ΣΤΗΝ Ευρώπη εδώ και τρία χρόνια έχουμε καταπιαστεί να διαψεύσουμε τον Κέινς. Η επιβαλλόμενη από το Βορρά αντίληψη είναι ότι με εσωτερική υποτίμηση μέσω της μείωσης των εργασιακών αμοιβών, της περικοπής των δημόσιων δαπανών και της αύξηση της φορολογίας θα βελτιωθεί η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Για την περίπτωση της Ελλάδας είχαμε και τη λύση του κουρέματος των ομολόγων που κατέχουν οι τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ιδιώτες ομολογιούχοι. Τα μέτρα αυτά είχαν ως πρακτικό αποτέλεσμα να γίνει ουσιαστικά απόσυρση χρήματος από την αγορά του Νότου.
Παράλληλα, με τα νέα ενυπόθηκα δάνεια που χορηγούνται από την ΕΚΤ, τα κράτη της ΟΝΕ και το ΔΝΤ προς τις χώρες του Νότου και τα οποία χρησιμοποιούνται στην ουσία για την εξαγορά των ομολόγων χωρών του Νότου που κατέχουν οι ξένες τράπεζες και τα διάφορα funds δημιουργείται νέο χρήμα, το οποίο καρπούνται εν μέρει οι χώρες του Βορρά (και εν μέρει άλλοι εκτός ευρωζώνης επενδυτές). Ταυτόχρονα γίνεται μεταφορά καταθέσεων λόγω ανασφάλειας από τις τράπεζες του Νότου στις τράπεζες του Βορρά και έτσι συντηρείται ένας νέος φαύλος κύκλος ανάγκης νέου δανεισμού για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Να που φτιάχνουμε μια μορφή νομισματικής ένωσης δύο ή τριών ταχυτήτων !
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου