Τέλος ο αέρας στα καύσιμα

Πόσες φορές και πόσοι από μας δεν βάλαμε βενζίνη στο αυτοκίνητο και είχαμε την αίσθηση ότι αυτή θα έπρεπε να διαρκέσει περισσότερο;

Πόσοι από μας και πόσες φορές δεν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάτι γίνεται με τις αντλίες, αφού πλήρωναν για μια συγκεκριμένη ποσότητα η οποία στην πράξη αποδείχθηκε μικρότερη;

Και η προσωπική μας εμπειρία επιβεβαιώθηκε στην συνέχεια από τα σχετικά αποτελέσματα επίσημων ελέγχων και τις ανακοινώσεις τους…

Σήμερα όμως με την εγκατάσταση και λειτουργία των συστημάτων εισροών εκροών στα πρατήρια υγρών καυσίμων, τα περιθώρια εξαπάτησης του καταναλωτή αλλά και του πρατηριούχου, εκμηδενίζονται.

Τι σημαίνουν όλα αυτά:

Κάθε πρατήριο είναι υποχρεωμένο να έχει εγκαταστήσει και να λειτουργεί ένα ηλεκτρονικό σύστημα μέχρι τις:

27-08-2013 στην Περιφέρεια Αττικής και στην Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης
27-02-2014 στις Περιφερειακές Ενότητες Λάρισας, Αχαΐας, Ηρακλείου, Μαγνησίας και Ιωαννίνων
27-08-2014 στη λοιπή Ελληνική Επικράτεια

Αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα:

Είναι συνδεδεμένο με την Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων

Καταγράφει άμεσα τις ποσότητες υγρού καυσίμου που εισέρχονται στην δεξαμενή του αλλά και τις ποσότητες που από τις αντλίες του πρατηρίου πωλούνται στους καταναλωτές

Εκδίδει αυτόματα όλα τα παραγόμενα από το σύστημα δελτία (Δελτίο παραλαβής καυσίμου, Δελτίο ισοζυγίου ημέρας, κ.α.

Εκδίδει αυτόματα μετά από κάθε ολοκλήρωση της παράδοσης του καυσίμου από κάθε αντλία, μέσω εκτυπωτικού μηχανισμού που βρίσκεται σε πρόσφορη και ορατή θέση για άμεση λήψη από τον πελάτη, ειδική απόδειξη (απόδειξη εσόδου) στην οποία πρέπει να αναγράφονται:

• τα στοιχεία του πρατηρίου και ο ΑΦΜ,

• ο αριθμός της αντλίας,

• το είδος του καυσίμου,

• η ημερομηνία και η ώρα έκδοσης,

• η ποσότητα του καυσίμου σε λίτρα,

• η τιμή μονάδας(με ΦΠΑ),

• ο συντελεστής ΦΠΑ και η συνολική αξία

Η απόδειξη αυτή, που διαφέρει σημαντικά από την απλή απόδειξη της ταμειακής μηχανής, είναι ένα στοιχείο άμεσου ελέγχου από τους καταναλωτές ότι στο συγκεκριμένο πρατήριο λειτουργεί σύστημα εισροών εκροών.

Έτσι, στο τέλος της ημέρας, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι σε θέση να γνωρίζουν με ακρίβεια τις ποσότητες καυσίμων που παραδόθηκαν στο πρατήριο και αυτές που πωλήθηκαν. Αν εντοπιστεί από το σύστημα κάποια διαφορά μεταξύ παραλαβών και πωλήσεων, ιδίως αν υπάρχει περίσσευμα καυσίμου στις δεξαμενές( που μπορεί να οφείλεται σε ελλιπή παράδοση στον καταναλωτή), τότε σημαίνει συναγερμός και ελέγχονται οι συγκεκριμένοι πρατηριούχοι.

Όπως είναι κατανοητό, η διαδικασία αυτή, εστιάζοντας στις περιπτώσεις που παρατηρείται πρόβλημα ασυμφωνίας μεταξύ παραλαβών και πωλήσεων, περιορίζει σημαντικά τον αριθμό των ελεγχόμενων, καθιστά τους επίσημους ελέγχους πολύ πιο αποτελεσματικούς και βελτιώνει την προστασία του καταναλωτή, γεγονός σημαντικό, σε περίοδο οικονομικής κρίσης και περικοπών.

Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση να παρατηρείται ασυμφωνία μεταξύ παραλαβών και πωλήσεων, χωρίς αυτή να οφείλεται σε κάποια απάτη, αλλά απλά στην διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ δεξαμενής και αντλίας του πρατηρίου!

Ας δούμε πώς εξηγείται αυτό:

Τα καύσιμα στη χώρα μας (όπως και στις περισσότερες χώρες του κόσμου), πωλούνται στον τελικό καταναλωτή σε φυσική θερμοκρασία (συνήθως σε αυτήν της δεξαμενής αποθήκευσης), ενώ σε όλα τα προηγούμενα στάδια διακίνησης πωλούνται με αναγωγή στους 150C, δηλαδή υπολογίζουν τον όγκο που έχει το καύσιμο στην θερμοκρασία των150C, ανεξάρτητα από την θερμοκρασία περιβάλλοντος που μπορεί να είναι μικρότερη ή και μεγαλύτερη.

Αυτό, εάν εξετασθεί μεμονωμένα κατά περίπτωση και συναλλαγή, δεν υπηρετεί την αρχή του δικαίως εμπορεύεσθαι, διότι δημιουργεί μικρές διαφορές, άλλοτε εις βάρος του τελικού καταναλωτή (όταν η θερμοκρασία πώλησης είναι μεγαλύτερη των 150C – διογκωμένο καύσιμο) και άλλοτε εις βάρος του πρατηριούχου (και επ΄ωφελεία του καταναλωτή), όταν η θερμοκρασία πώλησης είναι μικρότερη των 150 C (συρρικνωμένο καύσιμο).

Ωστόσο, από την πράξη αποδεικνύεται ότι σε ένα ετήσιο κύκλο πωλήσεων, ανάλογα με τη γεωγραφική τοποθεσία του κάθε σημείου συναλλαγής, η μέση φυσική θερμοκρασία πώλησης των καυσίμων κυμαίνεται πέριξ των 150C, με τάση να την υπερβαίνει στα νοτιότερα (πιο θερμά) τμήματα της χώρας και να υπολείπεται στα βορειότερα, (πιο ψυχρά), λόγω κλιματικών συνθηκών. Αλλά και στις περιπτώσεις που υπάρχουν σημαντικές διαφορές θερμοκρασίας, ο τελικός καταναλωτής πληρώνει γενικά 30 λεπτά του € παραπάνω για κάθε 100€ αξίας καυσίμου.

Το κόστος εγκατάστασης για να αρθεί αυτή η αδικία είναι πολύ μεγάλο και έτσι αποφασίστηκε ότι προέχει κατ’ αρχήν η εγκατάσταση του συστήματος εισροών-εκροών και σε δεύτερο χρόνο, η αντιμετώπιση της θερμοκρασίας του καυσίμου που αγοράζει ο τελικός καταναλωτής.

Τέλος, αυτά που πρέπει να προσέχουμε όλοι όταν αγοράζουμε υγρά καύσιμα σε οποιοδήποτε πρατήριο, είτε έχει εγκαταστήσει το σύστημα είτε όχι, είναι:

Ελέγχετε πάντα το «καντράν» της αντλίας πριν την έναρξη λήψης καυσίμου! Οι ενδείξεις ποσότητας και αξίας να είναι μηδενικές

Ελέγχετε πάντα την απόδειξη που παίρνετε! Η αξία ανά λίτρο του καυσίμου που αναγράφεται στην απόδειξη, είναι ίδια με αυτή που είναι αναρτημένη στην πινακίδα του πρατηρίου και όχι μεγαλύτερη

Και φυσικά, προτιμάτε, όπου είναι δυνατόν, να προμηθεύεστε καύσιμα από πρατήρια που έχουν εγκαταστήσει το σύστημα εισροών εκροών, συμβάλλοντας έτσι στην καταπολέμηση του λαθρεμπορίου και στην προστασία των δικών σας οικονομικών συμφερόντων.

ΠΗΓΗ: defencenet.gr