Δεν δικαιολογείται κανένας να μην απεργήσει ...

 Το blog βλέπει συχνά-πυκνά  στα  μέσα κοινωνικής δικτύωσης δυό-τρείς ανθρώπους απ' αυτούς που συνήθιζε να αποκαλεί όχι μεν φίλους, αλλά στενούς γνωστούς , ανθρώπους που έχει πιεί έναν καφέ μαζί τους, ένα ποτήρι κρασί, που έχει αντιπαρατεθεί με επιχειρήματα μαζί τους, και που δεν του έχουν καταρρίψει αυτά τα επιχειρήματα, να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, άλλοτε με πάθος, και άλλοτε λίγο ή πολύ αμήχανα.

 Το ότι οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στο προεδρικό  μπλοκ δεν δικαιολογεί κατά κανένα τρόπο την ''λοβοτομημένη'' τους συμπεριφορά.
 
 Πρόκειται για συναδέρφους  με τα ίδια προβλήματα και δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι μας. Χρέη, δάνεια, οικογένεια, μειώσεις εισοδημάτων και πάει λέγοντας.

 Κι όμως εκεί. Να υπερασπιστούν την οφθαλμο-φανώς λάθος πορεία, να δικαιολογήσουν τον εξανδραποδισμό.

Δεν μπορεί προσχηματικά να κρύβεστε πίσω

από τον "πόνο" σας για την ασφάλειά μας, όταν έχετε ίσο ή και μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για όσα έχουν γίνει και  μπορεί να ξεθώριασε η φράση "ΠΡΩΤΑ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ" στα πανό που αναρτώνταν στις εγκαταστάσεις μας αλλά εμείς ακόμα το πιστεύουμε και δεν θα πάψει να το διεκδικούμε

Το θεσμό του Σωματείου όμως, δεν θα το ξεφτιλίσουν οι εργαζόμενοι στα μάτια της εταιρείας .Ο θεσμός του σωματείου είναι πάνω από παρατάξεις και πρόσωπα. Το σωματείο συνάδερφοι είμαστε όλοι εμείς οι εργαζόμενοι .

Καταλαβαίνω την οργή που έχουμε ότι δεν μας ακούν, όπως έγινε και στο παρελθόν όταν έβγαλαν τους εργαζόμενους μπροστά ,ζητώντας μας να ψηφίσουμε αν θέλουμε 10ημερες ή συνέχιση του διαλόγου με τους τότε συντρόφους τους της Διοίκησης. Αλλά εμείς δεν  φταίμε για αυτούς που έχουμε εκλέξει ;

Καταλαβαίνω την αγωνία των συναδέρφων που θα κατεβάσουν τις μονάδες  και οι μνήμες που ξυπνάνε σε όλους μας....

Τη μόνη ερώτηση που θα ήθελε τελικά το blog να τους απευθύνει είναι:

θα ήθελα νάξερα δεν ντρέπεστε; Στ' αλήθεια, δεν ντρέπεστε ;

Δεν ξέρετε ότι κάποτε θα παραδώσετε μιά μαύρη ψυχή, που την ώρα που θα βγαίνει θα υποφέρει τα πάνδεινα απ' τις τύψεις και τα φαντάσματα των αδικοχαμένων συναδέρφων ; 

Δεν ξέρετε ότι θα παραδώσετε  όνομα και πεπραγμένα στην Ιστορία, κι αυτή θα σας  ξεσκίσει,
όπως εσείς ξεσκίσατε  τους εργαζόμενους και το μέλλον των επόμενων συναδέρφων;

Όλοι εσείς   υπάρχει άραγε περίπτωση να μείνετε   ατιμώρητοι, απ' την Ιστορία, απ' την μοίρα, απ' το ίδιο σας  το μυαλό, από κάτι τέλος πάντων;

 Μπορεί ναι, μπορεί όχι.  Εμείς ως συνάδερφοι  όμως,οφείλουμε,να μην το αφήσουμε στην τύχη και να σας τιμωρήσουμε στον ετήσιο απολογισμό μας να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή την κατηφόρα μας.

Την παρασκευή όμως δεν δικαιολογείται κανένας μας να μην απεργήσει και να μη δώσει το
βροντερό παρών του στις πύλες μας για τα ασφαλή οργανογράμματα μας. 

         Το οφείλουμε στους ευατούς μας και στους αδικοχαμένους συναδέρφους μας.            

                     Όσοι συνάδερφοι είναι εκλεγμένοι συνδικαλιστες σε όλα τα όργανα                                               μας να είναι Απεργοί  και όχι προσωπικό ασφαλείας αυτό είναι το Σωστό.