Οι εξελίξεις στο Κυπριακό δεν θα πρέπει να υπονομεύσουν τα ελληνικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο

Από το worldenergynews.gr
Τα συμφέροντα είναι πολύ μεγάλα για να δεχθούμε έστω και μικρες υποχωρήσεις στις αναμενόμενες τούρικικες απαιτήσεις
Την ώρα που οι ενεργειακοί κολοσσοί εισέρχονται στην στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη θα πρέπει να υπάρξει πολύ μεγάλη προσοχή στην κλιμάκωση των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Η λύση του Κυπριακού,που σε κάθε περίπτωση δεν διαφαίνετει ως εύκολη θα ανοίξει τον δρόμο για την απογείωση της εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ομως αυτό δεν θα πρέπει να γίνει σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών συμφερόντων.
Η παρουσία της αμερικανικής Exxon Mobil έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα καθώς αποτελεί μια επένδυση που βρίσκεται λόγω του Ρεξ Τίλερσον πολύ κοντά στην νέα αμερικανική κυβέρνηση Τραμπ.
Αλλες εταιρίες..
η καταρινή QPI, η γαλλική Total και η ιταλική ENI.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός πραγματοποίησε επαφές με την Τερέζα Μέυ ενώ έχει συνομιλήσει και τον Βλαδιμήρ Πούτιν,ο οποίος υποστηρίζει ότι το νέο κράτος θα πρέπει να εξασφαλίσει την ασφάλειά του στα πλαίσια του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Το παζλ που διαγράφεται όμως είναι εξαιρετικά σύνθετο και αποπνέει μεγάλη αβεβαιότητα αφού η τούρκικη πλευρά θα θέσει ζητήματα που θα αφορούν ελληνοτουρκικές σχέσεις και Αιγαίο.
Τούτων δοθέντων, διερωτάται κανείς αν είναι σκόπιμο η ελληνική πλευρά να συμβάλλει στην επίσπευση μιας λύσης, που τελικά μπορεί να ενισχύσει τις τουρκικές προοπτικές.
Το ερώτημα είναι αν η ήδη παρουσία των μεγάλων παικτών όπως το Κατάρ, η Total και η ΕNI αποτελούν ένα εχέγγυο για την αναχαίτιση της επιθετικότητας της Αγκυρας ή τελικά θα οδηγήσουν στις απρόβλεπτες αντιδράσεις του Ερντογάν.
Και φυσικά όσο και αν ο ίδιος ο Κύπριος πρόεδρος Αναστασιάδης επιχειρεί να μεταδόσει αίσθημα ασφάλειας και αυτοπεποίθησης λόγω της παρουσίας των μεγάλων επενδυτών, ουδείς μπορεί να πιστέψει ότι οι εξελίξεις έχουν κλειδώσει.

Οι βασικοί παίκτες

Οι βασικοί παίκτες που θα προσδιορίσουν τις εξελίξεις είναι ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλτ Τραμπ, το Ισραήλ και ο Πούτιν.
Για τον λόγο αυτό οι εξελίξεις που θα τρέξουν τις επόμενες ημέρες με κορύφωση την 12η Ιανουαρίου όπου θα διεξαχθεί η Πολυμερής βρίσκονται σε χρονικά πρώιμο στάδιο.
Και αυτό γιατί ο Τραμπ ακόμα δεν έχει ενεργοποιηθεί και το κυριότερο δεν έχει ολοκληρώσει την γέφυρα με τον Νετανιάχου μετά την "παρεξήγηση" Κέρυ.
Ακόμα και οι όποιες δηλώσεις Χοκστάιν, υποστηριχτικές για τον σεβασμό προς την κυπριακή ΑΟΖ και προειδοποιητικές προς την Τουρκία δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι εκφράζουν τη νέα τάξη πραγμάτων στις ΗΠΑ.
Και αυτό γιατί ο Αμερικανός παράγοντας πρόσφατα επέκρινε την κίνηση της Glencore να επενδύσει στην Rosneft.
Πριν μάλιστα αναγγελθεί ότι ο Τίλερσον, προσωπικός φίλος του Πούτιν θα γινόταν νέος ΥΠΕΞ των ΗΠΑ.

Ο σταθμάρχης

Ο Νετανιάχου είναι ο πραγματικός σταθμάρχης της περιοχής και ο Ελληνας πρωθυπουργός διατηρεί άριστες σχέσεις όπως έχει τουλάχιστον μέχρι τώρα φανεί.
Θα μπορούσε να ρισκάρει κανείς την πρόβλεψη ότι θα επιχειρηθεί να στηθεί ένα αρκετά "χορταστικό" μενού τις επόμενες μέρες αλλά η ουσία δεν θα είναι αρκετή.
Ομως για την ελληνική πλευρά υπάρχουν ευθύνες και θα πρέπει να αντισταθεί σε πιέσεις που ενδεχομένως θα δεχτεί γιατί οι συνθήκες είναι ευμετάβλητες και τα συμφέροντα μεγάλα.
Θέματα όπως οι εγγυήσεις και οι ακτογραμμές είναι μείζονος σημασίας στην προσπάθεια της όποιας λύσης κάποιοι βιάζονται να εκβιάσουν.
Ενα μεγάλο ερώτημα είναι η στάση της Ευρώπης.
Μπορεί άραγε να έχει ένα καθοριστικό ρόλο όταν έχει δείξει κατ εξακολούθηση ότι εκβιάζεται από την Τουρκία σε θέματα όπως το προσφυγικό.
Για την ελληνική πλευρά όμως τα συμφέροντα αυτά, οι διάδρομοι του φυσικού αερίου και ακόμα ένας τερματικός σταθμός που είναι στα σχέδια των Καταριανών αποτελούν σημαντικότατα μελλοντικα όπλα για να μπορέσει η χώρα να αντισταθμίσει την αφόρητη πίεση των Γερμανών στα οικονομικά προγράμματα διάσωσης.