Την μπάλα στην… εξέδρα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων –που το 91% εξ αυτών είναι στον «αέρα» από το 2012- πετά ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, την ίδια ώρα που κυβέρνηση και οι άλλοι κοινωνικοί εταίροι έχουν πάρει θέση στο «γήπεδο» μίας νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας το αργότερο έως στις 30 Ιουνίου.
Εξερχόμενος από τη συνάντηση που είχε τον υπουργό Εργασίας, Πάνο Σκουρλέτη χθες ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), Θεόδωρος Φέσσας δήλωσε
πως «από τη δική μας πλευρά θεωρούμε ότι το θέμα του κατώτατου μισθού έχει μεγάλη κλαδική εξάρτηση», συμπληρώνοντας πως «υπάρχουν κλάδοι που πληρώνουν πολύ καλύτερα από τον κατώτατο μισθό και υπάρχουν άλλοι κλάδοι που δεν μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί πληρώνοντας έναν υψηλό κατώτατο μισθό».
Η δήλωση αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση τόσο με την πρόθεση του Υπουργείου Εργασίας, μέσα από διαπραγμάτευση με τους κοινωνικούς εταίρους (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ) να επαναφέρει τον εθνικό κατώτατο μισθό μέχρι τα μέσα του 2016 στα 751 ευρώ από τα 586 ευρώ που είναι σήμερα, όσο και με τη θέση της ΓΣΕΕ αλλά και της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ που υποστηρίζουν –αν και με το δικό τους τρόπο – τον ίδιο στόχο. Συγκεκριμένα, η ΓΣΕΕ ζητά άμεση επαναφορά των 751 ευρώ, η ΓΣΕΒΕΕ ζητά αυτή η επαναφορά να γίνει το 2017, η ΕΣΕΕ ζητά παράλληλες ελαφρύνσεις στις ασφαλιστικές εισφορές, ενώ όλοι συμφωνούν με την εξίσωση του κατώτατου μισθού των νέων έως 25 ετών με εκείνο όσων είναι πάνω από 25 ετών.
Σημειώνεται, πως σύμφωνα με πληροφορίες το Υπ. Εργασίας επρόκειτο να καταθέσει νομοσχέδιο – σκούπα στο Εργασιακό στα μέσα Μαρτίου. Μεταξύ άλλων, αυτό θα προβλέπει την κατάργηση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία μειώθηκε κατά 22% ο εθνικός κατώτατος μισθός αλλά και του νόμου με τον οποίο αυτός ο μισθός θα καθοριζόταν εφεξής από την κυβέρνηση και όχι από τους κοινωνικούς εταίρους. Παράλληλα, θα αυξηθεί ο χρόνος της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων στους έξι μήνες (έτσι η νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας πρέπει να υπογραφεί έως την 30η Ιουνίου του 2015 αντί της 31ης Μαρτίου) ενώ θα καταργηθεί ο όρος σύμφωνα με τον οποίο για να είναι υποχρεωτική μία-μία κλαδική σύμβαση στα μη - μέλη μίας κλαδικής εργοδοτικής ένωσης θα πρέπει τα μέλη της εργοδοτικής ένωσης να απασχολούν το 51% των εργαζομένων του κλάδου.
Ποια είναι, όμως, η κατάσταση που υπάρχει στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, τις οποίες υποστηρίζει ο ΣΕΒ έναντι της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας; Σύμφωνα με τα συγκεντρωμένα στοιχεία που έχει στη διάθεση του ο Οργανισμός Διαμεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), 313 από τους 346 κλάδους της οικονομίας στους οποίους υπάρχουν εργατικά σωματεία από τη μια μεριά και εργοδοτικές ενώσεις από την άλλη, δεν έχουν υπογραφεί συλλογικές συμβάσεις από το 2012. Τι έγινε το 2012; Καταργήθηκε η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων εργασίας στα μη – μέλη των εργοδοτικών ενώσεων και η μονομερής προσφυγή στον ΟΜΕΔ.
Αποτέλεσμα ήταν να «παγώσουν» οι περισσότερες διαδικασίες διαπραγμάτευσης και υπογραφής κλαδικών συλλογικών συμβάσεων με ελάχιστες σημαντικές εξαιρέσεις (π.χ. Κλινικών, Καθηγητών φροντιστηρίων ξένων γλωσσών, Καπνοβιομηχανίας, Μετάλλου, Ξενοδοχοϋπαλλήλων, Τραπεζοϋπαλλήλων).
Από εκεί και πέρα, στο διάστημα 2012 -14 υπογράφηκαν 1.445 επιχειρησιακές συμβάσεις που αφορούν το 24% των μισθωτών και έφεραν μειώσεις έως 40% στους μισθούς τους, σύμφωνα με στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η ΤτΕ. Συνεπώς, στις περισσότερες μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας υπεγράφησαν ξεχωριστές συμβάσεις εργασίας μεταξύ της διοίκησης τους και του σωματείου των εργαζομένων μακριά από οποιαδήποτε κλαδική συλλογική διαπραγμάτευση μεταξύ της κλαδικής ομοσπονδίας των εργοδοτών και της αντίστοιχης κλαδικής ομοσπονδίας των εργαζομένων.
Κατά τα άλλα, ο ΣΕΒ δεν τάχθηκε κατά του «κοινωνικού διαλόγου» και μάλιστα «τριμερούς χαρακτήρα», προκειμένου «να υπάρξει σε όσα περισσότερα θέματα γίνεται σύγκλιση απόψεων». Ειδικότερα, για τις μεταβολές στο νομοθετικό πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων ο ΣΕΒ επεσήμανε ότι «υποστηρίζει τους ευρωπαϊκούς κανόνες, τη μάχη για την καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής και της μαύρης εργασίας και τη συνδρομή της Διεθνούς Οργάνωση Εργασίας (σ.σ. ΙLO) στην εμβάθυνση του κοινωνικού διαλόγου στη χώρα μας και στις πολιτικές για την απασχόληση».
ΠΗΓΗ.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου