Με το αργό στα 30 δολάρια τι θα γίνει με τα ελληνικά κοιτάσματα;

Χθες μία ακόμη έκθεση του γνωστού οίκου Wood Mackenzie, που έχει ιδιαίτερη εξειδίκευση στον ενεργειακό τομέα, ήρθε να επιβεβαιώσει τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει ο κλάδος της έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων εξαιτίας της πτώσης των τιμών του αργού. Η μελέτη παρακολούθησε την πορεία πολυάριθμων project έρευνας και παραγωγής από την έναρξη της κατάρρευσης των τιμών του μαύρου χρυσού το 2014.

Το εντυπωσιακό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο λογαριασμός της κρίσης απαριθμεί σε 68 μεγάλα project που έχουν ανασταλεί και περιέχουν συνολικά 27 δισ. βαρέλια πετρελαίου που έμειναν θαμμένα κάτω από τη γη εξαιτίας των χαμηλών τιμών του πετρελαίου. Και όπως επισημαίνει η Wood Mackenzie όσο οι τιμές συνεχίζουν να πέφτουν, τόσο οι επενδυτικές δαπάνες θα περιορίζονται και η λίστα με τα "παγωμένα" έργα θα μεγαλώνει.

Μόνο τον περασμένο Ιούνιο τα project που αποφασίστηκε από τις εταιρείες να "παγώσουν", αντιστοιχούν σε παραγωγή 1 εκατομμυρίου βαρελιών την ημέρα, σύμφωνα πάντα με τους υπολογισμούς της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας μελέτης, που επισημαίνει ότι η τελική επενδυτική απόφαση για την πλειονότητα των έργων μετατέθηκε για το 2017 ή και αργότερα.

Τώρα ως προς τη ...
σύνθεση της λίστας, από τα συνολικά 68 αδρανή έργα πάνω από τα μισά αφορούν σε βαθιά νερά (deepwater projects), στα οποία είτε δεν είχε επιτευχθεί ικανοποιητική μείωση του κόστους ανάπτυξης ώστε να καταστούν βιώσιμα είτε είχαν ήδη ξοδευτεί σημαντικά ποσά προκαταβολικά με αποτέλεσμα ήδη το budget να έχει ξεφύγει με τις τρέχουσες τιμές του αργού. Σε κάθε περίπτωση τα deepwater έργα που έχουν σταματήσει είναι ως επί το πλείστον καινούρια έργα ανάπτυξης και δεν αφορούν σε περιοχές που βρίσκονται ήδη σε εκμετάλλευση. 
Ελληνικός προβληματισμός

Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί – χθες το αμερικανικό αργό έδινε μάχη να διατηρηθεί πάνω από τα 30 δολάρια κλείνοντας στα 30,72$ - προκαλεί έντονο προβληματισμό και στην ελληνική αγορά, η οποία εμφανίζεται εξαιτίας των καθυστερήσεων (των προηγούμενων αλλά και της σημερινής κυβέρνησης) να έχει χάσει το momentum. Θυμίζουμε ότι οι διαγωνισμοί που βρίσκονται σε εκκρεμότητα για τα οικόπεδα της Δ. Ελλάδας αλλά και για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα της Δ. Ελλάδας ξεκίνησαν με τις τιμές στα 70 και στα 100 δολάρια, αντίστοιχα (καλοκαίρι και φθινόπωρο του 2014).

Οι χαμηλές τιμές σημαίνουν ότι το ρίσκο για τις εταιρείες που θα θελήσουν να συμμετάσχουν μεγαλώνει ακόμη περισσότερο, ενώ ακόμη και για τις περιοχές που έχουν παραχωρηθεί και βρίσκονται σε εξέλιξη έρευνες, είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο να βρεθεί κάποιος νέος συνεταίρος που θα θελήσει να συμμετάσχει στα επενδυτικά κόστη. Αυτό φάνηκε και με την αποχώρηση της Petroceltic από την κοινοπραξία με τα ΕΛΠΕ στην περιοχή του Πατραϊκού. 

Πλέον οι αντικειμενικές συνθήκες που επικρατούν στην αγορά καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη την ανάπτυξη νέων έργων ενώ ακόμη και επενδυτικά έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως της Energean στον Πρίνο αντιμετωπίζουν σοβαρά ζητήματα. Θυμίζουμε ότι όπως είχε αποκαλύψει πρόσφατα η εταιρεία, εάν οι τιμές του πετρελαίου πέσουν στα 30 δολάρια, τότε απλώς θα καλύπτονται τα έξοδα της εταιρείας, η οποία θυμίζουμε ότι τρέχει ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα αύξησης της παραγωγής στα 4-5 χιλιάδες βαρέλια ύψους 200 εκ. ευρώ.

Πάντως εάν για τον Πρίνο που υπάρχουν έτοιμες υποδομές και οι επενδύσεις αφορούν σε περαιτέρω αξιοποίηση εν λειτουργία κοιτάσματος, οι επενδύσεις παραμένουν βιώσιμες, δε συμβαίνει το ίδιο με νέες περιοχές. Ακόμη και στο Κατάκολο όπου υπάρχει επιβεβαιωμένο κοίτασμα και το ρίσκο αποτυχίας μιας γεώτρησης είναι μηδενικό, το οριακό κόστος για να είναι βιώσιμη η επένδυση υπολογίζεται πάνω από τα 35 δολάρια καθώς θα πρέπει να κατασκευαστούν νέες υποδομές με μεγάλα κόστη. Γίνεται αντιληπτό ότι για τις άλλες υπό εξερεύνηση περιοχές (Ιωάννινα, Πατραϊκός και οικόπεδα Δ. Ελλάδας) τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα.

Για να μην πάμε στον ανοιχτό διαγωνισμό για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα, ο οποίος με τις τρέχουσες τιμές και με την προοπτική την επόμενη διετία το πετρέλαιο να παραμένει σύμφωνα με τα πιο αισιόδοξα σενάρια στην περιοχή των 50 -60 δολαρίων, θα πρέπει να θεωρείται ουσιαστικά νεκρός: όταν έργα πολύ πιο ώριμα με σαφώς μικρότερο ρίσκο και κόστη αναστέλλονται για μετά το 2017, το όνειρο των ελληνικών κοιτασμάτων, μάλλον θα πρέπει να περιμένει ακόμη πιο πολύ


ΠΗΓΗ:capital.gr