Το Διυλιστικό Πλεονέκτημα της Ελλάδας

Μπορεί ένας μεγάλος αριθμός έγκυρων αναλυτών και γνωστών δημοσιογράφων να θεωρεί ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα σε ότι αφορά τον διαμετακομιστικό ρόλο της στην μεταφορά, μέσω αγωγών, φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, σε σημείο που να πιστεύουν ότι μπορεί μελλοντικά να αναδειχθεί ακόμη και σε σημαντικό περιφερειακό ενεργειακό κόμβο (ασχέτως εάν μέχρι τώρα δηλ. 10 χρόνια μετά που ξεκίνησε όλη αυτή η συζήτηση δεν έχει κατασκευασθεί ούτε ένα χιλιόμετρο νέων αγωγών) όμως σήμερα το μόνο απτό ενεργειακό πλεονέκτημα που διαθέτει η χώρα ως προς το γεωπολιτικό της εκτόπισμα στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι το απαράμιλλο δίκτυο της σε διυλιστικές μονάδες. 
Ένα δίκτυο που άρχισε να δημιουργείται στις αρχές...
της δεκαετίας του 1960 και σήμερα αριθμεί πέντε διυλιστικά συγκροτήματα, εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας και την μονάδα της ΟΚΤΑ, ιδιοκτησίας ΕΛΠΕ, στα Σκόπια. Με τις μονάδες της Θεσσαλονίκης, Ασπρόπυργου και Ελευσίνας να ανήκουν στα ΕΛΠΕ και αυτή των Αγίων Θεοδώρων στη Motor Oil.
Μεταξύ τους αυτά τα πέντε διυλιστήρια διαθέτουν μία διυλιστική ικανότητα που φθάνει τα 520.000 βαρέλια την ημέρα και ξεπερνά κατά πολύ τις διυλιστικές ανάγκες της χώρας που φθάνουν τα 287.000 βαρέλια την ημέρα σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της BP. Για αυτό δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, καθώς εμειώνετο σταθερά η κατανάλωση στην Ελλάδα, που είχε φθάσει τα 435.000 βαρέλια την ημέρα το 2007, τα Ελληνικά διυλιστήρια αύξαναν τις εξαγωγές τους σε σημείο που το 2014 σχεδόν το 50% της παραγωγής τους εξήχθη στις γειτονικές και όχι μόνο χώρες.
 Εξάλλου η εξαγωγική δυνατότητα των Ελληνικών διυλιστικών συγκροτημάτων έχει ενισχυθεί σημαντικά ως αποτέλεσμα των σοβαρών επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν κυρίως για εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση των διυλιστηρίων του Ασπρόπυργου, της Ελευσίνας και των Αγίων Θεοδώρων τα τελευταία πέντε χρόνια όπου συνολικά επενδύθηκαν σχεδόν 3.0 δισεκατομμύρια ευρώ. Επενδύσεις σε μονάδες hydrocracking (υδρογονοπυρόλυσης υψηλής πίεσης), flexicoker (θερμαντικής πυρόλυσης), FCC (συγκρότημα καταλυτικής πυρόλυσης) και μονάδες απόσταξης υπό κενό καθώς και σε συστήματα παραγωγής και διαχείρισης ενέργειας. Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω επενδύσεων και από τα δύο διυλιστικά συγκροτήματα της χώρας, η Ελλάδα σήμερα παράγει μία πλήρη γκάμα προϊόντων που περιλαμβάνουν υγραέριο, νάφθα, μαζούτ, κηροζίνη, βενζίνη υψηλών οκτανίων, ντήζελ καθώς και όλα τα βασικά λιπαντικά. Και μάλιστα εάν κρίνουμε από τους τελευταίους δημοσιευμένους ισολογισμούς των δύο συγκροτημάτων η παραγωγή των άνω προϊόντων γίνεται με ιδιαίτερα ανταγωνιστικούς όρους πράγμα που επιτρέπει υψηλό όγκο εξαγωγών με ικανοποιητικά περιθώρια κέρδους. 
Αλλά γενικότερα η συγκυρία των τελευταίων μηνών με την σημαντική μείωση του κόστους εισαγωγής αργού έχει ευνοήσει τα διυλιστήρια, παρά το γεγονός ότι έχουν υποστεί ζημία λόγω μείωσης της αξίας των αποθεμάτων τους, τα οποία αναφέρουν ενισχυμένη λειτουργική κερδοφορία. Παράλληλα έχουν ενισχυθεί εντυπωσιακά τα περιθώρια κέρδους τους ( profit margins), που αφορούν την συνολική λειτουργία των διυλιστηρίων, η οποία το 4ο τρίμηνο του 2014 είχε διαμορφωθεί στα $3.4/ bbl για FCC και $4.5/ bbl για hydrocracking.
Σε ότι αφορά τις εξαγωγές προϊόντων που πραγματοποιούν τα Ελληνικά διυλιστήρια θα πρέπει να τονισθεί ότι αυτές ακολουθούν μία καθαρά ανοδική τροχιά τα τελευταία τρία χρόνια έτσι που το 2014 ξεπέρασαν τα 10.0 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 38.5% των συνολικών εξαγωγών της χώρας. Εύκολα συμπεραίνεται ότι ο ρόλος από την λειτουργία των διυλιστηρίων στη χώρα μας είναι κάτι περισσότερο από κομβικός αφού όχι μόνο εισφέρουν σημαντικά έσοδα στην οικονομία, μέσω των υψηλών συντελεστών φορολογίας στα οποία διέπεται η όλη δραστηριότητά τους, αλλά ταυτόχρονα απασχολούν μεταξύ τους περισσότερους από 6.000 εργαζόμενους σε μόνιμες θέσεις ενώ δίδουν εργασία σε άλλους τόσους υπεργολαβικά. 
Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ο ιδιαίτερα σημαντικός στρατηγικός ρόλος τους όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας, αφού τόσο η παραγωγική της δυναμικότητα όσο και οι εξαγωγικές της επιδόσεις ξεφεύγουν κατά πολύ από τις δυνατότητες της χώρας.
Με άλλα λόγια η σημερινή διυλιστική ικανότητα της χώρας συγκρινόμενη με όλες τις άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας – η οποία με 70 εκατομμύρια πληθυσμό διαθέτει σχεδόν ισοδύναμη με την Ελλάδα διυλιστική ικανότητα στα 613.000 βαρέλια ημερησίως-είναι σαφώς υψηλότερη και πλέον σύγχρονη. Αυτό αναμφίβολα αποτελεί ένα πολύ υπαρκτό και μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας σε μία εποχή όπου αυτή πλήττεται πανταχόθεν και την οικονομία της ευάλωτη όσο ποτέ άλλοτε. Για αυτό το διυλιστικό πλεονέκτημα της Ελλάδας πρέπει να μας γεμίζει αισιοδοξία και να δείχνει τον δρόμο στους επενδυτές αλλά και στην κυβέρνηση ως φωτεινό παράδειγμα επιτυχημένου κλάδου, τώρα που το μέγα ζητούμενο είναι οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν σε οικονομικό και διοικητικό επίπεδο.


ΠΗΓΗ:energia.gr