Από το bankingnews.gr
Όταν ο κυβερνήτης της πολιτείας Αλάσκα, Bill Walker, επικεφαλής μίας εμπορικής αντιπροσωπεία επισκέφτηκε το Πεκίνο νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, είχε την ελπίδα ότι θα επέστρεφε με καλά νέα σχετικά,με την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου μήκους 800 χιλιομέτρων που θα συνέδεε την αμερικανική πολιτεία με την Κίνα.
Ο πρόεδρος της μεγαλύτερης ενεργειακής εταιρίας της Κίνας δήλωσε ότι "μετά από εκτενείς έρευνες και αξιολόγηση πολλών παραμέτρων νομίζω ότι ..
υπάρχει πολύ περισσότερη δουλειά για να γίνει από ότι φανταζόμασταν αρχικά".
Το τελευταίο μέρος αυτής της παρατήρησης πρέπει να αποτελεί λόγο ανησυχίας για τους υποστηρικτές του έργου, καθώς αποτελεί σαφές μήνυμα ότι η Sinopec θα πάρει μια προσεκτική προσέγγιση για το τι θα μπορούσε να είναι μια επένδυση πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Πιο συγκεκριμένα, ο αγωγός θα κοστίσει περίπου 45 δισ. δολάρια.
Θα μετέφερε φυσικό αέριο από τον κόλπο Prudhoe στη νότια ακτή της Αλάσκας, στο Nikiski, από όπου το υγροποιημένο αέριο θα μεταφερόταν μια ραγδαία αναπτυσσόμενη κινεζική αγορά.
Δεδομένου του μεγέθους της επένδυσης που θα χρειαζόταν για την κατασκευή των υποδομώνς, δεν είναι περίεργο ότι ο κυβερνήτης Walker αναζητά κινέζους επενδυτές που θα επωφεληθούν από το έργο.
Ο ίδιος υπέγραψε προκαταρκτική συμφωνία με τις εταιρείες Sinopec, China Investment Corp. και Bank of China το Νοέμβριο του 2017.
Αυτό, παρεμπιπτόντως, συνέβη αφού οι αρχικές εταιρείες πίσω από τη συμφωνία, συμπεριλαμβανομένων των Exxon, BP και ConocoPhillips, παραιτήθηκαν, ανησυχώντας για την αύξηση των παγκόσμιων προμηθειών υγροποιημένου φυσικού αερίου κατέστησαν το έργο "ένα από τα λιγότερο ανταγωνιστικά" παγκοσμίως, σύμφωνα με την Wood Mackenzie.
Αλλά η Αλάσκα δεν παραιτείται.
Με την πτώση της παραγωγής και των εσόδων πετρελαίου, η εκμετάλλευση των τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου της Αρκτικής των ΗΠΑ, που εκτιμάται ότι φθάνει τα 200 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, κάνει τέλεια οικονομική λογική, υπό την προϋπόθεση ότι η κινεζική ζήτηση ανταποκρίνεται στην υπόσχεση και δεν υπάρχει σημαντικός ανταγωνισμός, κατί το οποίο είναι αμφίβολο, με όλα τα megaprojects που προωθούν Αυστραλία και Ρωσία κυρίως στην Ασία
Όταν ο κυβερνήτης της πολιτείας Αλάσκα, Bill Walker, επικεφαλής μίας εμπορικής αντιπροσωπεία επισκέφτηκε το Πεκίνο νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, είχε την ελπίδα ότι θα επέστρεφε με καλά νέα σχετικά,με την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου μήκους 800 χιλιομέτρων που θα συνέδεε την αμερικανική πολιτεία με την Κίνα.
Ο πρόεδρος της μεγαλύτερης ενεργειακής εταιρίας της Κίνας δήλωσε ότι "μετά από εκτενείς έρευνες και αξιολόγηση πολλών παραμέτρων νομίζω ότι ..
υπάρχει πολύ περισσότερη δουλειά για να γίνει από ότι φανταζόμασταν αρχικά".
Το τελευταίο μέρος αυτής της παρατήρησης πρέπει να αποτελεί λόγο ανησυχίας για τους υποστηρικτές του έργου, καθώς αποτελεί σαφές μήνυμα ότι η Sinopec θα πάρει μια προσεκτική προσέγγιση για το τι θα μπορούσε να είναι μια επένδυση πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Πιο συγκεκριμένα, ο αγωγός θα κοστίσει περίπου 45 δισ. δολάρια.
Θα μετέφερε φυσικό αέριο από τον κόλπο Prudhoe στη νότια ακτή της Αλάσκας, στο Nikiski, από όπου το υγροποιημένο αέριο θα μεταφερόταν μια ραγδαία αναπτυσσόμενη κινεζική αγορά.
Δεδομένου του μεγέθους της επένδυσης που θα χρειαζόταν για την κατασκευή των υποδομώνς, δεν είναι περίεργο ότι ο κυβερνήτης Walker αναζητά κινέζους επενδυτές που θα επωφεληθούν από το έργο.
Ο ίδιος υπέγραψε προκαταρκτική συμφωνία με τις εταιρείες Sinopec, China Investment Corp. και Bank of China το Νοέμβριο του 2017.
Αυτό, παρεμπιπτόντως, συνέβη αφού οι αρχικές εταιρείες πίσω από τη συμφωνία, συμπεριλαμβανομένων των Exxon, BP και ConocoPhillips, παραιτήθηκαν, ανησυχώντας για την αύξηση των παγκόσμιων προμηθειών υγροποιημένου φυσικού αερίου κατέστησαν το έργο "ένα από τα λιγότερο ανταγωνιστικά" παγκοσμίως, σύμφωνα με την Wood Mackenzie.
Αλλά η Αλάσκα δεν παραιτείται.
Με την πτώση της παραγωγής και των εσόδων πετρελαίου, η εκμετάλλευση των τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου της Αρκτικής των ΗΠΑ, που εκτιμάται ότι φθάνει τα 200 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, κάνει τέλεια οικονομική λογική, υπό την προϋπόθεση ότι η κινεζική ζήτηση ανταποκρίνεται στην υπόσχεση και δεν υπάρχει σημαντικός ανταγωνισμός, κατί το οποίο είναι αμφίβολο, με όλα τα megaprojects που προωθούν Αυστραλία και Ρωσία κυρίως στην Ασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου