Ο Στρουθοκαμηλισμός και η απάθεια της Διοίκησης της ΔΕΗ πρέπει επιτέλους να λάβουν ένα τέλος.

                                           ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ Η ΜΑΣΚΕΣ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΑΛΛΟ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΗ ΝΑ ΚΡΥΒΕΙ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΤΗΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ                                          ΤΟ  ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ

Για τον ΣΠΑΡΤΑΚΟ «ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ                                                                               ΖΩΗ».

Προμετωπίδα μας.

Μακάρι να αποτελούσε προμετωπίδα και για τη Διοίκηση της ΔΕΗ γιατί, άλλο είναι να διατείνεσαι ότι έχεις την πρόθεση να βελτιώσεις συνθήκες και να προστατεύσεις ανθρώπινες ζωές και άλλο είναι ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.

Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ εκφράζει, καταρχάς, την..
οδύνη και τη θλίψη του για τον άδικο θάνατο ενός ακόμα συναδέλφου, ενός νέου ανθρώπου που εν ώρα καθήκοντος, εν ώρα πλήρους αφοσίωσης στο έργο του, χτυπήθηκε από χιλιάδες volt.

Οι διαχρονικές μας ΟΧΛΗΣΕΙΣ για αυστηρή τήρηση και εφαρμογή κανονισμών, για παρεμβάσεις ουσιαστικές που μπορούν να προστατεύσουν τους εργαζόμενους, ΔΥΣΤΥΧΩΣ βρίσκουν ώτα και μάτια κλειστά.

Ο Στρουθοκαμηλισμός και η απάθεια της Διοίκησης πρέπει επιτέλους να λάβουν ένα τέλος.

Η ΔΕΗ έχει ηθική υποχρέωση να παρέμβει ΤΩΡΑ και να κάνει πράξη όλα αυτά τα οποία επικαλείται ότι κάνει αλλά τα οποία δυστυχώς μένουν στα χαρτιά αφήνοντας πίσω παρατηρητές και καταμετρητές εργατικών ατυχημάτων.

Είναι απαράδεκτο, προκλητικό και ανέντιμο η επιχείρηση να «επαναπαύεται» στο να καταγράφει απλώς τις τραγωδίες και να μην ιδρώνει το αυτί της για το τι μπορεί να κάνει, επί της ουσίας, προκειμένου να λύσει τα προβλήματα.

Οι ευθύνες πολλές και καλούνται να της αναλάβουν τόσο η Διοίκηση όσο και η Κυβέρνηση που συντηρεί μία νοσηρή κατάσταση –και καθίσταται ηθικός αυτουργός- καθώς επιμένει να αναγκάζει τη ΔΕΗ να διατηρεί ένα καθεστώς προσλήψεων που ευθύνεται σημαντικά για τα υπάρχοντα προβλήματα.

Οι σημερινοί κυβερνώντες δεν αρκεί να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά προκειμένου να μας πείσουν πως κόπτονται για την φροντίδα των εργαζόμενων, πρέπει την φροντίδα αυτή να την αποδεικνύουν στην πράξη.

Οι εργαζόμενοι δίδουν τα πάντα και εισπράττουν κίνδυνο και αναισθησία.

Προς το παρών, η μόνη ασπίδα προστασίας τους είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΡΝΗΣΗ εκτέλεσης οποιασδήποτε εργασίας που δεν διασφαλίζει την υγεία, την ασφάλειά του, την ίδια του τη ΖΩΗ.

Καλό ταξίδι φίλε Γιάννη.


ΠΗΓΗ:spartakos-dei.gr