Οι υδρογονάνθρακες έχουν γίνει απαγορευτικά ακριβοί για τους Έλληνες, καθώς το κόστος θέρμανσης και μετακίνησης με τα μέσα μαζικής μεταφοράς αυξάνεται ενώ τo εισόδημα μειώνεται. Ταυτόχρονα, τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στα οποία ευελπιστεί η χώρα, διαφημίζονται ως δυνητική πανάκεια για τα οικονομικά δεινά της, ως αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα που υπόσχεται φθηνότερη ενέργεια και μαζί εξαγωγή του όποιου πλεονάσματος στην πεινασμένη για ενέργεια Ευρώπη. Επιπλέον, θεωρείται ότι τα κοιτάσματα θα συμβάλουν στην εξάλειψη του τεράστιου χρέους της χώρας και θα προσφέρουν μια στέρεη βάση για την οικονομική της ανάπτυξη και ευημερία. Μάλιστα, το ζήτημα αυτό αναπαράγεται συστηματικά και από τους ειδικούς και από τους αρθρογράφους των Μ.Μ.Ε., οι οποίοι προσπαθούν είτε να επιβεβαιώσουν την πραγματική αξία του εθνικού αυτού πλούτου είτε να αποκαλύψουν ξένες συνωμοσίες που αποσκοπούν στην ιδιοποίησή του. Το ενδιαφέρον για τα ελληνικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων έχει εντείνει η ανακάλυψη κοιτασμάτων στα ανοιχτά των κυπριακών ακτών, με αποτέλεσμα να μπαίνουν στο παιχνίδι τρίτοι, όπως η Deutsche Bank, οι οποίοι επαναλαμβάνουν ή διογκώνουν τα καλά νέα. Αυτή η υπερβολική ευφορία εστιάζει στο όφελος που θα προκύψει και στην ταχύτητα με την οποία τα κέρδη από τα κοιτάσματα αυτά θα γεμίσουν τα κρατικά ταμεία, καθώς οι πιο αισιόδοξοι υπολογισμοί μιλούν για τρισεκατομμύρια ευρώ μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Ίσως λοιπόν θα ήταν χρήσιμο να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να δούμε τα πράγματα από κάποια απόσταση για να αποτιμήσουμε την κατάσταση. Άλλωστε η εμπειρία των Η.Π.Α. καταδεικνύει σε ρεαλιστικό επίπεδο τι περιμένει την Ελλάδα και άλλες φτωχές χώρες που επιχειρούν να προχωρήσουν στην εκμετάλλευση των –υπαρκτών ή προσδοκώμενων– κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου