Πολύ πρόσφατα, στις 6 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα, ανακοινώθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ ο αριθμός των ανέργων στη χώρα μας για το μήνα Ιούνιο του 2012, που έφτασε στο εφιαλτικό νούμερο 1.216.410, ήτοι ποσοστό 24,4%.
Όσο κι αν ψάξει κανείς, μέσα στον αριθμό αυτό των ανέργων δεν θα βρει ούτε έναν δημόσιο υπάλληλο. Αντίθετα, θα συναντήσει μία μεγάλη πλειοψηφία ιδιωτικών υπαλλήλων, οι οποίοι βιώνουν, περισσότερο από τον καθένα, τις συνέπειες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και των συνεπακόλουθων μεταβολών στο εργασιακό τους περιβάλλον. Είναι χαρακτηριστικό ότι, από την αρχή του χρόνου και μέσα σε μόλις έξι μήνες, ο αριθμός των νέων ανέργων έχει φτάσει τις 182.903 -όλοι προέρχονται, φυσικά, από τον ιδιωτικό τομέα. Μέσα στα τελευταία δύο χρόνια, δε, και όσο η... θεωρητική κουβέντα και το «τρικ» με τις μετακινήσεις υπαλλήλων του Δημοσίου συνεχίζεται, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που βρέθηκαν εκτός της αγοράς εργασίας έχουν ανέλθει περίπου σε 600.000.
Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς, ότι όλο και κάποιος πολιτικός αρχηγός, υπουργός ή κυβερνητικός παράγοντας θα ένιωθε άβολα στη θέση του για την εξέλιξη αυτή. Όλο και κάποιος αρμόδιος θα είχε «πατήσει πόδι», θα είχε υψώσει ανάστημα απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών και θα είχε πει: «Αιδώς, κύριοι! Ως εδώ και μη παρέκει. Πρέπει να μπει, επιτέλους, ένα "φρένο" στις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα». Φευ... Προσωπικά τουλάχιστον, δεν θυμάμαι να το έκανε κανένας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου