ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ : Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ !...

Λένε ότι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις και -όπως αποδείχτηκε- πληρώνεις και όσα δηλώσεις! Μόνο που για το τι είμαστε, δηλώνουμε πολλά, ενώ για το τι πληρώνουμε, δηλώνουμε λίγα...

Η Κεντροαριστερά, ως πολιτικός χώρος, πλήρωσε -και πληρώνει ακόμα και τώρα που οι κεντροαριστεροί γίνονται είδος... προς εξαφάνιση- την κατά δήλωση ένταξη. Στο εσωτερικό της σωρεύτηκαν άνθρωποι με τις πιο διαφορετικές προελεύσεις και κίνητρα, δημοκρατικοί και αντιδεξιοί, που ένιωθαν ότι ανήκουν γενικά σ’ αυτόν το χώρο, αλλά και πρόσωπα που μέσω της Κεντροαριστεράς γεύτηκαν επί χρόνια τα όποια πλεονεκτήματα της εξουσίας, αποκομίζοντας οφέλη και εκπληρώνοντας προσωπικές φιλοδοξίες... Από την άλλη, είτε γιατί δεν το επεδίωξε η ηγεσία της -πολυσυλλεκτικότητα, προσωπικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες, αλαζονείες, δυσπιστία κ.λπ.- είτε γιατί όταν το επεδίωξε -περίοδος Σημίτη- δεν τα κατάφερε, η Κεντροαριστερά δεν συγκροτήθηκε ποτέ σε μια ενιαία ιδεολογικοπολιτική παράταξη, με συγκεκριμένους προσανατολισμούς και στοχεύσεις.

Στην περίοδο που διανύουμε, η συζήτηση για την κεντροαριστερά ανοίγει ξανά. Ανοίγει πάλι, ωστόσο, με τρόπο λαθεμένο, ή, εν πάση περιπτώσει, μακριά από τις ανάγκες μιας προγραμματικής και ιδεολογικοπολιτικής ανασυγκρότησης της προοδευτικής παράταξης, καθώς επικεντρώνεται σε ζητήματα οργανωτικού χαρακτήρα. Κινδυνεύει να ακυρωθεί, έτσι, μια αναζήτηση που επείγει και διαιωνίζεται η μεγάλη παρεξήγηση για τη συγκρότηση και το ρόλο της Κεντροαριστεράς. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να ορίσουμε ξανά το πλαίσιο. Ένα πλαίσιο που δεν μπορεί παρά να αφορά την πρόταση διεξόδου από την κρίση, σε συνδυασμό με το οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο που επιλέγουμε να ακολουθήσει η χώρα μας στο μέλλον.
Οι δύο στόχοι είναι αλληλένδετοι… Και όπως έγραψε ο Τάσος Γιαννίτσης την Κυριακή, "η σχέση της χώρας με την κρίση θα κριθεί από την ισορροπία στο τρίγωνο δημοσιονομική, παραγωγική και κοινωνική διάσταση". Από τη συζήτηση προβλημάτων, όπως η δημοσιονομική σταθεροποίηση, η παραγωγική ανασυγκρότηση, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και η τεχνολογική ανάπτυξη, που αποτελούν ούτως ή άλλως την ατζέντα των καιρών.
Ας μιλήσουμε για την ουσία κι όχι μόνο για τους τύπους. Και για να εγκαταλείψουμε, επιτέλους, τους “γεωγραφικούς” προσδιορισμούς, ας μιλήσουμε για τη συγκρότηση -και στη χώρα μας- της "μεταρρυθμιστικής αριστερής σοσιαλδημοκρατίας". 
ΠΗΓΗ:logoplokies.blogspot.gr