Σήμερα 8 Μάρτη 2013, ημέρα μνήμης και περηφάνιας για τους αγώνες των γυναικών όλου του κόσμου, χαιρετίζουμε τη Γυναίκα που κατείχε και θα κατέχει πάντα πολύπλευρη θέση μέσα στην κοινωνία .
Η καταπίεση και η υποβαθμισμένη θέση της γυναικείας υπόστασης τους προηγούμενους αιώνες, ώθησαν τις γυναίκες σε αγώνες και στη δημιουργία του γυναικείου κινήματος για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Το γυναικείο κίνημα, από τη γέννησή του, επηρεάστηκε στην πορεία του από διαφορετικές ιδεολογίες και απόψεις, όμως η ουσία και η βάση του παρέμενε και θα παραμένει η ίδια.
ΙΣΟΤΗΤΑ, ΙΣΗ ΑΜΟΙΒΗ ΓΙΑ ΙΔΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ.
Οι πρώτοι σημαντικοί αγώνες των γυναικών έχουν καταγραφεί στο 1857, σε μια εξέγερση που πνίγηκε στο αίμα, όταν 20.000 χιλιάδες υφάντρες στη Νέα Υόρκη ξεσηκώθηκαν σε διαμαρτυρία ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και ίση αμοιβή με τους άντρες.
Αργότερα το 1910, η Κλάρα Τσέτκιν, μια διεθνής αγωνιστική φυσιογνωμία του γυναικείου κινήματος της εποχής, πρότεινε στη διεθνή γυναικεία συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης να καθιερωθεί η 8 Μαρτίου, ημέρα της εξέγερσης των γυναικών της Νέας Υόρκης, ως "Διεθνής Ημέρα των εργαζόμενων Γυναικών", κάτι που τελικά μετά από μερικές δεκαετίες, το 1977, θεσμοθέτησε και επισήμως ο ΟΗΕ.
Αυτή η ημέρα αποτελεί το σύμβολο αγώνων, δράσης και προβολής των γενικών και ειδικών γυναικείων αιτημάτων , μεμονωμένα αλλά και μέσα στο σύνολο της κοινωνίας ως αναπόσπαστο κομμάτι της .
Πρωτεργάτης στον αγώνα για τη συμμετοχή των γυναικών στα πολιτικά πράγματα και όχι μόνο, στάθηκε το φεμινιστικό κίνημα το οποίο βασίζεται στην αρχή ότι τα φύλα είναι διαφορετικά αλλά ίσα.
Στηρίζεται στην αντίληψη ότι η συμπεριφορά της κοινωνίας απέναντι στις γυναίκες είναι άδικη και
καταπιεστική. Επιχειρεί να αναλύσει τις αιτίες και τις διαστάσεις της καταπίεσης τω γυναικών, να αφυπνίσει και να ενεργοποιήσει τις γυναίκες, για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να κερδίσουν την απελευθέρωσή τους.
Ένα κίνημα που σηματοδότησε την αλλαγή στο ρου της ιστορίας των γυναικών .Στην Ελλάδα οι πρώτες γυναίκες υποστηρίκτριες του κινήματος ήταν η Αιμιλία Κτενά και η Καλλιρρόη Κεχαγιά, οι οποίες διεκδίκησαν το 1868 ίση αμοιβή για ίση εργασία , ηθική και πνευματική χειραφέτηση της
Ελληνίδας.
Η Καλλιρρόη Παρρέν, η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος και εκδότρια του περιοδικού «Εφημερίς των Κυριών», ήταν η πιο σημαντική φωνή έκφρασης αυτών των διεκδικήσεων εκείνη την εποχή στην Ελλάδα .
Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε το 1887. Πρωτοστάτησε επίσης στην ίδρυση του Λυκείου των Ελληνίδων το 1911, μιας πρώτης προσπάθειας γυναικείας δράσης και χειραφέτησης στην Ελλάδα .
Το 1920 ιδρύθηκε ο «Σύνδεσμος για τα δικαιώματα της γυναικός» με Πρόεδρο τη Μαρία Νεγρεπόντη και Αντιπρόεδρο την Αύρα Θεοδωροπούλου , δύο εξίσου σημαντικές παρουσίες. Ο Σύνδεσμος ήταν τμήμα της μεγάλης διεθνούς οργάνωσης υπέρ της γυναικείας ψήφου «International Woman Suffrage Alliance».
Πλήρη πολιτικά δικαιώματα δόθηκαν στην Ελληνίδα με το Ν. 2159/1952 .
Το 2006 ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο ο Νόμος για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου