Η τεχνολογία θα δώσει λύσεις (και) στην ενέργεια, αλλά προς το παρόν βρίσκεται στην αναζήτηση.

Η βιομηχανική επανάσταση, καρπός της οποίας είναι όλα τα τεχνολογικά "καλούδια" που βλέπουμε γύρω μας και που συνέβαλε τα μέγιστα στη βελτίωση των συνθηκών ζωής και στο προσδόκιμο επιβίωσης, βασίστηκε στην αξιοποίηση των ορυκτών καυσίμων, όπως πολύ χαρακτηριστικά είδαμε στη χθεσινή ανάρτηση, για την εξέλιξη της κάλυψης των ενεργειακών αναγκών των ΗΠΑ απ' το 1776, χρονιά της κήρυξης της ανεξαρτησίας τους απ' τη Βρετανική αυτοκρατορία.

Ο πλανήτης μας ωστόσο δέχεται τεράστιες ποσότητες ενέργειας με τη μορφή ακτινοβολίας και το όνειρο των επιστημόνων ήταν, κι εξακολουθεί να είναι, η οικονομική δέσμευση αυτής της ενέργειας, προκειμένου να λυθεί οριστικά το ενεργειακό ζήτημα, που θέτει η πιθανότητα εξάντλησης κάποια στιγμή των ορυκτών καυσίμων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχούς δέσμευσης της ακτινοβολίας για την κάλυψη των ενεργειακών τους αναγκών αποτελούν ..
.
τα φυτά, με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, κατά την οποία τα πράσινα φυτά και ορισμένοι άλλοι οργανισμοί μετασχηματίζουν τη φωτεινή ενέργεια σε χημική. Κατά την φωτοσύνθεση στα φυτά η φωτεινή ενέργεια δεσμεύεται και χρησιμοποιείται για τη μετατροπή διοξειδίου του άνθρακα και νερού σε οξυγόνο και ενεργειακά πλούσιες οργανικές ενώσεις, κυρίως υδατάνθρακες.

Αυτή τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης των φυτών προσπαθούν σήμερα πολλοί επιστήμονες ν' αντιγράψουν, μέσω της γνωστής διαδικασίας της ηλεκτρόλυσης, όπου με διοχέτευση ηλεκτρικής ενέργειας από Φ/Β επιτυγχάνεται ηλεκτροχημική διάσπαση του νερού σε υδρογόνο κι οξυγόνο και το υδρογόνο μπορεί είτε ν' αξιοποιηθεί απευθείας είτε να ενωθεί με CO2 προς σχηματισμό μεθανίου. Πλήθος ερευνητών εργάζονται σ' αυτό το πεδίο, σχετική αναφορά κάναμε ήδη το Φεβρουάριο 2014, αλλά μέχρι στιγμής χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, που να οδηγεί σε πρακτικά εφαρμόσιμα αποτελέσματα, καθώς η απόδοση της μετατροπής της "τεχνητής φωτοσύνθεσης" είναι χαμηλή.

Μια νέα βελτίωση, που αυξάνει σημαντικά το βαθμό απόδοσης της μετατροπής, ανακοίνωσαν πρόσφατα επιστήμονες του Πανεπιστήμιου Monash της Μελβούρνης: ανέπτυξαν μια διάταξη Φ/Β που διοχετεύει ρεύμα σε υδατικό ηλεκτρολύτη κι επιτυγχάνει απόδοση παραγωγής υδρογόνου 22%, πιο ψηλά απ' την προηγούμενη καλύτερη επίδοση με 18%. Το υδρογόνο μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί απευθείας σε κυψέλες παραγωγής ενέργειας και με την επανένωση με οξυγόνο της ατμόσφαιρας σχηματίζει πάλι νερό.


Για να πετύχουν το αποτέλεσμα αυτό χρησιμοποίησαν την τελευταία λέξη της εμπορικά διαθέσιμης τεχνολογίας Φ/Β (ηλιακά κελιά με φωσφίδιο γαλλίου-ινδίου, αρσενίδιο γαλλίου και γερμάνιο), προκειμένου να μεγιστοποιήσουν την πρόσληψη ηλιακής ακτινοβολίας. Πιο σημαντική ωστόσο για την παραγωγή υδρογόνου θεωρούν τη χρησιμοποίηση ειδικά διαμορφωμένων ηλεκτροδίων νικελίου για να μεγιστοποιήσουν την επιφάνεια ανταλλαγής ενέργειας κατά την ηλεκτρόλυση, που επέτρεψε, για την κατασκευή του ηλεκτρολύτη, τη χρήση νερού απ' το ποτάμι με προσθήκη ενός διαλύματος φθηνών νατριούχων αλάτων.

Η φθηνή παραγωγή υδρογόνου αποτελεί διακαή πόθο πολλών, αλλά προς το παρόν δεν επιτυγχάνεται. Κι εκτός απ' την παραγωγή, υπάρχουν και κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις στην ασφαλή αποθήκευση του υδρογόνου, που ανεβάζουν το κόστος. Οι Γερμανοί, που με την οικονομική τους επικυριαρχία στους "εταίρους" τους έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν τεράστια κεφάλαια, προσπαθούν με το φθηνό χρήμα να φτιάξουν εργοστάσια ηλεκτρόλυσης για να διοχετεύσουν σ' αυτά την άχρηστη αιολική ενέργεια, που δεν ξέρουν τι να την κάνουν, αλλά καταλήγουν να κάνουν το ακριβό ακόμα πιο ακριβό, δεν έχουν καταφέρει να λύσουν τα προβλήματα της χαμηλής απόδοσης της μετατροπής. 

Η τεχνολογία θα δώσει  λύσεις και στην ενέργεια, αλλά προς το παρόν βρίσκεται στην αναζήτηση. Μέχρι τότε η εκμετάλλευση των ορυκτών καυσίμων είναι μονόδρομος, αν θέλουμε να διατηρήσουμε το σημερινό βιοτικό επίπεδο. Ιδιαίτερα στη δική μας, την ταλαιπωρημένη απ' τη χρεοκοπία χώρα, η συνέχιση της εκμετάλλευσης των ήδη υπαρχόντων ορυχείων και ΑΗΣ λιγνίτη είναι μονόδρομος, καθώς οι πολλές επενδύσεις έχουν ήδη γίνει και δεν χρειάζονται πολλές νέες, υπάρχει σημαντική εγχώρια προστιθέμενη αξία, υπάρχει σημαντική εγχώρια απασχόληση και δεν υπάρχει εναλλακτική φθηνή εγχώρια πηγή ενέργειας. 

Η εκμετάλλευση των ήδη ανοικτών ορυχείων, μαζί με τις νέες μονάδες Πτολεμαϊδα 5 και Μελίτη 2, μπορεί να μας πάει χρονικά μέχρι το 2040-50, χωρίς να χρειαστούμε εκμετάλλευση νέων κοιτασμάτων σε Ελασσόνα & Δράμα, ολοκληρώνοντας ομαλά τις τωρινές εκμεταλλεύσεις, χωρίς καταστροφή εθνικού πλούτου από εγκατάλειψη λιγνίτη και με δυνατότητα αποκατάστασης των εκτάσεων σε Δυτική Μακεδονία και Πελοπόννησο. Μπορούμε να εκτιμήσουμε βάσιμα πως μέχρι τότε η τεχνολογία θα έχει δώσει πολύ καλύτερες λύσεις απ' τις σημερινές, καθώς διαρκώς εξελίσσονται νέα υλικά. Σήμερα προωθούνται με μέσα πολιτικής επιβολής ανώριμες και αναποτελεσματικές πανάκριβες τεχνολογίες, όπως αιολικά & Φ/Β, μόνο για ν' αποσβεσθούν οι επενδύσεις τεχνολογίας των ξένων εταιρειών και να δουλεύει η Γερμανική βιομηχανία.

Η χώρα δεν αντέχει να εισάγει και ενέργεια, το εμπορικό μας ισοζύγιο είναι ήδη εξόχως ελλειμματικό, καθώς αφενός με την παγκοσμιοποίηση κι αφ' ετέρου με το ισχυρό νόμισμα εισάγουμε ακόμα και πατάτες, σκόρδα και μαρούλια, κι όχι μόνο από χώρες με πιο χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Με τι θα τα πληρώνουμε, αν δεν παράγουμε οι ίδιοι; Με νέα δανεικά, που συνεπάγονται διαρκή Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο; Ή με επάνοδο στη δραχμή και δραστική νέα μείωση του ήδη πολύ μειωμένου απ' τα πέντε χρόνια μνημονίων βιοτικού επιπέδου;


ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr