Συναδέλφισσα, συνάδελφε
Η 8η Μάη 2015 είναι μια μέρα που έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στις ζωές και στη συνείδηση των εργαζομένων στα ΕΛΠΕ. Είναι μια μέρα που αποκαλύφθηκαν με τραγικό τρόπο οι καταστροφικές επιλογές των εκάστοτε Διοικήσεων πάνω σε συγκεκριμένα θέματα.
Η σταδιακή μετατροπή ενός ενεργειακού ομίλου σε μηχανισμό διακίνησης κεφαλαίων καθώς και ο αποπροσανατολισμός της στρατηγικής στόχευσης με βασική προτεραιότητα τα οικονομικά στοιχεία μας οδήγησαν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
Δυστυχώς η νοοτροπία αυτή έφτασε σε...
μεγάλο βαθμό μέχρι τη βάση της Εταιρείας, δηλαδή σε εμάς τους εργαζόμενους. Θεωρούσαμε πλέον πως δεν παράγουμε ενέργεια για ζωή, όπως λέει το σύνθημα του Ομίλου, αλλά παράγουμε κεφάλαια και υπεραποδόσεις. Η εντατικοποίηση, η μείωση του κόστους και τα margins μπήκαν στη ζωή μας, παίρνοντας τη θέση των όσων πραγματικά έχουν σημασία. Την ασφάλειά μας, τη συναδελφικότητα μας, την ίδια μας τη ζωή. Η κακώς εννοούμενη αύξηση της ανταγωνιστικότητας είχε προσπαθήσει να επιβάλλει ένα αδιάκοπο κυνήγι μαγισσών, διαχωρίζοντάς μας σε συνεπείς και ασυνεπείς, σε «συνειδητοποιημένους» και «ασυνείδητους», σε εργατικούς και οκνηρούς. Στόχος της Διοίκησης ήταν τα συνεχή 12ωρα και η συνεπακόλουθη εξάντληση των εργαζομένων να επιφέρουν μείωση των οργανικών θέσεων που θα γινόταν με την ανοχή μας. Η μέχρι τώρα εκπαίδευση δεν είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα και είχε αποκτήσει μια αίσθηση τυπικότητας, καθιστώντας την απλώς διεκπεραιωτική. Οι ευθύνες του συνδικάτου πολλές και διαχρονικές. Επέτρεψε τεράστια κενά στις απαιτούμενες προσλήψεις σε βάθος 15ετίας και πλέον. Μπήκε αναγκαστικά στη λογική της περιρρέουσας ατμόσφαιρας της οικονομικής κρίσης βάζοντας ως προτεραιότητα τις οικονομικές αποδοχές.
Ακόμα και αν αυτό αποτελεί μια από τις κύριες ευθύνες λειτουργίας ενός συνδικάτου και ακόμα και αν αυτό έγινε με επιτυχία, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός πως υστερήσαμε σε άλλους κρίσιμους τομείς, όπως οι συνθήκες εργασίας, που συνεχώς επιδεινώνονταν. Αυτές δεν περιορίζονται μόνο στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις αλλά γενικά σε όλο το προσωπικό του Ομίλου καθώς υπήρχαν φαινόμενα υπερωριών που δεν πληρώνονταν, χρόνων εργασίας που δεν καταγράφονταν, εργολαβοποίησης που επεκτείνονταν. Όλα αυτά δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μείγμα που δυστυχώς έσκασε στα κεφάλια μας.
Εμείς ως Ελεύθερη Κίνηση Εργαζομένων, παραμένουμε προσηλωμένοι στον αγώνα για διεκδίκηση όλων όσων θεωρούμε πως αποτελούν τον πυρήνα των εργασιακών σχέσεων στα ΕΛΠΕ. Έχοντας συνειδητοποιήσει παραλείψεις και σφάλματα που έχουν γίνει την τελευταία 15ετία και πλέον, αντλούμε διδάγματα και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις που προάγουν πρωτίστως την ασφάλεια και τη λειτουργία ανθρώπων και εγκαταστάσεων.
Ζητάμε :
- Άμεση επαναφορά των κομμένων θέσεων εργασίας που αποδεδειγμένα έχουν επιδεινώσει το αίσθημα ασφάλειας στους χώρους εργασίας
- Άμεση καταγραφή όλων των υπαρχόντων κενών με επίσημο τρόπο και ακολούθως προσλήψεις για την κάλυψή τους
- Ορισμό χρονοδιαγράμματος για μονιμοποίηση εργολαβικών που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες σε όλα τα ΕΛΠΕ
- Επικαιροποίηση και απλοποίηση της διαδικασίας έκδοσης αδειών. Ενιαίες διαδικασίες σε όλες τις εγκαταστάσεις.
- Θέσπιση νέου και πλήρους συστήματος Εκπαίδευσης για όλες τις εγκαταστάσεις
- Ορισμό σαφούς χρονοδιαγράμματος όλων των παραπάνω
Συνέπεια όλων των παραπάνω θα είναι επιτέλους να φτάσουμε στο σημείο οι συνάδελφοι να απασχολούνται σε 8ωρη βάση, έτσι ώστε ξεκούραστοι και απερίσπαστοι να αντιμετωπίζουν από εδώ και πέρα τις προκλήσεις που προκύπτουν από τη λειτουργία τόσο πολύπλοκων και σύνθετων βιομηχανικών εγκαταστάσεων.
Η σοβαρότητα και η συνέπεια καθώς και η πεποίθηση πως αλάθητος ουδείς, παραμένει ο πυρήνας της σκέψης της ΕΛΚΕ. Καλούμε όλους τους συναδέλφους να παραμείνουν σε εγρήγορση έτσι ώστε να μην επιτρέψουν σε κανέναν να αμφισβητήσει την αποφασιστικότητα και τη θέληση μας, να επιτύχουμε αυτό που πραγματικά αξίζουμε.
Ως συνάδελφοι, ως εργαζόμενοι, ως άνθρωποι. Μόνο μαζί μπορούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου