Να συμφωνήσουμε ότι υπό τις παρούσες συνθήκες το ευρώ είναι μονόδρομος. Ότι η Ελλάδα δεν έχει σήμερα τίποτε να κερδίσει από μια έξοδο από το κοινό νόμισμα. Αυτή άλλωστε είναι η κυρίαρχη σήμερα πολιτική θέση, εντός και εκτός Ελλάδος.
Το επόμενο ερώτημα, όμως, που δεν έχει απαντηθεί, είναι πού οδηγείται η χώρα μέσα από αυτόν τον μονόδρομο. Οδηγείται μέσω μιας βίαιης έστω προσαρμογής προς την «ευρωπαϊκού τύπου» ανάπτυξη, ή μήπως κινδυνεύει να γίνει «ευρωλιγούρης», ένας επιβάτης με εισιτήριο καταστρώματος στο πλοίο της ευρωζώνης ; Πρόκειται για κίνδυνο που καθίσταται ολοένα και περισσότερο ορατός.
Οι καταιγιστικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, η εμμονή της τρόικας να αυξήσει την ελληνική ανταγωνιστικότητα κυρίως μέσω της μείωσης του εργατικού κόστους, η μείωση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων (με έμφαση στα μεγάλα ακίνητα), όλη η πρακτική της «εσωτερικής υποτίμησης» μαρτυρά το εξής απλό : Ότι οι «εταίροι» μας, θεωρητικά ισότιμοι, μας αντιμετωπίζουν ως «άτακτους» Βαλκάνιους, που στην πραγματικότητα δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να διεκδικούν βιοτικό επίπεδο σημαντικά υψηλότερο από αυτό των γειτόνων τους.
Κάθε τόσο η κυρία Μέρκελ θυμάται ότι στην Ελλάδα δεν έχουν πληρώσει οι πλούσιοι, αλλά μόνο οι υπόλοιποι, ή ότι δεν έχουμε προχωρήσει στην εκ βάθρων ανανέωση της φορολογικής νομοθεσίας. Ωραία λόγια. Στην πράξη, όμως, η τρόικα δεν φώναξε μέχρι σήμερα «δεν θα σας δώσουμε τη δόση αν δεν κάνετε σωστό φορολογικό σύστημα, γιατί το θεωρούμε πρώτη προτεραιότητα».
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου