Ένα κινδυνολογικό παραμύθι τόσο παλιό, που ο δράκος του έχει ψοφήσει!

Από το greeklignite.blogspot.gr
Στις 18-20/5 έγινε στην Αθήνα το 2ο συνέδριο της ΜΚΟ Hellenic Association for Energy Economics (HAEE,  Ελληνική Εταιρεία Ενεργειακής Οικονομίας), με θέμα "Το τοπίο στη νέα εποχή της ενεργειακής μετάβασης: προκλήσεις, επενδυτικές ευκαιρίες και τεχνολογικές καινοτομίες". Πολλοί ήταν οι συμμετέχοντες, αλλά για κάποιο ιδιαίτερο προφανώς λόγο είδαμε να προβάλλεται ιδιαίτερα η τοποθέτηση του αντιπρόεδρου του ΣΕΒ, που είναι ταυτόχρονα αντιπρόεδρος της Elpedison, πρόεδρος της Ελ.Τεχ. "Άνεμος" και πρόεδρος της ΕΛΛΑΚΤΩΡ. Επειδή προφανώς "επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως" ανέλαβε να μας ξαναθυμίσει τις απόψεις του "αιολικού και αεριά" επιχειρηματία ο μόνος δημοσιογράφος του οποίου άρθρο είχε αναγκαστεί να διαψεύσει πέρυσι η ΔΕΗ ως "ανυπόστατο, συκοφαντικό και δυσφημιστικό".

Ποια λοιπόν φέρεται να ήταν η τοποθέτηση στο συνέδριο; Και τα δυο δημοσιεύματα, τα οποία μοιάζουν περισσότερο με δελτίο τύπου παρά με ρεπορτάζ, συμφωνούν πως
"ως το 2030 η τιμή των δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων προβλέπεται να φτάσει στα επίπεδα των 30 ευρώ/τόνο" και "ένα μερίδιο λιγνίτη 30% στο εθνικό μείγμα μεταφράζεται το 2030 σε ένα κόστος 700 εκατ. ευρώ ετησίως".

. Φυσικά όσοι παρακολουθείτε τακτικά το ιστολόγιο θα έχετε ίσως ήδη αρχίσει να χαμογελάτε με τα πιο πάνω, καθώς ...
μόλις στις 8/4/2017 είχαμε δει σε βίντεο ότι κι ο Μανιάτης τον Οκτώβριο 2010 μας παραμύθιαζε από το βήμα της Ολομέλειας της Βουλής πως "Από το 2013 και μετά, όμως, ο λιγνίτης θα πάψει να είναι το φθηνό καύσιμο, θα γίνει ακριβό καύσιμο", (στο 13ο λεπτό του βίντεο), "και γι’ αυτό και βαδίζουμε, όσο πιο γρήγορα μπορούμε, σε μια άλλη κατεύθυνση: Πλήρης αντικατάσταση των περισσότερων μονάδων της ΔΕΗ που καίνε λιγνίτη με μονάδες ίδιας ή ανάλογης δυναμικότητας που θα καίνε πια το πολύ πιο ευγενές καύσιμο, το φυσικό αέριο". 



Ένα καλό παραμύθι πρέπει να έχει πάντα κι ένα φοβερό δράκο, χωρίς δράκο δε λέει! Μόνο που το παραμύθι που πουλά το 2017 ο πρόεδρος της ΕΛΤΕΧ και που είναι το ίδιο μ' αυτό που πουλούσε το 2010 ο Μανιάτης, όπως βλέπουμε στο πιο πάνω διάγραμμα, έχει ένα δράκο σκέτο ψοφίμι! Η τιμή του δικαιώματος εκπομπών CO2, όπως ξεκίνησε το 2013 να διαπραγματεύεται στο Χρηματιστήριο ΕΕΧ (της Λειψίας παρακαλώ), αντί να κάνει το λιγνίτη ακριβό, βούτηξε κατευθείαν στα 3€, έκανε τρία χρόνια αγώνα να φθάσει μέχρι τα 8,5€ κι από εκεί ξαναβούτηξε, προσπαθώντας να συσσωρεύσει δυνάμεις στη στενή ζώνη τιμών 4-6€. Κι όσο κι αν οι καταστροφολόγοι επιμένουν στο ίδιο παραμύθι, η τιμή του δικαιώματος ΔΕΝ πρόκειται ν' ανέβει, για ένα πολύ απλό λόγο: ο μεγάλος χαμένος απ' την αύξηση της τιμής του δικαιώματος δεν θα είναι άλλος απ' τη Γερμανία, που σε μια επίδειξη αυτοχειριασμού έκλεισε το 2011 βεβιασμένα τα μισά πυρηνικά της εργοστάσια κι έχει προγραμματίσει να κλείσει τα υπόλοιπα μισά το 2022, δηλαδή αύριο. 

Με δεδομένη πλέον την πλήρη ανεπάρκεια των αιολικών & Φ/Β να ηλεκτροδοτήσουν αξιόπιστα ο,τιδήποτε, μετά το 2022 ισχυροποιείται αφάνταστα η θέση του λιγνίτη στη Γερμανική ηλεκτροπαραγωγή, καθώς είναι η μακράν πιο φθηνή πηγή. Η Γερμανία παρήγαγε το 2016 150TWh από λιγνίτη, 111,5TWh από λιθάνθρακα, 80,5TWh από φυσικό αέριο και 5,9TWh από πετρελαϊκά προϊόντα. Για να αντιλαμβανόμαστε τα μεγέθη, η Ελλάδα παρήγαγε το 2016 15TWh από λιγνίτη και 12,5TWh από φυσικό αέριο (στο διασυνδεμένο σύστημα, τα μη διασυνδεμένα νησιά δεν λαμβάνονται εδώ υπόψη). Συνολικά δηλαδή 347,9TWh από ορυκτά καύσιμα η Γερμανία, έναντι μόλις 27,5TWh η Ελλάδα, ή η παραγωγή της Ελλάδας αντιστοιχεί στο μόλις 7,9% της Γερμανικής. Ποιος λοιπόν είναι πιο εκτεθειμένος στον κίνδυνο της ανόδου της τιμής του δικαιώματος εκπομπής CO2; Φαντάζεστε την αντίδραση του Σόιμπλε αν πάτε και του πείτε πως μέχρι το 2030 πρέπει η τιμή του δικαιώματος εκπομπής CO2 να φθάσει τα 30 ευρώ/τόνο; Θα σηκωθεί απ' το καροτσάκι να σας κυνηγήσει! Οι Γερμανοί ξέρουν μόνο να εισπράττουν, το να πληρώνουν τους φέρνει έντονη αλλεργία!


Χάρη στην εθνικά εγκληματική ενεργειακή πολιτική των κυβερνήσεων Πασοκ-ΝΔ μετά το 2000, που αποτυπώνεται περίτρανα στις σελίδες της περίφημης Μελέτης Επάρκειας Ισχύος 2013-2020 του ΑΔΜΗΕ, τα τελευταία χρόνια το μερίδιο του λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή μειώθηκε κάτω απ' το 30%, αλλά ούτε κι αυτό είναι αρκετό στους αεριάδες, καθώς αντί να υποκαταστήσουν τον εγχώριο λιγνίτη με εισαγόμενο αέριο, είδαν τις εισαγωγές ρεύματος από Σκόπια-Αλβανία-Βουλγαρία να γιγαντώνονται. 

Κι όμως, αν ξαναθυμηθούμε τη μόλις 3η ανάρτηση του ιστολόγιου, στις 26/12/2013, αυτοί ήταν που έλεγαν πως "η αγορά θεωρεί ότι θα μπορούσε να έχει άμεσο αποτέλεσμα η απόσυρση παλαιών λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, ώστε να μειωθεί η συμμετοχή τους στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Από 57% που υπολογίζεται σήμερα θα μπορούσε, αν αποσύρονταν περί τα 2000MW, να μειωθεί στο 47%. Οπότε στην περίπτωση αυτή η αγορά θα γινόταν πολύ πιο αποδοτική και οικονομική, θα μπορούσαν να εισέλθουν στο Σύστημα περισσότερες νέες μονάδες φυσικού αερίου, θα δημιουργούνταν αγορά ΑΔΙ, θα μειωνόταν η επιβάρυνση από το CO2 και κυρίως, η χώρα μας θα όδευε πιο ομαλά και αξιόπιστα στο στόχο του 20-20-20". Αυτά έλεγε "η αγορά" κι όλοι ξέρουν ποια είναι "η αγορά", είναι οι ίδιοι που προσέφυγαν στο Ευρωπ. Δικαστήριο για ν' αποκτήσουν πρόσβαση στο λιγνίτη. Η συμμετοχή του λιγνίτη δεν έπεσε απλά στο 47%, έπεσε στο 28%, άλλες 19 μονάδες απ' αυτές που ονειρευόταν τότε "η αγορά", αλλά και πάλι δεν κατάφεραν να εισέλθουν στο Σύστημα περισσότερες νέες μονάδες φυσικού αερίου. Πότε επιτέλους το κατάφεραν; Μόνο πέρυσι το καλοκαίρι, που η τιμή του αερίου είχε γκρεμοτσακιστεί.

Ωστόσο τώρα, που οι Σύριζα-ΑΝΕΛ κάνουν επιτέλους τ' όνειρό τους πραγματικότητα και δρομολογούν "αποεπένδυση λιγνιτικής ισχύος της ΔΕΗ Α.Ε., σε υπάρχοντες ή νέους εναλλακτικούς προμηθευτές και άλλους επενδυτές", οι "υπάρχοντες προμηθευτές" εμφανίζονται εντελώς απρόθυμοι να επενδύσουν στο λιγνίτη. Προφανώς περιμένουν επιδότηση για να "επενδύσουν"; Ή ίσως φοβούνται τόσο πολύ το εθνικό μας καύσιμο, που, αν αγοράσουν κάποιες απ' τις λιγνιτικές μονάδες που θα πουλήσουν ο Τσίπρας κι ο Καμμένος, την άλλη μέρα θα τις κλείσουν, για να σιγουρευτούν πως εξουδετέρωσαν τον ανταγωνισμό. Ε, αυτό ήταν πάντα το πρόβλημα της χώρας, δεν είχε ποτέ μια εθνική αστική τάξη, που να ενδιαφέρεται για την πρόοδο του τόπου, είχε μόνο μια κάστα προεστών, διεκπεραιωτών των συμφερόντων των ξένων. Κι ένα πολιτικό σύστημα που μονίμως προσαρμόζει την πραγματικότητα στη δική του μετριότητα. Αλλά το μήνυμα, που έστειλε πριν ένα μήνα η Κάρυστος και που αντιλαλεί πλέον απ' άκρου σ' άκρο της Ελλάδας, είναι σαφές: Φωνή λαού, οργή Θεού! αν οι πολιτικοί δεν θέλουν να το καταλάβουν, καιρός ν’ αλλάξουμε πολιτικούς!