“Η Ευρωζώνη βρίσκεται στα μαύρα της χάλια”, αναφέρει το πολυσέλιδο αφιέρωμα του ΔΝΤ στο μέλλον της ζώνης του ευρώ. Σύμφωνα με το ταμείο δύο είναι οι δρόμοι που έχει να επιλέξει η Ευρωζώνη, ή να μετεξελιχθεί γρήγορα σε ομοσπονδιακό κράτος με νόμισμα το ευρώ ή να παραμείνει η Ε.Ε αλλά χωρίς το κοινό νόμισμα, δηλαδή να διαλυθεί η Ευρωζώνη.
Σύμφωνα με την Καθημερινή, το Διεθνές νομισματικό ταμείο στο αφιέρωμά του με τίτλο “Europe's Union Step by Step – Europe's Road to Integration – Whither the Euro?”, παραδέχεται ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα, όμως οι μεταρρυθμίσεις κινούνται με πολύ αργό ρυθμό.
Όπως αναφέρει το ΔΝΤ η Ευρωζώνη δεν ήταν έτοιμη να διαχειριστεί την κρίση νομισματικά, αφού η μείωση των επιτοκίων έφτασε μόνο στον πυρήνα της Ευρωζώνης.
Η συνταγή του ταμείου για την Ευρωζώνη είναι:
- Αύξηση του ορίου για τον πληθωρισμό άνω του 2%
- Χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής
- Ολοκλήρωση σε ομοσπονδιακό κράτος με ενιαία δημοσιονομική πολιτική που θα αναδιανέμει τους πόρους από μία οικονομία σε άλλη
- Ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης
- Ενίσχυση της κινητικότητας στον χώρο εργασίας
ΠΗΓΗ:newmoney.gr
Μείωση του μισθού του νεοδιοριζόμενου στο Δημόσιο στα 586 ευρώ, όσα είναι και στον ιδιωτικό τομέα είναι οι νέες απαιτήσεις της τρόικας σύμφωνα με τη real news.
Ο σημερινός κατώτατος μισθός στο Δημόσιο για πρωτοδιοριζόμενο ΥΕ είναι 780 ευρώ μικτά δηλαδή 584 καθαρά και για τον ΔΕ 858 ευρώ μικτά δηλαδή 643 καθαρά.
Σύμφωνα με τη νέα πρόταση της τρόικας οι καθαρές αποδοχές θα πέσουν, όπως αναφέρει η εφημερίδα στα 440 ευρώ.
ΠΗΓΗ:newmoney.gr
Η Ουκρανία αναμένεται να πληρώσει προς τη Ρωσία τη δόση των 440 εκατ. $ πόσο το οποίο της αναλογεί από την κατανάλωση φυσικού αερίου το Φεβρουάριο ανακοίνωσε ο μεταβατικός υπουργός Ενέργειας της χώρας Yuri Prodan.
«Το συνολικό ποσό ανέρχεται στα 440 εκατ. $ το Φεβρουάριο», είπε ο Ουκρανός υπουργός. Συν9λικά το χρέος της Ουκρανίας από το 2013 προς την Gazprom ανέρχεται στα 1,5 δισ.
$. Σε ότι αφορά το ποσό που προκύπτει από την κατανάλωση του Ιανουαρίου ο κρατικός ενεργειακός φορέας της Ουκρανίας σε ανακοίνωσή του πριν από λίγες ημέρες είχε πει πως είχε πληρώσει στην Gazprom τα σχετικά οφειλόμενο ποσό.
ΠΗΓΗ: defencenet.gr
Tην αίσθηση του προπαγανδιστικού φερέφωνου της ασφάλειας δίνει ο γνωστός Β. Λαμπρόπουλος με το ολοσέλιδο κείμενο που υπογράφει στο Κυριακάτικο Βήμα και αναφέρεται βιβλίο του Κουφοντίνα. Σ” αυτό όμως θα αναφερθούμε σε άλλη ανάρτησή μας.
Τώρα παραθέτουμε την συνέντευξη που έδωσε ο Δημήτρης Κουφοντίνας στην «ναυαρχίδα» του ΔΟΛ, την οποία και δεν δημοσίευσε και με κάποιο τρόπο που δεν γνωρίζουμε βρέθηκε στην κατοχή της εφημερίδας «Το Χωνί» απ” όπου την αναπαράγουμε.
Το εισαγωγικό κείμενο υπογράφει...
ο δημοσιογράφος Γιώργος Χριστοφορίδης
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι το πρόσωπο των ημερών.
Η κυκλοφορία του βιβλίου του, «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», από τις εκδόσεις Λιβάνη έσκασε σα βόμβα. Κάποιοι μίλησαν για «ματωμένα χρήματα», άλλοι «αναγούλιασαν», όμως ο κόσμος έσπευσε στα βιβλιοπωλεία, εξαντλώντας τα 10.000 αντίτυπα της πρώτης έκδοσης μέσα σε λίγες ώρες.
Ο επιχειρησιακός αρχηγός της 17Ν, της οργάνωσης που σημάδεψε τη μεταπολίτευση όσο καμία άλλη, παραμένει έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού επί 12 έτη. Γράφοντας μέσα από το κελί, βρέθηκε πάλι στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Τόσο, που ακόμη και η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη -ό,τι πιο συστημικό έχει να… επιδείξει το ελληνικό μιντιακό κατεστημένο- σκίστηκε για να εξασφαλίσει την πρώτη και αποκλειστική συνέντευξη του φυλακισμένου συγγραφέα. Και την εξασφάλισε Μόνο που, μετά… άλλαξε γνώμη! Και, λίγο πριν το κλείσιμο της εφημερίδας, κατά τις 8μ.μ της Παρασκευής ενημέρωσε ότι δεν προτίθεται να δημοσιεύσει τη συνέντευξη γιατί -λέει- «δεν έχει να πει τίποτε καινούριο»!
Το ΧΩΝΙ δημοσιεύει το πλήρες κείμενο της συνέντευξης, ώστε να κρίνουν οι αναγνώστες αν ο Δημήφης Κουφσντίνας λέει «κάτι καινούριο». Αν αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που ΤΟ ΒΗΜΑ, αφού κίνησε γη και ουρανό για να εξασφαλίσει την πρώτη συνέντευξη του συγγραφέα, αποφάσισε τελικά να μην τη δημοσιεύσει Να πετάξει, δηλαδή οτον κάλαθο των άχρηστων μια αδιαμφισβήτητη δημοσιογραφική επιτυχία, μετά το ντόρο όλων των τελευταίων ημερών.
■ Κυκλοφόρησε το βιβλίο σας και από την πρώτη ματιά, από το εξώφυλλο ήδη ξεκίνησε ο προβληματισμός και δέχεστε σφοδρές επικρίσεις. Σας κατηγορούν ότι ήδη από το εξώφυλλο επιχειρείτε «καπηλεία» ιστορικών γεγονότων με μεγάλη σημασία. Τι έχετε να πείτε;
- Συγκινητικό ίο ενδιαφέρον των επικριτών μου για την ιστορία των αγώνων αυτού του τόπου. Και γεννιέται η απορία, τόσο πολύ, τόσοι πολλοί από τους επικριτές μου εμπνέονται ξαφνικά από τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και από την εξέγερση του Νοέμβρη;
Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Για μένα το εξώφυλλο του βιβλίου συμβολίζει τη συνέχεια του αγώνα, νοιώθω παιδί αυτών των αγώνων. Οι επικριτές μας ας μείνουν αυτό που είναι, παιδιά των ταγματασφαλιτών, των εκοφιτών, αυτών που στήριξαν με άμεσο και έμμεσο τρόπο τα αυταρχικά καθεστώτα της πρόσφατης ιστορίας και απολαμβάνουν διαχρονικά τους καρπούς των κόπων τους.
■ Μίλησαν πολύ για επιδίωξη προσωπικού κέρδους από το βιβλίο και κάποιοι μίλησαν για «ματωμένα χρήματα».
- Ναι είναι «ματωμένα» τα χρήματα της δικής μας πλευράς. Για τους αδύναμους, τους άνεργους, τους νέους που πλημμύρισαν τα βιβλιοπωλεία, όπου σε λίγες ώρες εξαντλήθηκαν τα 10.000 αντίτυπα της πρώτης έκδοσης, αυτά τα 15 ευρώ της τιμής, στις συνθήκες της κρίσης, αντιπροσωπεύουν κόπο και αίμα.
Απέναντι μας υπάρχουν τα πραγματικά αιματοβαμμένα χρήματα: Των πάμπλουτων -μέσα στην κρίση- ανεπάγγελτων, μεγάλων πολιτικών οικογενειών. Της ΛΜΑΤ που θησαυρίζει και τώρα ακόμη, απομυζώντας και την τελευταία σταγόνα αίματος της κοινωνίας, και που μπορεί, σε καιρό κρίσης, να διαθέτει τα κλεμμένα για να απεργάζεται τα επόμενα σχέδια κατά του λαού και να αμείβει μέσα στα άλλα πλουσιοπάροχα τους τηλεαστέρες επικριτές μας που την υπηρετούν.
Οσο για το «προσωπικό κέρδος», όταν ύστερα από 12-14 μήνες προκύψει κάτι από συγγραφικά δικαιώματα, αυτά τα χρήματα θα χρησιμεύσουν για να στηρίξουν λίγο τις οικογένειες των πολιτικών κρατούμενων, που οι άνθρωποι τους καταδιώκονται, στοχοποιούνται, αποκλείονται από την πρόσβαση σε δουλειά και υποφέρουν.
■ Γιατί επιλέξατε τις εκδόσεις Λιβάνη: Γιατί δεν βάλατε το βιβλίο σας στο Internet ας πούμε;
- Πρώτα απ” όλα να πω ότι αγαπώ τα βιβλία σαν τέτοια. Το βιβλίο είναι όμορφο να μπορείς να το κρατάς, να το χαϊδεύεις, να το ξεφυλλίζεις. Αρα, δεν θα επέλεγα το Internet.
Οσο για την επιλογή του έκδοτη, όπως έχετε δει, στα 10 τελευταία χρόνια συνεργάστηκα σαν μεταφραστής και σε (άτυπη) επιμέλεια βιβλίων με διάφορους μικρούς εκδοτικούς οίκους, που με στήριξαν και με τίμησαν και τιμώ το θάρρος τους να βγάλουν τα βιβλία τους με το όνομά μου.
Αυτό το βιβλίο ήταν βέβαιο ότι θα δεχόταν μια λυσσαλέα επίθεση. Και το κόστος μιας τέτοιας επίθεσης θα μπορούσε να συντρίψει ένα μικρό εκδοτικό εγχείρημα, που είναι εκτεθειμένο στο μένος των εχθρών μας. Ενας εκδοτικός οίκος σαν τον Λιβάνη θα μπορούσε να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο χωρίς να συντριβεί. Αυτός ήταν ο λόγος που απευθύνθηκα στον Λιβάνη, που ήδη από παλιά είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον και ανταποκρίθηκε θετικά και αυτήν τη φορά.
Πρέπει όμως εδώ, να σας αποκαλύψω και κάτι ακόμη: συμβαίνει να μας έχει συνδέσει μια παλιά γνωριμία με τον οίκο Λιβάνη. Με τον Ηλία Λιβάνη καθόμασταν σε διπλανά θρανία, μαθητές, όταν πηγαίναμε μαζί στο 5ο Γυμνάσιο Εξαρχείων!
■ Τι θα λέγατε: Εχουν δίκιο αυτοί που επικρίνουν την έκδοση αυτού του βιβλίου;
- Ο,τι υπάρχει στο βιβλίο είναι αλήθειες που τεκμηριώνονται με δικαστικές αποφάσεις και εισαγγελικά πορίσματα και με αδιάψευστα στοιχεία που αναδείχθηκαν και στη δίκη.
Να σας θυμίσω ακόμη ότι όλα αυτά τα χρόνια, δημοσιεύτηκαν δεκάδες φορές άρθρα και συνεντεύξεις μου σε εφημερίδες κάθε τύπου και τα περισσότερα σε έντυπα του αστικού φάσματος του Τύπου. Και τα περισσότερα (αν όχι όλα) ήταν με αίτημα των εκδοτών. Τότε βέβαια δεν ήταν τόσο βαθιά η κρίση δεν τα έπαιζαν όλα για όλα, τόσο πολύ όσο σήμερα.
Ακούστε, τα μνημόνια κάνουν αναγκαία την ανάλογη μνημονιακή «δημοκρατία»: που θα καίει σωρούς τα επαναστατικά βιβλία, όπως τα φασιστικά καθεστώτα που είχαν ανακύψει μετά τη μεγάλη κρίση το 1929. Που θα καταδιώκει, όχι μόνον αυτούς που τα γράφουν αλλά και αυτούς που τα διαβάζουν.
Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι πιο εξέχοντες τηλεεπικριτές μας μόλις μέχρι πριν από λίγους μήνες κόπτονταν για τη δημιουργία μιας «σοβαρής» Χρυσής Αυγής!
Ξέρετε, η ιδεολογική καταστολή είναι βασικό μνημονιακό προαπαιτούμενο.
■ Τι θα είχατε να πείτε για την σημερινή κατάσταση και το ρόλο της Αριστεράς σήμερα στην Ελλάδα;
- Τα βλέπουμε, τα ζούμε. Φωνάζαμε από το 1985, από το 2008 μιλώ συνεχώς με άρθρα και συνεντεύξεις για αυτά που φαινόταν ότι έρχονται. Για την απόλυτη κοινωνική και εθνική καταστροφή την αποικιοποίηση της χώρας, τη δουλοπαροικία των εργαζόμενων.
Σήμερα, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ ένα μέτωπο λαϊκής σωτηρίας.
Και η Αριστερά πρέπει να καταλάβει, ότι όταν την χαϊδεύουν, όσο την χτυπούν συγκαταβατικά στην πλάτη, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι στο σωστό δρόμο, ότι θα εξευτελιστεί, θα σβήσει. Οταν όμως συγκρούεται, όταν την πολεμούν, τότε στέκει καλά στον ιστορικό της ρόλο.
■ Πώς θα σχολιάζατε το γεγονός ότι σήμερα οι ομάδες ένοπλης βίας στελεχώνονται κυρίως από παιδιά αστικών οικογενειών;
- Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό. Αν όμως είναι έτσι, περισσότερη τιμή τους που απαρνήθηκαν την τάξη των πλούσιων για να παλέψουν για τα συμφέροντα των φτωχών. Αφιερώνω και σ” αυτούς το βιβλίο μου που το διατρέχουν δυο βασικές ιδέες: Υποκειμενικά, η σύγκρουση των αξιών, που τους οδήγησε κι αυτούς στο λαϊκό μετερίζι. Και αντικειμενικά η συνέχιση του αγώνα, που απαιτεί τη γείωση με την επαναστατική παράδοση και την εναρμόνιση της δυναμικής πάλης με τους ρυθμούς των κινημάτων.
Δημήτρης Κουφοντίνας, φυλακές Κορυδαλλού
Από vathikokkino
ΠΗΓΗ:greki-gr.blogspot.gr
Σχέδιο για αλλαγές στα όρια των απολύσεων με «δούρειο ίππο» τις ομαδικές, για τις οποίες δεν θα απαιτείται η έγκριση του εκάστοτε υπουργού Εργασίας, κρύβεται πίσω από τις πιέσεις της τρόικας και κυρίως πίσω από την επιμονή που δείχνει η πλευρά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να κλείσει «εδώ και τώρα» το επίμαχο ζήτημα με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.
Στο τραπέζι των συζητήσεων και σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων έχουν ανοίξει εκ νέου το θέμα των αλλαγών στον κατώτατο μισθό, αλλά και της εκπροσώπησης των εργαζομένων στην κήρυξη των απεργιών, ενώ στην εργασιακή ατζέντα έρχεται να προστεθεί και μια νομοθετική ρύθμιση που ανοίγει την πόρτα για απασχόληση με συμβόλαια αντί συμβάσεων εργασίας χωρίς κανέναν περιορισμό.
Με όπλο τις ομαδικές απολύσεις, η τρόικα και κυρίως το ΔΝΤ επιδιώκουν να φέρουν στη διαπραγμάτευση το σύνολο σχεδόν της εργασιακής ατζέντας που είναι σε εκκρεμότητα.
Ενδεικτικοί της πίεσης και της εμμονής που επιδεικνύει το ΔΝΤ, δίνοντας έμφαση στις ομαδικές απολύσεις, είναι και οι διάλογοι που διαμείφθηκαν μεταξύ του Πολ Τόμσεν, του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, και του υπουργού Εργασίας, Γιάννη Βρούτση.
Ένα μέρος από τα όσα ειπώθηκαν που δείχνει και το πώς κινείται το ΔΝΤ αποκαλύπτει ο «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής».
«Δεν γίνεται να φέρουμε νόμο για τις ομαδικές απολύσεις, δεν θα ψηφιστεί από τη Βουλή» τόνισαν οι δύο υπουργοί, με τον Πολ Τόμσεν να τους αφήνει άναυδους.
«Γιατί δεν μπορείτε; Φέρτε τον νόμο στη Βουλή και ας μην ψηφιστεί».
Πίσω από την εμμονή για τις ομαδικές απολύσεις υπάρχει ένα συνολικότερο σχέδιο που περιλαμβάνεται σε πρόταση του ΔΝΤ και προβλέπει την αλλαγή στα όρια των μηνιαίων απολύσεων με αρχή την κατάργηση της έγκρισης των ομαδικών απολύσεων από τον εκάστοτε υπουργό.
Η συνολική πρόταση προβλέπει:
1. Αύξηση του ορίου των απολύσεων από τα 6 άτομα τον μήνα στα 10 για τις επιχειρήσεις που απασχολούν από 20 μέχρι 150 άτομα προσωπικό.
2. Αύξηση του ποσοστού των μηνιαίων απολύσεων από 5% στο 10% και μέχρι 30 άτομα τον μήνα στις επιχειρήσεις που απασχολούν από 150 άτομα μέχρι 300 άτομα.
3. Πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων στις επιχειρήσεις που απασχολούν από 300 άτομα και άνω με ειδικά κριτήρια ανά κλάδο και δραστηριότητα της κάθε επιχείρησης.
Σε ό,τι αφορά τον κατώτατο μισθό, το μέλος του ΔΝΤ Νίο Χοντμπάρι είπε ότι πρέπει να καταργηθούν οι προσαυξήσεις (τριετίες) και τα άλλα τρία επιδόματα (τέκνων, σπουδών, ανθυγιεινό) ώστε τα 586 ευρώ να είναι ένας «ξερός» μισθός και η χορήγηση των όποιων προσαυξήσεων και επιδομάτων να είναι αντικείμενο διαπραγματεύσεων με τους εργοδότες, αν πρόκειται για ατομικές συμβάσεις, ή να θεσμοθετηθούν σε επίπεδο Εθνικής Σύμβασης, δεσμεύοντας όσους εργοδότες την υπογράψουν.
Στο τραπέζι των συζητήσεων επανήλθε και το θέμα των αλλαγών στον συνδικαλιστικό νόμο για την κήρυξη των απεργιών, με τους δανειστές να ζητούν οι απεργίες να αποφασίζονται με Γενικές Συνελεύσεις και με εκπροσώπηση σε αυτές του 50% + 1 από τα εγγεγραμμένα μέλη στους καταλόγους των συνδικαλιστικών οργανώσεων (σωματεία, ομοσπονδίες και τριτοβάθμιες οργανώσεις όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ).
Συμβόλαια 36 μηνών χωρίς αποζημίωση
Συμβόλαια αντί συμβάσεων εργασίας διάρκειας 36 μηνών και χωρίς αποζημίωση κατά τη λήξη της απασχόλησης προβλέπει η νομοθετική ρύθμιση που προωθεί το υπουργείο Εργασίας.
Με τη συγκεκριμένη διάταξη αίρονται οι περιορισμοί για την πρόσληψη εργαζομένων μέσω Εταιριών Προσωρινής Απασχόλησης και στο εξής ο κάθε εργοδότης ή η επιχείρηση δεν θα χρειάζεται να επικαλείται έκτακτους λόγους ή εποχικές ανάγκες για να προσλάβει εργαζομένους μέσω των ΕΣΠΑ.
Στην πράξη μια επιχείρηση θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να «δανειστεί» εργαζομένους μέσω των ΕΣΠΑ, χωρίς η ίδια να έχει την υποχρέωση να τους καταβάλει τον μισθό, παρά μόνο αν προβλεφθεί στη συμφωνία που θα κάνει με τον άμεσο εργοδότη τους, δηλαδή με την Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης.
Η σύμβαση που θα υπογράφει ο εργαζόμενος μπορεί να είναι είτε ορισμένου χρόνο είτε αορίστου και μόνο με την Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης, η οποία θα τον εκχωρεί σε άλλους εργοδότες.
Στην ουσία οι εργαζόμενοι θα υπογράφουν ένα συμβόλαιο απασχόλησης που θα ενεργοποιείται με την ανάληψη εργασίας όποτε τους ζητηθεί.
Στο συμβόλαιο αυτό θα αναφέρονται οι όροι αμοιβής και ασφάλισης του μισθωτού στην εργασία που θα αναλαμβάνει. Τα συμβόλαια εργασίας για τους προσωρινά απασχολουμένους θα έχουν διάρκεια έως 36 μήνες, με ανανέωση μετά από 23 μέρες για να μην εγείρονται αξιώσεις περί μετατροπής συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου.
Με τη λήξη του συμβολαίου και σε σύμβαση ορισμένου χρόνου ο προσωρινά απασχολούμενος δεν θα δικαιούται αποζημίωση.
Οι επιχειρήσεις που θα προσλαμβάνουν χωρίς κανένα εμπόδιο προσωρινά απασχολούμενους δεν θα πρέπει να έχουν κάνει απολύσεις μέσα στους τελευταίους 3 μήνες, ενώ δεν θα πρέπει να έχουν προχωρήσει σε ομαδικές απολύσεις μέσα στους τελευταίους 6 μήνες.
Η Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης και ο έμμεσος εργοδότης είναι αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος υπεύθυνοι για την ικανοποίηση των μισθολογικών εργαζομένων για την ικανοποίηση των μισθολογικών δικαιωμάτων του και την καταβολή των εισφορών.
Στη διάταξη όμως αναφέρεται ότι από την ευθύνη αυτή μπορεί να απαλλάσσεται ο εργοδότης εφόσον προβλεφθεί ότι οι προσωρινά απασχολούμενοι θα ικανοποιηθούν από τις εγγυητικές επιστολές που θα πρέπει να καταθέτουν οι Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης.
Να σημειωθεί πως το ύψος των εγγυητικών επιστολών για τις ΕΠΑ έχει μειωθεί από τις 120.000 στις 60.000 ευρώ.
ΠΗΓΗ: defencenet.gr
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Υπογράφηκε χθες 07/03/2014 Πρακτικό Συµφωνίας µε τη ∆ιοίκηση των ΕΛΠΕ για τη νέα ΕΣΣΕ και τον Εσωτερικό Κανονισµό που θα έχουν τριετή διάρκεια.
Στη συνέχεια, συνεδρίασε το ∆.Σ. του ΠΣΕΕΠ για την έγκριση του Πρακτικού Συµφωνίας που ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία η εισήγηση του Προεδρείου µε 14 ψήφους υπέρ και 7 κατά.
Το ∆.Σ. µετά την έγκριση του Πρακτικού αποφάσισε κατά πλειοψηφία (ΥΠΕΡ: 14, ΚΑΤΑ: 7) επίσης την αναστολή της 10ηµερης απεργίας που είχε εξαγγελθεί.
Επίσης, αποφασίστηκε η σύγκληση του Γενικού Συµβουλίου για την Πέµπτη 13/03/14, έτσι όπως προβλέπεται από το Καταστατικό του Σωµατείου µας για την έγκριση της υπογραφής της νέας σύµβασης. Τέλος, αποφασίστηκε η συµφωνία που επιτεύχθηκε να τεθεί στην κρίση όλων των µελών, έτσι όπως είχαµε δεσµευτεί. Στα πλαίσια αυτά συγκαλούµε Περιφερειακές Συνελεύσεις ως εξής :
• ∆ευτέρα 17/03/14: ΠΕ.ΣΥΝ. ΒΕΘ στις 15:00 στο Κεντρικό Μηχανολογικό
• Τρίτη 18/03/14: ΠΕ.ΣΥΝ. ΒΕΕ στις 15:00 στο νέο Εστιατόριο
• Τετάρτη 19/03/14: ΠΕ.ΣΥΝ. ΒΕΑ στις 15:00 στο Αµφιθέατρο του Ν. ∆ιοικητηρίου
• Παρασκευή 21/03/14: ΠΕ.ΣΥΝ. Αµαρουσίου στις 16:00 στο χώρο του Εστιατορίου
στη Χειµάρρας, στο -1 όροφο.
Την Τετάρτη 26/03 και την Πέµπτη 27/03/2014 θα στηθούν κάλπες στους χώρους εργασίας προκειµένου η συµφωνία να τεθεί σε ψηφοφορία και να κριθεί από τον καθένα σας µε την ψήφο του.
Σας καλούµε όλους να συµµετέχετε στις ΠΕ.ΣΥΝ. για να αναλυθεί η συµφωνία που επιτεύχθηκε, να απαντηθούν τυχόν απορίες και να δοθεί ο λόγος σε σας πριν ψηφίσετε.
Το Σωµατείο µας ζητά την µέγιστη δυνατή συµµετοχή σας στις διαδικασίες αυτές. Η συµµετοχή σας είναι η δύναµή του.
ΓΙΑ ΤΟ ∆.Σ.
ΠΗΓΗ:pseep.gr
ΠΗΓΗ:.topontiki.gr
Έχει δημιουργήσει ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση στους συναδέλφους το γεγονός ότι τους ζητείται για άλλη μια φορά να ψηφίσουν αυτοί για την Σύμβασή που κάποιοι άλλοι διαπραγματεύτηκαν και μάλιστα μόλις τέσσερις μέρες πριν λήξει η μετενέργεια.
Ακόμα δηλαδή και αντίθετη άποψη να έχουν, ουσιαστικά χάνουν το δικαίωμα της έκφρασης υπό τον φόβο της μετενέργειας .
Καλό είναι όμως, να κρατήσουνε όλοι την ψυχραιμία τους (απαράδεχτα μηνύματα μεταξύ εργαζομένων) και να παρακολουθήσουν το Γενικό Συμβούλιο που θα γίνει στο αμφιθέατρο των ΒΕΑ, για να ακούσουν τις τοποθετήσεις των Συμβούλων για το κλείσιμο της ΕΣΣΕ .
ΠΗΓΗ:papaioannou-giannis.net
Ο σύμβουλος του Bρετανού πρωθυπουργού βγαίνει από τη Ντάουνινγκ Στρίτ κρατώντας μερικές σελίδες με σημειώσεις. Φωτογράφος εστιάζει με τηλεφακό και καταφέρνει να αποκαλύψει τη (διπρόσωπη) στάση της Αγγλίας στην υπόθεση της Ουκρανίας. Ο Κάμερον κάνει δηλώσεις στις οποίες αναφέρει ότι «τέτοιες διαρροές δεν πρέπει να γίνονται». Βρες το λάθος.
Το έγγραφο αποκαλύπτει ότι η Μεγάλη Βρετανία προσέρχεται στις συνομιλίες για την Ουκρανία έχοντας τη δική της αθέατη φιλορωσική ατζέντα. Η διαρροή δημοσιεύεται πρώτα στο δημόσιο (και όχι κρατικό) BBC και προκαλεί πραγματικό χαμό… για τους λάθους λόγους.
Εδώ και χρόνια έχει κάπως γίνει αποδεκτό ότι εμείς (φερόμενοι και ως «λαός») είμαστε ντιπ ηλίθιοι και για αυτό -παρόλο που μας αφήνουν κάποιες αρμοδιότητες, όπως το να εκλέγουμε τους εκπροσώπους μας- δεν έχουμε την ικανότητα να χειριστούμε τα λεπτά ζητήματα του κράτους, όπως π.χ. η διπλωματία.
Και όχι μόνο δεν μπορούμε να τα κατανοήσουμε αλλά για καλό και για κακό είναι καλύτερα να μας κρατάνε και στο σκοτάδι γιατί αν εμπλεκόμασταν μπορεί ΄-άθελά μας- να κάναμε κακό στις διαπραγματεύσεις.
Αν π.χ. ο Bρετανός πρωθυπουργός έβγαινε και έλεγε στους Βρετανούς «κοιτάξτε κύριοι, οι Ρώσοι ολιγάρχες έχουν επενδύσει ένα σκασμό λεφτά, έχουν αγοράσει τις πολυτελείς τους κατοικίες εδώ και οι εταιρίες τους βρίσκονται στο χρηματιστήριο του Λονδίνου για αυτό προτείνω να μην συμμετάσχουμε στις κυρώσεις εναντίoν της Ρωσίας» ο λαός που είναι ανώριμος μπορεί να αποφάσιζε ότι η ηθική των πραγμάτων είναι σημαντικότερη από τις οικονομικές συναλλαγές.
Στην πολύπαθη χώρα μας στον καιρό της κρίσης έχουμε κάθε δύο μήνες τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Εμείς φυσικά δεν πρέπει να γνωρίζουμε την ατζέντα και την πορεία των συζητήσεων παρά μόνο μέσα από διαρροές. Αναρωτιέμαι, αφού το βασικό διαπραγματευτικό χαρτί της κυβέρνησης -σύμφωνα με την ίδια- είναι ότι ο λαός δεν αντέχει άλλο, γιατί δεν μεταδίδει ζωντανά και τηλεοπτικά όλες τις συνομιλίες με τους «τεχνοκράτες»; Φαντάζομαι ότι θα ήταν δυσκολότερο και για αυτούς να βρουν τις σωστές λέξεις όταν θα ζητάνε αίμα χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων (εκτός βέβαια αν δεν το ζητάνε αυτοί και η επιλογή των «στόχων» γίνεται από τους δικούς μας).
Όταν ο ΓΑΠ προσπάθησε να κάνει τη μοναδική έξυπνη στρατηγική κίνηση στην καριέρα του προαναγγέλλοντας δημοψήφισμα για τις επιταγές της τρόικας (αν και με παραπλανητικό ερώτημα, όπως καταγράφηκε από την Ιστορία) η αντίδραση ήταν κολοσσιαία. Όχι μόνο από την «δημοκρατική» Ευρώπη αλλά κυρίως από την ελληνική «διανόηση» και «δημοσιογραφία». Ο «σχολιαστής» Πρετεντέρης σχεδόν αποκάλεσε on air ηλίθιο τον πρωθυπουργό αναφέροντας ότι το ρίσκο για την χώρα θα ήταν μεγάλο ενώ ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ εμφανίζονταν επιφυλακτικοί.
Εδώ που τα λέμε όμως, το αντεπιχείρημά τους δεν ακούγεται πια και τόσο πειστικό. Δηλαδή πόσο χειρότερα μπορούμε να τα κάνουμε εμείς -ο αφελής λαός- από αυτούς που λειτουργούν επιπλέον και με το πλεονέκτημα της γνώσης;
Ας μας δώσουν τα δεδομένα. «Η τρόικα προτείνει αυτό», «εμείς συμφωνούμε σε αυτό, αλλά διαφωνούμε στο άλλο», «λέμε να τους προτείνουμε το τρίτο και να δούμε πως θα αντιδράσουν». «Στην υπόθεση της Ουκρανίας δυστυχώς αυτός που στηρίζουμε είναι νεοναζί αλλά το προτείνουμε για αυτό και για αυτό το λόγο». Ας αποφασίσουμε εμείς αν είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με φασίστες επειδή μας συμφέρει.
Άλλωστε οι «άριστοι» δεν θα έπρεπε να αγχώνονται πολύ. Το πιθανότερο είναι να αποφασίσουμε -ως λαός- ότι ένας εναγκαλισμός με τον φασισμό δεν είναι κακός όταν το επιβάλλει το συμφέρον της τσέπης μας. Αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε εμείς μετά, αφού πρώτα θα έχουμε αναλάβει και την ευθύνη της εθνικής μας ταυτότητας.
ΠΗΓΗ:ramnousia.com
Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η είδηση της κυκλοφορίας του βιβλίου του Δ. Κουφοντίνα με τίτλο «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» από τις εκδόσεις Λιβάνη, γίναμε όλοι μάρτυρες μίας σχεδόν υστερικής αντίδρασης πολλών ΜΜΕ.
Δημοσιογράφοι και πολιτικοί χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως «ντροπή», «πρόκληση» και «αίσχος», ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζονται να διαμαρτύρονται που δεν απαγορεύτηκε να εκδοθεί το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα! Ζητούν επιστροφή στον Mεσαίωνα δηλαδή, άνθρωποι που αγνοούν τόσο την κληρονομιά του διαφωτισμού όσο και το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικότερα.
Παρόμοια βιβλία έχουν εκδοθεί φυσικά παντού στον κόσμο. Στη γειτονική Ιταλία έχει κυκλοφορήσει πλήθος αντίστοιχων βιβλίων, αλλά χωρίς ποτέ η κυκλοφορία τους να συνοδεύεται με την υστερία που εκδηλώθηκε στη χώρα μας αυτές τις μέρες. Ο Ρενάτο Κούρτσιο, από τους ιστορικούς ηγέτες των Ερυθρών Ταξιαρχιών, που καταδικάστηκε σε πολλά χρόνια φυλάκισης για συμμετοχή σε ένοπλη δράση, όχι μόνο έγραψε και εξέδωσε δικά του βιβλία, αλλά όταν βγήκε από τη φυλακή, περνώντας σε ένα καθεστώς περιορισμένης ελευθερίας, διηύθυνε μάλιστα κι ένα συνεταιριστικό εκδοτικό οίκο, βγάζοντας πολλά βιβλία.
Γιατί λοιπόν εδώ, με τα μέλη της 17Ν, έχουμε αυτές τις ακραίες αντιδράσεις που ούτε θα διανοούνταν κανείς τη δεκαετία του ‘80; Κριτική στο βιβλίο και στα όσα υποστηρίζει ο Δ. Κουφοντίνας μπορεί και δικαιούται φυσικά να ασκήσει ο καθένας - και όσο σκληρή θέλει. Αλλά να ζητά να απαγορευτεί το δικαίωμα ενός κρατούμενου να γράψει ένα βιβλίο; Πόσο θλιβερή και επικίνδυνη για τη δημοκρατία μπορεί να είναι μια τέτοια άποψη; Η δικαιολογία ότι ο Δ. Κουφοντίνας έχει αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή ή ζωές δεν στέκει. Ο Δ. Κουφοντίνας έχει δικαστεί κι εκτίει ποινή για τα αδικήματα για τα οποία καταδικάστηκε. Ούτε είναι ο πρώτος καταδικασμένος στην Ελλάδα που γράφει βιβλία. Ο Νίκος Κοεμτζής, που είχε γράψει την αυτοβιογραφία του, την πουλούσε ο ίδιος στην Ευελπίδων έξω από τα δικαστήρια, αλλά δεν είχε ξεσηκώσει ποτέ αντίστοιχη οργή. Αντίθετα, πλήθος άρθρων γράφονταν στα ΜΜΕ για εκείνον, με αρκετή συμπάθεια για το πρόσωπό του. Ο Δ.Σαββόπουλος μάλιστα, είχε δηλώσει ότι διάβασε το βιβλίο του και ότι η ιστορία του τον ενέπνευσε για να γράψει και τραγούδι.
Εξίσου αδόκιμη είναι και η προσπάθεια να παρουσιαστούν οι πράξεις του Δ. Κουφοντίνα ως αποκλειστικά ποινικού χαρακτήρα, παραβλέποντας τον πολιτικό χαρακτήρα τους, καθώς και τα πολιτικά κίνητρα της οργάνωσης 17Ν.
Ακριβώς αυτός όμως είναι ο λόγος που αντιδρούν έτσι: ο φόβος της πολιτικής βίας, την οποία ξορκίζουν, αρνούμενοι να τη χαρακτηρίσουν πολιτική. Αλλά ποινικοί εγκληματίες έχουν γράψει πολλές φορές βιβλία, χωρίς ποτέ να ξεσηκώσουν τέτοιες αντιδράσεις. Μόλις όμως επιχειρήσει κάτι τέτοιο, όπως γίνεται τώρα, ένας καταδικασμένος για εγκλήματα πολιτικής βίας, σημαίνει συναγερμός.
Δεν είναι ωστόσο, μόνο ο φόβος της έκρηξης πολιτικής βίας σε μια κοινωνία που ξεχειλίζει από οργή για το πολιτικό σύστημα. Είναι και το ότι προσπαθούν ταυτόχρονα να τρομοκρατήσουν την κοινωνία με πρόσχημα την τρομοκρατία. Η καλλιέργεια του φόβου της τρομοκρατίας συμβάλει στην ποινικοποίηση της δράσης ακόμα και ακτιβιστών, εργαζομένων, τοπικών κινημάτων κ.α. (βλ. Σκουριές) καθώς και στην αντιμετώπιση των κοινωνικών συγκρούσεων. Χρησιμεύει ακόμα και ως εργαλείο πολιτικής επιβολής, όταν το πολιτικό σύστημα αμφισβητείται εντόνως, όπως συμβαίνει στην εποχή των μνημονίων, που γύρισαν τη χώρα πολλά χρόνια πίσω και γονάτισαν την κοινωνία, με κερδισμένους μόνο τις τράπεζες, τη διαπλοκή και το πολιτικό προσωπικό που μας έφερε εδώ.
ΠΗΓΗ:thepressproject.gr
