Ας φανταστούμε έναν κόσμο πρόθυμων και πλούσιων μεγαλοεπενδυτών. Στη διάθεση τους έχουν σύγχρονες τεχνολογίες, ανοικτή πρόσβαση στις αγορές εργασίας ανά τον κόσμο και τη δυνατότητα να κινούν τα κεφάλαια τους διεθνώς, χωρίς σύνορα. Που θα επενδύσουν ;
Αν άλλοι παράγοντες δεν επηρεάζουν υπέρογκα είτε το κόστος (π.χ. κόστος μεταφοράς-γραφειοκρατία), είτε τον κίνδυνο (π.χ. έλλειψη πολιτικής σταθερότητας και ασφάλειας) προφανώς θα επενδύσουν εκεί που οι μισθοί και οι φόροι είναι χαμηλότεροι.
Αυτή είναι η πεμπτουσία της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης που ζούμε σήμερα ! Θεωρητικά, το αποτέλεσμα είναι ευεργετικό για τον «τρίτο κόσμο», καθώς επενδύσεις και απασχόληση, αυξάνουν το εισόδημα των μέχρι πρότινος πάμφτωχων πληθυσμών.
Στην πράξη, πολύ συχνά τα αποτελέσματα δεν είναι τόσο ιδανικά. Ωστόσο αυτό που πρωτίστως αφορά εμάς τους Έλληνες και γενικότερα τον «Δυτικό Κόσμο», είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Η αρχή της διαδικασίας πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Ήταν τότε που ορισμένα είδη άρχισαν να κατασκευάζονται σε βιομηχανικά «σκλαβοπάζαρα» της Ασίας.
Η συνέχεια, ήταν περισσότερο ανησυχητική, καθώς η παραγωγή ολοένα και περισσότερων ειδών, μεταφερόταν σε χώρες αναπτυσσόμενων οικονομιών με χαμηλούς μισθούς και -τι σύμπτωση- ελκυστικά «κίνητρα», φορολογικά και άλλα, για τους αλλοδαπούς επενδυτές.
Οι καιροί όμως ήταν ευνοϊκοί στη Δύση. Λίγο οι αγορές με τα κέρδη τους, λίγο οι τράπεζες με τα δάνεια τους, λίγο τα κράτη με την κοινωνική τους πολιτική, μείωσαν τους κραδασμούς, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών, κι αυξάνοντας τεχνητά το διαθέσιμο εισόδημα.
Κάπως έτσι, φτάσαμε να αποκτήσουμε κομμωτήρια για σκύλους, καλλιτέχνες κήπων, διοργανωτές events, αλυσίδες για μανικιούρ πεντικιούρ και μια ατελείωτη σειρά καθαρά καταναλωτικών υπηρεσιών. Και ξεχάσαμε μια σημαντική λεπτομέρεια. Οτι οι καταναλωτικές υπηρεσίες, αποτελούν εποικοδόμημα σε μια «ανοικτή» οικονομία. Προϋποθέτουν τη δημιουργία πλούτου, σε άλλους πραγματικά παραγωγικούς τομείς, με διεθνή ανταγωνιστικότητα.
Αλλιώς, δεν υπάρχουν λεφτά για ξόδεμα. Πως μπορεί, όμως, μια χώρα να παραμείνει ανταγωνιστική, απέναντι σε άλλες που έχουν χαμηλότερα μεροκάματα, ξεχειλωμένα ωράρια εργασίας και χαμηλότερους φόρους ;
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου