Λεφτά υπάρχουν! Στην Ιρλανδία, για νέο, σχεδιαζόμενο έργο εξυπηρέτησης των αιολικών.

Στο κέντρο της Ιρλανδίας, κοντά στην πόλη Nenagh, υπάρχει ένα παλιό επιφανειακό ορυχείο ασημιού (Silvermines στο Tipperary), που σταμάτησε οριστικά τη λειτουργία του το 1993. Έκτοτε ο βάθους 70 μέτρων λάκκος γέμισε με νερό κι αυτό έβαλε ιδέες σε έναν τοπικό εργολάβο, που σε συνεργασία με δυο Αυστριακές εταιρείες πριν μερικές ημέρες πρότειναν την αξιοποίησή του ως ταμιευτήρα για έργο αντλησιοταμίευσης. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα προβλέπεται η κατασκευή ενός δεύτερου ταμιευτήρα, ενός υπόγειου σταθμού κι ενός χαλύβδινου αγωγού διαμέτρου 5 μέτρων για την άντληση του νερού ανάμεσα στους δυο ταμιευτήρες. Θα δημιουργηθεί έτσι ένα κλειστό κύκλωμα που θα χρησιμοποιεί 2,5 εκατ. κυβ. μέτρα νερού για ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο ισχύος 360MW και προϋπολογιζόμενου κόστους 650 εκατ. ευρώ, δηλαδή 1805€/KW, κόστος που καταρχήν φαίνεται "τσιμπημένο". 

Για να έχουμε μια σύγκριση, το έργο αντλησιοταμίευσης στο Καστράκι Αχελώου, που είχε εντάξει ο Μανιάτης με διαδικασίες fast track στα Ελληνικά έργα Ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος και που κι αυτό φαινόταν κάπως "τσιμπημένο" σε σχέση με μελέτη Εργαστηρίου του ΕΜΠ, προβλεπόταν να έχει ισχύ 590MW και προϋπολογισμό ..
.
501,83 εκατ. ευρώ, δηλαδή 850€/ΜW. Επίσης, σε πρώτη ανάγνωση η ποσότητα του νερού φαίνεται κάπως μικρή για εργοστάσιο τέτοιας ισχύος κι αν κάποιος αναγνώστης έχει ειδικές γνώσεις στα υδροηλεκτρικά παρακαλείται να μας διαφωτίσει. Ασφαλώς παίζει ρόλο η υψομετρική διαφορά των δυο ταμιευτήρων, αλλά τα σχετικά δημοσιεύματα δεν έχουν αυτή την πληροφορία ούτε και δίνουν την ακριβή θέση του 2ου ταμιευτήρα.




Ο λάκκος αρχικά προοριζόταν για να γίνει ο μεγαλύτερος σκουπιδότοπος της Ιρλανδίας, αλλά τριετείς αντιδράσεις των κατοίκων ματαίωσαν τα σχέδια των "επενδυτών", καθώς το δικαστήριο δικαίωσε τους κατοίκους. Η γειτνίαση τόσο με τη λοφώδη περιοχή όπου θα κατασκευαστεί ο 2ος ταμιευτήρας όσο και με το δίκτυο μεταφοράς 400KV και 220KV αποτελούν ευνοϊκά χαρακτηριστικά για το έργο, που προγραμματίζεται να δίνει ρεύμα για χρονικό διάστημα περίπου πέντε ωρών. 650 εκατ. ευρώ για 5ωρη ηλεκτροδότηση μάλλον πολλά ακούγονται, δεν νομίζετε; Με 650 εκατ. ευρώ εμείς θα μπορούσαμε π.χ. να κάνουμε τη 2η λιγνιτική μονάδα της Φλώρινας (Μελίτη 2), για 24ωρη ηλεκτροδότηση! Αλλά δυστυχώς το σάπιο πολιτικό σύστημα που μας χρεοκόπησε μας αναγκάζει να πληρώνουμε κάθε χρόνο πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για ΕΤΜΕΑΡ, οπότε δεν περισσεύουν λεφτά για πραγματικά έργα.


Φαίνεται λοιπόν πως λεφτά υπάρχουν άφθονα στην Ιρλανδία για έργα αντλησιοταμίευσης, μια που κι αυτοί έχουν φροντίσει να γεμίσουν το νησί ανεμογεννήτριες και, παρά το πολύ αέριο που έχουν στο μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής τους, τώρα ψάχνουν να βρουν πού θα ξεφορτώσουν το τυχαίο αιολικό ρεύμα.

Όσο συνεχίζεται η αιολική παράνοια, η Ευρώπη θα γεμίζει από ανεμογεννήτριες, πυλώνες, δίκτυα μεταφοράς και ταμιευτήρες αντλησιοταμίευσης, προς δόξα του σεβασμού στο περιβάλλον, σε μια προσπάθεια να διαχυθεί το πρόβλημα της τυχαιότητας της αιολικής παραγωγής. Οι πολιτικοί αδιαφορούν και θα αδιαφορούν πλήρως για το κοινωνικό και οικονομικό κόστος που προκαλούν, καθώς θα κάνουν "υψηλή" πολιτική με τα λεφτά των άλλων, όχι τα δικά τους. Και οι θέσεις εργασίας θα μεταναστεύουν στις ΗΠΑ και στην Ασία, εκεί όπου μπορούν να βρουν φθηνή ενέργεια, είτε από σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο είτε από κάρβουνο. Στην Ευρώπη θα μείνει μόνο η φτώχεια, η ανεργία και η ανάμνηση του μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους.


ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr