Τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ για την παραγωγή και τη ζήτηση ηλεκτρισμού στο 8μηνο Ιαν-Αυγ 2014, που είδαμε στη χθεσινή ανάρτηση, δεν δείχνουν μόνο την καθήλωση της συμμετοχής του λιγνίτη στο 46% και την αύξηση της συμμετοχής των εισαγωγών στο 16%. Δείχνουν επίσης τα προβλήματα διαχείρισης του συστήματος που δημιούργησε η "απελευθέρωση" της αγοράς, προβλήματα που οδηγούν σε δυο δρόμους: ή σε αυξημένα κόστη για τον τελικό καταναλωτή ή σε καταστάσεις έλλειψης αξιόπιστης ισχύος. Εδώ η σημασία είναι στη λέξη "αξιόπιστης", καθώς, όπως μας έχει ξεκάθαρα πει ...
απ' τον Ιανουάριο η Μελέτη Επάρκειας Ισχύος 2013-2020 του ΑΔΜΗΕ, μπορεί να έχουμε ατελείωτη εγκατεστημένη ισχύ σε αιολικά και φωτοβολταϊκά, αλλά, αν δεν έχουμε θερμικές μονάδες, το βράδυ δεν θα έχουμε ρεύμα, θα κρεμόμαστε σε εισαγωγές! Κι αν δεν γίνει πριν το 2020 η νέα λιγνιτική μονάδα Πτολεμαΐδα 5, το 2020 δεν θα μας φτάνουν ούτε οι εισαγωγές!
Όπως φαίνεται στο διάγραμμα, η συμμετοχή των μονάδων φυσικού αερίου μειώθηκε κατά 40,8% στο 8μηνο. Μονάδες φυσικού αερίου έχουν κυρίως οι ιδιώτες παραγωγοί, αλλά και η ΔΕΗ. Η μείωση της συμμετοχής του φυσικού αερίου είναι καλή για τον καταναλωτή, αφού πρόκειται για καύσιμο εισαγόμενο και πανάκριβο. Η χώρα είναι χρεοκοπημένη, καλό είναι να μειώνουμε τις εισαγωγές αν μπορούμε να τις αποφύγουμε. Τη μείωση την είχε προαναγγείλει ο Πρόεδρος της ΡΑΕ, σε άρθρο του πριν πέντε μήνες, καθώς είχε πει ότι, μετά την τροποποίηση τον Ιούλιο 2013 του Κανονισμού ΕΣΜΗΕ, η παραγωγή των ιδιωτικών μονάδων φυσικού αερίου μειώθηκε 53% στο 4μηνο Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2013. Όταν τον ένα χρόνο αυξάνεις πολύ την παραγωγή από φυσικό αέριο και τον άλλο χρόνο τη μειώνεις εξίσου πολύ, αυτό μόνο προβλήματα καταλήγει να δημιουργεί στο σύστημα.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν έλεγαν τυχαία το "Παν μέτρον άριστον". Εδώ έχουμε βρεθεί με ένα σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας που σχεδιάστηκε(;) πριν 15 χρόνια με την προπτική ότι η ζήτηση ηλεκτρισμού θα αυξάνεται συνεχώς, αφού είχαμε την "ισχυρή οικονομία" του Σημίτη, και τώρα που η χώρα χρεοκόπησε και η ζήτηση μειώθηκε το σύστημα δεν μπορεί να βρει σημείο ισορροπίας. Ακούμε τελευταία θεωρίες περί "ευελιξίας" των ιδιωτικών μονάδων φυσικού αερίου, που πρέπει να αποζημιώνονται ιδιαίτερα για την "ευελιξία" τους, αλλά, από τη Μελέτη Επάρκειας Ισχύος 2013-2020 του ΑΔΜΗΕ η "ευελιξία" δεν είναι μάλλον τόση όση θέλουν να μας την παρουσιάσουν, καθώς ο ΑΔΜΗΕ μας λέει για μονάδες με "υψηλά τεχνικά ελάχιστα": Μονάδες συνδυασμένου κύκλου (ΣΚ) δύνανται επίσης να συμβάλουν, εφόσον όμως εμφανίζουν χαμηλά τεχνικά ελάχιστα, σε αντίθεση με αρκετές μονάδες ΣΚ που εγκαταστάθηκαν μετά το 2004 που λόγω της τεχνολογίας τους, εμφανίζουν υψηλά τεχνικά ελάχιστα, πράγμα αρνητικό σε ένα μελλοντικό σύστημα με υψηλή διείσδυση ΑΠΕ έντονης στοχαστικότητας".
Σε μια "απελευθερωμένη" αγορά, μια μονάδα που ναι μεν κατασκευάστηκε, αλλά κάθεται και δεν παράγει, ή θα πρέπει να αποζημιωθεί για να κάθεται ή δεν θα αποζημιωθεί και θα κλείσει. Η πρώτη λύση αυξάνει το κόστος για τον καταναλωτή, η δεύτερη λύση είναι η συνταγή της κρίσης της Καλιφόρνια, θα λείψει αξιόπιστη ισχύς απ' το σύστημα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Στην ενιαία καθετοποιημένη αγορά προ της "απελευθέρωσης", τέτοια προβλήματα δεν υπήρχαν: εκεί ο προγραμματισμός διασφάλισης ισχύος ήταν πολύ πιο απλός. Και η Ελλάδα είχε από τα χαμηλότερα τιμολόγια ηλεκτρικού στην Ευρώπη. Βασισμένα στέρεα στη λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή.
ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου