Μεγάλοι χαμένοι οι Ελληνες από την ένταξη τους στην Ε.Ε. συμφωνα με διεθνη μελέτη

«Κάθε χώρα εκτός από την Ελλάδα κατάφερε να πετύχει ένα υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα χάρη στην ευρωπαϊκή ενσωμάτωση». 
Αυτό είναι το κεντρικό συμπέρασμα πολύ πρόσφατης μελέτης την οποία πραγματοποίησε το γερμανικό πολιτικό think tank Bertelsmann, αξιολογώντας από πλευράς κατά κεφαλήν εισοδήματος των Ευρωπαίων πολιτών το αποτέλεσμα της ενσωμάτωσης των χωρών τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με το Bertelsmann, στο χρονικό διάστημα από το 1992, οπότε και πραγματοποιήθηκε η συμφωνία του Μάαστριχ, μέχρι το 2012, το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 190 ευρώ ή κατά 1,3%.
 Αντίθετα σε όλες τις άλλες χώρες οι οποίες ήταν (και είναι) μέλη της Ε.Ε., στο διάστημα 1992 – 2012, το κατά κεφαλή εισόδημα αυξήθηκε από 0,4% (140 ευρώ) έως 2,3% (680 ευρώ).
 Οι πιο κερδισμένες χώρες – μέλη της ΕΕ από αυτήν την πλευρά είναι, σύμφωνα με το Bertelsmann Stiftung (Ίδρυμα Μπέρτελσμαν): 
 η Γερμανία το κατά κεφαλή εισόδημα της οποίας αυξήθηκε κατά 2,3% (680 ευρώ), η Δανία (2% ή 720 ευρώ) το Βέλγιο (1,6% ή 470 ευρώ) η Αυστρία (1,4% ή 450 ευρώ) η Φινλανδία (1,2% ή 360 ευρώ). Ως εκ τούτου, η Ελλάδα, μεταξύ δεκατεσσάρων παλιότερων εταίρων της, είναι η μόνη χώρα της οποίας ο δείκτης ενσωμάτωσης στην ΕΕ μειώθηκε και, μάλιστα δραστικά, μεταξύ 1992 – 2012. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το γερμανικό πολιτικό think tank, ο εν λόγω δείκτης ήταν 47,6 το 1992 και έπεσε στο… 33,9 το 2012. 
Συνεπώς ο δείκτης ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης μειώθηκε κατά 28,7% μέσα είκοσι χρόνια, χάνοντας 23,7 μονάδες. 
Την ίδια περίοδο, ο δείκτης ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης των άλλων χωρών – μελών της Ε.Ε. αυξανόταν κατακόρυφα.
 Ο εν λόγω δείκτης στο Βέλγιο εκτινάχτηκε από το 68,4 στο 87,9, στη Γαλλία από το 70,3 στο 80,2, στην Ιρλανδία (σ.σ. η οποία επίσης υπάχθηκε σε Μνημόνιο) από το 68,4 στο 78,8, στην Αυστρία πήγε από το 59,8 στο 76,8 και στη Γερμανία από το 49,0 στο 76,3. 
Να σημειωθεί πως ανήλθε ο δείκτης ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης και στην περίπτωση της Πορτογαλίας, η οποία υπάχθηκε σε Μνημόνιο, και συγκεκριμένα από 62,4 στο 67,0. 
Σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης του Bertelsmann Stiftung η μεγάλη ανατροπή στην πορεία ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ από άποψη κατά κεφαλή εισοδήματος έγινε το 2009. «Το μέσο όφελος στο κατά κεφαλή εισόδημα των Ελλήνων ήταν γύρω στα 70 ευρώ» από το 1992 μέχρι το 2009. Μεταξύ 1992 και 2009, ο δείκτης ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ ανέβηκε από το 47,6 στο 64,2. Μετά, δηλαδή προς το τέλος της περιόδου η οποία αξιολογείται, έπεσε στο 33,9 (2012). Προφανώς η υποτίμηση του δείκτη ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης συνέβη κατά τη διάρκεια της βαθιάς ύφεσης την οποία πέρασε η ελληνική οικονομία κατά την περίοδο 2009 – 12. Έτσι ο δείκτης ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης της Ελλάδας έπεσε το 2012 σε επίπεδο χαμηλότερο (33,9) και από εκείνο στο οποίο ήταν πριν η ηγεσία της συμφωνήσει στο Μάαστριχ (47,6), αφού πρώτα είχε εκτιναχθεί το 2009 στο 64,2. Άρα σε σχέση με το ανώτατο επίπεδο που είχε φτάσει ο δείκτης ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης της Ελλάδας, έχασε 30,3 μονάδες… 
Πηγή:.capital.gr


ΠΗΓΗ:papaioannou-giannis.net

Ρώσος ΑΝΥΠΑΜ: "Από τους άλλους περιμέναμε εχθρική συμπεριφορά όχι από την Ελλάδα"

Ο Ρώσος ΑΝΥΠΑΜ Α.Αντόνωφ ηταν κατηγορηματικός " από τις άλλες χωρες το περιμέναμε από την Ελλάδα όχι" αναφερόμενος στις κυρώσεις που ενέκρινε και η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου εναναντίον της Ρωσίας υπό τις εντολές της Ουάσιγκτον και της ΕΕ. Δεν έκρυψε την οργή της Μόσχας για την κυβέρνηση των Αθηνών και αναφέρει χαρακτηριστικά "Τί θα κερδίσει από αυτές τις κυρώσεις η χώρα σας;"

Ακολουθεί η συνέντευξη του Ρώσου ΑΝΥΠΑΜ, που ΄δοθηκε στον ανταποκριτή του ΜΕGA Θ.Αυγερινό.

 Α. Αντόνοφ: Δεν είναι δική μας ευθύνη, που η ελληνική πολιτική ηγεσία αποφάσισε να στοιχηθεί με τα κράτη του ΝΑΤΟ. Τί χρειάζονταν οι κυρώσεις στην Ελλάδα; Τί θα κερδίσει από αυτές;

Βαρυσήμαντη συνέντευξη του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας της Ρωσίας σε ελληνικά ΜΜΕ. Διαψεύδει οποιαδήποτε ρωσική στρατιωτική παρουσία στην Ουκρανία, καταγγέλλει τη χρήση ενόπλων δυνάμεων και βαρέος οπλισμού κατά του λαού τους από το Κίεβο, καθώς και την υποκρισία της Δύσης.

Ο Ανατόλι Αντόνοφ είναι ο Νο 2, ο «διπλωμάτης» του ρωσικού υπουργείου Άμυνας. Από την αρχή κιόλας της συνέντευξης έδειξε τη θετική του διάθεση προς τη χώρα μας, μια διάθεση, που μοιράζεται βέβαια κι ο τελευταίος σχεδόν Ρώσος πολίτης.

«Η Ελλάδα δεν είναι για μένα μια οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν είναι ούτε ο Καναδάς, ούτε οι ΗΠΑ, η Ελλάδα είναι Ελλάδα, γι' αυτό και πραγματικά μου προκαλεί θλίψη, που η Ελλάδα στέκεται στη σειρά με τις ΝΑΤΟϊκές χώρες». Κάπως έτσι αρχίσαμε τη συνομιλία μας στο υπουργείο Άμυνας, που δεν θα μπορούσε να αποφύγει το θέμα των κυρώσεων, παρά το γεγονός ότι επέμενε πως δεν είναι δική του αρμοδιότητα:

«Με την Ελλάδα έχουμε παλαιότατες φιλικές σχέσεις και δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι Ρώσοι έχουν κάποια προβλήματα με τους Έλληνες. Είμαστε πάντοτε υπέρ της ανάπτυξης των ελληνορωσικών σχέσεων. Σχετικά πρόσφατα επισκέφθηκε την Ελλάδα ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Σοϊγκού. Εξετάσαμε ζητήματα ανάπτυξης της αμυντικής-τεχνικής μας συνεργασίας και των στρατιωτικών μας σχέσεων.

Αλλά δεν είναι δική μας ευθύνη, που η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας αποφάσισε να στοιχηθεί με τα κράτη του ΝΑΤΟ, να κηρύξει μποϊκοτάζ και να ενταχθεί στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Θα ήθελα πραγματικά να ρωτήσω τους αναγνώστες σας: Σε τί χρειάζονταν οι κυρώσεις αυτές στην Ελλάδα; Τί θα κερδίσει από αυτές η χώρα σας; Μου φαίνεται ότι αυτές οι κυρώσεις οδηγούν στο πουθενά και δεν θα προσφέρουν τίποτε στην επίλυση του προβλήματος.

Συχνά δεν καταλαβαίνω τί συμβαίνει, τί κάνουν οι ΝΑΤΟϊκοί, μαζί τους και η Ελλάδα, συγχωρείστε με. Κάθε εβδομάδα επιβάλλονται κάποιες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, δεν κατανοώ πλέον γιατί; Ό,τι και να πούμε μας λένε το ίδιο; Πρέπει να έχετε θέση ίδια, όπως του ΝΑΤΟ. Εάν δεν υποστηρίξετε τη θέση αυτή, θα εισπράξετε κυρώσεις. Αν κάνετε ένα βήμα αριστερά ή δεξιά, κυρώσεις. Δεν καταλαβαίνουν ότι έρχεται μια στιγμή, που θα μας είναι εντελώς αδιάφορο όποιες κυρώσεις κι αν ισχύουν ως προς τη Ρωσία και ότι οι ΝΑΤΟϊκές χώρες, πράγμα, που σημαίνει και η Ελλάδα, οδηγούν την κατάσταση σε αδιέξοδο, από το οποίο μετά θα είναι πολύ δύσκολο να βγούμε; Υπολογίζω πολύ σε χώρες, όπως η Ελλάδα, όπου η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού τάσσεται υπέρ της ανάπτυξης των σχέσεων με τη Ρωσία σε όλους τους τομείς και επιτέλους θα πουν τη δική τους άποψη στις Βρυξέλλες και δεν θα επιτρέψουν στις Βρυξέλλες να υπαγορεύουν την πολιτική τους σε ανεξάρτητα κράτη, όπως είναι και η Ελλάδα».

Ρωτήσαμε ειδικότερα τον κ. Αντόνοφ, αν η συμπόρευση της Ρωσίας με την Τουρκία θα μπορούσε να σημάνει κάποιες αλλαγές στη ρωσική πολιτική, πχ στο Κυπριακό. Μας απάντησε και πάλι ότι δεν καθορίζει αυτός την εξωτερική πολιτική της χώρας, που είναι προτεραιότητα του προέδρου και του υπουργείου Εξωτερικών, όμως δεν απέφυγε να τοποθετηθεί:

«Δεν μπορώ καν να διανοηθώ ότι θα επανεξετάσουμε με κάποιο τρόπο τις φιλικές μας σχέσεις με την Ελλάδα. Την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, που θίξατε, θα την υποστηρίξουμε και προωθήσουμε όχι εις βάρος, ούτε σε αντίθεση με τα συμφέροντα της φιλικής και αδελφικής προς εμάς Ελλάδας. Ό,τι κάνουμε είναι να προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση ακριβώς μέσω των διαύλων, που υπάρχουν, και να πετύχουμε παν το δυνατόν ώστε να εκμηδενιστούν οι πολιτικές και οικονομικές τριβές, που υπάρχουν στην περιοχή μας, ώστε η ανάπτυξη των σχέσεων να γίνεται προς το συμφέρον των λαών όλων των χωρών της περιοχής σας».

Αναφερόμενος στην περιοχή μας ο Α.Αντόνοφ υπογράμμισε ότι ο ρωσικός Στόλος της Μαύρης Θάλασσας δραστηριοποιείται στη λεκάνη της περισσότερο από 200 χρόνια:

«Είναι η ιστορία και η περηφάνεια μας. Είναι η βάση της ασφάλειάς μας και οχυρό για την άμυνα της κυριαρχίας μας. O Στόλος της Μαύρης Θάλασσας υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Όταν ακόμη η Κριμαία ήταν υπό ουκρανικό έλεγχο υπήρχαν πολλές δυσκολίες. Οι ουκρανικές Αρχές δημιουργούσαν πολλά προβλήματα στη λειτουργία του, αρχίζοντας ακόμη και από την εξασφάλιση των καυσίμων του. Σήμερα έχουν αρθεί όλα τα εμπόδια στην ανάπτυξη του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Πρωτίστως γίνεται λόγος για τον εκσυγχρονισμό του, γιατί δεν μπορούμε να στεκόμαστε στο ίδιο σημείο και δεν μπορούμε να διατηρούμε τον ίδιο οπλισμό, που ήταν αποτελεσματικός πριν από 50 χρόνια. Σήμερα είναι διαφορετική η κατάσταση, εμφανίστηκαν νέα εξοπλιστικά συστήματα και φυσικά πρώτη μας προτεραιότητα ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού και αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων συστημάτων».

Στη λεκάνη της Μ.Θάλασσας αναπτύσσεται η συνεργασία των χωρών, που βρέχονται από αυτήν, χωρίς τη συμμετοχή δυνάμεων εκτός περιοχής και η συνεργασία αυτή είναι πολύ ωφέλιμη, κατά το Ρώσο αναπληρωτή υπουργό Άμυνας. Όμως «στη Μ.Θάλασσα εμφανίστηκαν σήμερα νέες προκλήσεις και απειλές», οπότε η σημασία αυτής της συνεργασίας αυξάνεται. «Φυσικά και μας ανησυχεί το γεγονός ότι ΝΑΤΟϊκά πλοία όλο και συχνότερα άρχισαν να εμφανίζονται στη λεκάνη της Μ.Θάλασσας. Εννοείται ότι ο Στόλος μας παρακολουθεί τις κινήσεις αυτών των πλοίων, καθώς είναι ο υπερασπιστής της κυριαρχίας των νότιων συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και αυτό δεν αλλάζει».

Μιλώντας για την επανεμφάνιση του ρωσικού Στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο ο κ. Αντόνοφ τόνισε:

«Τα πλοία μας στην περιοχή αυτή αποτελούν δύναμη, η οποία αποτρέπει άλλα κράτη από μη δικαιολογημένες κινήσεις. Γνωρίζετε πόσα πολλά έκανε ο πρόεδρος της Ρωσίας για να μην επιτρέψει μια βίαιη εκδοχή ανάπτυξης των γεγονότων στη Συρία. Μπορείτε να φανταστείτε τί θα ήταν εκεί σήμερα, εάν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είχαν χτυπήσει αυτό το κράτος; Μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ και η περιοχή αυτή βρίσκεται πολύ κοντά στην Ελλάδα και εκεί παρατηρείται σήμερα μια υψηλή στρατιωτικο-πολιτική αναταραχή. Πίσω από τα ωραία λόγια και τα ωραία συνθήματα, που διακηρύσσουν οι ΝΑΤΟϊκές χώρες και η Ελλάδα δυστυχώς είναι μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, κρύβονται στην πραγματικότητα όλα αυτά, που υφίστανται οι χώρες της περιοχής, αίμα, διάλυση, φτώχεια. 

Δείτε τί συνέβη και τί συμβαίνει με τη Λιβύη, δείτε με το Ιράκ. Και το πιο εκπληκτικό είναι ότι στη μία περίπτωση, για παράδειγμα στη Συρία, οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟϊκές χώρες υποστηρίζουν τις ομάδες των ισλαμιστών ανταρτών, ας τους πούμε έτσι, ενώ στο Ιράκ πολεμούν εναντίον τους. Αυτή είναι η πολιτική διπλών μέτρων και σταθμών. Ο Στόλος της Ρωσίας στη Μεσόγειο είναι στήριγμα και οχυρό για εκείνες τις χώρες, οι οποίες επιθυμούν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους και να μην επιτρέψουν να γλιστρήσει η κατάσταση σε βαθύτερη κρίση. Ο Στόλος μας είναι σταθεροποιητικός παράγοντας, ο οποίος δεν επιτρέπει να εξελιχθούν τα πράγματα με δυσμενέστερο σενάριο στην περιοχή».

ΠΗΓΗ: defencenet.gr

Η Κεντροαριστερά ως νεοδεξιά

Αρκετό καιρό πριν φύγει ο αείμνηστος Σάκης Πεπονής μου είχε εκμυστηρευτεί: «Εγώ κεντρώος ήμουν και κεντρώος παρέμεινα. Σε αυτό το ΠΑΣΟΚ, όμως, αισθάνομαι άκρα Αριστερά». Ο ευπατρίδης πολιτικός περιέγραφε μία γενικότερη αλήθεια: όχι μόνον το ΠΑΣΟΚ, το σύνολο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, έχει μετακινηθεί δεξιά του παραδοσιακού κέντρου. Ο λόγος είναι απλός: η πολιτική των νέων Εργατικών υπό τον Μπλερ, η ατζέντα 2010 του Σρέντερ, ο σημιτικός εκσυγχρονισμός δεν αποτελούν παρά παραλλαγές διαφορετικών αποχρώσεων νεοφιλελευθερισμού.
Οσοι υποστηρίζουν ότι αυτό δεν έχει σημασία, ότι τάχα το μόνο που μετρά είναι η τεχνοκρατική αποτελεσματικότητα και ότι η διάκριση Δεξιάς - Αριστεράς έχει ξεπεραστεί, συνειδητά ή ασυνείδητα υιοθετούν τις πολιτικές αυτές ως μονόδρομο και γίνονται απολογητές τους. Ο νεοφιλελευθερισμός, όμως, αποτελεί ένα συνολικό σχέδιο αλλαγής κράτους και κοινωνίας: στη θέση της ρυθμισμένης από τα κοινωνικά δικαιώματα και το εργατικό δίκαιο αγορά θέλει να επιβάλει ένα νέο μοντέλο άγριου και αρρύθμιστου καπιταλισμού.
Για να ξαναδημιουργήσει μία διαχωριστική γραμμή με την παραδοσιακή Δεξιά, η σοσιαλδημοκρατία υιοθετεί ορισμένα από τα συνθήματα της λεγόμενης νέας Αριστεράς, όπως το δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Ομως, από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης το κοινωνικό στοιχείο είναι αυτό που προσδιορίζει τη διάκριση Δεξιάς και Αριστεράς: η Αριστερά είναι πάντα με τη μεριά των αδυνάμων. Δεν μπορείς να καταπατάς τα δικαιώματά τους και να λέγεσαι αριστερός. Αλλωστε, η νέα Δεξιά (εκτός ΗΠΑ) δεν έχει την ίδια αλλεργική αντίδραση απέναντι στα θέματα της διαφοράς με τους παλαιότερους συντηρητικούς. Ο κ. Μπακογιάννης δεν έχει, για παράδειγμα, διαφορετική άποψη επ' αυτών από τον κ. Ψαριανό.
Τα παραπάνω δεν αφορούν, φυσικά, όλη τη ΔΗΜΑΡ. Οσοι όμως από τους «58», την Ελιά, το Ποτάμι, την Athens Voice, το Protagon θεωρούν ότι η αναγκαία υπέρβαση του παλαιοκομματικού κράτους μπορεί να γίνει μόνο μέσω της απορρύθμισης της εργασίας, με την ιδιωτικοποίηση του νερού και της ενέργειας, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, δεν είναι ούτε μεταρρυθμιστές, ούτε κεντροαριστεροί: είναι καθαροί, βέροι νεοδεξιοί. Ακριβώς για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούνται ως ανάχωμα στην άνοδο της Αριστεράς. Στην πραγματικότητα, η κατάργηση του πελατειακού κράτους, η ρήξη με το σύστημα της διαπλοκής, η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών αποτελούν συμπληρωματικούς στόχους, που ένα μόνο πολιτικό υποκείμενο μπορεί να επιτύχει: η ριζοσπαστική Αριστερά.


ΠΗΓΗ:ethnos.gr

Θα φορεθεί πολύ στο νότο !!!

 Η νέα θήκη εργαλείων,που μπαίνει στην ζώνη μετά από την επιτυχημένη τους πορεία στο βορρά,      έρχεται πια στο νότο. Συγχαρητήρια για αυτή την "επιτυχία"  

Νέο μεγάλο success story: αυξήθηκαν οι εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας!

Τον Απρίλιο 2010 η χώρα μπήκε στο σπιράλ θανάτου των μνημονίων και η οικονομία γνώρισε μια πρωτοφανή ύφεση, χειρότερη κι απ' αυτή του 1929. Πολύ μελάνι χύθηκε απ' το 2010, για τις αιτίες που φτάσαμε ως εδώ, αλλά το βασικό συμπέρασμα στο οποίο συνέκλιναν όλοι ήταν ότι η παραγωγική βάση της χώρας συρρικνώθηκε πολύ, στράφηκαν όλοι στις εισαγωγές κι όταν δεν παράγεις, τα χρήματα φεύγουν απ' τη χώρα και κάποια στιγμή τελειώνουν.
Η χώρα λοιπόν έχει ανάγκη από παραγωγή κι εξαγωγές, πολλές εξαγωγές, για να ξαναγυρίσουν πίσω τα χρήματα που έκαναν φτερά και πέταξαν την προηγούμενη δεκαετία, τη δεκαετία της "ισχυρής οικονομίας" του Σημίτη, τη δεκαετία της εισαγωγής του ευρώ, τη δεκαετία της μεγαλύτερης "μάσας" όλων των εποχών.

Αντί να βλέπουμε αύξηση των εξαγωγών, βλέπουμε τις νταλίκες που μεταφέρουν τα ελληνικά ροδάκινα στη Ρωσία να επιστρέφουν φορτωμένες, επειδή ...
η εξωτερική πολιτική των Γερμανών ήθελε να βάλει το χέρι της στην Ουκρανία και οι συμμαχίες της Βούλτεψη "δεν χαλάνε για ροδάκινα". Βλέπουμε τις εξαγωγές γουναρικών στη Ρωσία να απειλούνται και τους Ρώσους να παρομοιάζουν τη Καστοριά με το Ντητρόιτ ως πόλη-φάντασμα. Βλέπουμε την ελληνική ιχθυοκαλλιέργεια να χάνει την αγορά της Ρωσίας, και μάλιστα να την κερδίζουν οι Τούρκοι. Και βλέπουμε και την ελληνική γραφειοκρατία να κάνει άλλη μια φορά το θαύμα της και να καθυστερεί την έγκριση τύπου για το νέο PONY, που θα αναβιώσει ένα ελληνικό αυτοκίνητο-θρύλο της δεκαετίας του 1970-80. Τι κάνει η κυβέρνηση; Η κυβέρνηση κάνει διακοπές για Δεκαπενταύγουστο ή τρέχει να θαυμάσει έναν τάφο στην Αμφίπολη, που ακόμα δεν αποκαλύφθηκε, μήπως και μετατοπίσει την ατζέντα. Όλοι τους το έχουν πάρει απόφαση ότι δεν βρίσκουν 180 ψήφους για την προεδρική εκλογή κι ότι έρχεται η ώρα να τα μαζεύουν.

Σ' αυτό το καταπληκτικά αναπτυξιακό περιβάλλον, ήρθαν, σαν κερασάκι στην τούρτα, τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ για την ηλεκτρική ενέργεια στο επτάμηνο Ιαν-Ιουλ 2014. Όπως βλέπουμε και στα διαγράμματα, έχουμε μείωση της παραγωγής από το πανάκριβο και εισαγόμενο φυσικό αέριο, αλλά αυτό δεν είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγής από λιγνίτη, είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των εισαγωγών! Ναι, η χώρα είναι χρεοκοπημένη, ναι οι εξαγωγές μειώνονται και ναι, κάνουμε εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας! Βγάζουμε κι άλλα λεφτά έξω! Λεφτά που η χώρα δεν τα έχει, τα δανείζεται απ' τους "φίλους και συμμάχους" φουσκώνοντας το δημόσιο χρέος σαν μπαλόνι, για να υποστηρίζει έπειτα την παρέμβαση στην Ουκρανία, στη Λιβύη, στη Συρία και πάει λέγοντας.

Η μείωση της παραγωγής από φυσικό αέριο ήταν αναμενόμενη, την είχε προαναγγείλει στις αρχές Απριλίου ο Πρόεδρος της ΡΑΕ, με την αλλαγή του Κανονισμού ΕΣΜΗΕ από τον Ιούλιο 2013. Και είχε από τότε επισημάνει την αύξηση των εισαγωγών. Περιμέναμε αύξηση της λιγνιτικής παραγωγής, αφού κι αυτή είχε προαναγγελθεί, στις 29 Απριλίου από το Ζερβό, αλλά δεν τη βλέπουμε, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που είχε προαναγγελθεί και στο βαθμό που να επιτρέπει μείωση των εισαγωγών. Ο Ζερβός έχει εκτιμήσει για το 2014 25500GWh λιγνιτικής παραγωγής, αλλά μάλλον θα είναι ο μόνος που θα τις δει, στο όνειρό του φυσικά.

Όπως γράφαμε την Πρωτομαγιά, "Τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ για το πρώτο τρίμηνο 2014 δείχνουν πράγματι μια αύξηση 10% στη λιγνιτική παραγωγή ως προς το 2013, είναι όμως μόνο στο 48% του ενεργειακού μείγματος έναντι 47% το ίδιο διάστημα πέρυσι. Κι επειδή τώρα αρχίζει και η παραγωγή των Φ/Β, που απορροφάται κατά προτεραιότητα απ' το σύστημα, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τα στοιχεία και των επόμενων μηνών, προκειμένου να δούμε κατά πόσο θα επαληθευθούν οι προβλέψεις για 25500GWh. Μακάρι να επαληθευθούν και μακάρι να συνοδεύονται κι από μείωση σ' αυτό που λέμε "ειδική κατανάλωση λιγνίτη", δηλαδή πόσο λιγνίτη καίμε για να παράγουμε μια κιλοβατώρα". Τώρα που φτάσαμε στον Αύγουστο, σύμφωνα με τα στοιχεία του 7μήνου 2014 η λιγνιτική παραγωγή είναι μόλις 4,68% αυξημένη, σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα. Δεν υπάρχει πλέον απολύτως καμιά περίπτωση να αυξηθεί σε επίπεδο έτους κατά 10% σε σχέση με το 2013, δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος. Κι εκτός απ' το χρόνο, δεν φαίνεται να υπάρχουν και κάποιες άλλες "λεπτομέρειες", ασήμαντες ίσως για το Ζερβό, σημαντικές όμως για το ηλεκτρικό σύστημα της χώρας . Γι' αυτό κι επαναλαμβάνουμε τα ερωτήματα που βάλαμε στις αρχές της εβδομάδας: θα μας πει κανείς αν υπάρχουν αποκαλυμμένα αποθέματα στα λιγνιτωρυχεία, έτοιμα για απόληψη το χειμώνα; Θα μας πει κανείς πόσα είναι τα αποθέματα λιγνίτη στις αυλές των ΑΗΣ; Και τι ποιότητα έχουν;

Φαίνεται ότι ο Ζερβός είναι πολύ απορροφημένος απ' την προετοιμασία του ξεπουλήματος του ΑΔΜΗΕ, της "μικρής" ΔΕΗ και της "μεγάλης" ΔΕΗ, που δεν προλαβαίνει να παρακολουθήσει το κύριο αντικείμενο της Επιχείρησης, που είναι φυσικά η διασφάλιση φθηνού ηλεκτρισμού στη χώρα. Εκτός κι αν θεωρεί ότι "έχει χάσει τη μπάλα" με το κόστος της εγχώριας παραγωγής και το έριξε στις εισαγωγές, καθόσον, σύμφωνα με δημοσιεύματα του οικονομικού τύπου, τις αυξημένες εισαγωγές ηλεκτρισμού τις κάνει η ίδια η ΔΕΗ! Και δίνει η ΔΕΗ δουλειά στους Βούλγαρους, τους Αλβανούς κι όποιον άλλο δίνει "φθηνή" ενέργεια στην περιοχή, αλλά δεν δίνει δουλειά στους Έλληνες! Η ΔΕΗ του Ζερβού μετατράπηκε σε εισαγωγέα ανεργίας! Η μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας μετατρέπεται, στα χέρια του Ζερβού, σε εμπορική!

Το Ζερβό τον έβαλε η κυβέρνηση Παπανδρέου το 2010, για να προωθήσει την "πράσινη" ανάπτυξη. Σχεδόν πέντε χρόνια μετά, "πράσινη" ανάπτυξη απ' τη ΔΕΗ δεν είδαμε (κι ευτυχώς δεν είδαμε), αλλά είδαμε μια αποδιοργάνωση του λιγνίτη κι ενίσχυση του φυσικού αερίου. Λόγω των μνημονίων είδαμε μια τεράστια μείωση του μισθολογικού κόστους, σε πρωτοφανή ιστορικά επίπεδα,  μείωση απ' την οποία ουδόλως ωφελήθηκε ο καταναλωτής, είτε οικιακός είτε βιομηχανικός, αντίθετα, είδαμε διαρκείς αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού. Τώρα βλέπουμε τον τελευταίο χρόνο να αυξάνονται και οι εισαγωγές. Πριν ακριβώς ένα χρόνο, το Δεκαπενταύγουστο 2013, είδαμε και πρωτοφανή απανωτά μπλακ άουτ στη Σαντορίνη, από τις ναυαρχίδες του ελληνικού τουρισμού. Ο Ζερβός θα μείνει στην ιστορία ως ο Πρόεδρος της ΔΕΗ που παρέλαβε Επιχείρηση, τη μεγαλύτερη Ελληνική Βιομηχανική Επιχείρηση, και παρέδωσε κομμάτια .

ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr