Κυριακή 12 Μαΐου 2013

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ


Σύμφωνα με ασφαλής πληροφορίες μας,το αργότερο ως το τέλος Μαΐου θα είναι σε ισχύ το νέο καταστατικό λειτουργίας του ΠΣΕΕΠ.Tο νέο καταστατικό ,πέραν των όποιων τροποποιήσεων σε σχέση με το προηγούμενο,θέτει σε ισχύ και το Ταμείο Αλληλοβοηθείας- Απεργιακό Ταμείο,για την λειτουργία του όποιου απαιτούνται από τους εργαζομένους πάγιες μηνιαίες αλλά και έκτακτες συνδρομές.Στις οικονομικά  δύσκολες μέρες που βιώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι, καλό θα ήταν το σωματείο μας,να κάνει πράξη αυτό που ακούγεται ολοένα και από περισσότερα χείλη εργαζομένων..
Δηλαδή να γίνεται ανάρτηση του αναλυτικού Πίνακα Εσόδων - Εξόδων του ΠΣΕΕΠ κάθε μήνα στην επίσημη ιστοσελίδα  του, έτσι ώστε ο κάθε εργαζόμενος να έχει  πρόσβαση και  αξιόπιστη ενημέρωση για το που ακριβώς πηγαίνουν τα χρήματα του.  

Οχι Στην Επιστράτευση Των Εκπαιδευτικών

Υποκρισία, φαρισαϊσμός και κοινωνικός αυτοματισμός


Υποκρισία, φαρισαϊσμός  και κοινωνικός αυτοματισμός
Όταν στην Ισπανία και την Πορτογαλία απεργούν ενάντια στις περικοπές στην παιδεία, μαζί με καθηγητές, φοιτητές, μαθητές, καταβαίνει στους δρόμους ολόκληρη η κοινωνία και διαδηλώνει μαζί τους.  Την αφορά.

Όταν στην Ισπανία και την Πορτογαλία απεργούν ενάντια στις περικοπές στην υγεία, μαζί με γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, καταβαίνει στους δρόμους ολόκληρη η κοινωνία και διαδηλώνει μαζί τους.  Την αφορά.

Όταν στην Ελλάδα απεργούν και διαδηλώνουν μεμονωμένοι κλάδοι, η κοινωνία απλώς ενοχλείται. Πιστεύει ότι δεν την αφορά. Είναι πρόβλημα του άλλου. Η κοινωνία ενοχλείται διότι παρεμποδίζεται η μίζερη καθημερινότητά της. Ενοχλείται διότι αναγκάζεται να «ξυπνήσει» από την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι όπως πρώτα. Σήμερα η κοινωνία ενοχλείται γιατί δεν συμμετέχει. Αν συμμετείχε, αν ήταν στους δρόμους και τις πλατείες διεκδικώντας τα  θεμελιώδη, όπως είναι η υγεία και η παιδεία, διεκδικώντας την επιβίωση και την αξιοπρέπειά της, είναι βέβαιο ότι δεν θα ενοχλείτο. Θα αγωνιζόταν. Σήμερα, το περιεχόμενο των αγώνων δεν είναι όπως παλιότερα, τότε που κάθε κλάδος κατέβαινε στους δρόμους για να υπερασπιστεί καθαρά συνδικαλιστικά ζητήματα εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Σήμερα, είναι ζήτημα επιβίωσης, αξιοπρέπειας, δημοκρατίας, σε μια κοινωνία που γαλουχείται πια με έντονα φασιστικά πρότυπα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ ! BOB MANDEL Ο εμπνευστής του ΕΥΡΩ δήλωσε πως ο στόχος από την αρχή ήταν να πουληθεί η κρατική περιουσία της Ελλάδας (video)

 Η δημιουργία του ευρώ είχε σαν στόχο να υποδουλώσει τις εκλεγμένες κυβερνήσεις σε μια οικονομική φόρμουλα.

Η οικονομική αυτή φόρμουλα λέγεται ο κανόνας του3% και ο τελικός σκοπός ήταν να δημιουργηθεί
κάτι που θα αντικαταστησει την δημοκρατία.

Δείτε το βίντεο.

Τα συμπεράσματα δικά σας για την ωμή αλήθεια των πραγμάτων και για το τι επιδιώκουν απελπισμένα να μας πασάρουν τα ελληνικά ΜΜΕ και σε ποια πραγματικότητα θέλουν να μας χώσουν.





ΠΗΓΗ:strange-files.blogspot.gr

O κατάλογος του ΟΑΕΔ με τις 3428 διαθέσιμες θέσεις εργασίας


O κατάλογος του ΟΑΕΔ με τις 3428 διαθέσιμες θέσεις εργασίας
Ο ανανεωμένος κατάλογος που συντάσσει και επικαιροποιεί ο ΟΑΕΔ για να βοηθήσει τους άνεργους στην ανεύρεση θέσης εργασίας, περιλαμβάνει αυτή την εβδομάδα 3428 θέσεις εργασίας. 
Αφιερώστε λίγο χρόνο. Εντοπίστε θέσεις που ταιριάζουν στο επίπεδο εκπαίδευσής σας, στις ικανότητές σας με βάση το γεωγραφικό κριτήριο. "Κλειδί" αποτελεί ο κωδικός της θέσης. Με αυτόν θα πληροφορηθείτε από τον ΟΑΕΔ αν η θέση εξακολουθεί να είναι διαθέσιμη αλλά και το τι πρέπει να κάνετε για να την διεκδικήσετε. 
Ολόκληρη η λίστα έχει ως εξής..... 
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αυτό δεν είναι οικονομική κρίση...



Υπάρχει ένας απίστευτος αριθμός αυτοκτονιών αυτά τα τρία τελευταία χρόνια. Σας φαίνεται φυσιολογικό? Δηλαδή είναι λογικό να υπάρχει τέτοια αύξηση συνανθρώπων μας που αυτοκτονούν γιατί έχουν πέσει σε μεγάλα βάσανα? Σε δυσκολίες? Σε απόγνωση? Ένας λαός σαν τον δικό μας που έχει γνωρίσει μεγάλη φτώχεια, πολέμους, διωγμούς, δυστυχίες, εμφυλίους, ξαφνικά αρχίζει και πηδάει από... 
τα παράθυρα, κρεμιέται, πατάει τη σκανδάλη γιατί ήρθε το μνημόνιο και φτωχύναμε? Υπάρχει κάτι πολύ παράξενο σ΄αυτή την ιστορία. Θυμάστε, πιο παλιά,  στο κύκλο σας, φίλους, συγγενείς, συναδέλφους που μαθαίνατε πως αντιμετωπίζουν κάποιο μεγάλο προσωπικό δράμα να αυτοκτονούν, σε τέτοια συχνότητα? Άνθρωποι που μέχρι πριν τέσσερα χρόνια δεν πέρναγε καν στην άκρη του μυαλού τους σαν σκέψη?

Και τα συσσίτια? Χιλιάδες άνθρωποι στις ουρές για ένα πιάτο φαΐ? Χωρίς να είναι πόλεμος, χωρίς να υπάρχει κατοχή? Κι άλλοι εκατοντάδες ζητιάνοι, άστεγοι να κοιμούνται στις σκάλες στις πλατείες, κάτω από γεφύρια, να ζητιανεύουν, να παρακαλάνε, άνθρωποι που μέχρι πριν λίγο καιρό αναθρέφανε οικογένεια, δουλεύανε δυο και τρεις δουλειές, ρισκάρανε, ξεπερνάγανε με το κεφάλι ψηλά προβλήματα οικογενειακά, αρρώστιας, αποτυχίας ή ότι άλλο?

Τόσοι πολλοί άνθρωποι με το πρώτο ζόρι, μια φτωχοποίηση, μια προσωπική χρεοκοπία, το ζόρι της ανεργίας, ή τα χρέη, να δείχνουν έτσι απελπισμένοι, με μηδενικό κουράγιο, με μηδενική δυναμικότητα να παλέψουν, να αγριέψουν, να σηκώσουν κεφάλι, να αγωνιστούν?

Αυτό δεν είναι οικονομική κρίση. Είναι ο μπαμπούλας! Μια σκιά που πλάκωσε τους ανθρώπους στον ύπνο και τους πήρε την ανάσα. Δεν υπάρχει λογική αντιστοιχία μεταξύ φτωχοποίησης και τέτοιας απελπισίας κι αδυναμίας να πάρει κάποιος τη ζωή στα χέρια του. Εκτός κι δεχτούμε πως η κοινωνία μας ήταν ένα φοβισμένο παιδί που κοιμόταν με παραμύθια κι ανοιχτό το φωτάκι στο δωμάτιο τις νύχτες και κάποιος του το έσβησε και το τρόμαξε. Αυτό που βλέπουμε γύρω μας δεν είναι απλά το άδειασμα της τσέπης. Είναι το άδειασμα κάθε ενέργειας μέσα από τον άνθρωπο. Είναι ένας πρωτόγνωρος φόβος να κοιτάξει κάποιος την ντουλάπα της ζωής του γιατί έχει πεισθεί πως εκεί μέσα κάτι κακό τον περιμένει. κι είναι ανήμπορος να το πολεμήσει.

Περισσότερο από κρίση μοιάζει με αρρώστια. Μια μόλυνση που απλώνεται σιγά σιγά σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, με πολύ άσχημα συμπτώματα και μηδενικές αντιστάσεις. Φόβος, κακομοιριά, κλάψα από τη μία και βία, βαρβαρότητα, μίσος, σκοτεινιά στον αντίποδα. Και όχι μια κοινωνία δεν δημιουργεί μια τέτοια "σκιά" από πάνω της, χωρίς να έχει προηγηθεί πολύ βαθύ σκάψιμο στα θεμέλιά της. Η μετάλλαξη της κοινωνίας σε τρομαγμένο παιδάκι έχει ξεκινήσει πολύ πριν το μνημόνιο 
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η αβάστακτη γοητεία των ομολόγων


Photo: badjonni @flickr
Η Morgan Stanley προτείνει στους πελάτες της να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα και η Ελλάς γιορτάζει. Ανοήτως, δυστυχώς. 

Γιατί ανοήτως; Επειδή η συμβουλή της Morgan Stanley έχει λογική βάση μεν αλλά, παράλληλα, είναι καθ΄ όλα συμβατή με την πρόβλεψη ότι η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να βουλιάζει, εντείνοντας περισσότερο την κοινωνική καθίζηση. Να το πω διαφορετικά: Αν εργαζόμουν για τη Morgan Stanley, την ίδια συμβουλή θα έδινα στους πελάτες της (δηλαδή, να εντάξουν και κάποια ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, για τρεις ή τέσσερις μήνες). Κι αυτό παρά τις μελανές μου προβλέψεις τόσο για την ελληνική όσο και για την Ευρωζωνική, εν γένει, οικονομία.

Το εύλογο ερώτημα που θα μου θέσετε είναι το εξής: Η αυξημένη ζήτηση ομολόγων ενός κράτους, του οποίου τα ομόλογα μέχρι πρότινος δεν ήθελε κανείς, δεν σημαίνει και αύξηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών σε αυτό το κράτος; Δεν σημαίνει ότι απομακρύνεται η περίπτωση κι άλλης πτώχευσης; Δυστυχέστατα στην περίπτωση της χώρας μας η αύξηση της ζήτησης των ομολόγων του δημοσίου δεν σημαίνει τίποτα τέτοιο. Μακάρι να σήμαινε κάτι τέτοιο!

Καταρχάς, να θυμηθούμε ότι το ελληνικό δημόσιο δεν έχει εκδώσει ομόλογα από το περσινό PSI – τότε που εξέδωσε νέα ομόλογα (αγγλικού δικαίου) με τα οποία αντικατέστησε, με πολύ μικρότερη ονομαστική αξία, τα παλαιότερα ομόλογα που κουρεύτηκαν. Από την Άνοιξη του 2012, όταν εκδόθηκαν αυτά τα νέα ομόλογα, μέχρι τον Δεκέμβριο, δεν τα ήθελε κανείς και η εμπορική αξία τους δεν ξεπέρναγε το 30% της ονομαστικής τους αξίας, καθώς όλοι γνώριζαν ότι θα κουρευτούν κι αυτά λόγω της μη βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους. Όπερ και εγένετο τον Δεκέμβριο υπό τον ευφημισμό της «επαναγοράς χρέους».

Από τότε, μετά το δεύτερο de facto κούρεμα, έχουν μείνει σε ιδιωτικά χέρια ελάχιστα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου – βασικά στα χέρια κάποιων hedge funds και άλλων ταμείων που τα κρατάνε ως κερδοσκοπικά εργαλεία στην βάση της (σωστής) πρόβλεψης ότι το συντριπτικό ποσοστό του ελληνικού δημόσιου χρέους έχει πλέον μεταφερθεί από τον ιδιωτικό τομέα στην τρόικα, η οποία θα επωμιστεί το τρίτο ελληνικό «κούρεμα».

Εν κατακλείδι, η πορεία των τιμών των ελληνικών ομολόγων (όσων λίγων έχουν απομείνει στους ιδιώτες) δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πορεία του ελληνικού χρέους. Έτσι, οι αγορές έχουν κάθε λόγο από την μία να κρίνουν ότι τα εναπομείναντα ελληνικά ομόλογα αποτελούν μια καλή αγορά (δεδομένων μάλιστα των χαμηλών τιμών τους) ενώ από την άλλη, την ίδια ακριβώς στιγμή, κατανοούν ότι το ελληνικό δημόσιο θα ξανα-πτωχεύσει (με νέα αναδιάρθρωση του χρέους του, το οποίο θα πλήξει, αυτή τη φορά, τους ευρωπαίους φορολογούμενους) και ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας θα συνεχίσει να φθίνει (ιδίως εν όψει της παταγωδώς αποτυχημένης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών).
Θα με ρωτήσετε: Γιατί όμως θα συμβούλευα, όπως πράττει η Morgan Stanley, τους πελάτες μου (αν είχα τέτοιους!) να αποκτήσουν (για λίγους μήνες) ελληνικά ομόλογα ακόμα κι αν έχω δίκιο ότι η πορεία τους δεν σχετίζεται άμεσα με την πορεία της ελληνικής οικονομίας; Ο λόγος είναι διττός:

Πρώτον, επειδή είναι σχεδόν απίθανο το Eurogroup να κάτσει να ασχοληθεί με ένα νέο κούρεμα αυτών των λίγων ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που παραμένουν σε ιδιωτικά χέρια. Θα ήταν «πολύ κακό για το τίποτα». Θα σήμαινε σύγκρουση με αρπαχτικά hedge funds για να επιτευχθεί μια ανεπαίσθητη αλάφρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Ακόμα, οι «αγορές» νιώθουν πολύ πιο σίγουρες κρατώντας στο χαρτοφυλάκιό τους ομόλογα πτωχευμένων κρατών-μελών της Ευρωζώνης μετά το Νέο Κυπριακό – μετά την απόφαση του Eurogroup  να κουρευτούν οι καταθέτες και να μην αγγιχτούν οι ομολογιούχοι.

Δεύτερον, η συντονισμένη ποσοτική χαλάρωση στις ΗΠΑ, Βρετανία, Σουηδία, Ελβετία και Ιαπωνία, μαζί με τη μείωση των επιτοκίων της ΕΚΤ στα (ουσιαστικά) μηδενικά επίπεδα των υπόλοιπων Κεντρικών Τραπεζών, έχει δημιουργήσει έναν ενδιαφέροντα συνδυασμό: Τεράστια ρευστότητα (παραχθείσα από τις Κεντρικές Τράπεζες) και «εξευτελιστικά» επιτόκια. Έτσι, οι επενδυτές αγοράζουν οτιδήποτε «χαρτί» (π.χ. ελληνικά ομόλογα, junk bonds) βρουν που να τους αποδίδει ένα σοβαρό επιτόκιο – ή που να νομίζουν ότι κάποιοι άλλοι σαν αυτούς θα αγοράσουν σήμερα ή αύριο. Μέσα σε αυτή την ξέφρενη αγοραστική τους μανία, αγοράζουν και τα εναπομείναντα ελληνικά ομόλογα.

Το φαινόμενο της «αναβάθμισης των σκουπιδιών», την ώρα που η πραγματική οικονομία καταβαραθρώνεται, δεν αφορά βέβαια μόνο την Ελλάδα και τα ομόλογά μας. Είναι παγκόσμιο. Να πώς το περιέγραψε πριν μερικές μέρες ο Albert Edwards, αναλυτής της Societe General: «Η μεθυστική δύναμη της Ποσοτικής Χαλάρωσης (σημ. αναφέρεται στη νομισματική επέκταση εκ μέρους των Κεντρικών Τραπεζών, πλην της ΕΚΤ) έχει ναρκώσει τους επενδυτές και τους έχει καταστήσει υποχείρια ενός οργίου τροφοδοτούμενου από το καύσιμο της ρευστότητας. Θα επαναλάβω της σκέψεις μου του 2007... Αυτό το σκεπτικό ρευστότητας δεν είναι τίποτα άλλο παρά «ψέματα, ασυναρτησίες, βλακείες, ακαθαρσίες και απόλυτες ανοησίες»... Η εξελισσόμενη ύφεση, ακολουθούμενη από γενικευμένο αποπληθωρισμό, θα οδηγήσει τελικά στην απώλεια της εμπιστοσύνης των επενδυτών με αποτέλεσμα οι Κεντρικές Τράπεζες να μην καταφέρουν να σταματήσουν την επανάληψη μιας κρίσης αποπληθωρισμού ιαπωνικού τύπου. Παράλληλα, οι αγορές θα συμπεριφέρονται με ενθουσιασμό, όπως και στην Ιαπωνία.» (*)

Συμπερασματικά, όσοι ψάχνουν απεγνωσμένα για σημάδια ανάκαμψης, για το πολυπόθητο φως στο τούνελ, είναι φυσικό να χαρούν με τη συμβουλή της Morgan Stanley και την αύξηση της τιμής των ελληνικών ομολόγων. Η τραγωδία όμως είναι ότι η χαρά τους είναι καταδικασμένη να μετατραπεί σε απόγνωση όταν συνειδητοποιήσουν ότι βασίζεται σε παρανόηση της πραγματικότητας. Η αναβάθμιση των σκουπιδιών όχι μόνο δεν σηματοδοτεί ύφεση της Κρίσης αλλά οφείλεται στο βάθεμα της Ύφεσης. Δυστυχώς.

(*) Παραθέτω το αγγλικό κείμενο του Edwards (το οποίο παράθεσα πιο πάνω σε δική μου μετάφραση): The intoxicating potency of QE has drugged investors into believing they must participate in this liquidity fuelled frenzy. I repeat my thoughts of 2007… this liquidity argument is merely “lies, rhubarb, poppycock, bilge and utter nonsense”…The unfolding recession accompanied by full-blown deflation will result in a loss of investor confidence so that central banks are unable to prevent a Japanese-style deflationary event. The equity market will riot, Japan-style.

ΠΗΓΗ:protagon.gr

Η οικονομική πολιτική στην Ευρώπη μετατρέπει το χάσμα των γενεών σε άβυσσο!


gendechom
Η επιστολή μίας 20χρονης Γαλλίδας φοιτήτριας προς τον πρόεδρο Ολάντ, που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω, αναδεικνύει πόσο κοινά είναι τα προβλήματα μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και πόσο δραματικά εξελίσσεται το χάσμα των γενεών στην Ευρώπη μέσα από την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, ώστε να είναι πολύ πιθανό να μετατραπεί είτε σε μαζική φυγή των νέων από την ήπειρο, είτε σε εκτεταμένες βίαιες συγκρούσεις.

“κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας

 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ!!!


ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/alfavita.gr