Οι αγορές πετρελαίου είναι παγκόσμιες και, ως εκ τούτου, οι τιμές του πετρελαίου σε ολόκληρο τον κόσμο κινούνται εν γένει παράλληλα. Υπάρχουν διαφορές στις τιμές του πετρελαίου με βάση την ποιότητα και τη γεωγραφική θέση, αλλά η ευμετάβλητη φύση του εμπορεύματος συνήθως εμποδίζει συγκεκριμένους δείκτες να αποκτήσουν μεγάλη απόκλιση από άλλα σημεία αναφοράς.
Στις ΗΠΑ, οι πιο γνωστοί "δείκτες" είναι το Intermediate West Texas (WTI) και το διεθνώς συναλλασσόμενο Brent. Το WTI είναι ελαφρώς..
υψηλότερης ποιότητας σε σχέση με το Brent και πριν το 2006 περίπου το WTI διαπραγματευόταν σχεδόν πάντα κατά $1-$2/βαρέλι πάνω από το Brent.
Το 2007, το premium της τιμής του WTI μετατράπηκε σε discount, το οποίο μάλιστα αυξήθηκε σε πάνω από $10/βαρέλι από το 2010 έως το 2013.
Τι συνέβη κατά τη διάρκεια αυτών των ετών; Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε απαγορεύσει τις εξαγωγές αργού πετρελαίου, οπότε η έκρηξη στην παραγωγή πετρελαίου από σχιστόλιθο σήμαινε ότι οι ΗΠΑ ξαφνικά και απρόσμενα "πλημμύρισαν" με αργό πετρέλαιο.
Τα αμερικανικά διυλιστήρια μπορούσαν να διυλίσουν το πετρέλαιο και να εξάγουν τελικά προϊόντα -το οποίο και έκαναν. Αλλά τα εγχώρια διυλιστήρια είχαν επενδύσει δισεκατομμύρια για να επεξεργάζονται εισαγόμενο αργό το οποίο γινόταν πιο βαρύ, με μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε θείο. Λόγω των κεφαλαιουχικών δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για την επεξεργασία αυτού του πετρελαίου, η οικονομική λογική ευνόησε το βαρύ, πλούσιο σε θείο αργό αντί για το ελαφρύ, γλυκό αργό από σχιστολιθικά πετρώματα.
Έτσι, παρότι το αργό πετρέλαιο διαπραγματεύεται παγκοσμίως, εξαιτίας της απαγόρευσης εξαγωγών αργού πετρελαίου, το WTI ήταν περισσότερο μια τοπική αγορά (παρόμοια με το φυσικό αέριο των ΗΠΑ). Τα διυλιστήρια είχαν άφθονη προμήθεια ακατέργαστου πετρελαίου, το οποίο γι 'αυτούς δεν είχε την ιδανική ποιότητα. Υπήρχαν επίσης υλικοτεχνικοί περιορισμοί για τη μεταφορά μέρους της νέας παραγωγής στα διυλιστήρια. Έτσι, προέκυψε το discount στην τιμή του WTI.
Τον Δεκέμβριο του 2015, ο Πρόεδρος Obama υπέγραψε ένα νομοσχέδιο δαπανών ύψους 1,15 τρισ. δολαρίων που έδινε στους παραγωγούς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μια σειρά από παραχωρήσεις σε αντάλλαγμα για την άρση της απαγόρευσης στις εξαγωγές αργού. Τα διυλιστήρια πάλεψαν σκληρά για να διατηρήσουν την απαγόρευση, ενώ οι παραγωγοί πετρελαίου άσκησαν πίεση για να αρθεί.
Δεν πέρασε μεγάλο διάστημα για να φανεί ο αντίκτυπος της άρσης της απαγόρευσης. Έως το 2015, οι εξαγωγές αργού πετρελαίου στον Καναδά –ο οποίος είχε εξαιρεθεί από την απαγόρευση- αυξάνονταν. Πραγματοποιούνταν επίσης ένας μικρός αριθμός εξαγωγών και προς άλλες χώρες, κάτι που επιτρεπόταν ανάλογα με την περίπτωση.
Μετά το 2015, ο αριθμός των προορισμών για το αμερικανικό αργό πετρέλαιο είχε εκρηκτική άνοδο. Το 2015, ο Καναδάς απορροφούσε το 92% των αμερικανικών εξαγωγών. Έως το 2018, το μερίδιό του είχε συρρικνωθεί στο 20%. Την ίδια στιγμή, η ποσότητα του εξαγόμενου πετρελαίου είχε εκτοξευτεί από κάτι λιγότερο από μισό εκατομμύριο βαρέλια την ημέρα σε περισσότερα από 2 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα.
Ο αριθμός των χωρών που εισήγαν αμερικανικό αργό επεκτάθηκε σε πάνω από 35. Η Κίνα ξεπέρασε προς στιγμήν τον Καναδά ως ο κορυφαίος προορισμός των αμερικανικών εξαγωγών. Πέρυσι το καλοκαίρι η Κίνα εισήγε περισσότερο από μισό εκατομμύριο βαρέλια αμερικανικού αργού την ημέρα προτού οι ανησυχίες γύρω από τον εμπορικό πόλεμο την ωθήσουν να περικόψει τις εισαγωγές από τις ΗΠΑ.
Αλλά ο σημαντικότερος αντίκτυπος των αυξημένων εξαγωγών αμερικανικού WTI ήταν να μειωθεί το discount σε σχέση με το Brent. Μετά το 2013, το discount ακολουθούσε πτωτική πορεία για τέσσερα συνεχή έτη. Έως το 2016, είχε σχεδόν εξαφανιστεί, που σημαίνει ότι το WTI διαπραγματευόταν ξανά σε ευθυγράμμιση με το διεθνή δείκτη αναφοράς.
Θεωρώ πως η εξέλιξη της αγοράς του WTI μπορεί να αποτελέσει οδηγό για τις προσδοκίες μας γύρω από την ολοένα και επεκτεινόμενη εξαγωγική αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).
Tου Robert Rapier
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου