Το 2012 και το 2013 ήταν, όπως αναμενόταν, έτη βαθιάς ύφεσης. Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να παραμένει εγκλωβισμένη σε παρατεταμένη ύφεση με τις προοπτικές για οικονομική ανάπτυξη να παραμένουν δυσοίωνες. Η οικονομική πολιτική παραμένει με απόλυτη προσήλωση στη κατεύθυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής, δημιουργώντας συνθήκες πλήρους αποεπένδυσης και παραγωγικής καθίζησης.
Η ελληνική οικονομία, μετά από έξι συνεχόμενα χρόνια ύφεσης, με τη σωρευτική μείωση του ΑΕΠ να προσεγγίζει το 25% και τη πρόβλεψη να υπερβεί το 26% στα τέλη του 2014, αλλάζει δραματικά, αποκτώντας πλέον χαρακτηριστικά οικονομικής υπανάπτυξης, επιστρέφοντας σε παραγωγικά αλλά και κοινωνικά επίπεδα του παρελθόντος. Το 2012, το ΑΕΠ, σε τρέχουσες τιμές, εκτιμάται στα 193.749 εκατ. ευρώ, από 208.532 εκατ. ευρώ το 2011. Η μείωση του ΑΕΠ (πραγματική μεταβολή) ήταν 6,4% σε σχέση με το 2011. Οι διαπιστώσεις αυτές αναφέρονται σε άρθρο που δημοσιεύεται στο παρόν τεύχος της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ και αφορά τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2014. Επιπλέον, στο παρόν τεύχος δημοσιεύονται οι δραστηριότητες του ΙΝΕ το τελευταίο διάστημα
ΠΗΓΗ:inegsee.gr
24 Γενάρη 2014
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΕΣΣΕ
Στη προχθεσινή συνάντηση η εταιρία ζήτησε από τους εργαζόμενους «να βάλουν πλάτη», για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της. Σε αυτή την κατεύθυνση προτείνει μια σειρά μέτρα που μειώνουν τις αποδοχές των εργαζομένων.
Στόχος της εταιρίας είναι να διατηρήσει την κερδοφορία της με το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Αποδεικνύεται ότι το κεφάλαιο επιδιώκει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι την οικονομική κρίση προκειμένου να σωθούν οι εργοδότες.
Στόχος της εργοδοσίας είναι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, καταργώντας της συλλογική σύμβαση στο σύνολό της.
Καταστρατηγεί το οργανόγραμμα με «οικειοθελείς» απολύσεις, χωρίς την αντικατάσταση των συναδέλφων.
Είναι ψέμα ότι «Όταν η κατάσταση βελτιωθεί και τα αποτελέσματα το επιτρέπουν, …θα γίνουν οι απαραίτητες θετικές αναπροσαρμογές». Δεν υπάρχει περίπτωση ότι χάσουμε σήμερα, να το δώσει αύριο ο εργοδότης πίσω χωρίς σκληρούς αγώνες.
Η εταιρία παίρνει μέτρα, τα οποία θα της εξασφαλίσουν υπερκέρδη την περίοδο της ανάκαμψης, όποτε αυτή και αν έρθει.
Η πλειοψηφία του σωματείου προέβαλε ότι το διεκδικητικό πλαίσιο πρέπει να είναι ρεαλιστικό και να δείξουμε καλή θέληση απέναντι στην εταιρία. Αυτή η συνδικαλιστική γραμμή, αυτές οι θέσεις, ήταν που έδωσαν αέρα στην εταιρία και με θράσος ζητάει περικοπές που αγγίζουν το 25%.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εργασιακής ειρήνης που ευαγγελιζόντουσαν από κοινού η εταιρία και η πλειοψηφία του σωματείου.
Δεν ήταν τίποτε άλλο, από την προετοιμασία της υποταγής των εργαζομένων στις ορέξεις της εταιρίας.
Οι εργαζόμενοι απορρίπτουν την πρόταση.
Η πολιτική της υποχώρησης και της υποταγής, δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά τα υπονομεύει.
Η διαδικασία της υπογραφής Σύμβασης πρέπει να είναι διαδικασία αγωνιστική. Με τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων μέσα από συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, στα τμήματα και με αγωνιστικό πλαίσιο το οποίο θα ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες.
Το Αγωνιστικό Μέτωπο είχε προτείνει και επιμένει για την διεκδίκηση των εξής αιτημάτων:
· Γενικές αυξήσεις.
· Κατάργηση του μισθολογικού διαχωρισμού νέων και παλιών
εργαζομένων.
· Προσλήψεις για κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων
· Πρόσληψη εργολαβικού προσωπικού που καλύπτει πάγιες και
οργανικές θέσεις.
· Το 40ωρο να γίνει 38ωρο.
Εργαζόμενοι και εργοδοσία δεν είναι στην ίδια βάρκα. Είναι σε διαφορετικά στρατόπεδα. Να απορρίψουμε τη λογική του όλοι να βάλουμε πλάτη (στελέχη – μέτοχοι – εργαζόμενοι). Δεν φταίμε εμείς για την κρίση. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε.
Συνάδελφοι, σας καλούμε να απορρίψετε τη λογική του μικρότερου κακού. Να μην μπούμε στο δίλλημα αν θα χάσουμε λιγότερο ή περισσότερο.
Να μην παζαρευτεί ούτε μια θέση εργασίας.
Όλοι οι εργαζόμενοι σε αγωνιστική επαγρύπνηση και ετοιμότητα
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΕΛΠΕ
Τρομερές διακυμάνσεις σε παγκόσμιο επίπεδο παρουσιάζει η προμήθεια πετρελαίου και στα 3 βασικά σενάρια (διαβάστε εδώ περισσότερα) όπου έχει αναπτύξει η IEA για την εκπόνηση του World Energy 2013, καθώς παρατηρούνται μεγάλες διακυμάνσεις στη ζήτηση.
Ενώ το 2012, το «σημείο εκκίνησης» για την προμήθεια πετρελαίου παγκοσμίως ήταν τα 89 εκατ. βαρέλια ημερησίως (mb/d), στο «Current Policies Scenario» η προμήθεια φτάνει τα 111 mb/d. Ακολούθως, στο «450 Scenario» -όπου η ζήτηση, άρα και η προσφορά αρχίζει να μειώνεται από τα μέσα της δεκαετίας του 2020- η προμήθεια μειώνεται σε 78 mb/d το 2035. Παρόλα τα σκαμπανεβάσματα στο κομμάτι της προμήθειας, η IEA επιλέγει να επικεντρωθεί στο βασικό σενάριο της έκθεσης το «New Policies Scenario», όπου η προμήθεια διαμορφώνεται σε 101 mb/d το 2035.
Στον πίνακα φαίνεται αναλυτικά η παραγωγή πετρελαίου ανά είδος και η πορεία προμήθειάς του έτσι όπως καταγράφεται στα 3 Σενάρια της μελέτης (κάντε κλικ στην εικόνα για πλήρες μέγεθος):
Όπως σημειώνεται στο World Energy Outlook 2013, το μη συμβατικό πετρέλαιο θα παρουσιάσει αύξηση προμηθειών κατά τουλάχιστον 10 mb/d, με το NGL να ακολουθεί με αύξηση 5 mb/d.
Τα εν λόγω είδη καυσίμων θα γεμίσουν το κενό μεταξύ της αυξημένης παγκόσμιας ζήτησης και της παραγωγής συμβατικού αργού, το μερίδιο του οποίου έχει αρχίσει να καταποντίζεται στην συνολική παραγωγή πετρελαίου. Η ΙΕΑ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στο συμβατικό αργό, καθώς το 2012 το μερίδιο αγοράς που κατείχε ήταν 80%, ενώ το 2035 θα μειωθεί στα 2/3 παρά την αυξημένη παραγωγή σε υπεράκτια κοιτάσματα βαθέων υδάτων.
Στον πίνακα φαίνεται η πορεία της παγκόσμιας παραγωγής ανά τύπο πετρελαίου βάσει του «New Policies Scenario» (κάντε κλικ στην εικόνα για πλήρες μέγεθος):
Μείωση 40 mb/d στο συμβατικό πετρέλαιο, στα 5,9 mb/d το μη συμβατικό
Τα τρία βασικά στοιχεία στην παραγωγή πετρελαίου -αργό πετρέλαιο, NGL (υγρά φυσικού αερίου) και το μη συμβατικό πετρέλαιο- παρουσιάζουν διαφορετική συμπεριφορά ανάλογα με το εκάστοτε Σενάριο.
Όπως αποτυπώνεται και στο παρακάτω γράφημα η απουσία περαιτέρω επενδύσεων οδηγεί την παραγωγή στα υπάρχοντα κοιτάσματα πετρελαίου -εξαιρουμένων των NGL- να βαίνει συνεχώς μειούμενη ως το 2035 σε όλες τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες (κάντε κλικ για πλήρες μέγεθος):
Δηλ., η παραγωγή συμβατικού αργού πετρελαίου παρουσιάζει σχετικά μικρή άνοδο στα Σενάρια όπου η ζήτηση σημειώνει αύξηση, καθώς παρουσιάζονται αφενός εμπόδια στο κομμάτι των επενδύσεων, αφετέρου στο κομμάτι της πολιτικής που επιτάσσει πόσο μπορεί να αυξηθεί η παραγωγή. Υπολογίζεται ότι η παραγωγή του θα μειωθεί στα 40 mb/d ως το 2035.
Η παραγωγή αργού πετρελαίου επωφελείται με ένα δυσανάλογο/υπερβολικό μερίδιο παραγωγής, εξαιτίας της πτώσης που σημειώνεται στο «450 Scenario». Αναφορικά με την παραγωγή NGL, αναπτύσσεται με εντελώς ξεχωριστή λογική, δεδομένου η διαθεσιμότητά τους οδηγείται την εικόνα που παρουσιάζει η αγορά φυσικού αερίου. Σύμφωνα με τη μελέτη, σε όλα τα Σενάρια -πλην του «450 Scenario»- η ζήτηση για NGL θα είναι αρκετά αυξημένη.
Το μη συμβατικό πετρέλαιο, θα σημειώσει αύξηση παραγωγής και στα τρία Σενάρια, παρόλο που για την υλοποίηση αρκετών έργων απαιτείται μεγάλο κεφάλαιο και σταθερότητα παραγωγής για μεγάλο διάστημα. Υπολογίζεται ότι ως τα μέσα του 2020 η παραγωγή του θα έχει φτάσει τα 5,9 mb/d.
Αξίζει κανείς να παρατηρήσει στον πίνακα τις αλλαγές που θα σημειωθούν στην παραγωγή επιλεγμένων χωρών, το διάστημα 2012-2035, σύμφωνα με το «New Policies Scenario» (κάντε κλικ στην εικόνα για πλήρες μέγεθος):
Χωρίς αναφέρει οικονομικά στοιχεία, ένα βασικό στοιχείο που φαίνεται να δίνει ιδιαίτερο βάρος η ΙΕΑ είναι τα «κέρδη επεξεργασίας» (processing gains), που σχετίζονται με την ογκομετρική αύξηση της παραγωγής κατά το στάδιο της διύλισης. Όπως η ίδια σημειώνει μελλοντικά είναι ένας παράγοντας που θα επηρεάσει την πορεία της αγοράς.
Μειωμένος ο ρόλος του OPEC
Ο ρόλος του OPEC στη «δίψα» του κόσμου για πετρέλαιο μειώνεται προσωρινά για σχεδόν μια 10ετία, λόγω της ταχείας ανάπτυξης που σημειώνει η προμήθεια αμερικάνικου light tight oil, οι πετρελαϊκοί αμμόλοφοι του Καναδά και η παραγωγή της Βραζιλίας.
Παρόλα αυτά, οι χώρες του Οργανισμού θα αρχίσουν να γίνονται ξανά υπολογίσιμοι παίκτες κατά τη δεκαετία του 2020, δεδομένου ότι θα είναι η μοναδική μεγάλη πηγή πετρελαίου με σχετικά χαμηλό κόστος. Σημειώνεται ότι το Ιράκ θα αποτελέσει τη χώρα με τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην παγκόσμια ανάπτυξη της παραγωγής.
Οι αλλαγές που θα σημειωθούν στην παραγωγή μεταξύ χωρών-μελών ή μη του OPEC, έτσι όπως αποτυπώνονται στο «New Policies Scenario» (κάντε κλικ στην εικόνα για πλήρες μέγεθος):
Το Σενάριο «Low Oil-Price Case»
Σύμφωνα με το «Low Oil-Price Case», ένα σαφώς πιο «αισιόδοξο» σενάριο έναντι του «New Policies Scenario», η ΙΕΑ προχωρά στην υποθετική παραδοχή ότι οι εξελίξεις στην προμήθεια πετρελαίου θα είναι πιο αισιόδοξες, καθώς μια σειρά από χώρες εν δυνάμει θα μπορούσαν να παράξουν περισσότερο από το αναμενόμενο πετρέλαιο.
Οι χώρες αυτές είναι οι ΗΠΑ με παραγωγή light tight oil ως και 6 mb/d, Καναδάς και Βόρεια Αμερική (Μεξικό) με παραγωγή αυξημένη κατά 1 mb/d, Βραζιλία με παραγωγή 1 mb/d ως το 2020, Βενεζουέλα με επιπλέον παραγωγή 2 mb/d ως το 2035, Ιράκ με παραγωγή 9 mb/d το 2020 και 1 mb/d ως το 2035, Ιράν με επιπλέον παραγωγή 4 mb/d, Νιγηρία, Συρία, Λιβύη, Νότιο Σουδάν και Ρωσία.
Σημαντικές αποκλίσεις σημειώνουν οι καμπύλες τροχιάς τιμής και ζήτησης πετρελαίου συγκρίνοντας τα Σενάρια «Low Oil-Price Case» και «New Policies Scenario» (κάντε κλικ για πλήρες μέγεθος):
Σύμφωνα λοιπόν με το Σενάριο Low Oil-Price Case», ακόμη και η πορεία της προμήθειας πετρελαίου να υπερβεί τις εκτιμήσεις της ΙΕΑ, η τιμή του πετρελαίου θα διαμορφωθεί στα 80 δολάρια το βαρέλι καθόλη τη διάρκεια του Outlook. Η τιμή αυτή είναι αποτέλεσμα της αυξημένης ζήτησης πετρελαίου, που θα αγγίξει σχεδόν τα 108 mb/d το 2035 (6,5 mb/d υψηλότερο σε σχέση με το «New Policies Scenario»). Οι χώρες του OPEC θα καλύψουν το μεγαλύτερο μέρος της ζήτησης αυτής, παρόλα αυτά θα δουν τα κέρδη τους να μειώνονται θεαματικά.
Καταλήγοντας, η IEA αναφέρει ότι η μείωση της παραγωγής από τα ήδη υπάρχοντα κοιτάσματα αποτελεί την κινητήρια δύναμη για πληθώρα επενδύσεων. Οι συνολικές δαπάνες στους τομείς πετρελαίου και φυσικού αερίου αναμένεται να ξεπεράσουν τα 700 δισ. δολ. το 2013, σημειώνοντας νέο υψηλό.
Αντίστοιχη θα είναι η πορεία των δαπανών και για τα επόμενα 10 χρόνια, πριν να ξεκινήσει η σταδιακή μείωσή τους, καθώς οι προμήθειες από μη μέλη του OPEC αρχίζουν να λιγοστεύουν σταδιακά, δίνοντας την ευκαιρία σε χώρες μέλη του OPEC στη Μέση Ανατολή να καλύψουν μεγάλο μέρος της ζήτησης.
ΠΗΓΗ:energypress.gr
Αν κάποιος παρακολουθήσει τις τελευταίες εβδομάδες το ΣΥΡΙΖΑ θα διαπιστώσει ότι κάτι δεν πάει καλά.
Και δεν είναι μόνο το φαινόμενο της πολυγλωσσίας των στελεχών του που έρχεται από το παρελθόν και μπορεί κάποιος να το «δικαιολογήσει» από το γεγονός ότι ένα κόμμα του 3% μετετράπη πολύ γρήγορα σε κόμμα εξουσίας με αποτέλεσμα να μπουν νέα στελέχη.
Αυτό που αποτελεί ζήτημα είναι οι θέσεις που παίρνει το ίδιο το κόμμα ή άνθρωποι που μέχρι σήμερα τουλάχιστον δείχνουν εκφράζουν το κόμμα. Για παράδειγμα στην υπόθεση Τατσόπουλου ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε μια θέση που αν μη τι άλλο έδειξε ότι η δημοκρατική λειτουργία είναι μια δύσκολη υπόθεση δημιουργώντας απέχθεια στους όλο και περισσότερους πολίτες που απαιτούν εσωκομματική δημοκρατία. Σε όλο αυτό το σκηνικό θα πρέπει να προστεθούν και οι θέσεις του κόμματος για την απόδραση Ξηρού.
Στη συνέχεια είχαμε τις δηλώσεις Σταθάκη ενός εκ των οικονομικών εγκεφάλων του κόμματος που προσδιόρισε το λεγόμενο επαχθές χρέος στο 5% του συνολικού χρέους τινάζοντας έτσι την πολιτική ρητορική και επιχειρηματολογία του κόμματος. Τα ίδια όμως είπε και ο Γιάννης Μηλιός με την Κουμουνδούρου να σφυρίζει αδιάφορα.
Στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαία του και τον ξενοφοβικό βρετανό ευρωβουλευτή Νάιτζελ Φάρατζ ο οποίος μεταξύ άλλων έθεσε και ζήτημα ασφάλειας για την Ελλάδα στο οποίο είναι «ευαίσθητη» οι Αγγλοσάξωνες.
Τα παραπάνω και άλλα πολλά που μπορεί κάποιος να απαριθμήσει δείχνουν ότι δεν πάει καλά στην Αξιωματική Αντιπολίτευση. Και αυτό σε μια περίοδο όπου οι δημοσκοπήσεις την φέρνουν να έχει προβάδισμα έναντι της Νέας Δημοκρατίας και υπάρχει και η προοπτική των Ευρωεκλογών με τη λογική της χαλαρής ψήφου που μπορεί να την οδηγήσει σε υψηλά ποσοστά με ψήφους από πολίτες που απλά θέλουν να τιμωρήσουν την κυβέρνηση.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι. Θέλει πραγματικά να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή φοβάται ότι αν συνεχιστεί η δημοσκοπική του άνοδος θα έλθει σύντομα η ώρα να κυβερνήσει με κίνδυνο να καταρρεύσει ταχύτατα καθώς δεν μπορεί να υλοποιήσει τις εξαγγελίες περί κατάργησης του Μνημονίου, αύξησης των μισθών και άλλα τέτοια ευχάριστα. Άραγε το στοίχημα για το ΣΥΡΙΖΑ είναι η σημερινή κυβέρνηση να φάει όλη τη λαϊκή δυσαρέσκεια και όταν θα έλθει η ώρα αυτός να κυβερνήσει να μπορεί να δρέψει τους καρπούς των κόπων άλλων;
Αν δεν υπάρχει τέτοια λογική τότε ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά δεν μπορεί να κυβερνήσει διότι με αλλοπρόσαλλες στρατηγικές και συνεχείς παλινωδίες το μόνο που μπορείς να επιτύχεις όταν κυβερνάς είναι η απόλυτη καταστροφή.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΤΖΟΣ
nkaroutzos@gmail.com
ΠΗΓΗ:fpress.gr
Μπορεί το Ιράν να μην έγινε τελικώς αποδεκτό στο νέο γύρο των διαπραγματεύσεων για τη Συρία, μιας και οι ανταγωνιστές του στην περιοχή και οι σύμμαχοί τους θεώρησαν τελικώς ότι δεν είναι φερέγγυος συνομιλητής, δεν συνέβη όμων το ίδιο με την ελίτ των ισχυρών του πλανήτη, που αυτές τις μέρες συναντάται για ακόμη μια χρονιά στο Νταβός. Εκεί, στο ελβετικό θέρετρο, ο νέος (εξελέγη πέρυσι τον Ιούνιο) πρόεδρος του Ιράν έχει προσκληθεί ως επίσημος ομιλητής σε ένα από τα πολλά «τραπέζια» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Η κίνηση αυτή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία καθώς απέναντί του, ο Μοχάμεντ Ρουχανί θα έχει τους επικεφαλής των σημερινών «μεγάλων αδελφών» -με άλλα λόγια, των μεγαλύτερων δυτικών πετρελαϊκών ομίλων, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και εκείνοι που είχαν εκδιωχθεί βιαίως από τη χώρα μετά την Ισλαμική Επανάσταση και την ανατροπή του Σάχη, το 1979.
Το ενδιαφέρον
Οι διευθύνοντες σύμβουλοι της BP, της Total, της Shell, της ENI και, ενδεχομένως, της Exxon Mobil και άλλων αμερικανικών εταιρειών του κλάδου, προφανώς δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο πολιτικό παζάρι που αφορά τη Συρία.
Αντιθέτως, θα ακούσουν με προσοχή την ομιλία του Ρουχανί, θέλοντας να διαπιστώσουν εάν στο σημερινό και, πολύ περισσότερο, το αυριανό Ιράν, υπάρχει χώρος για επενδύσεις και αποκόμιση κερδών. Η αλλαγή φρουράς στην κυβέρνηση της Τεχεράνης, σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν -η οποία, εφόσον φυσικά επιτευχθεί, βγάζει τη χώρα από την απομόνωση και της δίνει αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή- φαίνεται ότι ανοίγει νέες ευκαιρίες, ειδικά στον τομέα της ενέργειας.
Αλλά και οι ίδιοι οι Ιρανοί γνωρίζουν ότι χωρίς τη συνεργασία και την τεχνογνωσία των δυτικών εταιρειών και με το εμπάργκο σε ισχύ, θα περάσουν πολύ δύσκολες ώρες, καθώς οι εξαγωγές πετρελαίου είναι αυτές που κατά βάση τροφοδοτούν τον προϋπολογισμό της χώρας των 76 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων.
Κυρώσεις
Αξίζει να σημειωθεί ότι εξαιτίας των κυρώσεων, η ημερήσια παραγωγή πετρελαίου του Ιράν έχει μειωθεί κατά περίπου ένα εκατ. βαρέλια, από τα 2,7 εκατ. που ήταν στις αρχές του 2012. Εφόσον αυτές αρθούν, οι παράγοντες της χώρας εκτιμούν ότι η παραγωγή μπορεί να ανακάμψει άμεσα και να φτάσει τα 3,5-4 εκατ. βαρέλια. Μάλιστα, ένα πρόγραμμα εκσυγχονισμού της παραγωγής στο οποίο θα συμμετέχουν και οι Δυτικοί μπορεί να αυξήσει περαιτέρω και σε σημαντικό ποσοστό την παραγωγή.
Προφανώς, όμως, η Τεχεράνη διεκδικεί και αυτή ανταλλάγματα προκειμένου να ανοίξει, έστω και ελεγχόμενα, τις πύλες της. Ένα δε από αυτά είναι να της αναγνωριστεί ο ρόλος της περιφερειακής υπερδύναμης -κάτι που, αναμφίβολα, περνά και από τη Συρία. Συμπέρασμα: Οσο και να αντιδρούν οι αντίπαλοι του Μπασάρ αλ-Άσαντ, οι Σαουδάραβες και άλλοι στην περιοχή, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να εξομαλυνθούν οι σχέσεις με το Ιράν και οι δυτικές πετρελαϊκές να αποκτήσουν πάλι πρόσβαση σε αυτό.
(του Γιώργου Παυλόπουλου, Ημερησία, 23/1/2014)
ΠΗΓΗ:energypress.gr
Στο υψηλότερο επίπεδο σε διάστημα άνω των τριών εβδομάδων έκλεισε η τιμή του πετρελαίου, ξεπερνώντας τα 97 δολάρια το βαρέλι καθώς η τιμή του φυσικού αερίου κινήθηκε ανοδικά για τρίτη συνεχή ημέρα και το πετρέλαιο θέρμανσης έκανε ράλι.
H προσοχή των traders στράφηκε στα στοιχεία για τα αποθέματα αργού στις ΗΠΑ που έδειξαν την πρώτη άνοδο σε διάστημα οκτώ εβδομάδων, αλλά και πολύ μεγαλύτερη της αναμενόμενης πτώση των διυλισμένων αποθεμάτων.
Η τιμή του αργού βρήκε επίσης στήριξη από την σημαντική πτώση του αμερικανικού δολαρίου.
Η τιμή του συμβολαίου του αργού, παραδόσεως Μαρτίου ενισχύθηκε κατά 59 σεντς ή 0,6% στα 97,32 δολ. το βαρέλι στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο από τις 31 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με στοιχεία της FactSet.
ΗΠΑ: Αύξηση μικρότερη των εκτιμήσεων σημείωσαν τα αποθέματα αργού
Αύξηση μικρότερη των εκτιμήσεων σημείωσαν τα αποθέματα αργού στις ΗΠΑ την εβδομάδα που έληξε στις 17 Ιανουαρίου, σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία που δημοσιεύτηκαν σήμερα.
Ειδικότερα, τα αποθέματα αργού αυξήθηκαν κατά 1 εκατ. βαρέλια στα 351,1 εκατ. βαρέλια. Οι μέσες εκτιμήσεις των αναλυτών σε δημοσκόπηση του Dow Jones Newswires έκαναν λόγο για άνοδο των αποθεμάτων κατά 1,2 εκατ. βαρέλια.
Τα αποθέματα βενζίνης αυξήθηκαν κατά 2,1 εκατ. βαρέλια στα 235,3 εκατ. βαρέλια που αποτελεί το υψηλότερο επίπεδο από το Φεβρουάριο του 2011, ενώ οι αναλυτές ανέμεναν αύξηση κατά 1,7 εκατ. βαρέλια.
Παράλληλα, τα διυλισμένα αποθέματα, που περιλαμβάνουν το πετρέλαιο θέρμανσης και το ντίζελ, υποχώρησαν κατά 3,2 εκατ. βαρέλια στα 120,7 εκατ. βαρέλια, με τις εκτιμήσεις των αναλυτών να κάνουν λόγο για πτώση κατά 0,8 εκατ. βαρέλια.
Τέλος, η εκμετάλλευση της παραγωγικής δυναμικότητας των αμερικανικών διυλιστηρίων υποχώρησε στο 86,5%, ήτοι στο χαμηλότερο επίπεδο από την εβδομάδα που έληξε στις 18 Οκτωβρίου.
ΠΗΓΗ.capital.gr
