Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης και του ομίλου Λάτση για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ υλοποιείται σύμφωνα με το πρόγραμμα, αναδεικνύοντας τη σημασία της. Αντίθετα με τα όσα λέγονταν με ευκολία, αποδεικνύεται ότι η πώληση των ΕΛΠΕ δεν βρισκόταν χωρίς λόγο ανάμεσα στα προαπαιτούμενα των «δανειστών» και δεν υπάρχει κάποια πρόθεση «να μπει στο συρτάρι». Οι εξελίξεις γκρεμίζουν ..
τις αυταπάτες μεγαλείου που καλλιεργήθηκαν από κυβέρνηση και στελέχη της διοίκησης και αναπαράχθηκαν και ανάμεσα στους εργαζόμενους. Ολοένα και πιο ξεκάθαρα φαίνεται πως οι εργαζόμενοι και όροι δουλειάς μας θα βρεθούν στο στόχαστρο, όποιος και αν καταλήξει ως «επενδυτής», ενώ μόνο εφησυχασμό δεν μπορούν να δικαιολογούν οι όποιες προστριβές μεταξύ των μνηστήρων σχετικά με το μοίρασμα της «λείας». Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ σημαίνει χειροτέρευση σε όλες τις πλευρές της δουλειάς: εργολαβοποίηση, μειώσεις προσωπικού, εντατικοποίηση, ουσιαστική ασφάλεια, μισθολογικά κ.ά.
Η αντίσταση σε μια τέτοιου χαρακτήρα πολιτική κατεύθυνση έχει απαιτήσεις. Δεν μπορεί κανείς
να ελπίζει ότι μια ομάδα δικηγόρων, όσο καλή ή ευφάνταστη κι αν είναι, θα κερδίσει έναν αγώνα
για λογαριασμό των εργαζόμενων. Πολλές φορές άλλωστε έχει χρειαστεί να υπερασπιστούμε τη
δράση μας απέναντι σε δικαστικές αποφάσεις, ενώ και τα παραδείγματα από ομοσπονδίες και σωματεία που έχουν εγκλωβιστεί στη «νομική οδό» είναι πολλά και με απογοητευτικά αποτελέσματα.Αρκεί να δούμε τις κινήσεις της ΓΣΕΕ, η οποία δεν έχει καταφέρει να ανατρέψει καμιά από τις κύριες κυβερνητικές αποφάσεις των τελευταίων 8 χρόνων που συνόδεψαν τα μνημόνια, παρ’όλο που διαθέτει τους περισσότερους πόρους και τις μεγαλύτερες προσβάσεις από οποιαδήποτε άλλη συνδικαλιστική οργάνωση και έχει φτάσει μέχρι και το ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Τα ζητήματα αυτά δεν λύνονται δικαστικά. Λύνονται μόνο σε επίπεδο συσχετισμού δυνάμεων.
Γι’ αυτό πρέπει πάντα να έχουμε ξεκάθαρη την κατεύθυνσή μας. Πρόκειται για αγώνα αντίστασης
στην κεντρική πολιτική της κυβέρνησης και των «προστατών» της. Αγώνα υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων και της θέσης μας, που όχι μόνο δεν διαχωρίζεται αλλά συνδέεται με τη
θέση γενικά των εργαζόμενων στην κοινωνία. Μόνο σε τέτοια θεμέλια μπορεί να χτιστεί η ενότητα όλων των εργαζόμενων στα ΕΛΠΕ, με ουσία και διάρκεια, χωρίς τεχνητές αντιπαραθέσεις σε δευτερεύοντα (σε αυτή τη φάση τουλάχιστον) ζητήματα. Στον κοινό αγώνα, με μαζική συμμετοχή, αξιοποιώντας τα μέσα που πραγματικά διαθέτουμε. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα (ξανα)μάθουμε τι είναι απεργία, τι σημαίνει κινητοποίηση, τι δυνατότητες έχουν οι εργαζόμενοι όταν κινούνται αποφασιστικά και συγκροτημένα, χωρίς λογικές ανάθεσης σε τρίτους. Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με το πόσο αποτιμάται η εταιρία, ποιο θα ήταν το «δίκαιο» τίμημα, ποιος είναι ο καλύτερος δικηγόρος, ποιον εργοδότη προτιμάμε κ.ο.κ., ενώ οι εξελίξεις τρέχουν σε βάρος μας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αξιοποιήσουμε, με τη μαζική μας συμμετοχή, τις απεργίες
στις 12, 13 και 14 Ιούλη:
Όχι στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ!
Κάτω τα χέρια από τα εργασιακά δικαιώματα!
Δουλειά με ουσιαστική ασφάλεια, δουλειά με αξιοπρέπεια!
Όχι στην εργολαβοποίηση, ίσα δικαιώματα για όλους τους εργάτες - «νέους» και «παλιούς», «μόνιμους» και «εργολαβικούς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου