Άνευ ουσίας χαρακτηρίζεται από τους αναλυτές η χειρονομία της Ρωσίας, της Σαουδικής Αραβιάς, του Κατάρ και της Βενεζουέλας να διατηρήσουν σταθερή την παραγωγή τους στο εξής στα επίπεδα του φετινού Ιανουαρίου.
Και αυτό ισχύει γιατί το όλο ζήτημα ήταν να προχωρήσουν σε μια σοβαρή μείωση της παραγωγής προκειμένου να στηριχθούν οι τιμές του αργού, που σήμερα έχουν διολισθήσει στα επίπεδα των 30 δολαρίων. Το πάγωμα που αποφάσισαν δεν έχει ιδιαίτερο νόημα γιατί ούτως η άλλως κανείς δεν περίμενε από τις χώρες αυτές να αυξήσουν την παραγωγή στο εξής, με την αγορά σε αυτά τα χάλια. Η παραγωγή τους παραμένει λίγο-πολύ σταθερή τα τελευταία τέσσερα χρόνια έτσι κι αλλιώς.
Η κίνηση αποτελεί περισσότερο ένα μήνυμα ότι παρά τις...
διαφορές, συνεχίζεται ο ουσιαστικός διάλογος μεταξύ τους και ότι οι μεγάλοι παραγωγοί διαθέτουν μια ρεαλιστική οπτική για την αγορά. Αυτό αφορά κυρίως τη Σαουδική Αραβία, η οποία έχει αποφασίσει να συνεχίσει μέχρις εσχάτων την πολιτική της, η οποία προβλέπει διατήρηση της παραγωγής της ίδιας και του ΟΠΕΚ, ώστε να διαβρωθεί η αμερικανική παραγωγή. Σε κάθε περίπτωση, στόχος είναι η διατήρηση του μεριδίου στην παγκόσμια αγορά έστω και αν χαθούν σημαντικά κρατικά έσοδα για 1-2 χρόνια ακόμα.
Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει για άλλους μεγάλους παραγωγούς που δεν διαθέτουν το παχύ πορτοφόλι του Ριάντ, όπως είναι δηλαδή η Ρωσία. Η Μόσχα ανακοίνωσε πρόσφατα ότι με την τιμή του αργού στα τωρινά επίπεδα, φέτος αναμένεται να χρησιμοποιηθούν τα μισά ταμειακά αποθεματικά, ενώ η οικονομία βρίσκεται ήδη σε ύφεση. Ένα ερώτημα που πλανάται στην αγορά είναι το αν θα αναγκαστεί κάποια στιγμή η Ρωσία να μειώσει μονομερώς την δική της παραγωγή ως κίνηση απελπισίας. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση αυτή είναι ότι η ρωσική παραγωγή προβλέπεται έτσι κι αλλιώς να περιοριστεί στο μέλλον λόγω της ωρίμανσης των κοιτασμάτων στη Σιβηρία και της δυσκολίας που παρουσιάζουν οι νέες επενδύσεις, αλλά αυτοί είναι μακροπρόθεσμοι παράγοντες, ενώ τώρα μιλάμε για έναν βραχυπρόθεσμο ορίζοντα 1-2 ετών. Έτσι, λοιπόν, η Μόσχα θα είναι δύσκολο να «καμουφλάρει» μια απόφαση μείωσης της παραγωγής ως τεχνικό ζήτημα ώστε να διασώσει την εικόνα της και μοιραία θα φανεί αποδυναμωμένη.
Όπως είναι φυσικό, άλλες χώρες όπως το Ιράκ και το Ιράν δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για πάγωμα της παραγωγής, καθώς έχουν θέσει σε εφαρμογή σχέδιο αύξησής της με ότι συνεπάγεται αυτό για τις διεθνείς τιμές. Στην πραγματικότητα, αυτές οι χώρες είναι που θα καθορίσουν την εξέλιξη των τιμών στο εξής και τον ρυθμό της ανάκαμψης, εφόσον βέβαια συμβεί κάτι τέτοιο.
Τέλος, το μεγάλο ερωτηματικό που απασχολεί τον ΟΠΕΚ και τους Σαουδάραβες είναι η αμερικανική σχιστολιθική παραγωγή. Ένα αξιοσημείωτο γεγονός στην περίπτωση των ΗΠΑ είναι ότι παρά την πτώση στον αριθμό των ενεργών γεωτρήσεων κατά τους τελευταίους μήνες, υπάρχουν 4.000 γεωτρήσεις σε τελικά στάδια υλοποίησης ή σε εφεδρεία, σχεδόν έτοιμες να παράγουν πετρέλαιο, οι οποίες όμως, περιμένουν βελτίωση των τιμών για να τεθούν σε λειτουργία. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι το «μαξιλαράκι» αυτό δρα ανασταλτικά προς ένα ουσιαστικό ράλι της τιμής του αργού στα επίπεδα των περασμένων ετών. Όπως τονίζει το Bloomberg, με το που ανέβει κατά 15-20 δολάρια η τιμή, υπάρχουν ένα σωρό αμερικανικές πετρελαϊκές που παλεύουν σήμερα για την επιβίωσή τους και θα έχουν την ευκαιρία να ανακάμψουν, ξεκινώντας και πάλι τον φαύλο κύκλο. Ίσως το στοίχημα για τη Σαουδική Αραβία είναι τελικά το να περιμένει όσο χρειαστεί ώστε ένας κρίσιμος αριθμός αυτών των παραγωγών να τεθεί οριστικά εκτός αγοράς δίχως την πιθανότητα μιας γρήγορης επιστροφής. Ήδη, 74 πετρελαϊκές στις ΗΠΑ δυσκολεύονται να αποπληρώσουν τα χρέη τους, όπως υπογραμμίζει ανάλυση της Moody’s. Κατ’ επέκταση, όσο το Ριάντ επιμένει, τόσο πιο πειστικό γίνεται το επιχείρημά του.
(του Χάρη Αποσπόρη)
ΠΗΓΗ;energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου