Aυτοί είναι αποφασισμένοι να ξεπουλήσουν και τις μαγευτικές μας παραλίες που είναι δημόσιο αγαθό.Η Ελαφόνησος μπήκε στο χαρτοφυλάκιο του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), το οποίο προσφέρει 175 στρέμματα λευκής αμμουδιάς στο Σαρακίνικο και τον Σίμο.
Σε συνδυασμό με το άρθρο 14 του Ν. 3986/2011 (εφαρμοστικός νόμος του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου ΦΕΚ 152 Α), με την πώληση παραλίου ακινήτου μπορεί να αποκτηθεί από ιδιώτη το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας για 50 χρόνια.
Οι αναπτυξιακές εγκαταστάσεις που προτείνονται στον ενδιαφερόμενο, αφορούν την ανέγερση ξενοδοχειακής μονάδας και παραθεριστικών κατοικιών, ωστόσο οι περιορισμοί είναι ιδιαίτερα αυστηροί και αφορούν περιβαλλοντικούς όρους, νομικά θέμα ενώ λόγο έχει το Δασαρχείο.
Η εν λόγω περιοχή μαζί με άλλες τρεις στην Λακωνία (δύο στη Γλυκόβρυση και μία στο Σκουτάρι Γυθείου) συμπεριλαμβάνονται στη σύνοψη χαρτοφυλακίου ακινήτων του ΤΑΙΠΕΔ (Ομάδα Α' και Β') και δεν έχουν βγει ακόμη στο σφυρί. Η συγκεκριμένη λίστα περιέχει ακίνητα του Δημοσίου, τα οποία θα αξιολογηθούν και θα επιλεγούν προς εκμετάλλευση βάσει κριτηρίων και εμπορικών παραγόντων.
Ο δήμαρχος Ελαφονήσου, Παναγιώτης Ψαρομμάτης έστειλε επιστολή στο ΤΑΙΠΕΔ και στον υπουργό Οικονομικών αναφέροντας μεταξύ άλλων:
«Ο Δήμος Ελαφονήσου, αλλά και σύσσωμοι οι κάτοικοι και φορείς του νησιού είμαστε κάθετα αντίθετοι στο ξεπούλημα του Σίμου, του Σαρακίνικου ή οποιασδήποτε άλλης δημόσιας έκτασης της Ελαφονήσου. Με κάθε τρόπο θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε το μοναδικό και ευαίσθητο φυσικό μας περιβάλλον. Δεν αναγνωρίζουμε κανέναν επενδυτή που στο όνομα της όποιας "αξιοποίησης" ή οικονομικού ανταλλάγματος θα θίξει τον δημόσιο χαρακτήρα των μαγευτικών μας παραλιών».
ΠΗΓΗ:defencenet.gr
* Γιατί μαλώνουν Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ για τη «Νέα Ελλάδα»; Μα… αυτό ήταν βασικό σύνθημα του ΕΑΜ! Και μετά το ΕΑΜ το χρησιμοποίησε το ΚΚΕ, ήταν μάλιστα ο τίτλος της εφημερίδας του μετά τη μεταπολίτευση, μέχρι να
επανεκδοθεί ο «Ριζοσπάστης»! Ποιοι δε θυμούνται από κείνη την εποχή ότι το «Εμπρός για μια Νέα Ελλάδα» δονούσε τις συγκεντρώσεις της ΚΝΕ; Είναι να μην τους ζητήσει τα… ρέστα το ΚΚΕ;
ΜΜ
ΠΗΓΗ:olympia.gr
Τα αποκλειστικά δικαιώματα του ΟΠΑΠ στον διαδικτυακο στοιχηματισμό και η αντίθεση της Κομισιόν σ' αυτή την προοπτική είναι, λιγότερο από έναν μήνα πριν την έναρξη του Μουντιάλ, η “καυτή πατάτα” που κρατά στα χέρια της η κυβέρνηση.
Όπως αναφέρει η Καθημερινή της Κυριακής, η Κομισιόν έχει καλέσει από τον περασμένο Μάρτιο την ελληνική κυβέρνηση να αιτιολογήσει την εκχώρηση του αποκλειστικού δικαιώματος στον Οργανισμό ενώ έχει ζητηθεί από την ελληνική κυβέρνηση να γνωστοποιηθεί ο χρόνος που ο ΟΠΑΠ απέκτησε το συγκεκριμένο δικαίωμα και το τίμημα που κατέβαλε ως αντάλλαγμα.
Η απάντηση της κυβέρνησης εκκρεμεί για πάνω από έναν μήνα, ενώ σ' ότι αφορά τον ΟΠΑΠ η καθυστέρηση να ικανοποιηθούν κάποιες απαιτήσεις μέχρι σήμερα, έχουν προκαλέσει “σύννεφα” στις σχέσεις των μετόχων της Emma Delta.
To διαδικτυακό στοίχημα στην χώρα μας εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύει το 90% της αγοράς διαδικτυακών τυχερών παιχνιδιών και σύμφωνα με τον ΟΠΑΠ, αλλά και την επιτροπή Παιγνίων, ανέρχεται στο 1 δισ. ευρώ ετησίως.
ΠΗΓΗ:newmoney.gr
Με μεγαλόστομες δηλώσεις συνηθίζουμε εδώ και χρόνια στην Ελλάδα να εκφράζουμε την λατρεία ή την πλήρη αποδοκιμασία μας για κόμματα και πολιτισμούς. Αν θέλουμε να τιμωρήσουμε εκλογικά λέμε «θα τον μαυρίσω» αν θέλουνε να τιμήσουμε λέμε «ψήφο δαγκωτό στον...». Πώς προέκυψαν όμως αυτές οι φράσεις στην καθημερινότητά μας;
Από το 1844 και για ογδόντα χρόνια περίπου οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν χρησιμοποιούσαν ψηφοδέλτια,, αλλά τα σφαιρίδια, μικρές σφαίρες φτιαγμένες από μολύβι. Πώς τις χρησιμοποιούσαν; Για κάθε υποψήφιο στηνόταν μια κάλπη χωρισμένη σε δύο τμήματα: στην δεξιά που ήταν βαμμένη λευκή έπεφτε η θετική ψήφος και στην αριστερή που ήταν βαμμένη μαύρη έπεφτε η αρνητική. Ετσι προέκυψε το «Τον Μαύρισα!».
Οι ιδιαίτερα φανατισμένοι κυρίως υπέρ του υποψηφίου δάγκωναν το σφαιρίδιο πριν το ρίξουν στην κάλπη και έριχναν... δαγκωτό.
Το 1912 χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά χάρτινα ψηφοδέλτιο στις δημοτικές εκλογές. Είναι χαρακτηριστικό ότι παλιά τα ψηφοδέλτια δεν τα τύπωνε το κράτος αλλά οι ίδιοι οι υποψήφιοι ή τα κόμματα: έγραφαν καθαρά το όνομά τους σε τυποποιημένα κομμάτια χαρτιού, τα οποία παρέδιδαν στα εκλογικά τμήματα.
ΠΗΓΗ: defencenet.gr
Εκατόν ογδόντα χρόνια έχουν περάσει από τις πρώτες δημοτικές εκλογές στην Ελλάδα αλλά η ιστορική έρευνα για τις δημοτικές εκλογές κινείται στη σκιά των αναρίθμητων εργασιών που έχουν γραφεί για τις βουλευτικές εκλογές.
Η βιβλιογραφία είναι σχεδόν μηδενική, αν και πρόκειται για θέμα συναρπαστικού ενδιαφέροντος, στενά δεμένου με την κοινωνική και πολιτική εξέλιξη της χώρας.
Φέτος, αν και χρονιά δημοτικών εκλογών, έχουν μείνει στην πλήρη αφάνεια τα γενέθλια των ελληνικών τοπικών εκλογών. Κλείνουν 180 χρόνια από τότε που στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος στήθηκαν για πρώτη φορά κάλπες από τις οποίες θα αναδεικνύονταν οι πρώτοι δήμαρχοι. Οι πρώτες εκείνες εκλογές δεν είχαν πανελλαδικό χαρακτήρα. Διεξήχθησαν μόνο στην Αργολιδοκορινθία το 1834.
Στο Ναύπλιο ανέλαβε δήμαρχος ο Σπυρίδων Παπαλεξόπουλος, γερουσιαστής από το 1828 που η σύζυγός του Καλλιόπη θα πρωτοστατήσει στο κίνημα για την έξωση του Oθωνα.
Εκλογές σε όλη των επικράτεια διεξάχθηκαν από τις 15 μέχρι τις 29 Μαρτίου του επόμενου χρόνου, όταν στην Αθήνα εξελέγη δήμαρχος ο Ανάργυρος Πετράκης και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου ο Μακρυγιάννης.
Σε όλους ανεξαιρέτως τους δήμους της χώρας οι δήμαρχοι προέρχονταν από το στρατόπεδο εκείνων που αντιστρατεύονταν τους Βαυαρούς τον Oθωνα. Διαρκής ήταν η σύγκρουσή τους με τη μοναρχική εξουσία και συνεχείς οι διώξεις που υπέστησαν από την κεντρική διοίκηση. Στην Αθήνα απολύθηκε ο Πετράκης πριν κλείσει τρία χρόνια στο αξίωμά του. Oσο για τον δεύτερο δήμαρχο της πρωτεύουσας, τον Δημήτριο Καλλιφρονά, αυτός φυλακίστηκε.
Η οργή που είχε προκαλέσει η αυταρχική εξουσία δεν έσβησε ούτε και με την έξωση του Oθωνα. Στην Εθνοσυνέλευση του 1863 ένας δήμαρχος από την Κέα, κάποιος Σταθόπουλος, προκάλεσε σκάνδαλο χλευάζοντας τους νεκρούς των αντιμοναρχικών εξεγέρσεων. Καθαιρέθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και αποπέμφθηκε κακήν κακώς.
Ξεσηκώθηκε ολόκληρη η Αθήνα από την απόλυση του πρώτου δημάρχου της πρωτεύουσας Ανάργυρου Πετράκη τον Ιανουάριο του 1837.
Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Αντιβασιλείας κόμης Αρμανσμπεργκ είχε πετύχει να καταπνίξει την εξέγερση των Ζέρβα, Μαλάμου και Τσέλιου στην Αιτωλοακαρνανία. Η θέση του φάνηκε στην αρχή να ενισχύεται. Αλλά τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Οι διαμαρτυρίες για τα κατασταλτικά μέτρα φούντωναν, ιδιαίτερα στην Αθήνα. Πρωταγωνιστές ήταν ο Μακρυγιάννης και ο μετέπειτα δήμαρχος Γεώργιος Σκούφος. Ο τελευταίος έγραφε πύρινα άρθρα στην εφημερίδα «Σωτήρ». Ο Αρμανσμπεργκ κίνησε εναντίον του τον δρακόντειο νόμο περί Τύπου.
Σαν να μην έφτανε το κλείσιμο της εφημερίδας, ομάδα μοναρχικών τραμπούκων ξυλοκόπησε άγρια τον Σκούφο μέρα-μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας.
Αυτό έγινε αφετηρία να ζητήσει το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας τη συγκρότηση Πολιτοφυλακής που θα προστάτευε τους πολίτες από τις συμμορίες των εγκάθετων. Σ΄ όλη αυτή την κινητοποίηση πρωτοστατούσε ο Μακρυγιάννης. Η Αντιβασιλεία απείλησε ότι θα του απαγγείλει κατηγορία για συνωμοσία, όπως έκανε με τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα που τους καταδίκασε σε θάνατο.
Όταν είδε ότι δεν έπιαναν οι απειλές, άρχισε τα καλοπιάσματα. Ζήτησε από τον Νότη Μπότσαρη να μεσολαβήσει για να μαλακώσει ο στρατηγός. Όμως εκείνος παρέμεινε ανένδοτος. Έστειλε γράμμα στον Οθωνα που εκείνο τον καιρό βρισκόταν στο Μόναχο. Εξιστορούσε τις αυθαιρεσίες εκείνων που είχε αφήσει στο πόδι του. Κατέληγε με την υπόμνηση ότι χρηστή διακυβέρνηση είναι νοητή μόνο με τη θέσπιση και εφαρμογή Συντάγματος.
Τέτοια ήταν η οργή του Αρμανσμπεργκ, που με το Διάταγμα της 15ης Ιανουαρίου 1837 απέλυσε τον δήμαρχο Πετράκη, διέλυσε το Δημοτικό Συμβούλιο και κατέστρεψε τα πρακτικά των συνεδριάσεων. Ο Μακρυγιάννης υποβλήθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό και φρουρά εγκαταστάθηκε έξω από το σπίτι του.
Από επαναστάτης, υμνητής του Οθωνα
Μπορεί ο Γεώργιος Σκούφος να έγραφε πύρινα άρθρα κατά της απολυταρχίας τα πρώτα χρόνια της οθωνικής εξουσίας, όμως το 1862 ως δήμαρχος της Αθήνας κρατούσε εντελώς διαφορετική στάση. Στη διάρκεια της επανάστασης του 1862 που οδήγησε στην έξωση του Οθωνα διακρίθηκε για τη σθεναρή υποστήριξη του «νεαρού Βαυαρού Βλάκα», όπως ο Καρλ Μαρξ είχε χαρακτηρίσει τον Οθωνα τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του.
Ο δήμαρχος Σκούφος όχι μόνο υπεραμύνθηκε του στέμματος, αλλά όπλισε και ανθρώπους του για να χτυπήσουν τους εξεγερμένους. Ο κόσμος τον καταδίωξε στους δρόμους της πρωτεύουσας. Ενδεχομένως θα είχε κακό τέλος αν δεν τον έσωζε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζοτζ Μέρλιν. Ο Αμερικανός διπλωμάτης οδήγησε τον πανικόβλητο δήμαρχο στον Πειραιά και τον έκρυψε στο γαλλικό πολεμικό «Ζηνοβία». Αφού πέρασαν δυο-τρεις μέρες, ο Σκούφος νόμιζε ότι διέφυγε τον κίνδυνο. Πήρε θάρρος, εγκατέλειψε το καταφύγιό του και άρχισε να ανηφορίζει προς την Αθήνα.
Όμως έγινε αντιληπτός. Τα αποσπάσματα τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν στον Καλλιφρονά, τον «αττικάρχη» της εποχής, που διέταξε να τον κλείσουν στο αμπάρι του «Ελλάς». Εκεί οι ναύτες εφάρμοσαν τους δικούς τους νόμους και επέβαλαν τις ανάλογες ποινές. Τον έδεσαν στο κατάρτι, απ' όπου ο μόνος που τόλμησε να πλησιάσει για να τον λύσει ήταν ο κυβερνήτης του σκάφους, ο Σαχτούρης.
Ο Σκούφος δεν μπορούσε να μείνει πια στην Ελλάδα. Μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε στο εξωτερικό.
Δήμαρχος Πειραιά ο αξιωματικός Σκυλίτσης
Τον καιρό των Βαλκανικών Πολέμων δήμαρχος στον Πειραιά ήταν ο Δημοσθένης Ομηρίδης Σκυλίτσης, γόνος παλιάς πειραιώτικης οικογένειας με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Στους προγόνους του συγκαταλέγεται και ο περίφημος χρονικογράφος του 11ου αιώνα Ιωάννης Σκυλίτζης.
Εκτός από δήμαρχος Πειραιά είχε χρηματίσει βουλευτής Αττικής, εκλεγείς το 1890 και το 1905. Ομως η ιδιότητα που δεν έλεγε να αποχωριστεί ήταν εκείνη του αξιωματικού. Το 1878 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων που τότε έδρευε στον Πειραιά και κατατάχτηκε στο Πυροβολικό με τον βαθμό του ανθυπασπιστή. Ακόμα δεν υπήρχε κώλυμα εκλογιμότητας για τους στρατιωτικούς. Ετσι οι στρατιωτικοί μπορούσαν να πολιτεύονται. Αυτό έκανε και ο Ομηρίδης Σκυλίτσης. Δήμαρχος εκλέχτηκε το 1909 υποστηριζόμενος από το κόμμα του Γεώργιου Θεοτόκη. Συγκέντρωσε 4.552 ψήφους και υπερίσχυσε του Αλέξανδρου Ρετσίνα (3.742 ψήφοι) και του Παύλου Δαμαλά (3.634 ψήφοι).
Οι ψηφοφόροι τον αποκαλούσαν με το παρατσούκλι Τόνγκο. Ο Τόνγκο ήταν ένας ένδοξος Ιάπωνας ναύαρχος που είχε νικήσει τον τσαρικό στόλο στον Ρωσο-ιαπωνικό Πόλεμο του 1904 - 1905.
Με την έκρηξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου έσπευσε στα πεδία των μαχών. Υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός Πυροβολικού με τον βαθμό του ταγματάρχη. Είχε δώσει το «παρών» και στον πόλεμο του 1897, τον καταστροφικό πόλεμο της Μελούνας. Πήρε μέρος στη μάχη του Βελεστίνου, τη μοναδική νικηφόρα, και τραυματίστηκε στο πόδι.
ΠΗΓΗ: defencenet.gr
Δεν έχουν περάσει παρά μόνο λίγοι μήνες από τον περασμένο Δεκέμβριο όταν ένας νέος εργάτης άφησε την τελευταία του πνοή στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ.
Χτες ένας ακόμα εργάτης, πατέρας τεσσάρων παιδιών, προστέθηκε στην μακριά λίστα των εργατών της ΛΑΡΚΟ που έδωσαν την ζωή τους για το μεροκάματο και το δικαίωμα στην ζωή.
Ο τραγικός αυτός απολογισμός είναι αποτέλεσμα της χρόνιας εγκατάλειψης και απαξίωσης, του μη τεχνολογικού εκσυγχρονισμού της ΛΑΡΚΟ, που τώρα αποτελεί και το άλλοθι για την προώθηση του ξεπουλήματος της επιχείρησης, τις απολύσεις εργαζομένων και το χάρισμά της μέσω του ΤΑΙΠΕΔ σε ξένα και ντόπια οικονομικά συμφέροντα που η κυβέρνηση προωθεί κάτω από τις εντολές της τρόικα.
Είναι αποτέλεσμα της αντεργατικής πολιτικής που εντάθηκε κατά τη διάρκεια του τροϊκανού καθεστώτος, της καταπάτησης των κανόνων ασφαλείας, της ελαστικής, κακοπληρωμένης και χωρίς ασφαλείς συνθήκες εργασίας μέσω εργολαβιών. Ανήκει στην σκοτεινή πλευρά του κυβερνητικού “successstory”.
Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του νεκρού εργάτη.
Είναι επιτακτικό να διερευνηθούν και να αποδοθούν οι ευθύνες σε όλα τα επίπεδα.
Είναι επιτακτικό να σταματήσει το εργολαβικό καθεστώς προσλήψεων.
Είναι επιτακτικό να αποτραπεί ο διαμελισμός και η εκποίηση της εταιρείας που θα οδηγήσει σε απολύσεις και επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών.
Λαμία 18/05/14
Βασίλης Κυριακάκης
Βουλευτής Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ
ΠΗΓΗ:larkikanea.blogspot.gr
Στο ανώτερο επίπεδο έφθασαν οι ελπίδες,κατά την αναζήτηση πετρελαίου στα ανοιχτά της Αττάλειας από το σεισμικό πλοίο ''Μπαρμπαρός'' είπε ο Τούρκος Υπουργός Ενέργειας κ Τανέρ Γιλντίζ επανερχόμενος στο θέμα της εξέδρας εξόρυξης του πετρελαίου που ενδέχεται να βρεθεί εκεί, προσθέτοντας κατά το ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα της Yeni Safak, ότι εκτός από την περίπτωση εγχώριας κατασκευής μπορεί αυτή και να αγοραστεί.
Ωστόσο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά του κ Γιλντίζ ότι << ο θαλάσσιος χώρος μας είναι 302 χιλ. τετραγωνικά χιλιόμετρα>>. Μια έκταση που πρέπει να δει κανείς τι ακριβώς αφορά και αν στην έκταση αυτή περιλαμβάνει και περιοχές που δεν της ανήκουν με βάση το Διεθνές Δίκαιο,καθώς είναι τεράστια. Και αυτό διότι με βάση πίνακα της Βικιπαίδεια έχει ΑΟΖ 261.000 τετρ.χιλιόμετρα.
«Να πιάσουν χαρτί και μολύβι οι ελληνικές υπηρεσίες»
Θεωρούμε ότι οι αρμόδιες ελληνικές Υπηρεσίες - αλλά και επιστημονικοί φορείς θα κάνουν ήδη τους υπολογισμούς για να δούμε - σε πρώτο επίπεδο έστω - τι σκέπτονται και τι σχεδιάζουν οι Τούρκοι ως προς το εύρος της ΑΟΖ τους.
Ηδη αμέσως μόλις ανέβηκε η είδηση στην ιστοσελίδα οι υπηρεσίες θα έπρεπε να έχουν βάλει στο μικροσκόπιο την αναφορά και να κάνουν υπολογισμούς- βεβαίως ελπίζουμε ότι το έχουν κάνει...
Ετοιμάζουν κάτι χοντρό;
Πολύ περισσότερο που έχουν πολλές ενδείξεις και στοιχεία ότι η Άγκυρα ετοιμάζει κάτι χοντρό στον ευρύτερο αυτό τομέα
Συγκεκριμένα ο Τούρκος Υπουργός Ενέργειας, κ. Γιλντίζ, είπε: «Ο θαλάσσιος χώρος μας είναι 302 χιλ. τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στόχος μας είναι το 2023 να μην έχουμε αφήσει περιοχή στις θάλασσές μας και στη ξηρά μας που να μην έχει εξεταστεί η γεωλογία της. Στη Μεσόγειο υπάρχει σημείο για το οποίο είμαστε πολύ αισιόδοξοι. Στα ανοιχτά της Αττάλειας συνεργαζόμαστε με τη Shell. Εάν εντός ενός έτους, βρούμε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, θα συμπεριλάβουμε στο πρόγραμμά μας τη θαλάσσια εξέδρα. Από οικονομικής πλευράς είμαστε σε θέση να την εξασφαλίσουμε».
Επιτάχυνση διαδικασιών
Κατα την εφημερίδα το κόστος της εξέδρας θα είναι 1,5 δις δολάρια, γράφει η εφημερίδα που προσθέτει ότι η Τουρκία, η οποία επιτάχυνε τις δραστηριότητες έρευνας πετρελαίου και φυσικού αερίου στα ανοιχτά της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου, πάτησε το κουμπί για μία εθνική εξέδρα πετρελαίου για την εξόρυξη του πετρελαίου που ενδέχεται να βρεθεί. Το σεισμικό πλοίο'' Μπαρμπαρός Χαϊρεττίν Πασά'', που είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά θαλάσσια μέσα στο είδος του στον κόσμο, αναζητά συνεχώς πετρέλαιο και φυσικό αέριο στη Μαύρη Θάλασσα και στη Μεσόγειο,αναφέρει. Και συνεχίζει :
Κατασκευή ή αγορά εξέδρας
Όταν κατά τη συνεργασία με την εταιρεία Shell αυξήθηκαν οι ελπίδες για τα αποθέματα πετρελαίου, ειδικά στα ανοιχτά της Αττάλειας, το Υπουργείο Ενέργειας άρχισε να ετοιμάζει σχέδιο για την κατασκευή μίας εγχώριας εξέδρας πετρελαίου, είτε για την αγορά μίας τέτοιας εξέδρας, με την οποία θα κάνει την εξόρυξη του πετρελαίου.
Και σεισμικό σκάφος στα σκαριά
Ο κ. Τανέρ Γιλντίζ είπε ότι η Διεύθυνση Ερευνών Μεταλλευμάτων (ΜΤΑ) βρίσκεται στη διαδικασία κατασκευής ενός εγχώριου σεισμικού πλοίου, αξίας 90 εκατ. δολαρίων, για να το χρησιμοποιήσει στις έρευνες πετρελαίου και ότι το εγχώριο αυτό πλοίο έρευνας πετρελαίου θα μπορέσει να μπει στο κύκλωμα εντός δύο ετών.
ellinikiafipnisis.blogspot.gr
ΠΗΓΗ:press-gr.blogspot.gr
Στις κάλπες προσέρχονται σήμερα Κυριακή οι Ελβετοί, προκειμένου να αποφασίσουν εάν θα καθιερωθεί κατώτατος μισθός στη χώρα, αφού δεν διαθέτει!
Στα 18 ευρώ/ώρα, ο μισθός αυτός θα είναι ο υψηλότερος κατώτατος μισθός στον κόσμο (4.000 ελβετικά φράγκα, δηλαδή περίπου 3.275 ευρώ).
Στην πρόταση αντιδρούν υπουργοί, οι οποίοι δηλώνουν ότι οι μικρότερες επιχειρήσεις δεν θα μπορούν να πληρώνουν αυτούς τους μισθούς.
Υπέρ της πρότασης έχουν ταχθεί εργατικά συνδικάτα, καθώς και οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι.
Οι υποστηρικτές της πρότασης δηλώνουν ότι ο υψηλός μισθός είναι απαραίτητος, προκειμένου να μπορέσουν οι Ελβετοί να ανταποκριθούν στο υψηλό κόστος διαβίωσης σε πόλεις όπως η Ζυρίχη και η Γενεύη.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πρόταση θα απορριφθεί, καθώς το 64% των ψηφοφόρων τάσσεται εναντίον της, αν και κατά το παρελθόν οι ελβετικές κάλπες έκρυβαν εκπλήξεις.
Οι επικριτές της πρότασης υποστηρίζουν ότι η διαμόρφωση του κατώτατου μισθού θα οδηγήσει σε ανεργία και αύξηση της τιμής των προϊόντων.
ΠΗΓΗ: defencenet.gr
