Ακόμη πληρώνουμε φόρους της βασίλισσας Φρειδερίκης

Η κρατική άγνοια για τα ποσά που καρπώνεται ο ιδιωτικός τομέας ανάγκασε την κυβέρνηση να ζητήσει τη συνδρομή των πολιτών για τον εντοπισμό τους

Γιατί ένα στεγαστικό δάνειο πρέπει να επιβαρύνεται με εισφορά υπέρ των εξαγωγέων; Τι σχάση έχει ένας μηχανικός με τον ΟΓΑ, για να πληρώσει στην αναγνώριση χου μεταπτυχιακού χου χαρτόσημο υπέρ του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων;

Τι είδους πνευματικά δικαιώματα έχει μια κόλλα λευκό χαρτί Α4 για να πληρώνουμε φόρο 4%; Πώς το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας, αν και έχει καταργηθεί, συνεχίζει να εισπράττει το 1% από το συνολικό ποσό κάθε ασφαλιστηρίου αυτοκινήτου;

Αυτά και άλλα πολλά τραγελαφικά αναδεικνύει η έρευνα για το ποιοι είναι οι φόροι υπέρ τρίτων που εδώ και χρόνια ή και δεκαετίες συνεχίζουν να υφίστανται και να φορτώνονται στις τσέπες προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων. Ωστόσο, το μεγαλύτερο και ίσως εντυπωσιακότερο εύρημα της έρευνας είναι ότι ακόμα και σήμερα κανείς δεν έχει σαφή εικόνα ούτε για το πόσοι, άλλα ούτε για το ποιοι είναι οι φόροι υπέρ τρίτων και, βέβαια, ούτε για το ποιος τους καρπώνεται.

Κι όμως, σε ένα κράτος που τα προηγούμενα χρόνια λειτουργούσε στον αυτόματο, όλα μοιάζουν πιθανά. Όπως, για παράδειγμα, χο γεγονός όχι, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει τους φόρους υπέρ τρίτων μετά τις ασφυκτικές πι-εσεις της τρόικας την τελευταία στιγμή πριν εκπνεύσει η προθεσμία ανακάλυψε όχι... δεν ξέρει ποιοι είναι αυτοί.

Το άλυτο μυστήριο των φόρων υπέρ τρίτων ανάγκασε την κυβέρνηση να απευθυνθεί στους πολίτες, ζητώντας χους να καταγράψουν οι ίδιοι ποιους φόρους πληρώνουν στην καθημερινότητά χους και στη συ-νεχεια να ενημερώσουν και το υπουργείο Ανάπτυξης. Με αυτόν τον τρόπο, το υπουργείο ευελπιστεί να καταρτίσει τη σχετική λίστα με χους υπό κατάργηση φόρους, χους οποίους θα πρέπει να στείλει στην τρόικα.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα... τρέλας
Αν και τα αποτελέσματα, τουλάχιστον προς ώρας, είναι μάλλον φτωχά, γιατί, όπως αποδεικνύεται, ούτε οι ίδιοι οι πολίτες γνωρίζουν ακριβώς τι πληρώνουν, τα πρώτα δείγματα αναδεικνύουν ότι εδώ και χρόνια πληρώνουμε τους πιο απίθανους φόρους και εισφορές χωρίς να το ξέρουμε.

Λαμπρό παράδειγμα ο περίφημος φόρος δημοσίων θεαμάτων, που πληρώνουμε σε εισιτήρια συναυλιών και παραστάσεων. Ο φόρος αποτελεί κατάλοιπο της εποχής της «βασιλομήτορος» Φρειδερίκης, η οποία στα τέλη της δεκαετίας του 1950 αποφάσισε να θεσπίσει φόρο με στόχο την ενίσχυση των «βόρειων επαρχιών» της χώρας που είχαν πληγεί από τον Εμφύλιο. Αν και τα χρόνια πέρασαν, ο φόρος συνεχίζει να επιβάλλεται. Τα έσοδα πηγαίνουν πλέον στον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας, του οποίου, όμως, η τύχη... αγνοείται.

Επίσης, αγνοείται η τύχη του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, που, αν και δεν υφίσταται, εισπράττει 1 % από κάθε ασφαλιστήριο αυτοκινήτου.

Και, βέβαια, τα παράλογα δεν τελειώνουν. Βάσει του νόμου 2121/1993, όσοι αγοράζουν χαρτί Α3 ή Α4, δηλαδή το γνωστό σε όλους χαρτί για τις εκτυπώσεις, πληρώνουν φόρο 4% υπέρ πνευματικών δικαιωμάτων. Ο φόρος θεσπίστηκε πριν από 2 1 χρόνια, ώστε να μετριάσει τις απώλειες που είχαν οι εκδοτικοί οίκοι και οι συγγραφείς από τα πνευματικά τους δικαιώματα εξαιτίας της παράνομης φωτοτύπησης των έργων τους. Η προφανής αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει το φαινόμενο οδήγησε κάποιους να φορτώσουν, ως συνήθως, τις απώλειες στις πλάτες των πολλών.

Αντίστοιχη περίπτωση και το ειδικό τέλος πνευματικών δικαιωμάτων 6% στις συσκευές αναπαραγωγής ήχου που εισάγονται στη χώρα.

Βέβαια, πνευματικά δικαιώματα πρέπει να ζητήσει και αυτός που σκέφτηκε να επιβάλει φόρο 0,12% στα στεγαστικά δάνεια υπερ εξαγωγέων ή παράβολο έως 100 ευρώ στον σύλλογο υδραυλικών, ώστε να θεωρήσει την οικοδομική άδεια για την Πολεοδομία.

Αντίστοιχα, για κάθε μελέτη που απαιτείται στα προγράμματα του υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης, η οποία πρέπει να υπογράφεται από ιδιώτη γεωτεχνικό, καταβάλλεται ποσοστό από 2% έως και 5% της αμοιβής του μελετητή υπέρ Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.

Παράλογο μοιάζει και το ετήσιο παράβολο από 1 % έως 2% επί των διδάκτρων που καλούνται να καταβάλουν οι γονείς που επιλέγουν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο.

Αλλά, ακόμα και αν το πληρώσουν τα 1 2 χρόνια του σχολείου και στείλουν το παιδί μετά να σπουδάσει στο εξωτερικό, θα πρέπει να πληρώσουν και ένα χαρτόσημο 20% υπέρ ΟΓΑ για την αναγνώριση του τίτλου σπουδών.

Δίχως τελειωμό
Φυσικά, ο κατάλογος με τους φόρους υπέρ τρίτων έχει και συνέχεια, καθώς, μεταξύ άλλων, πληρώνουμε:

Εισφορά 2% επί αξίας τσιμέντου υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Εταιρειών Τσιμέντων.

Εισφορά - δικαίωμα
εκτελωνιστικών εργασιών (ΔΕΤΕ), που βεβαιώνεται κατά την εισαγωγή, εξαγωγή και μεταφόρτωση αγαθών και καυσίμων, που προστέθηκε στη ΔΕΗ.

Εισφορά 0,016 ευρώ επί κάθε κιλού αλευριού υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Αρτοποιών.

Εισφορά 0,5% επί ναυαγοσωστικών υπηρεσιών υπέρ του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου.

Εισφορά 1%» επί του κύκλου εργασιών εταιρειών πετρελαίου υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Προσωπικού Εταιρειών Πετρελαιοειδών.

Εισφορά 2% επί αξίας παραγόμενου λαδιού υπέρ δακοκτονίας.

Και, αν κανείς θελήσει να πάρει ένα πλοίο και να φύγει μακριά από τους παράλογους φόρους υπέρ τρίτων, θα πρέπει να πληρώσει στο εισιτήριό του και έξοδα καβοδέτη.

* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 12ης Ιουλίου


ΠHΓΗ.capital.gr

Με νέα επεισόδια θα συνεχιστεί το σήριαλ του ΕυρωΔικαστηρίου για την υπόθεση των λιγνιτών.

Εκδόθηκαν στις 17/7 οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στις υποθέσεις C-553/12 P και C-554/12 P, και οι δυο με θέμα "Επιτροπή κατά DEI".

Λόγω της έκτασής τους τις δημοσιεύουμε εκτάκτως σήμερα σε δυο διαδοχικές αναρτήσεις.

Και στις δυο υποθέσεις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ανακοίνωσε ότι αποδέχτηκε την αίτηση αναίρεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την οποία ζητούσε την αναίρεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης "ΔΕΗ κατά Επιτροπής (T‑169/08, EU:T:2012:448, στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση)", για ακύρωση της απόφασης C(2008) 824 τελικό της Επιτροπής, της 5ης Μαρτίου 2008, σχετικά με τη χορήγηση ή τη διατήρηση σε ισχύ από την Ελληνική Δημοκρατία δικαιωμάτων για την εξόρυξη λιγνίτη υπέρ της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού AE (ΔΕΗ).

Οι υποθέσεις αναπέμπονται ξανά στο Γενικό Δικαστήριο για εκδίκαση, προκειμένου αυτό να κρίνει τους λόγους που προβλήθηκαν ενώπιόν του και επί των οποίων το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αποφάνθηκε.

Η πρώτη απόφαση είναι διαθέσιμη εδώ και τα βασικά της στοιχεία έχουν ως εξής:

Στην υπόθεση C‑553/12 P,

με αντικείμενο αίτηση αναιρέσεως δυνάμει του άρθρου 56 του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ασκήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012,
Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τον Θ. Χριστοφόρου και την A. Antoniadis, επικουρούμενους από τον Α. Οικονόμου, δικηγόρο, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο,

αναιρεσείουσα,
υποστηριζόμενη από τις
Μυτιληναίος AE,
Protergia AE,
Αλουμίνιον AE,
με έδρα το Αμαρούσιον (Ελλάδα), εκπροσωπούμενες από τους Ν. Κορογιαννάκη, Η. Ζαρζούρα, Δ. Διακόπουλο και Ε. Χρυσάφη, δικηγόρους,

όπου οι λοιποί διάδικοι είναι οι

Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού AE (ΔΕΗ), με έδρα την Αθήνα (Ελλάδα), εκπροσωπούμενη από τον Π. Ανέστη, δικηγόρο,
προσφεύγουσα πρωτοδίκως,
Ελληνική Δημοκρατία, εκπροσωπούμενη από τους Μ.-Θ. Μαρίνο, Π. Μυλωνόπουλο και K. Μπόσκοβιτς,
Ενεργειακή Θεσσαλονίκης AE, με έδρα τον Εχέδωρο (Ελλάδα),
Ελληνική Ενέργεια και Ανάπτυξη AE (HE & DSA), με έδρα την Κηφισιά (Ελλάδα),
παρεμβαίνουσες πρωτοδίκως,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα),

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 3ης Οκτωβρίου 2013,
αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις του κατά τη συνεδρίαση της 5ης Δεκεμβρίου 2013,
εκδίδει την ακόλουθη ...
Απόφαση

(Παρατίθενται μόνο οι "σκέψεις του Δικαστηρίου", όχι το πλήρες κείμενο με το ιστορικό)

Εκτίμηση του Δικαστηρίου

39   Επιβάλλεται να υπομνησθεί ότι, βάσει του άρθρου 86, παράγραφος 1, ΕΚ, τα κράτη μέλη δεν θεσπίζουν ούτε διατηρούν μέτρα αντίθετα προς τους κανόνες της Συνθήκης ΕΚ, ιδίως προς το άρθρο 82ΕΚ, ως προς τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις επιχειρήσεις στις οποίες χορηγούν ειδικά ή αποκλειστικά δικαιώματα.

40    Η ανωτέρω διάταξη απαγορεύει την καταχρηστική εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσεως στην κοινή αγορά ή σε σημαντικό τμήμα της, εφόσον η καταχρηστική αυτή εκμετάλλευση μπορεί να επηρεάσει το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών.

41  Πρέπει να υπομνησθεί ότι, κατά τη νομολογία, ένα κράτος μέλος παραβιάζει τις απαγορεύσεις που επιβάλλει το άρθρο 86, παράγραφος 1, ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 82ΕΚ, όταν λαμβάνει νομοθετικό, κανονιστικό ή διοικητικό μέτρο που δημιουργεί κατάσταση όπου η δημόσια επιχείρηση στην οποία έχουν χορηγηθεί ειδικά ή αποκλειστικά δικαιώματα οδηγείται, απλώς και μόνον με την άσκηση των αποκλειστικών δικαιωμάτων που της έχουν χορηγηθεί, σε καταχρηστική εκμετάλλευση της δεσπόζουσας θέσεώς της ή όταν τα δικαιώματα αυτά είναι ικανά να δημιουργήσουν κατάσταση που οδηγεί εκ των πραγμάτων την επιχείρηση αυτή σε τέτοια καταχρηστική συμπεριφορά (βλ., συναφώς, αποφάσεις Connect Austria, EU:C:2003:297, σκέψη 80, και MOTOE, EU:C:2008:376, σκέψη 49 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία). Συναφώς, δεν απαιτείται η καταχρηστική συμπεριφορά να λάβει πράγματι χώρα (αποφάσεις GB‑Inno‑BM, EU:C:1991:474, σκέψεις 23 έως 25· Raso κ.λπ., EU:C:1998:54, σκέψη 31, και MOTOE, EU:C:2008:376, σκέψη 49).

42   Έτσι, στοιχειοθετείται παράβαση των διατάξεων αυτών εάν μέτρο καταλογιστέο σε κράτος μέλος δημιουργεί κίνδυνο καταχρήσεως δεσπόζουσας θέσεως (βλ. απόφαση MOTOE, EU:C:2008:376, σκέψη 50 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

43   Ειδικότερα, από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι καθεστώς ανόθευτου ανταγωνισμού όπως το προβλεπόμενο από τη Συνθήκη ΕΚ μπορεί να επιτευχθεί μόνον εφόσον εξασφαλίζεται η ισότητα ευκαιριών μεταξύ των διαφόρων επιχειρήσεων (βλ. αποφάσεις GB-Inno-BM, EU:C:1991:474, σκέψη 25· MOTOE, EU:C:2008:376, σκέψη 51, και Connect Austria, EU:C:2003:297, σκέψη 83 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

44  Κατά συνέπεια, αν η κατάσταση ανισότητας ευκαιριών μεταξύ επιχειρήσεων και, συνεπώς, η νόθευση του ανταγωνισμού αποτελούν συνέπεια κρατικού μέτρου, το μέτρο αυτό αποτελεί παράβαση του άρθρου 86, παράγραφος 1, ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 82 ΕΚ (βλ. απόφαση Connect Austria, EU:C:2003:297, σκέψη 84).

45   Το Δικαστήριο είχε, εξάλλου, την ευκαιρία να διευκρινίσει συναφώς ότι μολονότι η δημιουργία από κράτος μέλος, με την παραχώρηση αποκλειστικών δικαιωμάτων, δεσπόζουσας θέσεως δεν αντιβαίνει καθεαυτή στο άρθρο 82 ΕΚ, εντούτοις δεν αμφισβητείται ότι η Συνθήκη ΕΚ επιβάλλει στα κράτη μέλη να μη θεσπίζουν ή να μη διατηρούν σε ισχύ μέτρα ικανά να καταστήσουν άνευ πρακτικής αποτελεσματικότητας τη διάταξη αυτή (αποφάσεις ΕΡΤ, C‑260/89, EU:C:1991:254, σκέψη 35· Corbeau, C‑320/91, EU:C:1993:198, σκέψη 11, καθώς και Deutsche Post, C‑147/97 και C‑148/97, EU:C:2000:74, σκέψη 39).

46     Από όσα υπομνήσθηκαν στις σκέψεις 41 έως 45 της παρούσας αποφάσεως προκύπτει, όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στο σημείο 55 των προτάσεών του, ότι μπορεί να στοιχειοθετηθεί παράβαση των άρθρων 86, παράγραφος 1, ΕΚ και 82 ΕΚ, ανεξαρτήτως του αν υφίσταται πράγματι καταχρηστική συμπεριφορά. Κρίσιμο είναι μόνον η Επιτροπή να προσδιορίσει μία πιθανή ή πραγματική συνέπεια αντίθετη προς τους κανόνες του ανταγωνισμού δυνάμενη να προκύψει από το επίμαχο κρατικό μέτρο. Μια τέτοια παράβαση μπορεί, επομένως, να διαπιστωθεί όταν τα επίμαχα κρατικά μέτρα επηρεάζουν τη δομή της αγοράς δημιουργώντας άνισες συνθήκες ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων, παρέχοντας τη δυνατότητα στη δημόσια επιχείρηση ή στην επιχείρηση στην οποία παραχωρήθηκαν ειδικά ή αποκλειστικά δικαιώματα, να διατηρήσει, εμποδίζοντας, για παράδειγμα, την είσοδο νέων ανταγωνιστών στην αγορά αυτή, να ενισχύσει ή να επεκτείνει τη δεσπόζουσα θέση της σε άλλη αγορά περιορίζοντας έτσι τον ανταγωνισμό, για τη διαπίστωση δε αυτή δεν απαιτείται να αποδειχθεί ότι υπήρξε πράγματι καταχρηστική πρακτική.

47  Υπό τις συνθήκες αυτές, έπεται ότι, αντιθέτως προς την ανάλυση του Γενικού Δικαστηρίου στις σκέψεις 105 και 118 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως, αρκεί να αποδειχθεί ότι αυτή η αντίθετη προς τους κανόνες του ανταγωνισμού συνέπεια, δυνητική ή πραγματική, ενδέχεται να προκύψει από το επίμαχο κρατικό μέτρο, χωρίς να απαιτείται να προσδιοριστεί άλλη κατάχρηση εκτός από αυτήν που απορρέει από την κατάσταση που δημιούργησε το επίμαχο κρατικό μέτρο. Έπεται, επίσης, ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η Επιτροπή, καθόσον διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα, πρώην μονοπωλιακή επιχείρηση, εξακολουθούσε να διατηρεί δεσπόζουσα θέση στην αγορά χονδρικής προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας χάρη στο πλεονέκτημα που της εξασφάλιζε η προνομιακή πρόσβαση στον λιγνίτη και ότι η κατάσταση αυτή δημιουργούσε ανισότητα ευκαιριών στην εν λόγω αγορά μεταξύ της προσφεύγουσας και των λοιπών επιχειρήσεων, δεν προσδιόρισε ούτε απέδειξε επαρκώς κατά νόμο σε ποια κατάχρηση, κατά την έννοια του άρθρου 82 ΕΚ, οδήγησε ή μπορούσε να οδηγήσει τη ΔΕΗ το επίμαχο κρατικό μέτρο.


48   Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτός ο πρώτος λόγος αναιρέσεως και να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, χωρίς να απαιτείται να εξετάσει το Δικαστήριο τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος έχει όλως επικουρικό χαρακτήρα σε σχέση με τον πρώτο λόγο.
.................................................................
Εκτίμηση του Δικαστηρίου


64    Καταρχάς, πρέπει να απορριφθούν τα επιχειρήματα της Ελληνικής Δημοκρατίας, για τους λόγους που εκτίθενται στις σκέψεις 39 έως 46 της παρούσας αποφάσεως.

65     Περαιτέρω, πρέπει να απορριφθούν οι φερόμενες ως «προϋποθέσεις εφαρμογής» της θεωρίας περί της επεκτάσεως της δεσπόζουσας θέσεως, που εκτίθενται περιληπτικά στη σκέψη 61 της παρούσας αποφάσεως, και οι οποίες, κατά τη ΔΕΗ, απορρέουν από τη νομολογία του Δικαστηρίου.

66   Συγκεκριμένα, επιβάλλεται να υπομνησθεί ότι, κατά πάγια νομολογία, οι πρακτικές μιας επιχειρήσεως που κατέχει δεσπόζουσα θέση, οι οποίες τείνουν να επεκτείνουν την εν λόγω θέση, νοθεύοντας τον ανταγωνισμό, σε παραπλήσια αλλά διακριτή αγορά, συνιστούν καταχρηστική εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσεως κατά την έννοια του άρθρου 82 ΕΚ (βλ., συναφώς, αποφάσεις Connect Austria, EU:C:2003:297, σκέψεις 81 και 82 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

67     Ομοίως, το Δικαστήριο έχει υπογραμμίσει ότι η επέκταση δεσπόζουσας θέσεως, χωρίς τούτο να δικαιολογείται αντικειμενικώς, απαγορεύεται «καθαυτή» από το άρθρο 86, παράγραφος 1, ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 82 ΕΚ, όταν η εν λόγω επέκταση είναι αποτέλεσμα κρατικού μέτρου. Εφόσον ο ανταγωνισμός δεν επιτρέπεται να καταργηθεί κατά τον τρόπο αυτό, δεν επιτρέπεται ούτε να νοθευθεί (βλ., συναφώς, αποφάσεις C‑271/90, C‑281/90 και C‑289/90, Ισπανία κ.λπ. κατά Επιτροπής, EU:C:1992:440, σκέψη 36, καθώς και GB-Inno-BM, EU:C:1991:474, σκέψεις 21, 23 και 24).

68    Επομένως, δεν είναι αναγκαίο, όπως αξιώνει η ΔΕΗ, να αποδεικνύει η Επιτροπή, σε όλες τις περιπτώσεις, ότι η οικεία επιχείρηση κατέχει μονοπώλιο ή ότι με το επίμαχο κρατικό μέτρο της παραχωρούνται αποκλειστικά ή ειδικά δικαιώματα σε παραπλήσια και διακριτή αγορά, ή ακόμη ότι η ίδια διαθέτει οποιαδήποτε κανονιστική αρμοδιότητα. Λαμβανομένης υπόψη της υπομνησθείσας στις σκέψεις 41 έως 44 της παρούσας αποφάσεως νομολογίας, πρέπει επίσης να απορριφθεί η φερόμενη υποχρέωση της Επιτροπής να αποδεικνύει την επίπτωση της παραβάσεως της διατάξεως των άρθρων 86, παράγραφος 1, ΕΚ και 82 ΕΚ στα συμφέροντα των καταναλωτών, δεδομένου ότι το άρθρο αυτό μπορεί εξάλλου να αφορά και τις πρακτικές που προκαλούν ζημία διαταράσσοντας καταστάσεις ομαλής λειτουργίας του ανταγωνισμού (βλ., συναφώς, απόφαση 6/72, Europemballage και Continental Can κατά Επιτροπής, EU:C:1973:22, σκέψη 12). Τέλος, το επιχείρημα της ΔΕΗ κατά το οποίο η Επιτροπή θεώρησε τον λιγνίτη ως απολύτως απαραίτητο συντελεστή παραγωγής στηρίζεται σε εσφαλμένη συλλογιστική βάση, δεδομένου ότι η Επιτροπή αναφέρθηκε απλώς σε μία «οιονεί μονοπωλιακή θέση» της ΔΕΗ στην αγορά χονδρικής προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας.

69  Κατά συνέπεια, το τέταρτο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί.

70  Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, πρέπει να απορριφθούν το δεύτερο και το τέταρτο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως που προέβαλε η ΔΕΗ ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και να αναπεμφθεί η υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου για να εξεταστούν το πρώτο, το τρίτο και το πέμπτο σκέλος του πρώτου λόγου ακυρώσεως, καθώς και οι λοιποί λόγοι που προέβαλε η ΔΕΗ.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) αποφασίζει:

1)   Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΔΕΗ κατά Επιτροπής (T‑169/08, EU:T:2012:448).
2)  Αναπέμπει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου αυτό να κρίνει τους λόγους που προβλήθηκαν ενώπιόν του και επί των οποίων το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αποφάνθηκε.
3)     Επιφυλάσσεται επί των δικαστικών εξόδων.

Δείτε και την  2η υπόθεση, C-554/12 P.


ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr

"Πύρινο" άρθρο του Focus για τους Έλληνες ολιγάρχες

«Πώς οι Έλληνες ολιγάρχες λεηλατούν το κράτος τους» είναι ο τίτλος στο περιοδικό Focus που θεωρεί πως η επόμενη ωρολογιακή βόμβα εντός της ζώνης του ευρώ βρίσκεται στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

«Τα ελληνικά δημοσιοοικονομικά μεγέθη φαίνονται να καλυτερεύουν. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Πρόκειται όμως για την μισή αλήθεια. Έλληνες οικονομολόγοι δεν έχουν  κουραστεί να λένε πως η ελληνική κυβέρνηση χειραγωγεί τα στοιχεία του προϋπολογισμού», γράφει το Focus.  

Σε αυτά τα έξι χρόνια της ύφεσης και έχοντας όλο και μεγαλύτερα βάρη στην πλάτη τους, δεν ήταν λίγοι οι πολίτες και οι επιχειρήσεις που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Κάποιες επιχειρήσεις πληρώνουν τους υπαλλήλους τους με κουπόνια. Άλλες χρωστούν τακτικά μισθούς σε διάστημα που κατά μέσο όρο φτάνει τους τρεις μήνες. 

Την ίδια στιγμή, αναφέρει το δημοσίευμα, οι πολίτες που χρωστούν στην εφορία ή στα ασφαλιστικά ταμεία κινδυνεύουν με συλλήψεις.

Πλέον πολλά τραπεζικά δάνεια δεν εξυπηρετούνται. Μετριοπαθείς υπολογισμοί κάνουν λόγο για 75 έως 77 δισ. ευρώ. Στους μεγάλους οφειλέτες πρέπει να προσθέσουμε και τα ελληνικά κόμματα ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία τα χρέη των οποίων υπολογίζονται στα 270 εκατ. ευρώ.

Στο άρθρο γίνεται εκτενής αναφορά στα τραπεζικά χρέη που έχουν δημιουργήσει οι μεγάλοι μιντιακοί όμιλοι όπως ο ΔΟΛ και Πήγασος οι οποίοι αναφέρονται από το Focus ως ιδιοκτήτες των μεγάλων εφημερίδων, καθώς και ως μέτοχοι του Μega.  

Όπως αναφέρει το άρθρο, όμως,  όλα τα λεφτά του κόσμου δεν αρκούν για να σώσουν τους Έλληνες ολιγάρχες. Γίνεται αναφορά ειδικότερα στην ουσιαστικά κρατικοποίηση του Μεγάρου Μουσικής καθώς και σε διαπλοκή ανάμεσα σε μέσα ενημέρωσης  και εργοληπτικές εταιρίες.

«Οι ολιγάρχες της χώρας δεν πληρώνουν» είναι η κατακλείδα του δημοσιεύματος. Ο λογαριασμός θα πάει ξανά στους Έλληνες και κατόπιν στους Ευρωπαίους φορολογούμενους.


ΠΗΓΗ.capital.gr

Τι θα πουληθεί μετά το μπλόκο του ΣτΕ στα ...νερά!!!!

Στην κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ φαίνεται πως εμπεδώνεται πλέον η αντίληψη ότι ορισμένες εταιρείες του δημοσίου, όπως τα λεγόμενα νερά, απλά "δεν γίνεται" να εκχωρηθούν σε ιδιώτες. Και τώρα το ταμείο αποκρατικοποιήσεων προχωρεί σε έναν επανασχεδιασμό προκειμένου να καλύψει το ελάχιστο των στόχων που έχουν τεθεί για το 2014.
Η περίπτωση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, θέμα που είχε αναδειχτεί και από τα «Παραπολιτικά» είναι απολύτως ενδεικτική. Πριν μερικές εβδομάδες το Συμβούλιο της Επικρατείας πρακτικά απαγόρευσε την πώληση αναδεικνύοντας με το σκεπτικό της απόφασής του το γεγονός ότι το νερό είναι ένα δημόσιο αγαθό και πως ο οργανισμός που το διαχειρίζεται πρέπει αντίστοιχα να έχει δημόσιο χαρακτήρα. Παρά την απόφαση που ήταν οριστική και τελεσίδικη, στο ΤΑΙΠΕΔ συνέχισαν να περιλαμβάνουν τους δυο οργανισμούς υδάτων στους σχεδιασμούς για πώληση, με τους διαγωνισμούς να προχωρούν, ιδιαίτερα καθώς περιλαμβάνονταν και στα αμέσως επόμενα "προαπαιτούμενα". Η υπόθεση λίγο έλλειψε να δημιουργήσει έντονες τριβές, καθώς τέθηκε το ζήτημα να αποφασιστεί εάν στη χώρα οι αποφάσεις της Τρόικα και του ΤΑΙΠΕΔ υπερισχύουν της δικαιοσύνης. Τελικά, στα τέλη της περασμένης εβδομάδας επικράτησε το αυτονόητο, δηλαδή η δικαιοσύνη. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος το έκανε και επίσημο δηλώνοντας πως «Οφείλουμε να σεβαστούμε την απόφαση του ΣτΕ».
ΤΡΟΙΚΑ. Σύμφωνα μάλιστα με καλά ενημερωμένους κύκλους, οι εκπρόσωποι των δανειστών ενημερώθηκαν για το σκεπτικό της απόφασης του ανωτάτου δικαστηρίου και δεν εξέφρασαν αντιρρήσεις υπό την προϋπόθεση να προχωρήσουν οι υπόλοιπες αποκρατικοποιήσεις.
Παρ´ όλα αυτά, η υπόθεση των υδάτων αναδεικνύει για άλλη μια φορά τις προχειρότητες και τον πλημμελή σχεδιασμό του ΤΑΙΠΕΔ σε πολλά από τα προγράμματα αποκρατικοποιήσεων. Και αυτό καθώς οι συνταγματικές παράμετροι της ιδιωτικοποίησης ήταν εξ αρχής γνωστές στους αρμόδιους. Έτσι τώρα, πέραν της υποχώρησης στο συγκεκριμένο μέτωπο στο ΤΑΙΠΕΔ θα χρειαστεί να διαχειριστούν και την επιστροφή των μετοχών των δυο οργανισμών από το Ταμείο στο δημόσιο, όπως έκρινε το ανώτατο δικαστήριο. Υπενθυμίζεται ότι το ΤΑΙΠΕΔ κατέχει σήμερα το 61,33% της ΕΥΔΑΠ και το 74,017% της ΕΥΑΘ με βάση κυβερνητικές αποφάσεις που ελήφθησαν πέρυσι και ενώ εκκρεμούσε η προσφυγή κατά της ιδιωτικοποίησης των οργανισμών.
Η υποχώρηση στα νερά οδήγησε σε διευρυμένη σύσκεψη στο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό με αντικείμενο να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις με ταχύτερο ρυθμό. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο δηλώνουν πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό και διαρρέουν πως το ΤΑΙΠΕΔ θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί το κλίμα της περιόδου αξιώνοντας καλύτερες τιμές από τους δυνητικούς επενδυτές. Ωστόσο αυτά που μπορεί να γίνουν δεν είναι και πολλά.
ΤΡΕΝΑ. Το βάρος για το αμέσως επόμενο διάστημα θα πέσει στην υποβολή των τελικών και δεσμευτικών προτάσεων για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τη ROSCO (την εταιρεία συντήρησης τροχαίου υλικού του ΟΣΕ) και τα Περιφερειακά Αεροδρόμια. Ενδιαφέρον για τη ROSCO έχουν εκδηλώσει η γαλλική Alstom σε κοινοπραξία με την Demco του Κοπελούζου, η γερμανική Siemens και η ρωσική RZD (με τη ΓΕΚ-Τέρνα) που ενδιαφέρεται επίσης και για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και για τον ΟΛΘ, σε μια πρόταση που προσκρούει σε κοινοτικές διατάξεις και μπορεί να περιπλέξει τα πράγματα. Ακόμη και εάν οι διαγωνισμοί προχωρήσουν κανονικά, όμως, το δημόσιο δεν υπολογίζει σε κάτι περισσότερο από 100 εκατ. ευρώ για τα τρένα, ενώ η εισπρακτική απώλεια από τις δύο εταιρείες υδάτων είναι μεγαλύτερες των 300 εκατ...
Την ίδια στιγμή οι πληροφορίες από το διαγωνισμό των αεροδρομίων της περιφέρειας δίνουν μια αρκετά... θολή εικόνα (ως προς το τι θα προσφέρουν οι μνηστήρες) κατεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον πήχη των προσδοκιών.
Ο ΔΑΑ. Έτσι στην κυβέρνηση επιστρατεύουν τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν στο πρόγραμμα του 2014. Αν και προς το παρόν δεν έχει αποφασιστεί εάν η αποκρατικοποίηση θα γίνει με διαγωνισμό για την εκχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου και του management, ή με δημόσια προσφορά μέσω του χρηματιστηρίου, οι μηχανές παίρνουν μπροστά για ένα project που μπορεί να φέρει περισσότερο από 1 δισ. Τον πρώτο λόγο στην αποκρατικοποίηση του «Ελ. Βενιζέλος» θα έχει η καναδική PSP Investments που πέρυσι απόκτησε το 27% που είχε η Hochtief και διατηρεί τα δικαιώματά της στην ανάδειξη της διοίκησης.
Παρά την αισιοδοξία για τον ΔΑΑ, κυβερνητικά στελέχη εκφράζουν ανησυχίες για το λεγόμενο πακέτο της ενέργειας (ΔΕΠΑ, ΕΛ.ΠΕ. και ΔΕΗ). ´Ενας νέος διαγωνισμός για τη ΔΕΠΑ απέχει αρκετά από την προκήρυξη, ενώ εάν δεν ολοκληρωθεί, δεν μπορούν να προχωρήσουν τα ΕΛ.ΠΕ. Σε αυτά θα πρέπει τώρα να προστεθούν και οι δυνητικές επιπτώσεις από την εξέλιξη με το ΣτΕ στα νερά...
ΑΚΙΝΗΤΑ. Αναγκαστικά το βάρος πέφτει στον τομέα των ακινήτων. Άμεσα το ΤΑΙΠΕΔ θα πρέπει να υποβάλει στην Τρόικα έκθεση με τα εναλλακτικά σενάρια για τον πρώτο γύρο τιτλοποίησης μελλοντικών εσόδων (από τις πωλήσεις ακινήτων) που θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο και στα σκαριά υπάρχει πρόταση για τη δημιουργία επενδυτικής εταιρείας ακινήτων. Πάντως η Τρόικα «συνιστά» η τιτλοποίηση να απευθύνεται σε διεθνείς επενδυτές ακινήτων κάτι που αναμένεται να ανοίξει αρκετά το παιχνίδι. Προϋπόθεση βέβαια θα είναι να εφαρμοστούν και τα «προαπαιτούμενα» της Τρόικα ώστε ο έλεγχος και διαχείριση των ακινήτων να περάσει στη γενική γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας.
Παράλληλα, από τον Σεπτέμβριο ξεκινά η νέα φάση ηλεκτρονικών δημοπρασιών του ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση ακινήτων που περιλαμβάνουν ένα διατηρητέο κλασσικό κτίριο στο πάρκο Τίβολι της Λιουμπλιάνα, τη λεγόμενη αγορά Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη και το νεοκλασικό στην Πάτρα.

ΠΗΓΗ:fpress.gr

Σε Στενό Κλοιό Συμφερόντων οι Έρευνες Υδρογονανθράκων

Η απόφαση της κυβέρνησης συνασπισμού ΝΔ- ΠΑΣΟΚ να προκηρύξει κλειστό διεθνή διαγωνισμό για την πρόσληψη συμβουλευτικής εταιρείας, η οποία θα αναλάβει τον όλη διαδικασία προετοιμασίας και υλοποίησης του 2ου Διεθνή Γύρου Παραχωρήσεων , (ο πρώτος οργανώθηκε από την ΔΕΠ-ΕΚΥ με αρκετή επιτυχία το 1997 που αμέσως μετά ακολούθησε η κατάργηση του φορέα από την κυβέρνηση Κ. Σημίτη), γνωστού με τη βαρύγδουπη ονομασία “ Greece Mega Project” , ουσιαστικά σημαίνει την αυτοκατάργηση του κρατικού φορέα που συστάθηκε πριν τρία χρόνια με τον Ν.2001/2011, ειδικά για να αναλάβει τον ρόλο οργάνωσης, επίβλεψης και συντονισμού των ερευνών υδρογονανθράκων στη χώρα μας. 
Παρά τις επανειλημμένες εξαγγελίες για την ενεργοποίηση της δημόσιας Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ), που δημιουργήθηκε το 2011 προκειμένου να διαχειρίζεται αποκλειστικά τα δικαιώματα του Δημοσίου, να καταρτίζει τις συμβάσεις παραχώρησης και να «τρέχει» τις διαγωνιστικές διαδικασίες, η κυβέρνηση όχι μόνο εξακολουθεί να κρατά τον συγκεκριμένο φορέα ανενεργό αλλά σπεύδει να αναθέσει την δουλειά «πακέτο» σε ιδιωτική εταιρία, η οποία διατάσσεται να λειτουργήσει, σύμφωνα με τους όρους του διαγωνισμού, με βάση ακριβώς τις ίδιες προδιαγραφές που προέβλεπε ο Ν. 2001/2011 για την σύσταση ΕΔΕΥ.
Εύλογα διερωτώνται διακεκριμένα στελέχη του τομέα του upstream εντός και εκτός Ελλάδας εάν πρόκειται περί μιας ακόμη μεγαλειώδους κομπίνας μιας παραπαίουσας κυβέρνησης λίγο καιρό πριν την πτώση της ή οι Α.Σαμαράς και Ε. Βενιζέλος ανακάλυψαν αίφνης την κολυμπήθρα του Σιλοάμ, προσχωρώντας απόλυτα στο δόγμα της φιλελεύθερης οικονομίας, αρχής γενομένης με την παραχώρηση ολοκληρωτικά του τομέα υδρογονανθράκων στις δημιουργικές δυνάμεις της αγοράς; Εάν ισχύει το πρώτο, που όλοι μας απευχόμεθα, θα είναι το αποτέλεσμα μιας ολέθριας διαπλοκής και οι υπεύθυνοι θα κληθούν σύντομα να λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη. Αλλά και στην περίπτωση της δεύτερης εκδοχής και πάλι οι εμπλεκόμενοι αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούν στον Κορυδαλλό κατηγορούμενοι για απιστία κατά του Δημοσίου, παρά τα δήθεν ευεργετικά οφέλη της ιδιωτικής ανάθεσης. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει εξάλλου να αναμένουμε και την ιδιωτικοποίηση του αμαρτωλού ΤΑIΠΕΔ οπότε και λογικά θα σημειωθεί επιτέλους πρόοδος στην ιδιωτικοποίηση των διάφορων κρατικών ή ημι-κρατικών ενεργειακών φορέων (όπως των ΔΕΗ, ΔΕΣΠΑ-ΔΕΣΦΑ, ΕΚΙΤΕ, ΑΔΜΗΕ κλπ.).
Όμως με το να παραχωρεί το ΥΠΕΚΑ ολοκληρωτικά το έργο της ΕΔΕΥ σε ιδιωτική εταιρία προκειμένου να διασώσει τον διεθνή διαγωνισμό παραχωρήσεων για την έρευνα και αξιοποίηση των εν δυνάμει κοιτασμάτων του Ιονίου και νότια της Κρήτης, δείχνει να έχει αποτύχει πλήρως στον στρατηγικό του σχεδιασμό και στα φιλόδοξα χρονοδιαγράμματα που μόνο του ανακοινώνει- χωρίς ουδεμία διαβούλευση με τους φορείς της αγοράς-, και μόνο του καταργεί! Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη επισημάνει μέσα από την στήλη, η σχεδίαση και οργάνωση ενός διεθνή διαγωνισμού αυτής της τεράστιας κλίμακος- καθ’ ότι θα δοθούν προς παραχώρηση ταυτόχρονα είκοσι blocks (θαλάσσια οικόπεδα) που καλύπτουν όλο το Ιόνιο από βορρά έως νότο και όλη την νότιο Κρήτη, απαιτεί την ύπαρξη ενός καλά οργανωμένου και εξειδικευμένου φορέα, ο οποίος θα αναλάβει την προσεκτική ετοιμασία των φακέλων με τα γεωλογικά και σεισμικά δεδομένα που θα κληθούν να αγοράσουν οι εταιρείες που θα συμμετέχουν στο διαγωνισμό. Εδώ και καιρό επισημαίνουμε ότι ο διαγωνισμός δεν θα μπορούσε να τρέξει εντός του 2014 αφού απαιτείται μια περίοδος τουλάχιστον 9-12 μηνών για την σωστή προετοιμασία του, όπως συμβαίνει στις περισσότερες άλλες χώρες.
Το ΥΠΕΚΑ προφανώς αυτοπαγιδευμένο με τα υπερφιλόδοξα χρονοδιαγράμματα του αλλά και δέσμιο μιας ετεροβαρούς σύμβασης με την Νορβηγική εταιρεία Petroleum Geo Services ( PGS) προσπαθεί τώρα στο παρά πέντε να διεκπεραιώσει ένα ιδιαίτερο σοβαρό εγχείρημα, που είναι ένας διεθνής διαγωνισμός, όπως- όπως. Δικαιολογεί δε τις διάφορες αποφάσεις του με σειρά έωλων επιχειρημάτων του τύπου ότι «δεν προλαβαίνουμε» και ότι «έχει ήδη σταλεί η προκήρυξη στην Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων» για δημοσίευση και άλλα παρόμοια. Όλα αυτά καταδεικνύουν την προχειρότητα και την επιπολαιότητα με την οποία το ΥΠΕΚΑ και η κυβέρνηση γενικότερα αντιμετώπιζαν το ιδιαίτερα σοβαρό και πολύ ευαίσθητο θέμα όπως αυτό των ερευνών υδρογονανθράκων το οποίο, αν κρίνουμε από το road show που οργάνωσε το ΥΠΕΚΑ μετά φανών και λαμπάδων στο Λονδίνο πρόσφατα (1/7) και άλλα παρόμοια στο Houston παλαιότερα, έχει αξιολογήσει το όλο θέμα των υδρογονανθράκων ως κατ’ εξοχήν βήμα άσκησης δημόσιων σχέσεων και προβολής του κυβερνητικού έργου. Αλλά για ποιο έργο ομιλούμε; Προφανώς την ολοκλήρωση των σεισμικών καταγραφών που ανέλαβε η PGS και την ολοκλήρωση του διαγωνισμού των τριών παραχωρήσεων στην Δυτική Ελλάδα, όπου χρειάστηκαν δύο ολόκληρα χρόνια, οι οποίες και υπεγράφησαν μεν (15/5), αλλά ακόμη δεν έχουν κυρωθεί από τη Βουλή.
Την «Μαγική Εικόνα» της Ελλάδας ως πόλου προσέλκυσης τεραστίων επενδύσεων στο upstream έρχεται να συμπληρώσει η πολιτική που ακολουθεί το ΥΠΕΚΑ το οποίο εδώ και καιρό προωθεί τις επενδύσεις στον τομέα των υδρογονανθράκων αποκλειστικά και μόνο μέσα από μια καμπάνια δημοσίων σχέσεων. Επειδή η πολιτική ηγεσία του εν λόγω υπουργείου έχει αντιληφθεί ότι το θέμα έρευνας πετρελαίου πουλάει, και πολύ μάλιστα, στα εγχώρια και διεθνή media δεν φείδεται δηλώσεων που σκοπό έχουν να προβάλλουν το επιτελούμενο έργο και κυρίως να τονίζουν τις τρομερές προοπτικές της χώρας.
Όμως, η λογική σειρά των πραγμάτων θα ήτο η κυβέρνηση πρώτα να στελεχώσει την ΕΔΕΥ, ακολούθως να βαλθεί να μελετήσει, να επιμεληθεί και να οργανώσει τον τομέα των ερευνών, να προωθήσει και να υποστηρίξει τις έρευνες μέσω των τριών παραχωρήσεων που ήδη έχει υπογράψει και στη συνέχεια να χαράξει μία μακρόπνοη στρατηγική, έχοντας την ευθύνη, τον έλεγχο και συντονισμό των απαραίτητων ενεργειών και όχι με αναθέσεις δεξιά και αριστερά, να προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιδείξει έργο. Η αποσπασματική μέχρι τώρα αντιμετώπιση, η προχειρότητα και η κατά καιρούς δυσεξήγητη βιασύνη της κυβέρνησης είναι ανησυχητικά δείγματα μιας γενικότερης αποδιοργάνωσης και προδιαθέτουν μάλλον αρνητικά μεγάλες ξένες εταιρείες που θα κληθούν να επενδύσουν στην Ελλάδα στον τομέα των υδρογονανθράκων. 
Το εάν τελικά θα έχει ή όχι επιτυχία ο διεθνής γύρος παραχωρήσεων θα αποδειχθεί μόνο μέσα από την προσέλκυση και συμμετοχή σε αυτόν γνωστών διεθνών εταιρειών. Προς το παρόν, αυτές κρατούν στάση αναμονής περιμένοντας να παραλάβουν και να μελετήσουν τα τεύχη δημοπράτησης και να πληροφορηθούν για το τελικό χρονοδιάγραμμα της διαγωνιστικής διαδικασίας. Από τις μέχρι τώρα επαφές του Ε nergia. gr σε Λονδίνο, Παρίσι και Κύπρο επικρατεί μεγάλη επιφυλακτικότητα ενώ οι πολυεθνικές έχουν σαφείς εντολές από τις διοικήσεις τους να περιορίσουν την συμμετοχή τους σε διαγωνισμούς του upstream στην Ανατολική Μεσόγειο.

ΠΗΓΗ:energia.gr

Νο comments...

ΠΗΓΗ:larkikanea.blogspot.gr

Περί συμπεριφορών, οργανογραμμάτων και ΠΣΕΕΠ

Τα προηγούμενα χρόνια στο μαγαζί, αυτοί ήταν οι σπεσιαλίστες και οι αναντικατάστατοι… Όλοι οι άλλοι ήταν οι χαραμοφάηδες… Και αφού καταργήθηκαν τμήματα και θέσεις, τώρα ήρθε η σειρά τους… Και ζητάνε να βάλουν πλάτη και οι εναπομείναντες χαραμοφάηδες για να μη χαθούν θέσεις από τα οργανογράμματά τους… Φαίνεται πως δεν είχαν ακούσει τίποτα για τη φωτιά στο σπίτι του γείτονα και τώρα πήρε φωτιά και το δικό τους… Και το σωματείο τι έκανε και τι κάνει; Το βρήκαμε τώρα. Για το κάθε τις θα κάνουμε ψηφοφορία. Ψηφοφορία για το αν θα απεργήσουμε, ψηφοφορία για το αν συμφωνούμε για αποφάσεις που επιδερμικά γνωρίζουμε, ψηφοφορία για την έγκριση διοικητικών και οικονομικών απολογισμών, ψηφοφορία για την αλλοίωση συμβολαίων, ψηφοφορία για την κατάργηση τμημάτων ή θέσεων… Ως την επόμενη φορά που κάποιοι άλλοι θα ψηφίσουν εις βάρος αυτών που σήμερα ψηφίζουν εις βάρος κάποιων άλλων… Για αποφάσεις που πρέπει να το βαρύνουν ως εκλεγμένη Διοίκηση επιδιώκει να βαρύνονται οι εργαζόμενοι και στο τέλος στον απολογισμό να λένε εσείς τα ψηφίσατε… Νέα ήθη… Κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν να μας δουλεύουν και μέχρι στιγμής το επιτυγχάνουν (;)


ΠΗΓΗ:beneas13.blogspot.gr