Ο συνδικαλισμός, υποτίθεται, ότι ήταν ένας θεσμός για να προστατεύει τους εργαζομένους από τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών.
Αναμφίβολα, προσέφερε πολλά!
Μέχρι που μας προέκυψαν οι …επαγγελματίες συνδικαλιστές.
Με τα σκανδαλώδη προνομία, την …απαλλαγή από την εργασία, τα bonus από συμμετοχή σε Διοικητικά Συμβούλια, τα …επιμορφωτικά ταξίδια σε …εξωτικούς προορισμούς, τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς, τα συνέδρια σε πολυτελή ξενοδοχεία, τα πήγαινε-έλα στις Βρυξέλλες, το βόλεμα συγγενών φίλων και ημετέρων και φυσικά την εξασφαλισμένη πολιτική καριέρα!
Έγιναν βουλευτές και ευρωβουλευτές, διορίστηκαν υπουργοί, τοποθετήθηκαν διοικητές!
Με άλλα λόγια , ο συνδικαλισμός έγινε επάγγελμα.
Σίγουρη επιλογή επιτυχίας!
Και όλα αυτά, εις υγείαν των κορόιδων, που κάθε φορά πλήρωναν τον λογαριασμό!
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναγορεύσει τον συνδικαλισμό ως «βάθρο της δημοκρατίας»!
Είχε μια άνεση με τις πομπώδεις εκφράσεις ο αείμνηστος.
Τα χρόνια που ακολούθησαν οι επαγγελματίες συνδικαλιστές εξελίχθηκαν σε κατάρα της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας κατά συνέπεια.
Δεκάδες επιχειρήσεις έκλεισαν ή εγκατέλειψαν τη χώρα αρνούμενες να αποδεχθούν ως αφεντικά μικρές συνδικαλιστικές ομάδες.
Εκατομμύρια εργατοώρες σπαταλήθηκαν σε θορυβώδεις διαδηλώσεις, χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο.
Επενδύσεις δισεκατομμυρίων ουδέποτε ήρθαν στη χώρα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου