"Ως ρεαλιστής που είμαι, είμαι βέβαιος πως όποιο κόμμα κι αν κερδίσει τις εκλογές του 2017 θα προχωρήσει στο κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων το 2022, όπως είναι προγραμματισμένο. Πριν τη Φουκουσίμα το μερίδιο της πυρηνικής ενέργειας στη Γερμανία ήταν μόνο 23%, ως εκ τούτου η εγκατάλειψη της πυρηνικής ενέργειας είναι εφικτή. Αλλά για το 45% της ενέργειας που ...
παίρνουμε απ' τον άνθρακα για πολύ καιρό δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αντί να εισάγουμε ή να επιδοτούμε το λιθάνθρακα, πρέπει να εστιάσουμε στη χρήση του λιγνίτη της Λουσατίας και της Ρηνανίας. Επειδή πηγαίνει στην οικονομία ανεξάρτητα απ' τους προμηθευτές. Γι' αυτό υποστηρίζω ότι πρέπει να κρατήσουμε τα μοντέρνα λιγνιτικά εργοστάσια για την κάλυψη του φορτίου βάσης".
Είναι απόσπασμα από συνέντευξη που έδωσε τον περασμένο Απρίλιο ο Γερμανός Επίτροπος Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γκύντερ Έτινγκερ στην κυριακάτικη έκδοση της μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδας Bild. ("GroKo" στον τίτλο είναι η συντομογραφία για το "μεγάλο συνασπισμό" Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών που κυβερνά τη Γερμανία: ο Ευρω-Κομισάριος προειδοποιεί το Μεγάλο Συνασπισμό ότι το υψηλό κόστος ενέργειας δεν πρέπει να ανακόπτει την οικονομία).
Αναντικατάστατος λοιπόν ο ρόλος του λιγνίτη για τη Γερμανική οικονομία στην κάλυψη του φορτίου βάσης: είναι εγχώρια πηγή ενέργειας, δημιουργεί προστιθέμενη αξία στην οικονομία, δίνει δουλειές στους Γερμανούς, εξασφαλίζει φθηνή ενέργεια για τη βιομηχανία τους και την κάνει διεθνώς ανταγωνιστική και με τα μοντέρνα εργοστάσια που έχτισαν πολύ πρόσφατα μπορούν να ανεβοκατεβάζουν και φορτία πολύ γρήγορα, παρακολουθώντας τις αυξομειώσεις της ζήτησης φορτίου κι εντάσσοντας το λιγνίτη τους ακόμα πιο βαθιά στην καμπύλη ζήτησης φορτίου. Και κάπως έτσι η Γερμανία έκανε το 2013 νέο ρεκόρ ηλεκτροπαραγωγής από λιγνίτη, αυξάνοντας τις εκπομπές CO2 κι αδιαφορώντας επιδεικτικά για το κόστος αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών CO2, η αγορά των οποίων έχει καταρρεύσει και δεν προβλέπεται να ξαναζωντανέψει, παρά μόνο με συστηματική χειραγώγηση απ' την Κομισιόν. Δεν τους αρκεί μόνο να λένε το λιγνίτη τους "Schwarze Gold- Μαύρο χρυσό", το κάνουν πράξη κιόλας.
Είπε κι άλλα ο Έτινγκερ, όπως ότι πριν το 2017 ο νόμος EEG θα χρειαστεί μια συνολική τροποποίηση, πέρα απ' αυτή που μόλις έγινε, προκειμένου να συμβαδίζει με τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ΑΠΕ και τα τελευταία μέτρα για τις κρατικές ενισχύσεις στην ενέργεια. Κι ότι ο ρυθμός επέκτασης των ΑΠΕ πρέπει να μειωθεί σημαντικά. "Το κύριο πρόβλημα της εναλλακτικής ενέργειας είναι ότι η ηλεκτρική ενέργεια δεν αποθηκεύεται σε μεγάλες ποσότητες. Αυτό δεν θα αλλάξει τίποτα μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Μόνο αν μπορείτε να αποθηκεύσετε την ηλεκτρική ενέργεια μπορεί η αιολική και η ηλιακή ενέργεια να καλύψουν το σύνολο στο μέλλον. Μέχρι τότε θα είναι μια καλή προσθήκη, αλλά δεν πρέπει να είναι το επίκεντρο του ενεργειακού εφοδιασμού".
Για 60 χρόνια και στην Ελλάδα ο λιγνίτης ήταν η βασική πηγή ηλεκτροπαραγωγής: ο λιγνίτης έδινε, δίνει και θα δίνει τη φθηνότερη κιλοβατώρα, η χώρα είχε απ' τα πιο φθηνά τιμολόγια στην Ευρώπη, η βιομηχανία αναπτύχθηκε χέρι-χέρι με το λιγνίτη στη μεταπολεμική Ελλάδα, χιλιάδες Έλληνες βρήκαν δουλειά στη λιγνιτική βιομηχανία κι ακόμα και γκασταρμπάιτερς επαναπατρίστηκαν στις λιγνιτοπαραγωγές περιοχές.
Κι ύστερα ήρθε στην Ελλάδα το φυσικό αέριο. Αντί να αναπτύξουν δίκτυα και να δώσουν το φυσικό αέριο στη βιομηχανία και τα νοικοκυριά, όπως γίνεται παντού στον κόσμο, οι πολιτικοί μας, που είχαν κάνει συμφωνία με ρήτρα take or pay (θα πληρώσουμε το αέριο είτε το πάρουμε είτε όχι), βρήκαν την εύκολη λύση: όταν ήρθε η ώρα να πάρουμε το αέριο έντρομοι κάλεσαν τη ΔΕΗ να εντάξει το αέριο στο μίγμα της ηλεκτροπαραγωγής. Κι επειδή η ΔΕΗ είτε δεν το ήθελε όλο είτε δεν το χρειαζόταν, κάλεσαν ιδιώτες να επενδύσουν σε μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με αέριο, "απελευθερώνοντας" την αγορά ηλεκτρισμού. Κι όπως μας έχει πει ο ΑΔΜΗΕ, έκαναν "βαριές" μονάδες, με "υψηλά τεχνικά ελάχιστα", με απώτερο σκοπό να υποκαταστήσουν το λιγνίτη.
Μόνο που για ακόμα μια φορά "λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο": η τιμή του πετρελαίου εκτοξεύθηκε στα ουράνια απ' το 1996 μέχρι το 2008, το Brent από 10 δολάρια πήγε στα 147 κι από κοντά ανέβηκαν οι τιμές όλων των ενεργειακών προϊόντων. Το φυσικό αέριο έγινε πανάκριβο κι η ηλεκτροπαραγωγή με αέριο εξαιρετικά ασύμφορη. Τώρα όμως είναι αργά, η ζημιά στη χώρα έγινε κι οι πολίτες πληρώνουν μέσα απ' τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού τις αδιέξοδες επιλογές των πολιτικών. Ήρθε μετά "καπάκι" κι η "πράσινη ανάπτυξη" που φόρτωσε νέα "κερατιάτικα" στους λογαριασμούς κι "έδεσε το γλυκό": με τη χρεοκοπία οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού έγιναν από δυσβάστακτοι έως απαγορευτικοί για χιλιάδες νοικοκυριά, που ξαναγύρισαν στην εποχή της γκαζόλαμπας.
Την ώρα που στη Γερμανία θεωρούν το λιγνίτη αναντικατάστατο κι επεκτείνουν διαρκώς τη χρήση του, εμείς δυστυχώς έχουμε μπλέξει με το Μανιάτη, που τη μια μιλάει για λιγνίτη, την άλλη για φυσικό αέριο, την τρίτη υπογράφει για αιολικά, που όμως τα θεωρεί ακριβά, την τέταρτη μιλάει για υδρογονάνθρακες και την πέμπτη για ενεργειακή αποδοτικότητα. Η "πολιτική κωλοτούμπα" γνωρίζει λαμπρές μέρες δόξας με το Μανιάτη και τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, τουλάχιστον ο Παπαγεωργίου μιλάει πολύ λιγότερο και δεν εκτίθεται.
Η ενεργειακή μας πολιτική χρειάζεται επανασχεδιασμό κι επαναθεμελίωση στην κύρια εγχώρια πηγή ενέργειας, στο λιγνίτη μας, το δικό μας μαύρο χρυσό. Για να συνεχίσουμε την πορεία που βαδίσαμε με επιτυχία για 60 χρόνια, μετά το 1950. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια Νέα Ελλάδα, που θ' αφήσει πίσω της το παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου