Από το naftemporiki.gr
Ο πρόσφατος ρυθμός τήξης του φύλλου πάγου της Γροιλανδίας είναι πρωτοφανής σε σύγκριση με τα ιστορικά αρχεία των τελευταίων 350 χρόνων, σύμφωνα με νέα μελέτη από ομάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ και την Ολλανδία.
Όπως είναι γνωστό, όσο αυξάνεται η μέση θερμοκρασία του αέρα, προκαλείται τήξη του πάγου. Το νερό από το λιωμένο πάγο κυλάει πάνω..
στον εναπομείναντα πάγο και τελικά ρέει στον ωκεανό, όπου προστίθεται στο επίπεδο της θάλασσας, ανεβάζοντας την στάθμη. Ταυτόχρονα, οι παγετώνες επιταχύνουν τη ροή τους στη θάλασσα, καθώς οι ανεβασμένες θερμοκρασίες των ωκεανών τους λιώνουν από κάτω.
Οι ερευνητές συνέλεξαν και ανέλυσαν πυρήνες πάγου από την κεντρική δυτική Γροιλανδία και μια παράκτια τοποθεσία στη χερσόνησο Νούουσουακ το 2015, και ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν πότε ο πάγος έλιωνε και ξαναπάγωνε με το πέρασμα του χρόνου. Αυτές οι παρατηρήσεις παρέχουν ένα κρίσιμο παράθυρο γνώσης στο πώς η τήξη του πάγου ποικίλει σε κάθε περίοδο.
Οι επιστήμονες συνέταξαν έτσι ένα ιστορικό 330 χρόνων τήξης, διήθησης και ανάκαμψης του πάγου στη δυτική κεντρική περιοχή του νησιού, καθώς και ένα ιστορικό 364 ετών των ίδιων μεταβλητών στην πιο παράκτια τοποθεσία. Τις τελευταίες δεκαετίες, υπήρξε μια σαφής υψηλότερη τάση εμφάνισης του κύκλου, με μεγαλύτερη τήξη.
Η μελέτη διαπίστωσε αύξηση κατά 250%-575% της έντασης τήξης τα τελευταία 20 χρόνια, σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή. Μάλιστα, η πιο πρόσφατη δεκαετία είχε ένα πιο σταθερό και σημαντικό μέγεθος τήξης από οποιαδήποτε άλλη δεκαετή περίοδο στα αρχεία πάγου.
Τα στοιχεία από τα δείγματα αντιστοιχίστηκαν με υπολογιστικές προσομοιώσεις και δορυφορικές παρατηρήσεις του φύλλου πάγου στο σύνολό του.
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι καθώς λιώνει ο πάγος, η επιφάνεια σκουραίνει, απορροφώντας περισσότερη θερμότητα και οδηγώντας στην τήξη περισσότερου πάγου. Ενώ αυτή η διαδικασία είναι από καιρό γνωστή, η νέα μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της, καθώς σημαίνει ότι η επιφάνεια του πάγου μπορεί να είναι εξαιρετικά ευαίσθητη σε φαινομενικά μικρές ανοδικές θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Ως αποτέλεσμα, η Γροιλανδία είναι πιο ευαίσθητη στις αλλαγές θερμοκρασίας σήμερα από ό,τι πριν από λίγες δεκαετίες.
Ο πρόσφατος ρυθμός τήξης του φύλλου πάγου της Γροιλανδίας είναι πρωτοφανής σε σύγκριση με τα ιστορικά αρχεία των τελευταίων 350 χρόνων, σύμφωνα με νέα μελέτη από ομάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ και την Ολλανδία.
Όπως είναι γνωστό, όσο αυξάνεται η μέση θερμοκρασία του αέρα, προκαλείται τήξη του πάγου. Το νερό από το λιωμένο πάγο κυλάει πάνω..
στον εναπομείναντα πάγο και τελικά ρέει στον ωκεανό, όπου προστίθεται στο επίπεδο της θάλασσας, ανεβάζοντας την στάθμη. Ταυτόχρονα, οι παγετώνες επιταχύνουν τη ροή τους στη θάλασσα, καθώς οι ανεβασμένες θερμοκρασίες των ωκεανών τους λιώνουν από κάτω.
Οι ερευνητές συνέλεξαν και ανέλυσαν πυρήνες πάγου από την κεντρική δυτική Γροιλανδία και μια παράκτια τοποθεσία στη χερσόνησο Νούουσουακ το 2015, και ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν πότε ο πάγος έλιωνε και ξαναπάγωνε με το πέρασμα του χρόνου. Αυτές οι παρατηρήσεις παρέχουν ένα κρίσιμο παράθυρο γνώσης στο πώς η τήξη του πάγου ποικίλει σε κάθε περίοδο.
Οι επιστήμονες συνέταξαν έτσι ένα ιστορικό 330 χρόνων τήξης, διήθησης και ανάκαμψης του πάγου στη δυτική κεντρική περιοχή του νησιού, καθώς και ένα ιστορικό 364 ετών των ίδιων μεταβλητών στην πιο παράκτια τοποθεσία. Τις τελευταίες δεκαετίες, υπήρξε μια σαφής υψηλότερη τάση εμφάνισης του κύκλου, με μεγαλύτερη τήξη.
Η μελέτη διαπίστωσε αύξηση κατά 250%-575% της έντασης τήξης τα τελευταία 20 χρόνια, σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή. Μάλιστα, η πιο πρόσφατη δεκαετία είχε ένα πιο σταθερό και σημαντικό μέγεθος τήξης από οποιαδήποτε άλλη δεκαετή περίοδο στα αρχεία πάγου.
Τα στοιχεία από τα δείγματα αντιστοιχίστηκαν με υπολογιστικές προσομοιώσεις και δορυφορικές παρατηρήσεις του φύλλου πάγου στο σύνολό του.
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι καθώς λιώνει ο πάγος, η επιφάνεια σκουραίνει, απορροφώντας περισσότερη θερμότητα και οδηγώντας στην τήξη περισσότερου πάγου. Ενώ αυτή η διαδικασία είναι από καιρό γνωστή, η νέα μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της, καθώς σημαίνει ότι η επιφάνεια του πάγου μπορεί να είναι εξαιρετικά ευαίσθητη σε φαινομενικά μικρές ανοδικές θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Ως αποτέλεσμα, η Γροιλανδία είναι πιο ευαίσθητη στις αλλαγές θερμοκρασίας σήμερα από ό,τι πριν από λίγες δεκαετίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου