ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΠΕΠΕΚΟ

Συνάδελφοι εργαζόμενοι στην ΕΚΟ

Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά για τα όσα συνέβησαν στην ΕΚΟ τα δύο χρόνια που μεσολά-βησαν από τις προηγούμενες αρχαιρεσίες του Σωματείου μας. Ζήσαμε από πρώτο χέρι την ολο-μέτωπη επίθεση της εργοδοσίας τόσο για το χτύπημα της Συλλογικής Σύμβασης, όσο και για την εκβιαστική αποχώρηση συναδέλφων, υπό το προκάλυμμα των χρηματικών κινήτρων «εθελούσι-ας εξόδου».

Το πώς θα εξελισσόντουσαν τα πράγματα μέσα στον Όμιλο μετά την «ενοποίηση» το είχαμε ως παράταξη προβλέψει με πολύ μεγάλη ακρίβεια ήδη σε Ενημερωτικά Δελτία του 2009. Η ιδιωτι-κοποίηση του Ομίλου και η εξαγορά της ΒΡ σηματοδοτούσαν αυτόματα το χτύπημα των συμβά-σεων εργασίας και τη ραγδαία «μείωση του προσωπικού». Παράλληλα, στα «έξω από εμάς», οι θεμελιακές συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προδιέγραφαν ήδη από την προηγούμενη δεκα-ετία τις ανατροπές στα εργασιακά και την μείωση των μισθών προκειμένου το ευρωπαϊκό κεφά-λαιο να ανταγωνιστεί με όρους κερδοφορίας το κεφάλαιο σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Η κρίση επιτάχυνε την εφαρμογή αυτών των προκαθορισμένων στρατηγικών της Ευρωπαϊκής Ένω-σης.

Η Συνδικαλιστική Συνεργασία τόσο μέσα στο ΔΣ της ΠΕΠΕΚΟ, αλλά και από τα κάτω, μέσα στους εργαζόμενους, προώθησε την ταξική συνδικαλιστική αντίληψη, προσπάθησε να αναδείξει τις πραγματικές αιτίες των εξελίξεων και υποστήριξε σθεναρά (και στο θέμα Σύμβασης/Κανονισμού και στο θέμα των αποχωρήσεων) ότι μόνο με αγώνες και σύγκρουση θα μπορούσε να ανακοπεί η εργοδοτική επίθεση.

Η γραμμή αυτή δεν πλειοψήφησε στο ΔΣ, ούτε σε κρίσιμες Γενικές Συνελεύσεις του Σωματείου μας.

Δικαιώθηκε όμως από τη ζωή η αντίθετη λογική, δηλ. το «να υποστούμε μειώσεις στους μι-σθούς, για να διατηρήσουμε τις θέσεις εργασίας»; Κατηγορηματικά όχι. Η ίδια η ζωή απέδειξε ότι η γραμμή του συμβιβασμού και της αναστολής των αγωνιστικών κινητοποιήσεων δεν ωφέλη-σε τους εργαζόμενους.

Η εργοδοσία λίγους μήνες μετά τις μειώσεις μισθών επανήλθε με ακόμη επιθετικότερα αιτήματα εκδιώκοντας εργαζόμενους. Και τότε, η Συνδικαλιστική Συνεργασία πρότεινε τις από κοινού αγω-νιστικές κινητοποιήσεις με το Σωματείο της Ελληνικά Καύσιμα, αλλά οι υπόλοιπες συνδικαλιστι-κές παρατάξεις σε ΕΚΟ & ΕΚ επέλεξαν τη στάση του «διαλόγου» και της αναμονής... με τελικό αποτέλεσμα σήμερα στις 2 εταιρείες να είμαστε κατά περίπου 1/3 λιγότεροι!

Εντωμεταξύ, οι νέοι εργαζόμενοι που μέσω διαφόρων «εργολαβιών» αντικαθιστούν τους συνα-δέλφους που έφυγαν, μπαίνουν στη δουλειά με σκυμμένο κεφάλι, «προσωρινοί», χωρίς προο-πτική και χωρίς δικαιώματα, φθηνό εργατικό δυναμικό για να πλουτίζουν οι μεσάζοντες.

Πολλοί νομίζουν ότι «αυτό ήταν και τελειώσαμε». Ότι «βάλαμε πλάτη» και τώρα θα ‘ρθουν καλύ-τερες μέρες.

Ναι, όντως για την κερδοφορία των επιχειρήσεων, θα έρθουν σύντομα καλύτερες μέρες. Για τους ργαζόμενους, όμως όχι. Πίσω από τις κάλπικες προεκλογικές αερολογίες περί πλεονάσματος, ανάπτυξης κλπ, έρχονται μετά τις τοπικές και τις ευρωεκλογές νέα αντεργατικά μέτρα για την ενί-σχυση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Έχουν ΗΔΗ προαναγγελθεί η περαιτέρω μείωση των κατώτατων μισθών («για το καλό των μακροχρόνια ανέργων»!!!), η απελευθέρωση των απολύ-σεων, η νέα μείωση των συντάξεων κλπ.

Παράλληλα, κυβέρνηση-εργοδοσία, υπό την αυστηρή καθοδήγηση της ΕΕ, έχουν σχεδιάσει σειρά νομοθετημάτων παρεμπόδισης της συνδικαλιστικής δράσης, για να «ξεμπερδεύουν» και με το τελευταίο όπλο άμυνας των εργαζομένων. Δεν τους φτάνει ότι και σήμερα τα δικαστήρια αποτε-λούν βιομηχανίες αντεργατικών αποφάσεων. Με μέτρα όπως το 50%+1 των εγγεγραμμένων με-λών για απόφαση απεργίας (πράγμα αδύνατο για πανελλαδικά σωματεία όπως η ΠΕΠΕΚΟ), θέλουν οι απεργίες να είναι παράνομες χωρίς καν να χρειάζεται να τις καταγγείλει η εργοδοσία.

Αυτός ο κατήφορος δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα. Ενώ μέσα στην ΕΕ τα μονοπώλια ισχυ-ροποιούνται και οι εκατομμυριούχοι γίνονται κάθε μέρα και περισσότεροι, τα εκατομμύρια των εργαζομένων –σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της ΕΕ- θυσιάζονται για να πάει καλά ο τόκος και το μέρισμα. Ενδεικτικά και μόνο, στην ισχυρή (για τους καπιταλιστές) Γερμανία, τώρα συζητάνε για σύνταξη στα 70…

Λίγο πιο πέρα από εμάς, οι τελευταίες τραγικές εξελίξεις στον «ενεργειακό κόμβο» Ουκρανία, δείχνουν ότι τα συγκρουόμενα μονοπώλια (ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας) προκειμένου να διασφαλίσουν νέα πεδία κερδοφορίας μέσα σε συνθήκες κρίσης, γίνονται αιμοβόρα και αδίστακτα. Σε αυτή την ι-στορική φάση, το μεγάλο κεφάλαιο, αντιπροσωπεύει ότι πιο σάπιο έχει γνωρίσει ποτέ η αν-θρωπότητα. Συνεπώς, για την εργατική τάξη, εύκολος δρόμος από εδώ και μπρος δεν υπάρχει.

Οι εκλογές του συνδικάτου μας είναι ένα πολύ μικρό λιθαράκι μέσα σε αυτή τη μεγάλη εικόνα. Από τη βάση όμως ξεκινάνε όλα. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι, κόντρα στο ρεύμα, η ενίσχυ-ση και ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Να δημιουργήσουμε ένα κίνημα ταξικό, καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, τους νό-μους και το κράτος που την υπηρετεί, μαζικό, οργανωμένο σε κάθε χώρο δουλειάς, αλλά και σε επίπεδο κλάδου.

Συσπειρωμένοι με το ΠΑΜΕ, και στηρίζοντας το ΚΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, θέτουμε τις δυ-νάμεις μας στην υπηρεσία και αυτού του στόχου.

Συνάδελφε

Σε καλούμε να ψηφίσεις τη Συνδικαλιστική Συνεργασία για το ΔΣ του Σωματείου, την Ομοσπον-δία, το ΕΚΑ, για εκπρόσωπο εργαζομένων στο ΔΣ της ΕΚΟ.

Για αγωνιστική στροφή του Σωματείου στις νέες δυσκολότερες συνθήκες που έρχονται.

Για ανατροπή των συσχετισμών σε Ομοσπονδία-ΕΚΑ-ΓΣΕΕ.