έως τότε να γίνουν συζητήσεις ή έστω να υπάρξει κάποια απόκλιση από τη σκληρή στάση που ακολουθεί έως τώρα. Όμως, εν όψει των ευρωεκλογών του Μαΐου, η Κομισιόν πιέζεται να βρει μια λύση για τις περιφερειακές χώρες πριν από το πρώτο τρίμηνο του 2014, εκτιμά η Barclays.
“Συνολικά, πιστεύουμε ότι η επιθεώρηση του Σεπτεμβρίου θα εμφανίσει σημαντικές καθυστερήσεις, τουλάχιστον έως ότου έχει εκλεγεί νέα κυβέρνηση στη Γερμανία. Αλλά ακόμα και μετά από αυτό, η Κομισιόν ίσως θελήσει να κινηθεί αργά”, σημειώνουν οι αναλυτές της Barclays επισημαίνοντας τους ακόλουθους λόγους:
* Πρώτον, η Κομισιόν θα θέλει να στηριχθεί σε συγκεκριμένα στοιχεία, δηλαδή να περιμένει έως τον Απρίλιο του 2014 και μετά να συμφωνήσει στα όποια μέτρα ελάφρυνσης του χρέους (και βέβαια, υπό όρους για τη μελλοντική πρόοδο του προγράμματος). Ίσως, μάλιστα, ζητήσει περαιτέρω μέτρα, τα οποία η ελληνική πλευρά ενδέχεται να θεωρήσει απαράδεκτα, σημειώνει ο οίκος.
* Δεύτερον, οι χώρες μέλη θα πρέπει να διασφαλίσουν την έγκριση των κοινοβουλίων τους, λαμβάνοντας υπόψη ότι κάποιες χώρες της περιφέρειας ίσως χρειαστούν προσαρμογές στα προγράμματα διάσωσής τους. Συγκεκριμένα, η Πορτογαλία ίσως χρειαστεί και αυτή επέκταση. Σε κάθε περίπτωση, οι κυβερνήσεις του πυρήνα θα πρέπει να κινηθούν προσεκτικά, γιατί το τελευταίο που θέλουν οι φορολογούμενοί τους είναι να πληρώσουν για νέα πακέτα διάσωσης ή ελάφρυνση χρεών.
* Τρίτον, η Κομισιόν ίσως θελήσει να αποφύγει τα ad hoc μέτρα και να επιλύσει το ελληνικό πρόβλημα στο πλαίσιο ενός ευρύτερου προγράμματος εμβασμάτων στην Ευρωζώνη, το οποίο, ωστόσο, δεν έχει συμφωνηθεί ακόμα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Barclays εκτιμά ότι οι διαπραγματεύσεις για την Ελλάδα θα είναι παρατεταμένες και δύσκολες και η πρόοδος θα είναι στην καλύτερη περίπτωση σταδιακή. Έστω και εάν η επιμήκυνση του ελληνικού προγράμματος δεν θα είναι αυτή τη φορά ιδιαίτερα ακριβή, με δεδομένο ότι η χώρα εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα.
Στο πλαίσιο αυτό, ο οίκος προειδοποιεί ότι οι καθυστερήσεις και η αβεβαιότητα θα επιβαρύνουν το ελληνικό ΑΕΠ, την ώρα που η οικονομία εμφανίζει σημάδια σταθεροποίησης. Και όσο επιστρέφει η συζήτηση περί εξόδου από το ευρώ, τόσο μικρότερη και διατηρήσιμη θα είναι η ανάπτυξη του 2014.
Για να μην έχουμε καμία αμφιβολία για τον τραγελαφικό χαρακτήρα του "success story" και της "ανάκαμψης" που ευαγγελίζονται οι εθνοσωτήρες μας...
ΠΗΓΗ: defencenet.gr
Αποκαρδιωτικά για την Ελλάδα είναι τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξήγαγε η βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων σχετικά με τις μειώσεις μισθών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για άλλη μία φορά, η χώρα μας καταγράφει αρνητική πρωτιά, καθώς βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των χωρών-μελών, όσον αφορά στις μειώσεις μισθών.
Η συλλογή στοιχείων έγινε κατόπιν αιτήματος των Εργατικών της αντιπολίτευσης.
Αναλυτικά τα στοιχεία
Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της ύφεσης, από τα μέσα του 2010 έως σήμερα, αποκαλύφθηκε ότι το ωρομίσθιο του εργαζομένου στην Ελλάδα έχει υποστεί μείωση της τάξης του 11,3%. Ακολουθούν, μεταξύ άλλων, η Πορτογαλία και η Ολλανδία, ενώ στη Βρετανία, όπου επικεντρώνεται η έκθεση, το ποσοστό της μείωσης αγγίζει το 5,5%.
Πτώση στις απολαβές τους κατά 3,3% έχουν υποστεί και οι εργαζόμενοι στην Ισπανία την ίδια περίοδο, ενώ στην Κύπρο το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται στο 3%.
Αντιθέτως, στη Γερμανία τα ωρομίσθια αυξήθηκαν κατά 2,7% την περίοδο της ύφεσης και στη Γαλλία κατά 0,4%.
Πάρα ταύτα η μεγαλύτερη άνοδος έχει σημειωθεί στην Βουλγαρία (13,2%).
Συγκεντρωτικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση το μέσο ωρομίσθιο έχει ελαττωθεί κατά 0,7% και στην Ευρωζώνη κατά 0,1%.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης σε πρόσφατη έκθεσή του είχε προβλέψει ότι η ελληνική οικονομία θα παρουσιάσει ύφεση και το 2014, για έβδομο δηλαδή κατά σειρά χρόνο, με το ΑΕΠ να συρρικνώνεται κατά 1,2%. Επιπλέον είχε εκτιμήσει ότι η ανεργία θα αγγίξει το 28% έως και τα τέλη του 2014. Στην έκθεσή του για τον δείκτη ευημερίας, ο ΟΟΣΑ ανέφερε ότι το μέσο καθαρό εισόδημα ενός νοικοκυριού στην Ελλάδα ανέρχεται στα 20.440 δολάρια ετησίως (15.890 ευρώ), ποσοστό ελαφρώς χαμηλότερο από τον μέσο όρο στις χώρες-μέλη (23.047 δολάρια το χρόνο).
Στο 4,6% η ύφεση
Στο μεταξύ η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε σήμερα ότι η ύφεση στην Ελλάδα κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2013, ανήλθε στο 4,6%. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ύφεση παρουσίασε επιβράδυνση, καθώς το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, το ΑΕΠ είχε μειωθεί κατά 5,6%. Κατά τη διάρκεια του 2012, το ΑΕΠ μειωνόταν με ρυθμό άνω του 5,7% (έως 6,7%).
Στα 2,6 δισ. ευρώ το πρωτογενές πλεόνασμα
Στα 2,6 δισ. ευρώ ή 1,4% του ΑΕΠ ανήλθε την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου το πρωτογενές πλεόνασμα της κεντρικής κυβέρνησης, όπως έδειξαν τα προσωρινά στοιχεία εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 1ο επτάμηνο του 2013, όπως τα ανακοίνωσε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας. Ο στόχος που είχε τεθεί ήταν για έλλειμμα 3,1 δισ. ευρώ.
Σημειώνεται πως τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν δεν περιλαμβάνουν τους προϋπολογισμούς των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς και τους τόκους για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.
ΠΗΓΗ: defencenet.gr
Νέα δεδομένα δημιουργούνται γύρω από τον αγωγό TAP, ο οποίος κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά στη Ουάσιγκτον, αναβαπτίζεται γεωπολιτικά. Το θέμα του αγωγού φυσικού αερίου, βρέθηκε στην κορυφή της ατζέντας των ενεργειακών θεμάτων που συζητήθηκαν κατά το ταξίδι του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά στη Ουάσιγκτον όχι μόνο για εθιμοτυπικούς λόγους αλλά κυρίως για λόγους ουσίας. Και αυτό, γιατί όπως φάνηκε από τις επαφές στην αμερικανική πρωτεύουσα, το ενδιαφέρον των ΗΠΑ εστιάζεται στην επόμενη μέρα, την αναβάθμιση της σημασίας του αγωγού, τις ευρύτερες συνέργειες αλλά και το τι μέλλει γενέσθαι με το συνολικό πακέτο που αφορά στην ενεργειακή ασφάλεια και την διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών προμήθειας της ευρύτερης περιοχής της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Τι προσδοκά η Ουάσιγκτον από τον TAP; Καθώς τα Βαλκάνια είναι μια περιοχή που επί της ουσίας μονοπωλείται από το ακριβό ρωσικό φυσικό αέριο, στόχος είναι ο TAP να μετατραπεί σε ένα “νέο Nabucco” δηλαδή να παίξει το ρόλο του αγωγού που θα τροφοδοτήσει όλα τα Βαλκάνια. Και εδώ θα πρέπει να σημειωθεί η στροφής της αμερικανικής ενεργειακής διπλωματίας, η οποία είχε τα τελευταία χρόνια υποστηρίξει ανοιχτά την επιλογή του Nabucco … «original», δηλαδή του ανταγωνιστικού αγωγού αερίου που είχε προταθεί από γερμανικές, αυστριακές και τουρκικές εταιρείες χωρίς να περιλαμβάνεται στις χώρες διέλευσης η Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στις ΗΠΑ λοιπόν είχαμε την επισφράγιση της στροφής αυτής, με το επίσημο «χρίσμα» που δόθηκε στον TAP.
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη η τροφοδοσία εκτός της Ελλάδας και της Αλβανίας, επιπρόσθετα της Βουλγαρίας, της Βοσνίας και του Μαυροβουνίου. Επίσης πολύ πιθανή θεωρείται η διασύνδεση με τα Σκόπια ενώ ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο, ο αγωγός να πάει ακόμη βορειότερα προς την Κροατία, πιθανόν και τη Ρουμανία. Δηλαδή στην πραγματικότητα ο TAP στα μάτια των αμερικανών μετατρέπεται σε «πολιορκητικό κριό» που εισβάλει σε αγορές που μέχρι σήμερα μονοπωλούνταν από τις ενεργειακές εξαγωγές της Μόσχας.
Σε αυτή τη διαδικασία, δηλαδή τη μετατροπή του αγωγού TAP σε ένα νέο Nabucco, η Ελλάδα είναι βασικός παίκτης και «εταίρος». Και αυτό όχι μόνο γιατί θα αποκτήσει μετοχικό μερίδιο στην εταιρεία λειτουργίας του αγωγού αλλά επιπλέον γιατί έχει αποκτήσει άμεση εταιρική σχέση με την κρατική εταιρεία του Αζερμπαϊτζάν Socar, η οποία «συγκατοικεί» με το Ελληνικό Δημόσιο στο μετοχικό κεφάλαιο του. Η Ελλάδα μάλιστα καλείται να συνεισφέρει στους ευρύτερους σχεδιασμούς με δύο κομβικά project: τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό φυσικού αερίου IGB αλλά και τις υποδομές υποδοχής υγροποιημένου φυσικού αερίου τόσο στη Ρεβυθούσα (υφιστάμενος) όσο και πιθανόν στην Καβάλα (σχεδιάζεται).
LNG
O νέος ενεργειακός χάρτης των Βαλκανίων όπως διαμορφώνεται δημιουργεί πρόσθετες πιθανές συνέργειες στην αγορά του LNG. Πληροφορίες θέλουν την αμερικανική πλευρά να έχει εκδηλώσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το project δημιουργίας υποδομής νέου terminal στη Βόρεια Ελλάδα, το οποίο και θα μπορεί να υποδέχεται υγροποιημένο φυσικό αέριο, όχι μόνο για τις ανάγκες της Ελλάδας αλλά και με κατεύθυνση προς τα Βαλκάνια. Το αμερικανικό ενδιαφέρον εξηγείται και από τη δυναμική είσοδο που ετοιμάζουν αμερικανικές εταιρείες στην Ευρωπαϊκή αγορά ως εξαγωγείς υγροποιημένου φυσικού αερίου από σχιστόλιθο (Exxon Mobil, Conoco Philips, Cheniere και άλλες). H ΔΕΠΑ προγραμματίζει την κατασκευή υπεράκτιου τερματικού σταθμού αεριοποίησης στην Καβάλα, στοχεύοντας κυρίως στην τροφοδοσία των Βαλκανίων. Και παράλληλα προχωρά με βάση το πρόγραμμα και την ανάπτυξη του ελληνοβουλγαρικού αγωγού φυσικού αερίου IGB. Ο αγωγός IGB υπογραμμίζεται ότι είχε ζητηθεί ως προαπαιτούμενο και απαραίτητη υποδομή, από το κονσόρτιουμ του Shah Deniz κατά τη διάρκεια της επιλογής μεταξύ TAP και Nabucco, καθώς το Μπακού, επιθυμούσε να έχει διέξοδο για το αέριό του όχι μόνο προς την Ιταλία αλλά και προς το βορά στα Βαλκάνια.
Τέλος εκτιμάται ότι οι εξελίξεις διαφοροποιούν σημαντικά το τοπίο σε σχέση και με τις αποκρατικοποιήσεις. Όπως παρατηρούν καλά πληροφορημένες πηγές της αγοράς, οι εταιρείες που θα ενδιαφερθούν στη νέα προκήρυξη για τη ΔΕΠΑ, με βάση τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται δε θα στοχεύουν μόνο στην εγχώρια αγορά αερίου, αλλά σε ευρύτερες συνέργειες που αφορούν στην αγορά των Βαλκανίων. Υπό το πρίσμα αυτό, δημιουργούνται προσδοκίες για παρουσία δυτικών παικτών στους διαγωνισμούς όχι μόνο της ΔΕΠΑ αλλά και της ΔΕΗ και των ΕΛΠΕ.
ΠΗΓΗ:energypress.gr
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προφανώς υπό το βάρος των διεθνών πιέσεων που ασκούνται κατά της ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, δηλώνει απερίφραστα ότι είναι αποκλειστικά της ελληνικής κυβέρνησης η απόφαση να πουλήσει τις εταιρείες ύδρευσης ΕΥΔΑΠ/ΕΥΑΘ. Αυτό απαντά ο Επίτροπος Όλι Ρέν, σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Χουντή.
Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής στην ερώτησή του, αφού μνημόνευε το 1.5 εκατομμύριο υπογραφές Ευρωπαίων πολιτών της πρωτοβουλίας «Right2Water», αλλά και το άρθρο 345 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί της υποχρέωσης της ΕΕ να διατηρεί την ουδετερότητά της, όσον αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς των επιχειρήσεων (δημόσιο ή ιδιωτικό), ρωτούσε την Κομισιόν κατά πόσο «θα ήταν θετική σε ενδεχόμενο αίτημα από την ελληνική κυβέρνηση για εξαίρεση των εταιριών ύδρευσης από το γενικό ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων που πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα».
Στην απάντησή του ο Επίτροπος Όλι Ρέν δηλώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η Κομισιόν «δεν έχει πολιτική που να υποχρεώνει τα κράτη μέλη να ιδιωτικοποιούν τις υπηρεσίες ύδρευσης», καθώς επίσης ότι «η διαχείριση των υδάτινων πόρων αποτελεί ευθύνη των κρατών μελών, και γι αυτόν το λόγο έχει πάρει ουδέτερη θέση επί του θέματος της δημόσιας ή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας των υδάτινων πόρων, σύμφωνα με το άρθρο 345 της ΣΛΕΕ», αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι «το νερό είναι δημόσιο αγαθό που έχει ζωτική σημασία για τους πολίτες».
Στη συνέχεια της απάντησής του, ο Επίτροπος Ρέν, αναφερόμενος συγκεκριμένα ελληνικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, δείχνει την ελληνική κυβέρνηση, τονίζοντας ότι «Τα περιουσιακά στοιχεία που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης για τις χώρες του προγράμματος είναι το αποτέλεσμα των αποφάσεων των εθνικών αρχών και μόνον. Οι συζητήσεις στο πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής επικεντρώνονται στις γενικές ανάγκες χρηματοδότησης του προγράμματος, περιλαμβανομένων των εσόδων ιδιωτικοποίησης από την πώληση κρατικών περιουσιακών στοιχείων σε επενδυτές, αλλά η κατάρτιση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και η επιλογή των περιουσιακών στοιχείων, αποτελεί αποκλειστική ευθύνη των οικείων κρατών μελών».
Παραμένει, επομένως, το ερώτημα προς την ελληνική κυβέρνηση και το τροικάνο επιτελείο του κ. Στουρνάρα, γιατί επιμένει στο ξεπούλημα δύο κερδοφόρων, και μάλιστα αυτού του πολύ σημαντικού χαρακτήρα, επιχειρήσεων.
Ακολουθούν η ερώτηση του Νίκου Χουντή και η απάντηση του Επιτρόπου Όλι Ρέν:
Ερώτηση P-007557/2013 προς την Επιτροπή
Nikolaos Chountis (GUE/NGL)
Θέμα:Ιδιωτικοποίηση των εταιριών ύδατος της Ελλάδας
Ο Επίτροπος κ. Barnier, σε δήλωσή του (21/6/2013), εκδήλωσε την προθυμία του να προχωρήσει στην «απομάκρυνση του νερού από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης», προκειμένου να πείσει τους πολίτες ότι, «το νερό δεν είναι προς ιδιωτικοποίηση». Ταυτόχρονα, όμως, η Επιτροπή, μέσω της Τρόικα, έχει επιβάλει στην ελληνική κυβέρνηση την πώληση των δύο μεγαλύτερων δημόσιων επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης στην Ελλάδα, της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Με τον τρόπο αυτό, προχωρά ουσιαστικά στην ιδιωτικοποίηση του τομέα ύδατος, ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση με τις διαβεβαιώσεις του κ. Barnier, με το άρθρο 345 της ΣΛΕΕ περί ουδετερότητας στο καθεστώς ιδιοκτησίας, με διάφορα ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά κυρίως με την επιθυμία των Ευρωπαίων πολιτών, όπως εκφράστηκε και από τις 1,5 εκατομμύρια υπογραφές που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της πρωτοβουλίας right2water. Με δεδομένο επίσης ότι οι δύο αυτές επιχειρήσεις είναι κερδοφόρες και έχουν από μόνες τους τη δυνατότητα εκσυγχρονισμού του δικτύου τους όσο και των παρεχόμενων υπηρεσιών, χωρίς την ανάγκη προσφυγής σε ιδιωτικά κεφάλαια, ερωτάται η Επιτροπή:
Θα ήταν θετική σε ενδεχόμενο αίτημα από την ελληνική κυβέρνηση για εξαίρεση των εταιριών ύδρευσης από το γενικό ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων που πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα; Αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις;
Απάντηση του κ. Rehn εξ ονόματος της Επιτροπής
Η Επιτροπή έχει ήδη δηλώσει ότι δεν έχει πολιτική που να υποχρεώνει τα κράτη μέλη να ιδιωτικοποιούν τις υπηρεσίες ύδρευσης. Η Επιτροπή αναγνωρίζει ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό που έχει ζωτική σημασία για τους πολίτες και ότι η διαχείριση των υδάτινων πόρων αποτελεί ευθύνη των κρατών μελών, και γι αυτόν το λόγο έχει πάρει ουδέτερη θέση επί του θέματος της δημόσιας ή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας των υδάτινων πόρων, σύμφωνα με το άρθρο 345 της ΣΛΕΕ. Η Επιτροπή έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα αποσύρει το νερό από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης και θα συνεχίσει να παρακολουθεί από κοντά την κατάσταση σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα.
Η επιλογή για το ποιες, σε ποιο βαθμό και με ποια σειρά θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν οι δημόσιες επιχειρήσεις ή τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία αποτελεί αποκλειστική ευθύνη των κρατών μελών, λαμβανομένων υπόψη των διάφορων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν και των στόχων που έχουν καθορίσει. Στην ΕΕ υπάρχει ένα ευρύ φάσμα δημόσιων και ιδιωτικών ιδιοκτησιακών καθεστώτων όσον αφορά τις εταιρίες ύδρευσης. Τόσο στα δημόσια όσο και στα ιδιωτικά καθεστώτα διαπιστώνονται περιπτώσεις με προβλήματα αλλά και περιπτώσεις που θεωρούνται επιτυχημένες. Η Επιτροπή εντούτοις θεωρεί ότι η ίδρυση μιας ρυθμιστικής αρχής και μια αγορά που λειτουργεί κατά τρόπο εύρυθμο αποτελούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την εγγύηση της επιτυχίας αυτών των καθεστώτων με στόχο την προστασία των συμφερόντων των καταναλωτών και την διατήρηση της ποιότητας του περιβάλλοντος.
Τα περιουσιακά στοιχεία που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης για τις χώρες του προγράμματος είναι το αποτέλεσμα των αποφάσεων των εθνικών αρχών και μόνον. Οι συζητήσεις στο πλαίσιο του προγράμματος προσαρμογής επικεντρώνονται στις γενικές ανάγκες χρηματοδότησης του προγράμματος, περιλαμβανομένων των εσόδων ιδιωτικοποίησης από την πώληση κρατικών περιουσιακών στοιχείων σε επενδυτές, αλλά η κατάρτιση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και η επιλογή των περιουσιακών στοιχείων, αποτελεί αποκλειστική ευθύνη των οικείων κρατών μελών.
ΠΗΓΗ:olympia.gr
Η εταιρεία χημικών και βιοκαυσίμων Ineos Group Holdings Ltd., με έδρα την Ελβετία, ανακοίνωσε ότι προχώρησε στην παραγωγή κυτταρινικής αιθανόλης από φυτικά απόβλητα σε μεγάλες ποσότητες, σε μονάδα της στη Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας, μέσα στον Αύγουστο θα γίνει η παράδοση του πρώτου εμπορικού φορτίου. Η Ineos Bio δεν έδωσε περισσότερες διευκρινίσεις σχετικά με την ακριβή ποσότητα αιθανόλης που παρήχθη, όμως η εξέλιξη είναι σημαντική δεδομένων και των κατηγοριών ότι οι υπάρχουσες μέθοδοι παραγωγής από αραβόσιτο ή ζαχαρότευτλα πλήττουν την τροφική αλυσίδα και ανεβάζουν τις τιμές των τροφίμων.
Εάν η εταιρεία καταφέρει να διατηρήσει σταθερή την παραγωγή στην αμερικανική μονάδα της, δημιουργούνται ελπίδες για μια νέα βιομηχανία που θα μπορεί να διοχετεύει στην αγορά ικανές ποσότητες καυσίμου από γρασίδι, σκουπίδια ή οτιδήποτε άχρηστο. «Ένα από τα εξοργιστικά σχόλια στη συζήτηση ήταν ότι [η τεχνολογία] δεν υπάρχει, κανείς δεν παράγει», δήλωσε στη Wall Street Journal ο Διευθύνων Σύμβουλος της Ineos Bio Πίτερ Ουίλιαμς. Τώρα «έρχεται. Είναι εδώ».
Όπως ο ίδιος εξήγησε, η τεχνολογία που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1990 με τη βοήθεια επιστημόνων του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας βασίζεται στη θέρμανση οργανικών υλικών, π.χ. αποβλήτων κήπου και ροκανιδιών και στην παραγωγή ενός μείγματος μονοξειδίου του άνθρακα και υδρογόνου. Στη συνέχεια, με τη χρήση βακτηριδίων παράγεται αιθανόλη.
Παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο όμιλος στην προσπάθειά του να φθάσει στην παραγωγή σε εμπορική κλίμακα, πλέον παράγει συνήθως περισσότερη ενέργεια απ’ όση καταναλώνει πουλώντας όση περισσεύει στον τοπικό πάροχο. Επόμενος στόχος είναι η παραγωγή «περισσότερης αιθανόλης από ένα τόνο ξύλου», σύμφωνα με το Ουίλιαμς.
Συγκεκριμένα, μόνο σε αυτήν τη μονάδα θα παράγονται 30 εκατ. λίτρα το χρόνο, ενώ μέσα στο 2014 θα αρχίσει η παραγωγή καυσίμου από στερεά αστικά απόβλητα.
Την ικανοποίησή του για την εξέλιξη εξέφρασε και το αμερικανικό υπουργείο που συνέβαλε στην ανάπτυξη της τεχνικής, αναφέροντας σε ανακοίνωσή του ότι «το ξεκλείδωμα της δυνατότητας για υπεύθυνη ανάπτυξη όλων των πλούσιων ενεργειακών πόρων των Ηνωμένων Πολιτειών αποτελεί βασικό κομμάτι της αμερικανικής ενεργειακής στρατηγικής που προβλέπει την αξιοποίηση όλων των πηγών».
(naftemporiki)
ΠΗΓΗ:
energypress.gr
Τη δική του απάντηση έδωσε ο γενικός γραμματέας Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής του ΥΠΕΚΑ, Κωνσταντίνος Μαθιουδάκης, σε έγγραφο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ), που του απεστάλη την περασμένη εβδομάδα, αναφορικά με την επιβάρυνση των τιμών των ναυτιλιακών καυσίμων με το κόστος των στρατηγικών αποθεμάτων και τις στρεβλώσεις στην αγορά.
Αναλυτικότερα, ο κ. Μαθιουδάκης αναφέρει στην επιστολή του ότι «δεν έχει περιέλθει σε γνώση της υπηρεσίας μας κανένα πρόβλημα διαταραχής εφοδιασμού ναυτιλιακού καυσίμου ακτοπλοΐας κατά την περίοδο Αυγούστου 2012 μέχρι σήμερα, το οποίο ενδεχομένως θα απαιτούσε την απελευθέρωση αποθεμάτων ασφαλείας.
Επιπλέον, τονίζεται ότι
- οι κάτοχοι αδειών διύλισης οφείλουν να τηρούν τουλάχιστον το 1/3 της υποχρέωσής τους για διατήρηση αποθεμάτων έκτακτης ανάγκης. Όσον αφορά στο ύψος του αποθέματος των λοιπών υπόχρεων, αυτό αφορά το σύνολο των προϊόντων καθεμίας των κατηγοριών του άρθρου 3 παρ. 1(Ν.4123/2013) στις οποίες περιλαμβάνονται τα προϊόντα, στα οποία κάθε υπόχρεος πραγματοποίησε εισαγωγές κατά τη διάρκεια του προηγούμενου ημερολογιακού έτους.
- Στο πλαίσιο των ανωτέρω, η Διεύθυνση Πετρελαϊκής Πολιτικής του ΥΠΕΚΑ τηρεί όλα τα σχετικά στοιχεία και ελέγχει τη συμμόρφωση όλων των υπόχρεων. Επισημαίνεται ότι η χώρα μας επί σειρά ετών τηρεί σταθερά την προβλεπόμενη από την εθνική και κοινοτική νομοθεσία υποχρέωση διατήρησης αποθεμάτων έκτακτης ανάγκης 90/365 ημερών.
- Κάθε σύμβαση που συνάπτεται με σκοπό την παροχή πρόσβασης σε αποθήκες τήρησης αποθεμάτων, στην οποία αναγράφονται και τα ανταλλάγματα τήρησης αποθεμάτων, κοινοποιείται στη Διεύθυνση Πετρελαϊκής Πολιτικής του ΥΠΕΚΑ. Όπως ορίζεται στο άρθρο 11 παρ. 5 του Ν. 3054/2002, «ο υπουργός Ανάπτυξης, ή κατ’ εξουσιοδότησή του η ΡΑΕ, μπορεί να δημοσιοποιεί στοιχεία τιμών πετρελαιοειδών προϊόντων και ανταλλαγμάτων για την τήρηση των αποθεμάτων ασφαλείας.
- Ειδικότερα όσον αφορά στον τρόπο υπολογισμού του κόστους διατήρησης, σας ενημερώνουμε ότι δυνάμει του νέου Κανονισμού Τήρησης Αποθεμάτων Έκτακτης Ανάγκης, ο οποίος ήδη έχει τεθεί σε διαβούλευση, όλοι οι υπόχρεοι προς τήρηση θα οφείλουν πλέον να γνωστοποιούν στην υπηρεσία μας τον αναλυτικό επιμερισμό των σταθερών και μεταβλητών στοιχείων του ανταλλάγματος τήρησης αποθεμάτων έκτακτης ανάγκης, της οποίας προσαύξησης ενσωματώνεται στα κόστη αυτά καθώς επίσης και τον τύπο ( formula) σύμφωνα με τον οποίο από τα επιμέρους στοιχεία υπολογίζεται και προκύπτει το υποβαλλόμενο αντάλλαγμα».
ΠΗΓΗ:
energypress.gr
Αναταράξεις επιφέρει στον τρόπο φορολόγησης των ακινήτων (κτίσματα, οικόπεδα, αγροτεμάχια) η εφαρμογή από το 2014 του νέου, ενιαίου φόρου. Σύμφωνα με το σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, ο ενιαίος φόρος για τα κτίσματα θα υπολογίζεται με κλίμακα 33 συντελεστών.
Θα ξεκινούν από τα 2 ευρώ το τ.μ. και θα φτάνουν έως τα 23,10 ευρώ ανά τ.μ., ανάλογα με την τιμή ζώνης. Ο τελικός φόρος θα προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό των συντελεστών που ισχύουν σε κάθε ζώνη, την επιφάνεια του ακινήτου και την παλαιότητα.
Η εξέλιξη αυτή, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δημιουργεί κερδισμένους και χαμένους. Για παράδειγμα, υψηλότερους φόρους θα πληρώσουν το 2014 οι ιδιοκτήτες ακινήτων των οποίων τα κτίσματα βρίσκονται σε περιοχές με τιμή ζώνης άνω των 2.000 ευρώ ανά τ.μ.
Αντίθετα, οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες θα πληρώσουν ελαφρώς μειωμένους φόρους σε σχέση με το υφιστάμενο καθεστώς. Αλλά και πάλι, οι ιδιοκτήτες ακινήτων σε περιοχές με χαμηλότερη τιμή ζώνης (κάτω των 2.000 ευρώ) θα καταβάλουν επιπλέον φόρους, εφόσον έχουν στην κατοχή τους ένα αγροτεμάχιο.
Και αυτό, διότι μέχρι σήμερα τα αγροτεμάχια παρέμεναν αφορολόγητα. Πλέον με την εφαρμογή του ενιαίου φόρου ακινήτων θα φορολογείται το σύνολο της ακίνητης περιουσίας. Σε κάθε περίπτωση, το 2014 οι ιδιοκτήτες θα πληρώσουν 4,15 δισ. ευρώ για τα ακίνητα που κατέχουν.
Παραδείγματα:
1. Με την εφαρμογή του ενιαίου φόρου ακινήτων το 2014, ιδιοκτήτης διαμερίσματος 100 τ.μ. και παλαιότητας 5 ετών σε περιοχή όπου η τιμή ζώνης ανέρχεται στα 3.500 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, θα πληρώσει φόρο 1.332 ευρώ. Σήμερα, για το ίδιο ακίνητο πληρώνει 1.224 ευρώ.
2. Άλλος ιδιοκτήτης ακινήτου 70 τ.μ. σε περιοχή, όπου η τιμή ζώνης ανέρχεται στα 2.000 ευρώ και ηλικίας 10 ετών θα πληρώσει το 2014 φόρο 402,5 ευρώ. Με το υφιστάμενο καθεστώς, ο φόρος είναι υψηλότερος κατά 8 ευρώ και συγκεκριμένα, ανέρχεται στα 410,5 ευρώ ετησίως.
3. Ιδιοκτήτης ακινήτου 250 τ.μ. ηλικίας 10 ετών σε περιοχή με τιμή ζώνης 8.500 ευρώ θα πληρώσει το 2014 το ποσό των 6.641,25 ευρώ. Σήμερα, για το ίδιο ακίνητο πληρώνει 3.910 ευρώ.
4. Ιδιοκτήτης ακινήτου 150 τ.μ. ηλικίας 14 ετών σε περιοχή με τιμή ζώνης 5.000 ευρώ θα πληρώσει το 2014 το ποσό των 2.537,75 ευρώ. Σήμερα, για το ίδιο ακίνητο πληρώνει 2.052,75 ευρώ.
Πατήστε πάνω στη φωτογραφία και δείτε αναλυτικούς πίνακες
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΠΗΓΗ:real.gr
Η ζήτηση για πετρέλαιο έχει ήδη κορυφωθεί και αρχίζει να φθίνει στον δυτικό κόσμο. Επί χρόνια πιστεύαμε ότι θα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο: τα κοιτάσματα πετρελαίου θα στέρευαν ενώ η ζήτηση για τον «μαύρο χρυσό» θα αυξανόταν συνεχώς και θα οδηγούμασταν σε πολέμους για να εξασφαλίσουμε καύσιμα. Βρισκόμαστε όμως ενώπιον μιας κοσμογονικής αλλαγής: το πετρέλαιο γίνεται το καύσιμα του χθες, με όλες τις γεωπολιτικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις που θα έχει αυτή η επανάσταση.
Δύο είναι οι λόγοι που καθιστούν το πετρέλαιο ένα σχεδόν παρωχημένο καύσιμο. Ο πρώτος είναι η υπερπροσφορά φυσικού αερίου, που είναι πολύ πιο «καθαρό». Αυτή οφείλεται, μεταξύ άλλων, σε έναν Ελληνοαμερικανό από το Τέξας, τον Τζορτζ Μίτσελ, ο οποίος εφηύρε μια μέθοδο άντλησης κοιτασμάτων από σημεία τα οποία στο παρελθόν ήταν τεχνολογικά αδύνατον να εκμεταλλευτούμε η μέθοδος Μίτσελ σε συνδυασμό με την ανακάλυψη νέων μεγάλων συμβατικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου αύξησαν πρόσφατα τα παγκόσμια αποθέματα από 50 σε 200 χρόνια!
Ο δεύτερου λόγος είναι η αλματώδης βελτίωση των κινητήρων των οχημάτων, οι οποίοι πλέον καταναλώνουν όλο και λιγότερο πετρέλαιο, ενώ παράλληλα αυξάνονται τα ηλεκτρικά και υβριδικά οχήματα, καθώς και εκείνα που κινούνται με φυσικό αέριο ή υδρογόνο, καύσιμα πολύ πιο καθαρά από τη βενζίνη, το ντίζελ ή την κηροζίνη.
Όπως τονίζει μεταξύ άλλων το περιοδικό «Economist» στο τελευταίο τεύχος του, ο εκτοπισμός του «μαύρου χρυσού» από την ενεργειακή πρωτοκαθεδρία δεν τοποθετείται στο απώτερο μέλλον αλλά στο 2020. Στον δυτικό κόσμο η ζήτηση για πετρέλαιο φθίνει ήδη από το 2005. Ακόμη και αν λάβουμε υπόψη την αύξηση στον αριθμό των αυτοκινήτων που επιφέρει η άνοδος του βιοτικού επιπέδου στην Κίνα και στην Ινδία, οι ειδικοί πιστεύουν ότι το πετρέλαιο οδεύει προς την έξοδο.
Οι περιβαλλοντικοί περιορισμοί απομακρύνουν τους Κινέζους και τους Ινδούς από τα ενεργοβόρα αυτοκίνητα που οδηγούσαν κάποτε οι Αμερικανοί. Παράλληλα το Πεκίνο επενδύει σημαντικά στην έρευνα για υβριδικά αυτοκίνητα προκειμένου να μειώσει την εξάρτησή του από τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες.
Οι ανακατατάξεις στην ενεργειακή αγορά θα έχουν τεράστιες γεωπολιτικές επιπτώσεις. Στη Σαουδική Αραβία, για παράδειγμα, που παράγει το 11% του πετρελαίου που καταναλώνεται παγκοσμίως, η βασιλική οικογένεια, η οποία μοιράζει αφειδώς χρήμα για να αποφύγει μια επανάσταση τύπου «Αραβικής Άνοιξης», θα τα βρει μπαστούνια στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό, αφού οι πολιτικές της γίνονται ανεκτές από τη Δύση ακριβώς επειδή την τροφοδοτεί με πετρέλαιο.
Το Κρεμλίνο δεν θα διαθέτει πια το αδιάσειστο επιχείρημα της τιμής του πετρελαίου ή του «διακόπτη» του φυσικού αερίου, καθώς η μέθοδος Μίτσελ αναδεικνύει σε σημαντικούς παραγωγούς αερίου χώρες που στο παρελθόν είχαν αμελητέα κοιτάσματα. Μία από αυτές είναι οι ΗΠΑ που χάρη στον Μίτσελ οδεύουν προς την ενεργειακή αυτάρκεια. Η Ουάσιγκτον πλέον όχι μόνο δεν εισάγει φυσικό αέριο αλλά σύντομα θα αρχίσει και να εξάγει.
Επιπλέον τα νέα είναι άσχημα για τις επτά αδελφές , όπως είχε επικρατήσει να λέγονται οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες που κυβερνούσαν τον κόσμο τη δεκαετία του '50 αλλά που σήμερα, ύστερα από συγχωνεύσεις και ανακατατάξεις, είναι οι εξής: Exxon Mobil, Shell, Chevron, Total και BP. Κανένας δεν θα πίστευε πριν από μερικά χρόνια ότι θα απειλούνταν κάποτε τα κέρδη τους. Αυτή η πραγματικότητα όμως βρίσκεται προ των πυλών και, ακόμη και αν από το πετρέλαιο το γυρίσουν στο αέριο, δεν θα ξαναγίνουν ποτέ τόσο κερδοφόρες όσο στο παρελθόν.
(Τ. Μποζανίνου, Βήμα της Κυριακής, 11/8/2013)
ΠΗΓΗ:
energypress.gr
