Με την Τουρκικά καθοδηγούμενη μεταναστευτική εισβολή να κυριαρχεί στην επικαιρότητα, η παράνομη και ιδιαίτερα προκλητική δραστηριότητα της γείτονος στο Αιγαίο τείνει να ξεχασθεί. Το φλέγον θέμα με τα θαλάσσια σύνορα της χώρας φαίνεται ότι δεν απασχολεί επαρκώς, ή και καθόλου, εάν κρίνουμε από την πλήρη ακινησία της κυβέρνησης και του ΥΠΕΞ. Η δε παράνομη-βάση του Διεθνούς Δικαίου- Τούρκο-Λιβυκή συμφωνία..
για τον καθορισμό ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών (27 Νοεμβρίου 2019) και τώρα η κατάθεση των συντεταγμένων όσο προκλητική και αδιανόητη μπορεί να φαίνεται δείχνει την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να επιβάλλει με νομότυπο τρόπο τις μαξιμαλιστικές θέσεις της και την πολιτική της στην Μεσόγειο ενισχύοντας το αφήγημα του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν για την Γαλάζια Πατρίδα.
Η κατάθεση των συντεταγμένων πριν λίγες ημέρες της θαλάσσιας οριογραμμής μέσω Λιβύης και Τουρκίας, είναι το λογικό επακόλουθο, και μια αναμενόμενη κίνηση από πλευράς Τουρκίας, στην γενικότερη προσπάθεια της Άγκυρας να εδραιώσει το νέο καθεστώς (της) στην Μεσόγειο. Σειρά από ερωτήματα προκύπτουν για την Ελληνική κυβέρνηση η οποία και προσπαθεί να υποβιβάσει την σημασία του όλου θέματος προεξοφλώντας (λαθεμένα) ότι ο Στρατηγός Χαλίφα Χαφτάρ σύντομα θα εισέλθει νικητής στην Τρίπολη και το πρώτο πράγμα που θα κάνει θα είναι να σχίσει την κατάπτυστη συμφωνία. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ασφαλώς να γίνει, ιδίως μετά την σύνοδο του Βερολίνου τον περασμένο Ιανουάριο και τα όσα συμφωνήθηκαν εκεί, δηλαδή για την πολιτική επίλυση του θέματος και διαμοιρασμό της εξουσίας (power sharing) μεταξύ Αλ Σαράτζ και Χαλίφα Χαφτάρ.
Με άλλα λόγια η ανωτέρω συμφωνία, αφού η Ελλάδα δεν αντέδρασε άμεσα ως όφειλε τον περασμένο Δεκέμβριο αποφεύγοντας να καταθέσει συντεταγμένες (στα ΗΕ) για τις περιοχές που ορίζουν τα Ελληνικά θαλάσσια σύνορα (και ουσιαστικά, ανακηρύσσοντας ΑΟΖ), θα τείνει να γίνει καθεστώς και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταπέσει μέσα από μια διεθνή και μακρόσυρτη νομική διελκυστίνδα. Η δε αδυναμία της Ελληνικής πολιτείας να αντιδράσει δυναμικά στην παράνομη αυτή Τουρκική ενέργεια, οδηγεί νομοτελειακά στην περαιτέρω κλιμάκωση από πλευράς Άγκυρας των διεκδικήσεων της σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Το επόμενο βήμα από πλευράς Τουρκίας θα είναι η διεξαγωγή ερευνητικών γεωτρήσεων νότια της Κρήτης, εντός της ελληνικής ΑΟΖ, σε περιοχές που θα έχει παραχωρήσει η Τουρκική Κυβέρνηση στην κρατική εταιρεία πετρελαίων TPAO που διαθέτει τρία ιδιόκτητα πλωτά γεωτρύπανα.
Μπορεί να κάνει κάτι η Ελλάδα την ύστατη αυτή ώρα ώστε να μην υποστεί ένα μόνιμο ακρωτηριασμό του θαλάσσιου της χώρου; Ασφαλώς και μπορεί αλλά θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη να αμυνθεί πολιτικά και στρατιωτικά πλέον για τις θέσεις της (έχοντας αποτύχει παταγωδώς διπλωματικά αφού ουδέποτε χρησιμοποίησε τους μοχλούς πίεσης που είχε στη διάθεσή της). Αυτές δε τις θέσεις θα πρέπει να ορίσει άμεσα η κυβέρνηση ώστε να γνωρίζουν όλοι ποια είναι τα Ελληνικά θαλάσσια σύνορα και το τι καλούμεθα να υπερασπιστούμε.
Άρα, κατ’ αρχάς επείγει η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. σε όλη την επικράτεια (αρχικά στην ηπειρωτική χώρα και στα μεγάλα νησιά) και σε δεύτερο στάδιο σε όλη τη νησιωτική χώρα. Η επέκταση των χωρικών μας υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ., ανάλογα με την τοποθεσία και τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, είναι υψίστης σημασίας καθότι το κράτος εξασκεί πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα. Δηλαδή δεν υπάρχουν αμφισβητήσεις ή διαπραγματεύσεις, όπως συχνά συμβαίνει με τον καθορισμό των εξωτερικών ορίων της ΑΟΖ.
Η δικαιολογία που συχνά προβάλλεται από στελέχη της κυβέρνησης και του ΥΠΕΞ ότι επειδή δεν έχουν ολοκληρωθεί οι διαπραγματεύσεις με την Ιταλία, Λιβύη και Αίγυπτο η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να ανακηρύξει ΑΟΖ, δεν είναι πλέον αποδεκτές μπροστά στην Τουρκική μεταναστευτική λαίλαπα και την παράφορη παράβαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο και ευρύτερα. Αμέσως μετά την επέκταση των χωρικών υδάτων θα πρέπει να ακολουθήσει μονομερώς από την Ελλάδα η ανακήρυξη της ΑΟΖ της με την ταυτόχρονη κατάθεση συντεταγμένων στα ΗΕ. Γι’ αυτό παράλληλα με την ανακήρυξη της ΑΟΖ η Ελλάδα θα πρέπει να απευθύνει πρόσκληση σε όλες τις όμορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, να προσέλθουν σε διαπραγματεύσεις εάν διαφωνούν με τον καθορισμό της ΑΟΖ όπως την όρισε η Αθήνα, ορίζοντας ως διαιτητικό δικαστήριο το Ναυτικό Δικαστήριο του Αμβούργου (International Tribunal for the Law of the Sea) το οποίο και είναι το κατ’ εξοχήν επιφορτισμένο όργανο από τα ΗΕ για την επίλυση των διαφορών που προκύπτουν από την εφαρμογή του Νέου Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. (UNCLOS)
Και για όσους υποστηρίζουν ότι οι ανωτέρω ενέργειες θα μας φέρουν σε πολεμική αντιπαράθεση με την Τουρκία είναι σαφές ότι διακατέχονται από σοβαρό φοβικό σύνδρομο και ανασφάλεια, ενώ αδυνατούν να καταλάβουν τους εξελισσόμενους (εις βάρος της Τουρκίας) διεθνείς και περιφερειακούς συσχετισμούς. (λ.χ. βλέπε άρθρο https://www.energia.gr/article/164505/ston-evro-dinetai-h-ystath-mahh-ths-eyrophs).
Ασφαλώς και θα αντιδράσει δυναμικά η Τουρκία στέλνοντας τα πολεμικά της πλοία σε αρκετές περιοχές που θα διεξάγουμε σεισμικές έρευνες ή θα έχουμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα (λόγου χάριν, νότια της Κρήτης, σε Ιόνιο και νοτιοδυτικά της Ρόδου ακόμα και στον Θερμαϊκό μεταξύ της ζώνης των 6 και 7 ν.μ.) για να αμφισβητήσει δήθεν την δυνατότητα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα ισχυριζόμενη το νομικά έωλο cassis belli του 1993.
Αυτό θα κρατήσει ένα το πολύ δύο μήνες γιατί μετά, και εάν δεν θέλει να τινάξει τον εφοδιαστικό-πετρελαϊκό προϋπολογισμό του Τουρκικού Ναυτικού στον αέρα, θα πρέπει να περιορίσει την περιφρούρηση σε αυστηρά επιλεγμένα σημεία τα οποία και θα μπορούν να επιβλέπονται από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Για τον απλούστατο λόγο ότι η έκταση των Ελληνικών ακτογραμμών είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο και η Τουρκία δεν διαθέτει τεράστιες ναυτικές δυνάμεις και άπειρο εφοδιαστικό προϋπολογισμό για την επιτήρησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου