Ο διάλογος για την “ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς” αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο θέμα.
Αφορμή αποτελεί το γεγονός της εκλογικής συρρίκνωσης του ΠΑΣΟΚ που δημιουργεί ρευστότητα & εγχειρήματα ανακατατάξεων στον προοδευτικό χώρο. Ταυτόχρονα προβάλλεται η ανάγκη -κατά το ευρωπαϊκό πρότυπο- να υπάρξει εναλλακτική πρόταση απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επέλαση και τις επιπτώσεις της!
Παρακολουθώντας τις παρεμβάσεις, φαίνεται ότι οι λόγοι που ανακινούν το συγκεκριμένο αίτημα είναι δυο:
-Ο πρώτος λόγος είναι “υπαρξιακός”! Σχετίζεται με την αγωνία προσώπων ή σχηματισμών, που διαπιστώνουν ότι οι “πολιτικές τους” είναι αποκλίνουσες στη σχέση με την κοινωνική διεργασία και ανάγκη. Επικαλούνται την κεντροαριστερά μέσα από “πρωτοβουλίες κορυφής” για να συγκολλήσουν αθροιστικά δυνάμεις! Ενώ γνωρίζουν ότι στο χώρο της κεντροαριστεράς τίποτε δεν “γονιμοποιείται” όταν δεν δοκιμάζεται στα πεδία των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων!
-Υπάρχει και ο δεύτερος λόγος! Αυτός σχετίζεται με την αντικατάσταση του δικομματισμού από τον διπολισμό! Η κρίση, εκ των πραγμάτων επαναπροσδιορίζει την αντιπαράθεση πολιτικών εξόδου! Τόσο στο χώρο της κεντροδεξιάς όσο και της κεντροαριστεράς αντίστοιχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις συγκροτούν συμμαχίες για να εφαρμόσουν τις επιδιώξεις τους.
Αυτή η αντιπαράθεση -οξυγόνο της δημοκρατίας και του κοινωνικού πλουραλισμού- εκδηλώνεται παντού. Στην Ευρώπη εκφράζεται με συνεργασίες πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών επιδιώξεων. Επιβεβαιώνεται όμως ότι η κλίμακα αριστερά δεξιά είναι επίκαιρη! Σε άλλες χώρες καταγράφεται μέσα από τη δικομματική αντιπαράθεση και σ άλλες μέσα από συνεργασίες συγκυβερνήσεων διπολικού χαρακτήρα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου