Η Συνεχιζόμενη Επαγγελματική Κατάρτιση, ως βασικό πεδίο της μη τυπικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, αποτελεί κρίσιμο τομέα αναπτυξιακής στρατηγικής, πολιτικής απασχόλησης αλλά και κοινωνικό δικαίωμα που πραγματώνει το αίτημα της αντιστάθμισης εκπαιδευτικών και κοινωνικών ανισοτήτων. Ως εκ τούτου, το ζήτημα της ποιότητάς της συνιστά..
κατεξοχήν πεδίο αντιπαράθεσης θεωρητικών παραδοχών, πολιτικών ρυθμίσεων και καθημερινών πρακτικών.
Στο κείμενο που ακολουθεί αναλύεται η σχέση μεταξύ δύο διαφορετικών προσεγγίσεων: μεταξύ της τάσης που επενδύει στην πιστοποίηση και στον κεντρικό έλεγχο των προγραμμάτων κατάρτισης και της τάσης που προκρίνει την ποιοτική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών μονάδων ως διαφορετικών μοντέλων διασφάλισης ποιότητας της Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης.
Βασικό επιχείρημα του κειμένου αποτελεί η θέση ότι η βελτίωση των εκπαιδευτικών υπηρεσιών και η βιωσιμότητα των μαθησιακών αποτελεσμάτων της, λόγω των ιδιαιτεροτήτων του πεδίου, προϋποθέτει, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, τον προσανατολισμό των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων στην ανάπτυξη των εκπαιδευτικών μονάδων και του ευρύτερου θεσμικού και εκπαιδευτικού περιβάλλοντος, στο πλαίσιο των οποίων λαμβάνουν χώρα οι ενέργειες Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου