Η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού - μονεταρισμού, την δεκαετία του 80 και του 90, ως το κυρίαρχο μοντέλο της συσσώρευσης κεφαλαίου, άλλαξε τόσο τα εργαλεία άσκησης πολιτικής απασχόλησης όσο και τους στόχους και τις λογικές που αυτά καλούνταν να υπηρετήσουν. Επομένως διαμορφώθηκε ένα πλαίσιο άσκησης της πολιτικής απασχόλησης συμβατό με τον κυρίαρχο νεοφιλελευθερισμό.
Οι κυβερνήσεις μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 δεν είχαν υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες απόψεις για την ανεργία και την καταπολέμηση της, αλλά απλώς εφάρμοζαν ad hoc πολιτικές απασχόλησης που εκ των πραγμάτων (και όχι λόγω συνειδητού σχεδιασμού των κυβερνόντων) διαδραμάτισαν έναν αντικυκλικό ρόλο. Από την άλλη όμως, ήδη κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘80 λάμβαναν έντονες ζυμώσεις στο πλαίσιο των διεθνών οργανισμών για τη διαμόρφωσή ενός συνεκτικού πλαισίου ερμηνείας του φαινομένου της ανεργίας.
Μάλιστα, το 1986 ο ΟΟΣΑ δημοσίευσε την έκθεση Dahrendorf για την ευελιξία της εργασίας στην οποία υποστηρίζονταν ότι η τελευταία μπορεί να συμβάλλει στην οικονομική μεγέθυνση και, κατά συνέπεια, στην αύξηση της απασχόλησης και την μείωση της ανεργίας. Επηρεασμένες δε από την έκθεση, οι δυτικές κυβερνήσεις άρχισαν να διαμορφώνουν ένα νέο πλαίσιο άσκησης πολιτικής απασχόλησης στο οποίο οι μεν πολιτικές ευελιξίας, όντας διαρθρωτικής φύσεως, κατέχουν κεντρική θέση, οι δε πολιτικές απασχόλησης υπό την στενή έννοια (δηλαδή οι λεγόμενες πολιτικές εργασίας) συμπληρωματική.
Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ σε αυτό το τευχος παρουσιάζει άρθρο που αναφέρεται στις πολιτικές απασχόλησης μετά το 1980 και 1990 ως μια πλευρά της του ευρύτερου σχεδίου του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος. Τέλος παρουσιάζει τις δραστηριότητες του ΙΝΕ το τελευταίο διάστημα.
ΠΗΓΗ:inegsee.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου