Ο χαμηλών τόνων και προφίλ Ολάντ χτύπησε σκληρά στη Σύνοδο Κορυφής : Απέσπασε - έστω και μεταχρονολογημένη για λίγους μήνες - την Τραπεζική Ενωση, δεν δέχθηκε να συζητήσει τώρα την πρόταση Σόιμπλε για επίτροπο με δικαίωμα βέτο στους προϋπολογισμούς των χωρών-μελών της Ευρωζώνης και ξεκαθάρισε ότι το θέμα μπορεί να τεθεί όταν ληφθεί η απόφαση για έκδοση ευρω-ομολόγου.
Πρόκειται για μια κλιμάκωση της αντιπαράθεσης Γαλλίας - Γερμανίας, στην οποία, όμως, οι δύο πλευρές έχουν ως προτεραιότητα να κερδίσουν χρόνο: Η Μέρκελ δέχεται την Τραπεζική Ενωση, αλλά διασφαλίζει τον πολύτιμο χρόνο για να συμμαζέψει το τραπεζικό σύστημα της χώρας της, στα ντουλάπια του οποίου υπάρχουν πολλοί σκελετοί. Σε αντάλλαγμα, ο Ολάντ ζητά χρόνο για να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες, αλλά ταυτόχρονα πιέζει ασφυκτικά για τον κοινό δανεισμό των χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια διαπραγμάτευση, για μια μεγάλη στροφή, η ολοκλήρωση της οποίας χρειάζεται ένα με ενάμιση χρόνο στην καλύτερη περίπτωση και εύλογα τίθεται το ερώτημα τι γίνεται μέχρι τότε με την Ισπανία και στη συνέχεια με την Ιταλία. Αν δεν υπάρξει μια -μη διαφαινόμενη στον ορίζοντα σήμερα- δυναμική ισχυρής επιτάχυνσης, η Μαδρίτη θα πρέπει πολύ σύντομα να αναζητήσει διάσωση τύπου Ελλάδας - Ιρλανδίας - Πορτογαλίας. Αν ο Ραχόι για λόγους πολιτικού κόστους καθυστερήσει, εξαναγκάζοντας το τραπεζικό σύστημα της χώρας να αγοράζει κρατικά ομόλογα, τότε θα καταστήσει δραματικό αδιέξοδο τον φαύλο κύκλο αλληλοεπιβάρυνσης του δημοσίου και του τραπεζικού τομέα, που έχει οδηγήσει την χώρα εκτός αγορών.
Το άλλο ερώτημα που τίθεται είναι αν η δέσμευση Ντράγκι -ότι θα παρέμβει ακόμη και με συμβατικό τρόπο αν χρειασθεί- πείθει και αποτρέπει τις αγορές από ένα νέο «τσουνάμι» πίεσης προς τους αδύνατους κρίκους της Ευρωζώνης.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου