Για να επιτευχθεί η αφαλάτωση του νερού, το θαλασσινό νερό περνά σε μία μεμβράνη, όπου του ασκείται υψηλή πίεση. Αυτή διαχωρίζει το νερό, επιτρέποντας τη διέλευση μόνο του καθαρού, χαμηλής περιεκτικότητας σε άλατα, νερού. Η αντίστροφη όσμωση, όπως ονομάζεται, είναι η πλέον διαδεδομένη μέθοδος αφαλάτωσης. Καταναλώνει όμως μεγάλη ποσότητα ενέργειας.
Η απομάκρυνση του χλωριούχου νατρίου από το θαλασσινό νερό μπορεί να επιτευχθεί πλέον και με τη βοήθεια του ηλεκτρισμού, εξοικονομώντας μεγάλα ποσά ενέργειας. Αυτή τη μέθοδο επεξεργάζεται ο Φάμπιο Λα Μάντια, επικεφαλής σε έρευνες μεθόδων νέας γενιάς στο πανεπιστήμιο Χημείας και Βιοχημείας του Μπόχουμ. Όπως εξηγεί, «το πρόγραμμα αφαλάτωσης λειτουργεί με μία μπαταρία. Διοχετεύουμε ηλεκτρισμό, με τον οποίο στη συνέχεια αφαιρούμε τις αλατούχες ουσίες από το νερό».
Πόσιμο... θαλασσινό νερό
Το χλωριούχο νάτριο, γνωστό και ως μαγειρικό άλας, είναι αυτό που καθιστά το νερό στους ωκεανούς μη πόσιμο. Πρόκειται για το κοινό αλάτι που αγοράζουμε από τα σούπερ μάρκετ για μαγειρική χρήση. Αυτό αποτελείται από θετικά και αρνητικά ηλεκτρισμένα σωματίδια, τα ιόντα νατρίου και χλωρίου αντίστοιχα.
Οι ερευνητές θεωρούν ότι οι μπαταρίες θα είναι σε θέση να εισαχθούν μελλοντικά στη διαδικασία της αφαλάτωσης. Μέσω του ηλεκτρισμού θα είναι σε θέση να λαμβάνουν από τη θάλασσα ένα ποσοστό 90% του μαγειρικού άλατος. Αντίστοιχα η αντίστροφη όσμωση θα αφαιρεί ακόμη 8% των αλάτων, ούτως ώστε να μετατραπεί το θαλασσινό νερό σε πόσιμο.
«Με τον τρόπο αυτό ο χρόνος ζωής των εγκαταστάσεων θα αυξηθεί στο δεκαπλάσιο», πράγμα που θα οδηγήσει στην εξοικονόμηση ενέργειας, σύμφωνα με την άποψη των ερευνητών. Παρόλα αυτά μέχρι τότε υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου