Από το capital.gr
Ένα από τα επιχειρήματα όσων αντιδρούν στις έρευνες υδρογονανθράκων είναι ότι η χώρα μας δεν θα γίνει Νορβηγία, αλλά θα κινδυνεύσει να γίνει Νιγηρία, εφόσον ανακαλυφθούν κοιτάσματα και αρχίσει η εκμετάλλευσή τους!
Τους διαφεύγει άραγε ότι είμαστε χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πολύ αυστηρή νομοθεσία που οφείλουν να εφαρμόζουν -και εφαρμόζουν - όσοι δραστηριοποιούνται στον χώρο; Ότι σαράντα χρόνια τώρα στον Πρίνο δεν έχει..
στάξει σταγόνα πετρέλαιο και ότι γύρω από τη μοναδική πετρελαιοπηγή της χώρας δουλεύουν εκατοντάδες επαγγελματίες και, μεταξύ άλλων, η τρίτη μεγαλύτερη ιχθυόσκαλα της χώρας και μερικά από τα ωραιότερα πεντάστερα στη Βόρεια Ελλάδα, με την Θάσο να υποδέχεται επταψήφιο αριθμό επισκεπτών κάθε χρόνο;
Προφανώς δεν μπορεί να τούς διαφεύγει, αλλά αρέσκονται στο να υποτιμούν αυτήν τη χώρα ή απλώς να καλλιεργούν τον φόβο στον μέσο πολίτη: "σιγά μην γίνουμε Νορβηγία" με τις τεράστιες προσόδους από την παραγωγή υδρογονανθράκων που πηγαίνουν σε δουλειές, υποδομές, ποιότητα ζωής και φέρνουν εισόδημα. "Νιγηρία θα γίνουμε", με τη νομενκλατούρα και τις πολυεθνικές να ευημερούν και τον λαό να μαστίζεται από αρρώστιες και πολέμους.
Αν, λοιπόν, έχουν τόσο μεγάλο πρόβλημα στο να φανταστούν ότι μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να ακολουθήσει το νορβηγικό παράδειγμα, θα τους διευκολύνουμε, λέγοντας: "Δείτε το Ισραήλ"!
Δείτε μια μεσογειακή χώρα με έκταση όση η Πελοπόννησος και πληθυσμό κάτι λιγότερο από την Ελλάδα, μια χώρα που βρίσκεται στο υπογάστριο του αραβικού κόσμου που έχει κτυπηθεί από πολέμους και πολέμους, πώς προχωρεί στην οικονομία της και, κυρίως, τί παίρνει από τον ορυκτό της πλούτο. Να δούμε κάποια νούμερα;
- Η ισραηλινή οικονομία τρέχει σταθερά με ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 3% ετησίως τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα, που για τους θερμοκέφαλους αντιδρώντες έχει την πολυτέλεια "να αφήσει τα κοιτάσματά της στο έδαφος", μόλις πέρσι είδε την οικονομία της να σταματά οριακά ένα αρνητικό σερί ύφεσης που κράτησε μια δεκαετία.
- Το κατά κεφαλήν εισόδημα έχει φτάσει τα 41.400 δολάρια, υπερδιπλάσιο σε σχέση με το ελληνικό των 18.000 περίπου. Ξαναγράφω, δύο φορές και πλέον περισσότερο από τη χώρα όπου κάποιοι λένε "η δική μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός, δεν χρειαζόμαστε υδρογονάνθρακες που μπορεί να τον βλάψουν".
- Το πόσο έβλαψε η παραγωγή υδρογονανθράκων το τουριστικό προϊόν του Ισραήλ φαίνεται από το ότι οι επισκέπτες ξεπέρασαν τα 3,6 εκατομμύρια το 2017 -χρονιά στην οποία το Ισραήλ ενέκρινε νέα σχέδια ανάπτυξης κοιτασμάτων και έδωσε νέες άδειες έρευνας - δηλαδή ήταν κατά 25% περισσότεροι σε σχέση με έναν χρόνο πιο πριν. Και προλαβαίνω την εξυπνάδα "πολύ μικρά νούμερα", θυμίζοντας ότι μέχρι πριν από λίγα μόλις χρόνια, η χώρα κάθε λίγο και λιγάκι ήταν σε πόλεμο...
- Και, βεβαίως, η εξόρυξη υδρογονανθράκων - φυσικού αερίου, συγκεκριμένα - στο Ισραήλ όχι μόνο δεν εμποδίζει κανένα τουρισμό και καμιά άλλη δραστηριότητα, αλλά αντίθετα, προσθέτει στην οικονομία: τα έσοδα που άντλησε το Ισραήλ από την παραγωγή του μοναδικού κοιτάσματος που παράγει στη χώρα, του Tamar, έφθασαν τα 215 εκατ. δολάρια πέρσι, με τις προβλέψεις να μιλούν για ραγδαία άνοδο τα επόμενα χρόνια, αφού θα μπουν στην παραγωγή και άλλα κοιτάσματα όπως ο γιγάντιος Λεβιάθαν αλλά και το Καρίς που αναπτύσσει η "δική" μας Energean του Πρίνου.
Προφανώς η άνθηση της ισραηλινής οικονομίας δεν είναι αποτέλεσμα της παραγωγής υδρογονανθράκων. Οφείλεται όμως ΚΑΙ σε αυτήν, καθώς τα οφέλη από τη λειτουργία της δραστηριότητας είναι πολλαπλασιαστικά, με διεθνείς μετρήσεις να αναφέρονται σε τρεις έμμεσες θέσεις εργασίας για κάθε άμεση στον συγκεκριμένο τομέα. Θέσεις οι οποίες στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πολύ καλά πληρωμένες και συνεισφέρουν σε κατανάλωση -άρα σε εισόδημα για το κοινωνικό σύνολο.
Αν λοιπόν η Νορβηγία φαίνεται σε όλους τους στρουθοκαμηλίζοντες πολύ μακριά -και, πάντως, πολύ πιο μακριά από την κάθε Νιγηρία - ας ρίξουν μια ματιά στη γειτονιά μας, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Κρήτη και ας σταματήσουν την κινδυνολογία που εξυπηρετεί μόνο σκοπιμότητες και σχέδια από όσους ποτέ δεν θέλουν να γίνει κάτι σε αυτήν τη χώρα...
Ένα από τα επιχειρήματα όσων αντιδρούν στις έρευνες υδρογονανθράκων είναι ότι η χώρα μας δεν θα γίνει Νορβηγία, αλλά θα κινδυνεύσει να γίνει Νιγηρία, εφόσον ανακαλυφθούν κοιτάσματα και αρχίσει η εκμετάλλευσή τους!
Τους διαφεύγει άραγε ότι είμαστε χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πολύ αυστηρή νομοθεσία που οφείλουν να εφαρμόζουν -και εφαρμόζουν - όσοι δραστηριοποιούνται στον χώρο; Ότι σαράντα χρόνια τώρα στον Πρίνο δεν έχει..
στάξει σταγόνα πετρέλαιο και ότι γύρω από τη μοναδική πετρελαιοπηγή της χώρας δουλεύουν εκατοντάδες επαγγελματίες και, μεταξύ άλλων, η τρίτη μεγαλύτερη ιχθυόσκαλα της χώρας και μερικά από τα ωραιότερα πεντάστερα στη Βόρεια Ελλάδα, με την Θάσο να υποδέχεται επταψήφιο αριθμό επισκεπτών κάθε χρόνο;
Προφανώς δεν μπορεί να τούς διαφεύγει, αλλά αρέσκονται στο να υποτιμούν αυτήν τη χώρα ή απλώς να καλλιεργούν τον φόβο στον μέσο πολίτη: "σιγά μην γίνουμε Νορβηγία" με τις τεράστιες προσόδους από την παραγωγή υδρογονανθράκων που πηγαίνουν σε δουλειές, υποδομές, ποιότητα ζωής και φέρνουν εισόδημα. "Νιγηρία θα γίνουμε", με τη νομενκλατούρα και τις πολυεθνικές να ευημερούν και τον λαό να μαστίζεται από αρρώστιες και πολέμους.
Αν, λοιπόν, έχουν τόσο μεγάλο πρόβλημα στο να φανταστούν ότι μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να ακολουθήσει το νορβηγικό παράδειγμα, θα τους διευκολύνουμε, λέγοντας: "Δείτε το Ισραήλ"!
Δείτε μια μεσογειακή χώρα με έκταση όση η Πελοπόννησος και πληθυσμό κάτι λιγότερο από την Ελλάδα, μια χώρα που βρίσκεται στο υπογάστριο του αραβικού κόσμου που έχει κτυπηθεί από πολέμους και πολέμους, πώς προχωρεί στην οικονομία της και, κυρίως, τί παίρνει από τον ορυκτό της πλούτο. Να δούμε κάποια νούμερα;
- Η ισραηλινή οικονομία τρέχει σταθερά με ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 3% ετησίως τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα, που για τους θερμοκέφαλους αντιδρώντες έχει την πολυτέλεια "να αφήσει τα κοιτάσματά της στο έδαφος", μόλις πέρσι είδε την οικονομία της να σταματά οριακά ένα αρνητικό σερί ύφεσης που κράτησε μια δεκαετία.
- Το κατά κεφαλήν εισόδημα έχει φτάσει τα 41.400 δολάρια, υπερδιπλάσιο σε σχέση με το ελληνικό των 18.000 περίπου. Ξαναγράφω, δύο φορές και πλέον περισσότερο από τη χώρα όπου κάποιοι λένε "η δική μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός, δεν χρειαζόμαστε υδρογονάνθρακες που μπορεί να τον βλάψουν".
- Το πόσο έβλαψε η παραγωγή υδρογονανθράκων το τουριστικό προϊόν του Ισραήλ φαίνεται από το ότι οι επισκέπτες ξεπέρασαν τα 3,6 εκατομμύρια το 2017 -χρονιά στην οποία το Ισραήλ ενέκρινε νέα σχέδια ανάπτυξης κοιτασμάτων και έδωσε νέες άδειες έρευνας - δηλαδή ήταν κατά 25% περισσότεροι σε σχέση με έναν χρόνο πιο πριν. Και προλαβαίνω την εξυπνάδα "πολύ μικρά νούμερα", θυμίζοντας ότι μέχρι πριν από λίγα μόλις χρόνια, η χώρα κάθε λίγο και λιγάκι ήταν σε πόλεμο...
- Και, βεβαίως, η εξόρυξη υδρογονανθράκων - φυσικού αερίου, συγκεκριμένα - στο Ισραήλ όχι μόνο δεν εμποδίζει κανένα τουρισμό και καμιά άλλη δραστηριότητα, αλλά αντίθετα, προσθέτει στην οικονομία: τα έσοδα που άντλησε το Ισραήλ από την παραγωγή του μοναδικού κοιτάσματος που παράγει στη χώρα, του Tamar, έφθασαν τα 215 εκατ. δολάρια πέρσι, με τις προβλέψεις να μιλούν για ραγδαία άνοδο τα επόμενα χρόνια, αφού θα μπουν στην παραγωγή και άλλα κοιτάσματα όπως ο γιγάντιος Λεβιάθαν αλλά και το Καρίς που αναπτύσσει η "δική" μας Energean του Πρίνου.
Προφανώς η άνθηση της ισραηλινής οικονομίας δεν είναι αποτέλεσμα της παραγωγής υδρογονανθράκων. Οφείλεται όμως ΚΑΙ σε αυτήν, καθώς τα οφέλη από τη λειτουργία της δραστηριότητας είναι πολλαπλασιαστικά, με διεθνείς μετρήσεις να αναφέρονται σε τρεις έμμεσες θέσεις εργασίας για κάθε άμεση στον συγκεκριμένο τομέα. Θέσεις οι οποίες στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πολύ καλά πληρωμένες και συνεισφέρουν σε κατανάλωση -άρα σε εισόδημα για το κοινωνικό σύνολο.
Αν λοιπόν η Νορβηγία φαίνεται σε όλους τους στρουθοκαμηλίζοντες πολύ μακριά -και, πάντως, πολύ πιο μακριά από την κάθε Νιγηρία - ας ρίξουν μια ματιά στη γειτονιά μας, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Κρήτη και ας σταματήσουν την κινδυνολογία που εξυπηρετεί μόνο σκοπιμότητες και σχέδια από όσους ποτέ δεν θέλουν να γίνει κάτι σε αυτήν τη χώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου