Το πατερναλιστικό κράτος όπως και το φιλελεύθερο κράτος παράγουν ανεύθυνους κατά τεκμήριο και αδρανείς πολίτες όπου το πρωτεύων είναι ή “αγορά” και το μέσο ανταγωνισμού τους το χρήμα.
Έτσι το απόλυτο χαρακτηριστικό του ανεύθυνου πολίτη είναι ότι δεν πληρώνει φόρους μεταχειριζόμενος νόμιμα ή παράνομα μέσα για να το πετύχει. Από την φοροδιαφυγή έως τις εξωχώριες και την αλλαγή υπηκοότητας, και την εξαγωγή καταθέσεων, κανείς πολίτης δεν είναι πρόθυμος να παρατήσει το μοναδικό όπλο που του έχει απομείνει για να ορίσει λίγο τον κόσμο γύρω του. Δηλαδή το Χρήμα που κατέχει.
Μπορούμε ίσως σύντομα να ελπίζουμε πως αυτά τα δυο μοντέλα θα γίνουν απολιθώματα του 20ου αιώνα καθώς θα αποτυγχάνουν στο οικονομικό πεδίο που άπτεται πλέον της ιδεολογικής βάση των μοντέλων των κρατών. Απογυμνωμένα από αντίπαλες ή συγκλίνουσες ιδέες, ιστορία και στόχους στο χώρο και στον χρόνο τα κράτη θα δημιουργούν ολοένα και ταχύτερα πολίτες για τους οποίους η έννοια κράτος θα σημαίνει μόνο φόρους. Πολίτες δυνητικά ανεύθυνους και καθόλα νόμιμους.
Θα μπορούσαμε να βαδίζουμε προς το κράτος του πολίτη όπου αυτός που συμμετέχει στα βάρη θα συμμετέχει ουσιαστικά στα κοινά και στην λήψη των αποφάσεων.
Παράδειγμα: Η λειτουργία ενός συνόλου ή μικρού συλλόγου στο οποίο ο πολίτης μετέχει πραγματικά τόσο στα βάρη όσο και στα προνόμια και στην διακυβέρνησης του, οδηγεί τον πολίτη να πληρώνει τις συνδρομές του αγόγγυστα καθώς η μη πληρωμή οδηγεί σε στιγματισμό εντός του συλλόγου ή και σε αποβολή του.
Αντίστοιχα η λειτουργία του κράτους στο οποίο ο πολίτης θα μετέχει πραγματικά τόσο στα βάρη όσο και στα προνόμια και στην διακυβέρνηση του θα τον οδηγούσε στο κάνει την πληρωμή φόρων του -αλλά και του κάθε άλλου πολίτη- προσωπική του υπόθεση.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου