Με την υπογραφή για το θαλάσσιο οικόπεδο 2 στο Ιόνιο, το απέραντο γαλάζιο της Ελλάδας δεν είναι πια μόνο ένα όραμα μερικών ανθρώπων αλλά ενός ολόκληρου λαού που περίμενε τόσα χρόνια μια δικαίωση σε αυτόν τον τομέα. Διότι ακόμα κι αν δεν ήξερε όλες τις λεπτομέρειες, ήξερε ότι η Ελλάδα είχε υπογράψει το 1982 το Δίκαιο της Θάλασσας, ότι κύρωσε το 1995 αυτήν την απόφαση κι ότι ψήφισε το 1995 το Νόμο περί Υδρογονανθράκων, τον οποίο τροποποίησε το 2011.
Περίμενε τόσα χρόνια και τα αποτελέσματα του διαγωνισμού το 2014 και τα τώρα του 2017. Βλέπει όμως..
ο ελληνικός λαός ότι το απέραντο γαλάζιο της Ελλάδας έχει πια μια οντότητα που πρέπει να αποκτήσει μια τελεολογία. Έτσι συνεχίζεται και η ιστορία του Ελληνισμού, αφού αυτός πάντα αξιοποιούσε τη θάλασσα όχι μόνο για να σωθεί από εχθρούς, για να επιζήσει αλλά και να αναπτυχθεί χάρη στην δυνατότητα που προσφέρει στην νοημοσύνη του λαού μέσω της ναυτιλίας.
Έχει χρόνια τώρα που ο λαός υποφέρει μόνο και μόνο λόγω απραξίας των πολιτικών που δεν έδιναν σημασία στην ελληνική ΑΟΖ επειδή δεν ήξεραν καν το αντικείμενο κι ούτε ζητούσαν από συμβούλους τι είναι. Τώρα όμως ο καθένας μπορεί να δει τα οφέλη και ο πολιτικός να έχει κόστος, επειδή δεν αξιοποιεί αυτό που θέλει ο λαός. Το απέραντο γαλάζιο ανήκει πλέον στην ιστορία της Ελλάδας κι όχι μόνο του Ελληνισμού. Επιτέλους !
Ν. Λυγερός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου