"Πώς πρέπει να προστατέψουμε το περιβάλλον στην Ελλάδα" από πετρελαϊκές επιχειρήσεις

Του Δρα Μάριου Πατσουλέ



Είναι αλήθεια, ύστερα και από τον διαγωνισμό για πετρελαϊκή έρευνα στην Ελλάδα και τον διάπλου του νορβηγικού σκάφους, που εκτέλεσε σεισμική διασκόπηση στη Δυτική Ελλάδα μέχρι τη Νότια Κρήτη, ότι δεν αποκλείεται σύντομα, να δούμε εξέδρες πετρελαίου να περιπλέουν και εγκαθίστανται στον θαλάσσιο χώρο της πατρίδας μας. Επιτέλους! Να ευχηθούμε κάθε επιτυχία στη νέα επιχειρηματικότητα που θα αναπτυχθεί –ουσιαστικά ξαναζωντανέψει– στη χώρα μας. Όμως, επειδή αυτός ο χώρος είναι "ιερός", τόσο για τους Έλληνες, όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο, πρέπει να τον προστατεύσουμε σα τα μάτια μας και να τον διατηρήσουμε αμιγώς ολοκάθαρο, ώστε μαζί με τους τουρίστες μας να χαρούμε τη μοναδικότητα που μας προσφέρει. Μπορούμε; Ναι, υπό προϋποθέσεις φυσικά.

Ας φανταστούμε λοιπόν στο Κατάκωλο, ή τον Πατραϊκό, ή ανοιχτά της Κέρκυρας, της Ζακύνθου, της Κεφαλλονιάς, της Κρήτης, ότι στήνονται εξέδρες για την άντληση πετρελαίου. 

Ποιος αφελής πιστεύει ότι –σε μια τουριστική κατ’ εξοχήν Ελλάδα– οι κάθε λογής οικολόγοι, ή η Greenpiece, ή ο καθένας για τους λόγους του, θα επιτρέψουν έτσι, "αναίμακτα", να εφαρμοστούν τα σχέδια των Εταιρειών ή του Κράτους; Εδώ, στην Περαία της Χαλκιδικής πήγαμε σαν κρατική εταιρεία τότε, στα μέσα του ’90, για μια απλή γεωτρησούλα –στη ξηρά–, και δε τα καταφέραμε. 

Ξεσηκώθηκε η τοπική κοινωνία, διατεινόμενη με διάφορα αναπόδεικτα και σαθρά επιχειρήματα, ότι ο Θερμαϊκός θα καταστραφεί ολοσχερώς. Θα μολυνθούν και θα ψοφήσουν όλα τα ψάρια κι οι θαλάσσιοι οργανισμοί. Ακόμη και στη χερσαία ευρύτερη περιοχή, δε θα μείνει ούτε ζώο, ούτε φυτό αμόλυντο και όρθιο. Όσο για τις γυναίκες της περιοχής, όσες γέννησαν – γέννησαν, οι υπόλοιπες θα στειρώνονταν αυτομάτως, από τα αέρια που θα εκλύονταν από τη γεώτρηση. Και άλλα ανάλογα, από στόματα και «δια χειρός» Πανεπιστημιακών Καθηγητών, που δυστυχώς, αντί να επιτελέσουν ορθά το έργο για το οποίο πληρώνονται, που τινές εξ αυτών το αποκαλούν και λειτούργημα, –την εκπαίδευση των παιδιών μας εννοώ, αν έχουν ξεχάσει τον όρο–, περί άλλα τυρβάζουν, δίνοντας τις ερμηνείες τους "κατά το δοκούν".

Πιστεύω λοιπόν, ότι –τουλάχιστον αυτή τη φορά, χωρίς τη βοήθεια των Καθηγητών, που συνήθως προσκαλούνται από τους πολιτικούς ως επαΐοντες σύμβουλοι, αλλά μόνο με τους επιστήμονες και τεχνοκράτες της Βιομηχανίας, θα πρέπει να επιλυθούν μεθοδικά όλα τα προβλήματα που προβλέπονται στις περιπτώσεις αυτές. Καλά θα κάνει η Βιομηχανία λοιπόν, αφού γνωρίζει ότι το μοντέλο «Πολιτικοί – Καθηγητές», δεν οδήγησε πουθενά, να προετοιμαστεί κατάλληλα και ν’ αναλάβει πρωτοβουλίες, ώστε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και γρήγορα τους κάθε λογής "πράσινους", διασφαλίζοντας συγχρόνως και την συναίνεση των τοπικών κοινωνιών. Αυτά, δεν γίνονται δια μαγείας. Απαιτούν μακροχρόνια προετοιμασία, εκπαίδευση, εμπειρία, νόμους, θεσμικά πλαίσια, ή ακόμη και σύγχρονες, πλέον εξειδικευμένες –για τουριστικές, παράκτιες περιοχές–, Οδηγίες της Ε.Ε. 
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ