Βιάστηκαν να χαμογελάσουν κάποιοι αδαείς στην Αθήνα, με τις ανακοινώσεις του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την απεριόριστη αγορά ομολόγων μικρής διάρκειας, ξεχνώντας μεταξύ άλλων, πώς αυτή αφορά χώρες που συναλλάσσονται με τις αγορές και εκδίδουν ομόλογα. Δεν αφορά τις ήδη χρεοκοπημένες οικονομίες όπως η ελληνική. Δεν απευθύνεται δηλαδή στους…νεκρούς, αλλά στους ημιθανείς και μάλιστα με ιδιαίτερα αυστηρές προϋποθέσεις.
Η αλήθεια είναι ότι η…νεκρανάσταση της ελληνικής οικονομίας που τοποθετείται κάπου στις αρχές της επόμενης δεκαετίας(!), δεν θα είναι καθόλου απλή υπόθεση. Όποιο σενάριο κι αν δει κανείς, σχετικά με την εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους, ακόμη και το πιο αισιόδοξο, ή έστω κι αυτά που διατυπώνονται από εγχώριους ημιεπίσημους κρατικούς φορείς, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι η υπόθεση δεν έχει τύχη. Η καλύτερα, δεν έχει…γιατρειά χωρίς να μπει νυστέρι, βαθιά μέχρι το κόκαλο.
Ακόμη και υπό…ονειρικές συνθήκες, με μείωση δηλαδή του επιτοκίου διακρατικού δανεισμού, με επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και με την επιμήκυνση του διαστήματος προσαρμογής, ώστε τα άγαρμπα μέτρα λιτότητας να διαχυθούν τουλάχιστον σε έναν ευρύτερο χρονικό ορίζοντα, η εξίσωση και πάλι δεν βγαίνει!
Στη καλύτερη περίπτωση το χρέος θα έχει διαμορφωθεί το 2020, μία ανάσα πιο κάτω από το απαγορευτικό 120% του ΑΕΠ και πάντα υπό την προϋπόθεση ότι τουλάχιστον για μια πενταετία θα «τρέχουν πρωτογενή πλεονάσματα»
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου