Καθώς αρχίζουν να στερεύουνε τα διεθνή κοιτάσματα πετρελαίου, εταιρείες στην προσπάθειά τους να αφαιρέσουν και τις τελευταίες σταγόνες πετρελαίου απο την γή εξαπλώνονται σε περιοχές που παλιά θεωρούνταν απρόσιτες, υπερβολικά ακριβές ή με πολύ μεγάλο ρίσκο. Μια από αυτές είναι η ανατολική ακτή του Βορείου Νησιού της Νέας Ζηλανδίας. Η ακτή αυτή κατοικείται από δύο φυλές Μαορί. Μίλησα σε 5 από τους πρωταγωνιστές των τοπικών αντιδράσεων θέλοντας να καταλάβω το «κουκούτσι» της αντίδρασής τους τη στιγμή που όλοι εμείς οι «άλλοι» είμαστε ενθουσιασμένοι με την ιδέα να βρούμε πετρέλαια στη δική μας θάλασσα.
Η Νάννυ Κέρι είναι μία απο αυτούς. Μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να καταλάβουμε την αξία του λόγου της μα πολλές «γιαγιάδες» στις φυλές των Μάορι χρήζουν τον ίδιο σεβασμό και έχουν την ίδια δύναμη που κρατάμε εδώ για πολύ ιδιαίτερους πολιτικά/κοινωνικά/θρησκευτικά ανθρώπους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα δίμετρων μεγάλοσωμων αντρών όπως άλλωστε είναι οι περισσότεροι Μάορι (σκεφτείτε μόνο το Νεοζηλανδικό ράγκμπυ για να πάρετε μια εικόνα) να 'υποκλίνονται' με απόλυτο σεβασμό, σχεδόν καμμιά φορά θα μπορούσα να πω και με ένα είδους φόβου, μπροστά στην δύναμη και το σθένος των γιαγιάδων αυτών. Κάτι σαν «ιερές» γιαγιάδες της φυλής.
Αυτή η πρώτη συνέντευξη που τράβηξε ο φίλος μου ο Τέρι είναι και η εισαγωγή στην ιστορία που θα ξετυλιχθεί μπροστά μας. Αν και έχω ακούσει ξανά και ξανά ότι ο ‘μοντέρνος’ άνθρωπος δεν έχει υπομονή να κοιτάει βίντεο στο ίντερνετ που κρατάνε πάνω από 3 λεπτα (το πολύ) αυτό το βιντεάκι κρατάει 6. Από σεβασμό στην Νάννυ Κέρι δεν μπόρεσα να κόψω τα λόγια της περισσότερο. Ελπίζω να καταφέρει να σας κρατήσει όπως κράτησε και εμένα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου