Το φετινό συνέδριο του Platts για την ενέργεια (6th Annual European Power Summit) έγινε στο Λονδίνο στις 28-29 Απριλίου κι όλοι οι ομιλητές αναφέρθηκαν με μελανά χρώματα στην ενεργειακή πολιτική της ΕΕ. Σχεδόν όλοι οι ομιλητές, από πολλές πλευρές της βιομηχανίας, συμφώνησαν πως η κλιματική και ενεργειακή πολιτική της ΕΕ είναι αποτυχημένη και -τουλάχιστον μέχρι τώρα- δεν κατάφερε να πετύχει τους στόχους της. Ενδεικτικοί είναι οι τίτλοι κάποιων απ' τις εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν:
"Where have we gone wrong and what should we do now?",
"The inconvenient truth of European energy policy", και
"The wasteland of European energy policies and regulation".
Όλοι οι ομιλητές (πλην ενός) στάθηκαν επικριτικά στις προσπάθειες της ΕΕ για την αντιμετώπιση των προκλήσεων...
του νέου ενεργειακού τοπίου: την ανάγκη να αντιμετωπίσουν την εισαγωγή ολοένα πιο αυξανόμενων ποσοτήτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στα Ευρωπαϊκά δίκτυα, την ανάγκη για νέα επιχειρηματικά μοντέλα καθώς οι καταναλωτές μετατρέπονται σε αυτοπαραγωγούς-καταναλωτές, την ανάγκη να υποστηριχθεί ευέλικτη εφεδρική ισχύς στο δρόμο προς μια οικονομία χαμηλών εκπομπών CO2, την ανάγκη για νέες υποδομές των δικτύων τόσο εντός όσο και μεταξύ των κρατών-μελών, την ανάγκη να εξασφαλιστεί η ασφάλεια εφοδιασμού από γεωπολιτικούς κινδύνους, καθώς και την ανάγκη να τεθούν και να επιτευχθούν στόχοι μείωσης των εκπομπών σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Είναι χαρακτηριστικό πως όταν σ' ένα "στρογγυλό τραπέζι" συζήτησης τέθηκε το ερώτημα "Following the money - πού κατευθύνονται οι επενδύσεις;" η απάντηση ήταν "The really smart money doesn't go to Europe at the moment. - Το πραγματικά έξυπνο χρήμα προς το παρόν δεν πάει στην Ευρώπη".
Ο Michael Lewis, επικεφαλής της νέας εταιρείας E.ON Next Generation, που προέκυψε απ' την διάσπαση της Ε.ΟΝ το Νοέμβριο 2014 προκειμένου να μπορέσει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες της Γερμανικής αγοράς, το έφερε στην αρχή μαλακά: "Ενώ οι ΑΠΕ θεωρούνταν ως ένα ακριβό παιχνίδι που μόνο οι πλούσιες χώρες μπορούσαν να το αποκτήσουν, έφθασαν το 2014 πάνω απ' το 50% της παγκόσμιας προσθήκης ισχύος". "Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η Ευρώπη έχει θέσει τις ελπίδες της για τη μελλοντική ενεργειακή ασφάλεια στην ανάπτυξη των ΑΠΕ". Κι έπειτα, άρχισε το "σφυροκόπημα":
"Στην Ευρώπη, δεν έχουν συζητηθεί οι σωστές ερωτήσεις για την πραγματική αξία των ΑΠΕ. Ενώ το σταθμισμένο κόστος τους έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία πέντε χρόνια και η "τεράστια ανάπτυξη", που προκλήθηκε από τις ΑΠΕ στην Ευρώπη, έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προώθηση της καινοτομίας, και η ισοδυναμία της τιμής στο δίκτυο με τη συμβατική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας είναι στον ορίζοντα και είναι ήδη πραγματικότητα για ορισμένες τεχνολογίες όπως η υπεράκτια αιολική ενέργεια, αυτό που έχει σημασία δεν είναι το πόσο εγκατεστημένη ανανεώσιμη ισχύ έχει η Ευρώπη, αλλά "πόση παραδοτέα ισχύ". Κοιτάζοντας τη Γερμανία, κάποια από τα στατιστικά στοιχεία Energiewende είναι πραγματικά πολύ διαφωτιστικά.
Πράγματι, η Energiewende αποτελεί παράδειγμα του πώς να ΜΗΝ διαχειριστείς τη μετάβαση σ' ένα πιο βιώσιμο μέλλον. Εξαιτίας της ταχείας προώθησης της μετάβασης απ' τη Γερμανική κυβέρνηση, όσο περισσότερες ΑΠΕ βάζετε στο σύστημα, τόσο μειώνεται το αποτέλεσμα (χωρίς αποθήκευση ενέργειας), επειδή παράγουν όταν δεν το χρειάζεστε. Δεν μπορείς απλά να συνεχίζεις να προσθέτεις ΑΠΕ στο σύστημα, ανεξάρτητα από το κόστος.
Η προσθήκη πάρα πολλής παραγωγής από ΑΠΕ δημιουργεί επίσης "μια τεράστια μείωση της ασφάλειας του συστήματος", με τους διαχειριστές των δικτύων της Γερμανίας να χρειάζεται να σταθεροποιήσουν το σύστημα 1.213 φορές το 2.012, σε αντίθεση με 51 φορές το 2005.
Δεν μπορείς να πάρεις αρκετό κέρδος από τις συμβατικές μονάδες για να τις κρατήσεις σε λειτουργία, έτσι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, όπως το Irsching της Ε.ΟΝ με φυσικό αέριο, με 62% θερμική απόδοση, παρήγαγε πέρυσι ΜΗΔΕΝ MWh, επειδή δεν μπορεί να μπει στη σειρά φόρτισης μονάδων, λόγω πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας. Τα θέματα αυτά έχουν οδηγήσει σε αύξηση των εκπομπών CO2 της Γερμανίας και δημιούργησαν μια τεράστια στρέβλωση στην αγορά χονδρικής, ώστε δεν πετυχαίνουμε τα πράγματα που θέλουμε να πετύχουμε.
Η Energiewende έχει φέρει μεγάλη στρέβλωση στην αγορά, ή ό,τι έχει απομείνει απ' την αγορά, κι έχει δημιουργήσει αρνητικές συνέπειες στους ισολογισμούς των εταιρειών που πρόκειται να επενδύσουν μελλοντικά. Τα περισσότερα απ' τα νέα έργα σε Γερμανία και Βρετανία τα έχουν οι μεγάλες εταιρείες, οι οποίες όμως δεν έχουν πλέον κατάλληλους ισολογισμούς για να στηρίξουν αυτά τα έργα, (όπως το Γύρο 3 των υπεράκτιων αιολικών της Βρετανίας).
Η Energiewende οδηγεί τα πράγματα σε λάθος κατεύθυνση, κατέληξε. Κι ακόμα κι αν τα χερσαία αιολικά σε κατάλληλες τοποθεσίες είναι η φθηνότερη πηγή ηλεκτρισμού, δεν αποτελούν λύση. Η λύση είναι μια προσέγγιση του συνολικού συστήματος προκειμένου να δώσει το πιο αποτελεσματικό και αποδοτικό σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας και στη Γερμανία δεν σκεφτόμαστε καθόλου με όρους του συνολικού συστήματος."
Και ο George Grant, διευθυντής της Watt Power, έβαλε "το κερασάκι στην τούρτα": "Δεν υπάρχει συναίνεση στο κατάλληλο ενεργειακό μείγμα. Ξέρουμε πού θέλουμε να πάμε - απλά δεν ξέρουμε πώς να πάμε."
"Σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσουν το ενεργειακό "τρίλημα", [ασφάλεια εφοδιασμού, ανταγωνιστικότητα και περιβάλλον], οι πολιτικοί αισθάνθηκαν την ανάγκη να ανακατευτούν - δεν μπορούν να αντισταθούν στην ανάμιξη. Η παρέμβαση στην αγορά έχει καταστρέψει την έννοια της χονδρικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Μετά λοιπόν την RWE, που κατά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του 1ου τριμήνου 2015 εξέφρασε τα "ευγενικά" της αισθήματα προς τη Γερμανική κυβέρνηση, τώρα και η άλλη πολύ μεγάλη εταιρεία, η Ε.ΟΝ, κινείται ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος σε ό,τι αφορά την Energiewende.
Δεν είπε φυσικά κάτι το νέο ο Lewis, καθώς τα περισσότερα τα έχουμε διαβάσει στο Wind Report 2005 της Ε.ΟΝ. Έχουμε πει στο παρελθόν πως οι μηχανικοί τρέχουν να συμμαζέψουν τα αδιέξοδα της Energiewende, που δημιουργούν οι πολιτικοί στον ηλεκτρισμό. Έχουμε πει για τη ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΟΗΣΙΑ, που εξελίσσεται στη Γερμανία με την Energiewende. Έχουμε δει πως το Irsching ήταν το καμάρι της Ε.ΟΝ, ένα υπερσύγχρονο εργοστάσιο 4-5 ετών, με την τουρμπίνα-καμάρι της Siemens και το μεγαλύτερο συντελεστή απόδοσης στον κόσμο. Έχουμε δει πώς η προσθήκη αιολικών & Φ/Β δεν βοήθησε καθόλου τη Γερμανία να μειώσει τις εκπομπές CO2 σε σχέση με τα επίπεδα του 1991.
Όταν λοιπόν όλοι οι άνθρωποι της βιομηχανίας βλέπουν πως "το καράβι αρμενίζει στραβά", οι πολιτικοί επιμένουν πως "είναι στραβός ο γιαλός". Ε, κάπως έτσι η Ευρωπαϊκή βιομηχανία δεν έχει κανένα μέλλον, θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει σε ΗΠΑ ή Ασία, εκεί όπου θα βρει φθηνή ενέργεια, χωρίς τους Γερμανικούς παραλογισμούς. Ήδη το κάνει. Κι όταν η βιομηχανία μεταναστεύει, μαζί μεταναστεύει και η απασχόληση, η ευημερία των πολιτών. Αυτό που μένει πίσω είναι φτώχεια κι ανέχεια κι αυξημένη θνησιμότητα. Α, και "καθαρός αέρας". Όπως στην εποχή των σπηλαίων ...
ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου