ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ Νο1

ΠΗΓΗ:skitsoblog.blogspot.gr

Η εμπειρία της ιδιωτικοποίησης του ηλεκτρισμού στην Αυστραλία. Αποτελέσματα; Μια απ' τα ίδια ...

Ο τίτλος της σημερινής έκθεσης τα λέει όλα: "Electricity Privatisation in Australia. A record of failure (Ιδιωτικοποίηση του ηλεκτρισμού στην Αυστραλία. Η καταγραφή μιας αποτυχίας)".

Πρόκειται για έκθεση 40 σελίδων, που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο και την έχει γράψει ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Κουήνσλαντ John Quiggin, ένας από τους πολύ γνωστούς Αυστραλούς Οικονομολόγους, τακτικός αρθρογράφος και του βρετανικού Guardian. Συντάχθηκε με χρηματοδότηση της Electrical Trades Union (Ένωσης Σωματείων Ηλεκτρισμού), με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 20 ετών από την ιδιωτικοποίηση του ηλεκτρισμού στην Πολιτεία της Βικτόρια (εκεί που είναι η Μελβούρνη).

Από την περίληψη, στην αρχή του κειμένου, ο συγγραφέας "τα λέει όλα" : "από το 1950 μέχρι το 1990 οι τιμές του ηλεκτρικού, που προσέφερε το καθετοποιημένο δημόσιο σχήμα, ...
έπεφταν και ήταν από τις χαμηλότερες στον κόσμο. Στη δεκαετία του 1990, με βάση τις θεωρίες του Ρήγκαν και της Θάτσερ, δημιουργήθηκε το "National Grid- Εθνικό Δίκτυο" και η "National Electricity Market-(ΝΕΜ)-Εθνική Αγορά Ηλεκτρισμού".

Από τότε που έγινε η ΝΕΜ οι τιμές του ηλεκτρικού αντέστρεψαν την πτωτική τάση και από το 2005 άρχισαν να ανεβαίνουν απότομα.
Τα παράπονα των πελατών αυξήθηκαν κατακόρυφα, από 500 το χρόνο σε πάνω από 50.000.
 Η αξιοπιστία της ηλεκτροδότησης έχει μειωθεί στη Βικτόρια, καθώς το σύστημα έχει γίνει πιο ευάλωτο σε φυσικούς παράγοντες και σε μέτρα οικονομικού χαρακτήρα.
 Επενδύσεις δεν έγιναν, καθώς "οι μηχανισμοί διαμόρφωσης των τιμών δεν έδωσαν ισχυρά σήματα" για επενδύσεις.
Η λειτουργία έγινε λιγότερο αποτελεσματική, καθώς εγινε διασπάθιση των πόρων, καταλήγοντας σε υψηλότερα κόστη και χειρότερη εξυπηρέτηση.
Η παραγωγικότητα των εργαζομένων έχει μειωθεί, καθώς μειώθηκε η εκπαίδευση του προσωπικού και αυξήθηκε υπέρμετρα η πρόσληψη ανειδίκευτου διοικητικού κι εργατικού προσωπικού.
Υπάρχουν μεγάλες και αδικαιολόγητες αποδόσεις κεφαλαίων προς τους "επενδυτές", για επενδύσεις πολύ χαμηλού ρίσκου, που φτάνουν σχεδόν το 10% ΜΕΤΑ τους φόρους από το 2006.
Οι λογαριασμοί των καταναλωτών, στις Πολιτείες όπου έγινε ιδιωτικοποίηση, περιλαμβάνουν κόστος κεφαλαίου περίπου 10% του "επενδυτή", τη στιγμή που το δημόσιο έχει κόστος κεφαλαίου περίπου 3%.
Αυτές οι αποτυχίες δεν είναι τυχαίες. Αντίθετα, οφείλονται σε θεμελιώδεις και μη ιάσιμες ατέλειες της ΝΕΜ, σε ό,τι αφορά την τιμολόγηση, τις ρυθμίσεις και τα κίνητρα για επενδύσεις. Το σύστημα δεν επιδέχεται οριακές βελτιώσεις, πρέπει να φύγουμε από τις τεχνητές αγορές και να επιστρέψουμε στο στρατηγικό και επιχειρησιακό προγραμματισμό του δικτύου ηλεκτροδότησης".

Και η περίληψη καταλήγει : "It is time to admit that the reform process, as a whole, has been a failure. Economic principles and international experience indicate that a more centralised system, with public ownership of the critical infrastructure, is the only sensible response". "Είναι καιρός να παραδεχθούμε ότι η διαδικασία της μεταρρύθμισης, ως σύνολο, ήταν μια αποτυχία. Οι οικονομικές αρχές και η διεθνής εμπειρία δείχνουν ότι ένα πιο επικεντρωμένο σύστημα, με δημόσια ιδιοκτησία των κρίσιμων υποδομών, είναι η μόνη λογική επιλογή".


Κι όπως λένε, μετά τα πιο πάνω, τα υπόλοιπα είναι ιστορία ... Αλλά μπορούμε να δούμε μερικά ακόμα σημεία:

Από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο ηλεκτρισμός στην Αυστραλία παρεχόταν από δημόσια μονοπώλια, που ανήκαν στις τοπικές κυβερνήσεις. Στη συνέχεια μετατράπηκαν σε εταιρείες και ιδιωτικοποιήθηκαν περισσότερο ή λιγότερο, ανάλογα με την κάθε Πολιτεία. Το σύστημα της ηλεκτροδότησης με βάση θεσπισμένες υποχρεώσεις αντικαταστάθηκε από τη ΝΕΜ, που θεωρητικά θα επιτύγχανε το ίδιο αποτέλεσμα με χαμηλότερο κόστος και περισσότερες επιλογές για τους καταναλωτές. Θεωρητικά μόνο. Στην πράξη, οι τιμές για τα νοικοκυριά αυξήθηκαν θεαματικά. Δεν έγιναν συστηματικά επενδύσεις, με αποτέλεσμα να παρατηρηθούν μπλακ άουτς, τα οποία μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Οι καταναλωτές "βομβαρδίστηκαν" με προσφορές από τους παρόχους, οι οποίες ωστόσο αποδείχτηκαν κατώτερες του επιπέδου αξιοπιστίας και χαμηλών τιμών που απολάμβαναν πριν την ιδιωτικοποίηση.

Δημόσια περιουσία που συσσωρεύτηκε και χτίστηκε επί δεκαετίες, από διαφορετικές γενιές, πουλήθηκε σε κλάσμα της αξίας της. Ωστόσο, οι Πολιτείες που αντιστάθηκαν στην πίεση για ιδιωτικοποιήσεις εξακολούθησαν να απολαμβάνουν μια σταθερή ροή μερισμάτων και αύξηση της αξίας των κεφαλαίων.

Η ιδιωτικοποίηση συνοδεύτηκε από σημαντική μείωση του αριθμού των εργαζομένων, εντατικοποίηση του ρυθμού εργασίας, μείωση των επιπέδων ασφάλειας της εργασίας, αύξηση της μακροχρόνιας κόπωσης των εργαζομένων επιδείνωση της μακροχρόνιας κατάστασης της υγείας τους. Σε δεύτερη φάση αυξήθηκε ο αριθμός των εργαζομένων μέσω εξωτερικών εργολάβων για μείωση του κόστους. Ωστόσο, η μεγαλύτερη μείωση του κόστους προκύπτει συνήθως από τη μείωση των μισθών και την υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας. Ως συνέπεια της μείωσης του αριθμού των εργαζομένων, παρατηρήθηκε μείωση της συχνότητας και της αποτελεσματικότητας της συντήρησης.

Στη δεκαετία του 1980 οι πολίτες δεν έβλεπαν με κακό μάτι τις ιδιωτικοποιήσεις. Μια έρευνα του 2002 έδειξε ότι το 1986 οι γνώμες των πολιτών για την ιδιωτικοποίηση της Telstra ήταν μοιρασμένες. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου και την εμπειρία που αποκτούσαν οι πολίτες, το 2002, όταν πλέον η ιδιωτικοποίηση της Telstra είχε ολοκληρωθεί, το 70% των πολιτών ήταν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και μόνο το 16% την υποστήριζε. Παρόμοιες απόψεις μάλιστα διατυπώθηκαν για τις κατά πολύ προγενέστερες ιδιωτικοποιήσεις της Commonwealth Bank και της Qantas.

Τα συμπεράσματα από την Αυστραλιανή και τη διεθνή εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων δείχνουν ότι αυτές δεν βελτιώνουν και συνήθως επιδεινώνουν την οικονομική θέση των κυβερνήσεων που τις επιχειρούν, η πολιτική των ιδιωτικοποίησεων δεν ήταν ποτέ δημοφιλής και η αποδοχή της μειώνεται σταθερά με το χρόνο, οι ιδιωτικοποιήσεις, κατά κανόνα, δεν οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα για τους πολίτες και, επίσης κατά κανόνα, οδηγούν σε δυσμενή αποτελέσματα για τους εργαζόμενους.

Οι σχεδιαστές της Αυστραλιανής "απελευθερωμένης" αγοράς ηλεκτρισμού έσπασαν τις καθετοποιημένες κρατικές εταιρείες σε παραγωγή, μεταφορά, διανομή και εμπορία. Θεωρήθηκε ότι οι οικονομίες κλίμακας είναι σχετικά ασήμαντες. Ωστόσο, η διάσπαση ευνοεί τη μεταγενέστερη επανένωση των επιμέρους εταιρειών σε πολυεθνικούς ομίλους.



Στην αρχή της περιόδου της ιδιωτικοποίησης οι τιμές της ενέργειας έπεσαν ελαφρά, επειδή υπήρχε σημαντική παραγωγική εφεδρεία, που θεωρούνταν ως περίσσεια. Λόγω αυτής της περίσσειας οι πάροχοι έσπευσαν να προσφέρουν χαμηλότερες τιμές στους μεγάλους καταναλωτές, αλλά με το πέρασμα του χρόνου οι τιμές ανέβηκαν για όλους.

Τα ηλεκτρικά συστήματα είναι μεγάλης έντασης κεφαλαίου και το κόστος του συστήματος εξαρτάται κυρίως από το κόστος κεφαλαίου. Στην προ ιδιωτικοποίησης εποχή, οι δημόσιες εταιρείες εξέδιδαν ομόλογα, με επιτόκιο συνήθως λίγο μεγαλύτερο από το επιτόκιο των κρατικών ομολόγων. Συχνά τα ομόλογα των εταιρειών είχαν την εγγύηση της κάθε Πολιτείας. Το χαμηλό επιτόκιο αντανακλούσε τον πολύ χαμηλό κίνδυνο χρεοκοπίας αυτών των εταιρειών, καθώς, ιστορικά, η μόνο εταιρεία ηλεκτρισμού που χρεοκόπησε σε αναπτυγμένη χώρα ήταν η Washington Public Power Supply System, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν επεχείρησε να κατασκευάσει πέντε πυρηνικούς σταθμούς ταυτόχρονα. Με την πολυδιάσπαση των δημόσιων εταιρειών, οι σχεδιαστές της "απελευθερωμένης" αγοράς εισήγαγαν στο σύστημα νέους κινδύνους: οι μεταβολές στις τιμές της Ημερήσιας Αγοράς έφεραν κινδύνους για τους παραγωγούς (όταν οι τιμές είναι χαμηλές) και κινδύνους για τους εμπόρους (όταν οι τιμές είναι ψηλές). Τα αυξημένα κόστη του συστήματος καταλήγουν να επιβαρύνουν τους καταναλωτές.

Παλαιότερα, κάθε Πολιτεία είχε το δικό της ηλεκτρικό σύστημα και υπήρχαν μικρής κλίμακας διασυνδέσεις των επιμέρους συστημάτων. Με τη μεταρρύθμιση δημιουργήθηκε το Εθνικό Δίκτυο και πλέον δεν έχει νόημα η επιστροφή στο παλαιό καθεστώς. Το πιο λογικό πλέον είναι η εθνικοποίηση του Εθνικού Δικτύου και η διαχείρισή του σε τρόπο που οι επενδυτικές αποφάσεις να βελτιώνουν τη λειτουργία του συνολικού συστήματος. Δυο δεκαετίες αποτυχημένων μεταρρυθμίσεων έχουν δημιουργήσει μια μεγάλη αναστάτωση, που δεν διορθώνεται εύκολα. Πρώτη προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η απόκτηση δημόσιου ελέγχου στις κύριες γραμμές μεταφοράς και στις γραμμές που ενώνουν τις Πολιτείες. Επιτυχείς επανεθνικοποιήσεις έγιναν σε μια σειρά χώρες, που αναγνώρισαν την αποτυχία των ιδιωτικοποιήσεων. Στη Βρετανία, το 1993 η κυβέρνηση Μπλερ επανεθνικοποίησε τις σιδηροδρομικές υποδομές. Στη Νέα Ζηλανδία το 1993 ιδιωτικοποιήθηκαν σιδηρόδρομοι και ακτοπλοΐα, αλλά επανεθνικοποιήθηκαν το 2008.


Είναι μια έκθεση που πρέπει να διαβάσουν όλοι εκείνοι που στις 9 Ιουλίου ψήφισαν να διασπαστεί και να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ, νομίζοντας ότι το ρεύμα είναι κάτι το δεδομένο, ότι περίπου "το φέρνει ο πελαργός". Για να διαβάσουν ότι το 2014 κάνουν στην Ελλάδα αυτό που απέτυχε επί 20 χρόνια στην Αυστραλία. Ότι συνεχίζουν στη Θατσερική λογική του Μητσοτάκη και στην πολιτική που απέρριψε ασυζητητί ο τότε πρόεδρος της ΔΕΗ Θεμ. Ξανθόπουλος, μετέπειτα υφυπουργός στην κυβέρνηση Καραμανλή. Και συνεχίζουν την πολιτική του Μητσοτάκη αυτός που έριξε το 1993 το Μητσοτάκη κι ο κληρονόμος του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας. Κάνει κάτι γύρες η ζωή ... Ψηφίζεις Πασοκ, νομίζοντας ότι είναι ακόμα το κόμμα του Ανδρέα, και σου προκύπτει Ταμήλος, να σε στέλνει στις σπηλιές με γκαζόλαμπα. Ή και Κουκουλόπουλος, να προσβάλλει ασύστολα τη νοημοσύνη σου  ...

ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr

Θέλεις δάνειο; Πέρνα πρώτα από το ΣΔΟΕ

Επί της ουσίας η έννοια του τραπεζικού απορρήτου έχει καταργηθεί, καθώς πέντε διαφορετικές αρχές (ΣΔΟΕ, Γενική Γραμματεία Εσόδων, Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες κ.λπ.) αντλούν ταυτόχρονα στοιχεία για τις κινήσεις ιδιωτών στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. 

Οι τράπεζες έχουν υποχρέωση τήρησης αρχείων με τις κινήσεις όλων των λογαριασμών τα τελευταία δέκα χρόνια. Η Εφορία σήμερα είναι online με όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς όσον αφορά στις καταθέσεις. Ωστόσο δεν έχει πρόσβαση στις παλιότερες κινήσεις των λογαριασμών, κάτι το οποίο θα συμβεί στο επόμενο στάδιο της online πρόσβασης στα τραπεζικά αρχεία, ενώ θα ακολουθήσει πρόσβαση και στα στοιχεία των δανείων. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο εκκρεμούν σήμερα στα τραπεζικά καταστήματα τα αιτήματα των φορολογικών αρχών να δοθούν στοιχεία κίνησης λογαριασμών για 7.000 καταθέτες. 


Διεκπεραιώνονται καθημερινά χιλιάδες αιτήματα στις τράπεζες 


Μέχρι στιγμής οι τράπεζες έχουν αποστείλει στις Αρχές (ΣΔΟΕ, Οικονομική Αστυνομία κ.λπ.) στοιχεία για περίπου 2.500 καταθέτες και βαθμιαία διεκπεραιώνονται και τα υπόλοιπα, ενώ καθημερινά οι ίδιες γίνονται αποδέκτες και νέων αιτημάτων. Από την κίνηση των λογαριασμών από το 2004 έως σήμερα, η Εφορία συγκρίνει τις δηλώσεις εισοδήματος και τυχόν μεγάλες κινήσεις. Αν διαπιστώσει ότι έγιναν κινήσεις κεφαλαίων που δεν δικαιολογούνται από τις δηλώσεις εισοδήματος, τότε καλεί τους κατόχους να εξηγήσουν, για παράδειγμα, πώς ενώ δήλωσαν ετήσιο εισόδημα 40.000 ευρώ, κατέθεσαν πολλαπλάσια χρήματα. Καθώς η έρευνα επεκτείνεται σε χρονικές περιόδους όπου τα όσα συμβαίνουν σήμερα φαίνονταν απίθανα -από το 2004 έως το 2008-, οι Αρχές εντοπίζουν εκτεταμένη φοροδιαφυγή σε γιατρούς και άλλους ελεύθερους επαγγελματίες.

Να σημειωθεί επίσης ότι μεγάλος αριθμός των υπό έρευνα προσώπων μπήκε στο μικροσκόπιο του ΣΔΟΕ μετά από καταγγελίες που έγιναν σε βάρος τους. Γενικότερα, όμως, οι τράπεζες πλέον λειτουργούν ατύπως και ως παραρτήματα των φορολογικών αρχών λόγω των υποχρεώσεων που τους ανατέθηκαν. 

Για παράδειγμα, σε περιπτώσεις ανθρώπων με οικονομική επιφάνεια που παίρνουν δάνεια με ενέχυρο καταθέσεις, ακίνητα ή κινητές αξίες, οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να ενημερώσουν σχετικά το ΣΔΟΕ. Η ενημέρωση γίνεται για να διερευνηθεί το ενδεχόμενο ο πελάτης της τράπεζας να δανείζεται για να δικαιολογήσει το «πόθεν έσχες». Αυτό σημαίνει ότι το ΣΔΟΕ θα ξεσκονίσει τις συναλλαγές της τελευταίας δεκαετίας του υποψήφιου δανειολήπτη, με αποτέλεσμα ακόμη και αυτοί που μπορούν να πάρουν δάνειο να το αποφεύγουν για να μην μπλέξουν σε φορολογικό έλεγχο. Είναι περιττό να αναφερθεί ότι όλα αυτά λειτουργούν αντιαναπτυξιακά, καθώς από τη φορολογική ασυδοσία έχουμε οδηγηθεί σε ένα πλέγμα ασφυκτικών και ενίοτε υπερβολικών ελέγχων, οι οποίοι είναι άγνωστο πόσο βοηθούν την αύξηση των δημοσίων εσόδων, αλλά σίγουρα κάνουν ιδιαίτερα επιφυλακτικούς όσους μπορούν να κινήσουν την οικονομία.


200 reports τον μήνα

Οι τράπεζες υποχρεώνονται να αφιερώνουν όλο και μεγαλύτερο αριθμό του προσωπικού τους στην προσπάθεια να ανταποκριθούν στην παροχή των στοιχείων που ζητούν οι φορολογικές αρχές, αλλά και για να ικανοποιήσουν τις αυξημένες εποπτικές απαιτήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι καθεμία από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες πρέπει να αποστέλλει σε μηνιαία βάση περίπου 200 αναφορές διαφόρων στοιχείων στην Τραπέζα της Ελλάδος. Τα reports που υποβάλλουν στην εποπτική αρχή οι τράπεζες αφορούν συνολικά στοιχεία που αναφέρονται στην εξέλιξη των δανείων, στη λειτουργία των θυγατρικών στο εξωτερικό κ.ο.κ. 

Μεγάλη επιβάρυνση στα επιτόκια

Οι υποχρεώσεις αυτές δημιουργούν έναν γραφειοκρατικό δαίδαλο που επιβαρύνει τις δαπάνες των τραπεζών, ειδικά σε μια περίοδο όπου δεν υπάρχουν νέες εργασίες και έσοδα. Η γραφειοκρατία των τραπεζών επιβαρύνεται και από την εφαρμογή του FATCA (Foreign Account Tax Compliance Act), του νόμου των ΗΠΑ που υποχρεώνει να φορολογούνται στις ΗΠΑ όσοι Αμερικανοί υπήκοοι ή κάτοχοι πράσινης κάρτας έχουν λογαριασμούς σε ξένες τράπεζες. Αν διαιρέσουμε τα έξοδα των τραπεζών προς το ύψος των δανείων, τότε προκύπτει ένα κόστος περίπου 2,5%. Μαζί με το κόστος χρηματοδότησης και τις επισφάλειες, τα επιτόκια των δανείων υποχρεωτικά ξεκινούν από μια υψηλή βάση.

Για τις τράπεζες, όμως, ξεκινά μια νέα εποχή, καθώς στις 30 Οκτωβρίου θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των stress tests της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και στη συνέχεια, από 1η Νοεμβρίου, η εποπτεία των τραπεζών θα ασκείται απευθείας από την ΕΚΤ. Αυτό σημαίνει ότι τα περίπου 200 reports τον μήνα που υποβάλλονται σήμερα στην ΤτΕ, από 1/11/2014 θα υποβάλλονται ηλεκτρονικά στην ΕΚΤ, η οποία, στο πλαίσιο της προληπτικής εποπτείας, θα τα εξετάζει ανά εβδομάδα και θα στέλνει, όποτε το αποφασίζει, κλιμάκια ελεγκτών από τη Φρανκφούρτη για να τα επαληθεύουν. Οι ελληνικές τράπεζες -όπως άλλωστε και όλες οι άλλες στην Ευρωζώνη- δεν έχουν εμπειρία στην ανάθεση της εποπτείας από τις κεντρικές τράπεζες στην ΕΚΤ. Η μεταβολή αυτή οδηγεί υποχρεωτικά σε πιο εκτεταμένη ενημέρωση των εποπτικών αρχών, αλλά και σε υποχρέωση των τραπεζών να αντιμετωπίζουν με ενιαίο τρόπο και κοινά κριτήρια όλες τις κατηγορίες δανειοληπτών. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες ουσιαστικά θα χάσουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουν κατά περίπτωση τον κάθε δανειολήπτη και θα πρέπει να αναπτύξουν μεθοδολογίες, πρακτικές τεκμηρίωσης και κριτήρια που θα εξασφαλίζουν την ίση μεταχείριση όλων των δανειοληπτών.

protothema.gr

ΠΗΓΗ:forologikanea.gr

Nεοφιλελευθερισμός και συνδικάτα

Στο στόχαστρο ο θεσμός του συνδικάτου και το δικαίωμα στην απεργία, ενώ αποθεώνεται η ατομικότητα

Η νεοφιλελεύθερη επίθεση στην εργασία που εκδηλώνεται κατά τις τελευταίες δεκαετίες στο διεθνή και στον ελληνικό χώρο και εντείνεται κατά την περίοδο της κρίσης, εκδηλώνεται με τη στόχευση του μεγάλου και πολυεθνικού κεφαλαίου να καταργήσει ή να αφυδατώσει το ευρύ φάσμα εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, απότοκο των κοινωνικών αγώνων και του άτυπου κοινωνικού συμβολαίου που κυριάρχησε στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Η αντιμετώπιση της εργασίας και των δικαιωμάτων που την συνοδεύουν ως επαχθές κόστος που αποτελεί τροχοπέδη στην «ανάπτυξη» και στην «ανταγωνιστικότητα» επιβάλλει την απορρύθμιση των ατομικών και συλλογικών εργασιακών σχέσεων.

Του Γιάννη Κουζή*

Η εργατική νομοθεσία «εκσυγχρονίζεται» υφιστάμενη μετάλλαξη στο περιεχόμενό της με την ενίσχυση της δυνατής πλευράς της εργασιακής σχέσης εκτοξεύοντας τους όρους ανισότητας που από τη φύση τους διέπουν τις σχέσεις εργασίας. Το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων που, μεταξύ άλλων, διαμορφώνει τον πυρήνα του μισθολογικού «κόστους», αποδιαρθρώνεται πλήρως. Παράλληλα, υποβαθμίζεται και ο ρόλος της συλλογικής έκφρασης της εργασίας, τα συνδικάτα, που στερούνται πλέον της δυνατότητας να παρεμβαίνουν, προκειμένου να ρυθμίσουν με συλλογικούς όρους το περιεχόμενο των εργασιακών σχέσεων και των μισθών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα των μνημονίων, μόνο το 20% των μισθών στον ιδιωτικό τομέα απορρέει από συλλογικές συμβάσεις, αντί του 100% που ίσχυε μέχρι το 2012, οπότε και ολοκληρώθηκε η απορρύθμιση του συστήματος της συλλογικής διαπραγμάτευσης και η αποσπονδύλωση του περιεχομένου της. Με το 80% των μισθών να προκύπτει πλέον από ατομική διαπραγμάτευση μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη, υπό την απειλή της ανεργίας και της ισορροπίας τρόμου που έντεχνα διατηρείται μεταξύ του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων και του 1,5 εκατομμυρίου εργαζόμενων στην ιδιωτική σφαίρα της οικονομίας, έχουμε σαν «επίτευγμα» τη μεσοσταθμική μείωση των μισθών κατά 24% σε μια τετραετία.

Απαξίωση των συνδικάτων

Το πλήγμα για τα συνδικάτα είναι στοχευμένο. Καταργείται η άμεση συμμετοχή τους στον καθορισμό του γενικού κατώτατου μισθού που ορίζεται πλέον με υπουργική απόφαση αντί της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης. Οι κλαδικοί μισθοί ως απόρροια των κλαδικών συμβάσεων διαβρώνονται νόμιμα από τη δυνατότητα που παρέχεται στους εργοδότες να υπογράφουν επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις με δυσμενέστερο περιεχόμενο από εκείνο των κλαδικών συμβάσεων ή και να μην τους εφαρμόζουν αν δεν είναι μέλη των εργοδοτικών κλαδικών οργανώσεων που τις υπέγραψαν. Επιπλέον, οι παρεμβάσεις στο σύστημα της μετενέργειας και η αποδόμηση του ΟΜΕΔ ενισχύουν τα σενάρια υπογραφής συλλογικών συμβάσεων με τους όρους του εργοδότη καταργώντας κάθε έννοια συλλογικής αυτονομίας.
Η νεοφιλελεύθερη επίθεση του κεφαλαίου στα συλλογικά εργασιακά δικαιώματα δεν περιορίζεται στην αποδιάρθρωση των συλλογικών συμβάσεων που είναι ένα βήμα για την υλοποίηση του βαθύτερου στόχου που είναι η εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων και των μισθών στη βάση της ατομικής διαπραγμάτευσης. Στο στόχαστρο βρίσκεται το συνδικάτο σαν θεσμός όταν αποθεώνεται η ατομικότητα σαν αξία και διασύρεται η συλλογική έκφραση. Το συνδικάτο θεωρείται στρέβλωση, υπόλειμμα μιας άλλης εποχής, αντιπαραγωγικός και αντιαναπτυξιακός παράγοντας. Στις μέρες μας δεν κινητοποιούνται και δεν απεργούν οι εργαζόμενοι, αλλά οι «συνδικαλιστές» για προσωπικό όφελος. Αναδεικνύονται και μεγεθύνονται αρνητικές συνδικαλιστικές πρακτικές, προκειμένου να διασυρθεί η έννοια του συνδικαλισμού στην ευρύτερη κοινή γνώμη δημιουργώντας το κατάλληλο έδαφος για γενικευμένη απαξίωση και ολοκληρωτική επίθεση στα συλλογικά δικαιώματα και στο συνδικαλισμό, θεσμό που σήμερα είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίος.

Επίθεση στο συνδικαλισμό

Η επίθεση στα συλλογικά εργασιακά δικαιώματα επεκτείνεται με μέτρα που συμφώνησαν κυβέρνηση και τρόικα για τους όρους οργάνωσης και λειτουργίας της συνδικαλιστικής και απεργιακής δράσης. Ως προς τα συνδικαλιστικά δικαιώματα επιχειρούνται περιορισμοί στις διευκολύνσεις, προς τα συνδικαλιστικά στελέχη, για την άσκηση των καθηκόντων τους καθώς και στην κατάργηση της χρηματοδότησης των συνδικάτων από τους πόρους της πρώην Εργατικής Εστίας. Έτσι επιδιώκεται η μείωση του χρόνου απαλλαγής των συνδικαλιστικών στελεχών από την εργασία τους, προκειμένου να ασκήσουν τα καθήκοντά τους, βάζοντας εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση. Παράλληλα, καταργείται η χρηματοδότηση των συνδικάτων από τις κοινωνικές εισφορές του συνόλου των εργαζομένων (σε συνέχεια της κατάργησης της Εργατικής Εστίας, και των εργοδοτικών αντίστοιχων εισφορών), εξέλιξη που οδηγεί στην οικονομική ασφυξία των συνδικάτων του ιδιωτικού τομέα και των λειτουργιών του. Πρόκειται για ευθεία επίθεση απέναντι στο συνδικαλισμό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τα ίδια τα συνδικάτα δεν στράφηκαν εδώ και πολλά χρόνια στην κατοχύρωση της οικονομικής τους αυτοδυναμίας με την ουσιαστική ανάδειξη της συνδικαλιστικής συνδρομής, εξαρτώμενα από τη διαχείριση των κοινωνικών πόρων της Εργατικής Εστίας, αρμοδιότητας του υπουργείου Εργασίας και με δυνατότητα άσκησης εκβιασμών προς τα συνδικάτα. Ωστόσο, το άμεσο κλείσιμο της στρόφιγγας της ροής των πόρων από την κυβέρνηση, δεν έχει ως στόχο την κατοχύρωση της ανεξαρτησίας των συνδικάτων, αλλά την εκ του πονηρού καταστολή της δράσης τους.

Στόχος και το απεργιακό δικαίωμα

Σε σχέση με τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος επιχειρείται η καθιέρωση του ποσοστού του 50%+ των εγγεγραμμένων μελών των συνδικάτων για τη λήψη απόφασης κήρυξης απεργίας, αντί της πλειοψηφίας των παρόντων που ισχύει σήμερα σε περίπτωση ύπαρξης απαρτίας για τη σύγκληση του αρμόδιου οργάνου (πχ. γενικής συνέλευσης). Η επιστροφή μετά από 31 χρόνια στη λογική του περιβόητου άρθρου 4 του νόμου για τις «κοινωνικοποιημένες» επιχειρήσεις αποτελεί ένα ακόμη εμπόδιο απέναντι στην απεργία που συνεπάγεται την ουσιαστική άρση του απεργιακού δικαιώματος προσθέτοντας ένα ακόμη περιορισμό, στους τόσους άλλους, σχετικά με τη νόμιμη άσκησή του.
Τέλος, στο πλαίσιο της ισοδυναμίας των όπλων μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας επαναφέρεται το δικαίωμα των εργοδοτών στην ανταπεργία (lock- out) μετά τη ρητή του κατάργηση το 1982, ενισχύοντας υπέρμετρα την ισχυρή πλευρά του εργοδότη σε μια φύσει άνιση σχέση όπως η σχέση εργασίας. Οι εργοδότες με το δικαίωμα της ανταπεργίας θα προβαίνουν στο κλείσιμο της επιχείρησης ασκώντας πιέσεις στους απεργούς, θα ενισχύουν τους ανταγωνισμούς μεταξύ απεργών και μη απεργών και θα επιτυγχάνουν μείωση του συνολικού κόστους της επιχείρησης.
Στοιχειώδες καθήκον αποτελεί η αποτροπή των παραπάνω σεναρίων που αποσκοπούν στην ουσιαστική και πλήρη κατάργηση της συλλογικής δράσης στους χώρους δουλειάς. Παράλληλα, όμως, επιβάλλεται ο προβληματισμός για το γεγονός ότι το συνδικαλιστικό κίνημα αφέθηκε διαχρονικά στον έντονο κρατικό παρεμβατισμό για την καθιέρωση των όρων εσωτερικής οργάνωσης και λειτουργίας του καθώς και για την άσκηση της απεργίας. Αντιθέτως, δεν διεκδίκησε τη νομοθετική αναγνώριση γενικών όρων άσκησης του συνδικαλιστικού και απεργιακού δικαιώματος, ώστε να επαφίενται οι ειδικότερες πτυχές στην πλήρη αυτονομία της συλλογικής δράσης και να επιτυγχάνεται η απεμπλοκή των συνδικάτων από κακοπροαίρετους νομοθετικούς φραγμούς, εξαρτήσεις και εκβιασμούς από την εκάστοτε κρατική εξουσία.

* Καθηγητής Εργασιακών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.


ΠΗΓΗ:epohi.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΚΕΕΠ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Την Τρίτη 15.07.14 καλεστήκαμε σε Έκτακτο Δ.Σ. ΠΣΕΕΠ με θέμα τα Οργανογράμματα των ΒΕΑ. Ένα τόσο σοβαρό και κρίσιμο θέμα πιστεύαμε ως παράταξη ότι θα είχε την δέουσα αντιμετώπιση από την πλευρά του Προεδρείου. Για άλλη μια φορά όμως το Προεδρείο απέδειξε τον ρόλο του, που δεν είναι άλλος από το να βρίσκει τρόπους ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του Εργοδότη και όχι των εργαζομένων.

Συγκεκριμένα, αφού προηγηθούν δύο Περιφερειακές Συνελεύσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στις 17 & 18.7.14,  εισηγήθηκε να μπουν σε ψήφιση στις 28 & 29.7.14 για το θέμα των Οργανογραμμάτων, οι εξής δύο προτάσεις :

Α.  Συνέχιση των διαπραγματεύσεων επί της πρότασης της Εταιρείας για τα Οργανογράμματα, βάζοντας ασφαλιστικές δικλείδες για την ασφάλεια και την λειτουργία των διυλιστηρίων και διασφαλίζοντας με Πρακτικό Συμφωνίας τους εργαζόμενους που επηρεάζονται από τις αλλαγές αυτές. Άμεσες προσλήψεις - κάλυψη κενών θέσεων.

Β. 10ήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες για ανατροπή των αποφάσεων της Εταιρείας για τα Οργανογράμματα.

Στην τοποθέτησή μας είπαμε ότι χρειάζεται να καλυφθούν όλα τα Οργανογράμματα του Ομίλου και όχι μόνο των ΒΕΑ όπως επιχείρησε να πράξει το Προεδρείο. (Γιατί άραγε ;; ή μήπως ικανοποιούνται με την εργολαβοποίηση που υπάρχει στις ΒΕΕ ;;)  Η πρότασή μας πέρασε και η ψήφιση θα αφορά πλέον όλα τα κενά των Οργανογραμμάτων του Ομίλου. 

Στην δε ερώτησή μας γιατί δεν κάνετε διάλογο με την Εταιρεία και σε 20 μέρες να μας φέρετε ποιες είναι οι προθέσεις της για τα Οργανογράμματα ώστε να τις γνωρίζουν όλοι οι εργαζόμενοι και έτσι να είχαμε μια ενιαία θέση σαν Συνδικάτο, η απάντησή τους ήταν ότι η Εταιρεία δεν κάνει διάλογο. (Τότε τι νόημα έχει η πρώτη πρόταση ;;)

Το πιο κωμικοτραγικό ήταν η απάντηση που πήραμε στην ερώτησή μας στο πια είναι η θέση της Εκτελεστικής που θα προτείνει στους εργαζόμενους για να ψηφίσουν, όπου η απάντηση ήταν σαφέστατη ότι η Εκτελεστική θα προκρίνει τον διάλογο με την Εταιρεία.  Λες και το Σωματείο πρέπει να κάνει δημοψήφισμα για το αυτονόητο δηλαδή να συζητάει με την Εταιρεία και να λύνει τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους. Αυτή δεν είναι η υποχρέωση του Συνδικάτου ;;;

Οι εφιάλτες προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάκτυλό τους.

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Εξηγούμε λοιπόν τι εννοούν ως λύση για τα Οργανογράμματα όλου του Ομίλου :

α) όποια δραστηριότητα έχει καταργηθεί έστω και προσωρινά δεν αντικαθίσταται

β) όπου το Οργανόγραμμα δεν θα περικοπεί και υπάρχουν αποχωρήσεις με οικειοθελή θα γίνουν προσλήψεις (αφορά μόνο τις ΒΕΕ)

γ) Ηλεκτρολόγοι, Όργανα, Μηχανικοί να γυρίσουν ως Ημερήσιοι από Βάρδια αλλά να συνεχίσουν να πληρώνονται με τις αμοιβές της Βάρδιας δημιουργώντας Δ κατά τα πρότυπα της ένταξης που βιώσαμε στις συγχωνεύσεις των Εταιρειών ΕΛΔΑ, ΕΚΟ, ΠΕΤΡΟΛΑ.

Αυτό να αποτυπωθεί σε Συμφωνία με Πρακτικό (αφού θα πληρώνονται ως Βάρδια γιατί να είναι Ημερήσιοι;; αγορά νέας φιλοσοφίας)

Κατανοείται λοιπόν συνάδελφοι ότι ο κατήφορος πλέον δεν έχει σταματημό και βέβαια η επιχειρηματολογία από το Προεδρείο ότι βλέπετε τι γίνεται έξω και ότι από τις επισκέψεις μας διαπιστώνετε ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμμιά διάθεση για απεργίες και ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό, αποδεικνύει την τακτική που η γνωστή παρέα σχεδίασε, δηλ. στα ήδη συμφωνηθέντα με τον Εργοδότη που για εμάς σίγουρα έχουν γίνει η γνωστή πλέον τακτική της υπερψήφισης από τους ίδιους τους εργαζόμενους των τετελεσμένων.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Μιλήσαμε εγκαίρως ότι η Συμφωνία για την ΕΣΣΕ κρύβει την Συμφωνία για τα Οργανογράμματα, δεν εισακουστήκαμε.

Εμείς στο Δ.Σ. κάναμε το αυτονόητο και αυτό που μπορούσαμε με τις δυνάμεις που έχουμε, ήρθαμε σε κοινή συνεννόηση με τις παρατάξεις που δεν συμμετέχουν στο καστ των πρωταγωνιστών αυτής της κακής θεατρικής παράστασης και συμφωνήσαμε την κατάθεση κοινής πρότασης που είναι η εξής :

Ø    ΟΧΙ στην κατάργηση των θέσεων εργασίας – Προσλήψεις. 10ήμερες Απεργιακές Κινητοποιήσεις και όλες τις άλλες μορφές που είναι απαραίτητες για την ανατροπή του σχεδίου της Εταιρείας για τα Οργανογράμματα.

Ως παράταξη ποτέ δεν θέλαμε να είμαστε στο καστ κακοπαιγμένων θεατρικών παραστάσεων και σχεδόν πάντα προειδοποιούσαμε για το τέλος της κάθε παράστασης που είχαν όλες έναν κοινό παρανομαστή, την διευκόλυνση στα κέρδη του Εργοδότη.

Φτάνει  η  εκτόνωση  με  μεγάλα  λόγια  από  όλους  μας  πριν  από  κάθε  ψηφοφορία.  Πλέον τον ρόλο σου στην παράσταση τον καθορίζεις εσύ,  ενημερωμένος τώρα είσαι σίγουρα,  αποφάσισε και πράξε. 

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ

Έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ με θέμα: «Η κατάσταση της κατανάλωσης της μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα»

Τη δραστική μείωση του εισοδήματος και της καταναλωτικής δύναμης των μισθωτών σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο, καταγράφει έρευνα του Παρατηρητηρίου Οικονομικών και Κοινωνικών Εξελίξεων του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ σε συνεργασία με την εταιρεία ALCO. Η έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε πανελλαδικά σε δείγμα 1100 μισθωτών, αποτυπώνει τις τάσεις κατανάλωσης των μισθωτών στην Ελλάδα, των κριτηρίων που την ορίζουν, τη διαχρονική τους εξέλιξη και ειδικά τα χαρακτηριστικά της κατανάλωσης στην περισσότερο σημαντική εποχικά κατηγορία, αυτή των καλοκαιρινών διακοπών.

Συγκεκριμένα σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας; 3 στους 4 μισθωτούς έχουν χάσει εισόδημα μέσα στον τελευταίο χρόνο, 1 στους 3 μισθωτούς δηλώνει νέα μείωση εισοδήματος μέσα στο τελευταίο τρίμηνο και 4 στους 10 φοβούνται περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων τους στο επόμενο τρίμηνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών, η οποία οδηγεί σε μεγάλες περικοπές ακόμα και σε είδη πρώτης ανάγκης, όπως τα είδη διατροφής.

Η εξέλιξη αυτή έχει οδηγήσει τους μισθωτούς σε μείωση των δαπανών τους στις κατηγορίες αγαθών που θεωρούν απαραίτητες και σε σημαντικές μειώσεις σε όλες τις άλλες κατηγορίες. Ως αποτέλεσμα, οι μισθωτοί σήμερα, στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία τους, καταναλώνουν αυτά που μπορούν και όχι αυτά που θα ήθελαν. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ακόμα και για την κάλυψη βασικών αναγκών, 1 στους 2 μισθωτούς χρειάστηκε το τελευταίο τρίμηνο να κάνει ανάληψη από τις καταθέσεις του στην τράπεζα, ενώ το 22% χρειάστηκε να δανειστεί. Η μείωση δαπανών εμφανίζεται μεγαλύτερη για τους μισθωτούς κατώτερης μόρφωσης, με εισόδημα από 800 έως 1001 ευρώ, ηλικίας 35-44 ετών και εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Αποτέλεσμα αυτής της δυσχερούς πραγματικότητας αποτελεί και ο σαφής περιορισμός της δυνατότητας διακοπών. Αυτό το καλοκαίρι θα πάει διακοπές το 38% των μισθωτών. Συγκριτικά λιγότερο θα πάνε διακοπές γυναίκες, μισθωτοί άνω των 55 ετών, όσοι κατοικούν στην περιφέρεια, όσοι έχουν κατώτερη και μέση μόρφωση, εισόδημα έως 800 ευρώ το μήνα και εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα.

Μέσα σε ένα χρόνο το 22% των μισθωτών έχασε τη δυνατότητα να κάνει καλοκαιρινές διακοπές, ενώ, για το 24% όσων θα πάνε οι διακοπές θα είναι μικρότερες και για το 59% ίσες με εκείνες του προηγούμενου καλοκαιριού. Περισσότεροι από τους μισούς θα κάνουν διακοπές σε δικό τους ή συγγενικό σπίτι, αφού από το σύνολο των μισθωτών μόνο το 18% μπορεί να διαθέσει χρήματα για τη διαμονή του κατά τη διάρκεια των διακοπών –και από το ποσοστό αυτό οι περισσότεροι επιλέγουν τις φθηνότερες λύσεις (ενοικιαζόμενα δωμάτια ή κάμπινγκ).

Δείτε τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας Symperasmata καθώς και ολόκληρη την έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ Graphs .


ΠΗΓΗ:.inegsee.gr

Στις 30/7 τα αποτελέσματα β' τριμήνου των ΕΛΠΕ

Την Τετάρτη 30 Ιουλίου, μετά το κλείσιμο της συνεδρίασης του Χρηματιστηρίου, θα ανακοινώσουν τα οικονομικά αποτελέσματα  β΄ τριμήνου τα Ελληνικά Πετρέλαια.
Η εταιρεία Ελληνικα Πετρελαια, σε ανακοίνωσή της, ενημερώνει για την τροποποίηση του Οικονομικού Ημερολογίου για το 2014, η οποία αφορά την ημερομηνία ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων του β΄ τριμήνου 2014

ΠΗΓΗ:energypress.gr

Καθημερινά εκατοντάδες Ελληνες πηγαίνουν στα Σκόπια για εξετάσεις, φάρμακα και φτηνή βενζίνη

Είναι πλέον ένα συνηθισμένο φαινόμενο το τελευταίο διάστημα: κάθε Σαββατοκύριακο κάτοικοι από τις Σέρρες, τη Δράμα και τον Έβρο περνούν τα σύνορα και οδεύουν προς τα Σκόπια. Δεν είναι... τουριστικοί οι λόγοι, αλλά απόλυτα πρακτικοί. Η ακρίβεια της Ελλάδας τους οδηγεί στην αγορά της γείτονας χώρας.

Όπως γράφει η σκοπιανή εφημερίδα Vecer, περίπου 15.000 Έλληνες κάθε Σαββατοκύριακο περνούν ντα σύνορα με προορισμό το νότιο τμήμα των Σκοπίων. Ο βασικός τους προορισμός είναι η Γευγελή, η Στρώμνιτσα και η Μπίτολα.

Εκεί βρίσκουν αισθητά πιο φτηνή βενζίνη για να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ τους, να αγοράσουν φάρμακα που στην Ελλάδα έχουν «αλμυρή» τιμή και να κάνουν κυρίως οδοντιατρικές εξετάσεις με πολύ μικρότερο κόστος.

Η τιμή της βενζίνης στα Σκόπια είναι 40 λεπτά φθηνότερη από ότι στην Ελλάδα, έτσι το κέρδος φτάνει ακόμα και στα 20 ευρώ για ένα γέμισμα. Μεγάλη κίνηση έχουν και τα οδοντιατρεία των Σκοπίων, καθώς σύμφωνα με έρευνα της ΕΕ στη χώρα υπάρχει αρκετά υψηλό επίπεδο ιατρικών παροχών.

Στις συγκεκριμένες υπηρεσίες η διαφορά στο κόστος είναι αξιοσημείωτη: για μια τυπική οδοντιατρική φροντίδα που στην Ελλάδα θα κόστιζε 250-300 ευρώ, στα Σκόποια κυμαίνεται από 50 έως 70 ευρώ!

Το ίδιο ισχύει και με ζήτηση των φαρμάκων που στην Ελλάδα οι τιμές τους έχουν πάρει την ανηφόρα. Επίσης επικερδής είναι και η αγορά τσιγάρων (σχεδόν 50% φθηνότερα).

Υπάρχει, δε, και ένα άλλο φαινόμενο: αρκετοί Έλληνες συνταξιούχοι επιλέγουν την Γευγελή όχι για ένα Σαββατοκύριακο, αλλά για το υπόλοιπο της ζωής τους. Η σύνταξή τους που στην Ελλάδα φαντάζει και είναι πενιχρή, στα Σκόπια τους φτάνει για να έχουν ένα καλό επίπεδο ζωής.

Μάλιστα, έχουν χτιστεί γι' αυτό το λόγο ομαδικές κατοικίες στην περιοχή με τις τιμές να είναι άκρως ανταγωνιστικές ακόμα και για αγορά.

ΠΗΓΗ: defencenet.gr

Ανέκαμψε από τα χαμηλά δύο μηνών η τιμή του αργού χάρη στα αποθέματα

Ανέκαμψε από τα χαμηλά δύο μηνών η τιμή του αργού, επιταχύνοντας την άνοδό της αμέσως μετά την ανακοίνωση των στοιχείων των ΗΠΑ για τα αποθέματα αργού την περασμένη εβδομάδα που έδειξαν μεγαλύτερη πτώση της αναμενόμενης.

Η τιμή του συμβολαίου του αργού, τύπου light sweet, παραδόσεως Αυγούστου ενισχύθηκε κατά 1,24 δολάρια ή 1,2% στα 101,20 δολάρια το βαρέλι στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων της Νέας Υόρκης. Υπενθυμίζεται ότι την Τρίτη έκλεισε στο χαμηλότερο επίπεδο από τις αρχές Μαΐου. Η σημερινή άνοδος ήταν η μεγαλύτερη σε όρους δολαρίων αλλά και ποσοστού από τις 12 Ιουνίου.

Το αργό, τύπου brent, παραδόσεως Αυγούστου που διαπραγματεύεται στο χρηματιστήριο ICE του Λονδίνου έχασε 17 σεντς, κλείνοντας στα 105,85 δολ. το βαρέλι.

ΗΠΑ: Μεγαλύτερη των εκτιμήσεων πτώση για τα αποθέματα αργού 

Μεγαλύτερη των εκτιμήσεων πτώση σημείωσαν τα αποθέματα αργού στις ΗΠΑ την εβδομάδα που έληξε στις 11 Ιουλίου σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία που δημοσιεύτηκαν σήμερα. 

Ειδικότερα, τα αποθέματα αργού υποχώρησαν κατά 7,5 εκατ. βαρέλια στα 375 εκατ. βαρέλια. Οι μέσες εκτιμήσεις των αναλυτών σε δημοσκόπηση της Wall Street Journal έκαναν λόγο για πτώση των αποθεμάτων κατά 2,6 εκατ. βαρέλια. 

Τα αποθέματα βενζίνης ενισχύθηκαν κατά 171.000 βαρέλια στα 214 εκατ. βαρέλια ενώ οι αναλυτές ανέμεναν πτώση κατά 2,6 εκατ. βαρέλια. 

Παράλληλα, τα διυλισμένα αποθέματα, που περιλαμβάνουν το πετρέλαιο θέρμανσης και το ντίζελ, αυξήθηκαν κατά 2,5 εκατ. βαρέλια στα 124,3 εκατ. βαρέλια, με τις εκτιμήσεις των αναλυτών να κάνουν λόγο για αύξηση κατά 2 εκατ. 

Τέλος, η εκμετάλλευση της παραγωγικής δυναμικότητας των αμερικανικών διυλιστηρίων αυξήθηκε στο 93,8%.


ΠΗΓΗ.capital.gr