Εκκαθάριση εν λειτουργία για τη ΛΑΡΚΟ που απασχολεί 1.000 εργαζόμενους με σκοπό να πουληθεί ολόκληρη, είναι το νέο σενάριο που προωθεί η κυβέρνηση για την πέμπτη μεγαλύτερη παραγωγό σιδερονικελίου διεθνώς.
Η τύχη της εταιρείας κρίνεται αύριο Τετάρτη, καθώς σε ευρεία σύσκεψη που θα γίνει στο υπ. Οικονομικών θα παρουσιαστεί από τους συμβούλους το προτεινόμενο σχέδιο αναδιάρθρωσής της - μαζί με εκείνα για τις αμυντικές βιομηχανίες Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα και ΕΛΒΟ- με την τρόικα να πιέζει για ακόμη πιο δραστικές λύσεις.
Το κυρίαρχο σενάριο στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ είναι να ενταχθεί στις διατάξεις του ελληνικού πτωχευτικού κώδικα, κάτι που δίνει τη δυνατότητα σε μια επιχείρηση η οποία εκκαθαρίζεται εν λειτουργία να πωληθεί στο σύνολό της, όπως επιθυμούν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές, και όχι να σπάσει σε κομμάτια («καλή» και «κακή») όπως προέβλεπε το αρχικό σχέδιο.
Από την πλευρά τους και οι δύο ξένες εταιρείες, από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, που έχουν προσεγγίσει το υπ. Οικονομικών για να αγοράσουν τη ΛΑΡΚΟ έχουν διαμηνύσει ότι μαζί με το εργοστάσιο στη Λάρυμνα Φθοιώτιδας θέλουν να αποκτήσουν και τα ανά την Ελλάδα τέσσερα μεταλλεία που διαθέτει, διαφορετικά το πρώτο τους είναι άχρηστο. Τα μεταλλεία αυτά βρίσκονται σε Εύβοια, Βοιωτία, Καστοριά και Σέρβια Κοζάνης.
Πέραν των χρεών, ένα επιπλέον πρόβλημα για τη ΛΑΡΚΟ είναι ότι απαιτείται εκ νέου μακροχρόνια παραχώρηση στην εταιρεία διάρκειας 20-30 ετών των μεταλλείων και των ακινήτων πάνω στα οποία βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της, η κυριότητα των οποίων ανήκει στο Δημόσιο.
Η προηγούμενη σύμβαση παραχώρησης του 1976 έληξε στις 30/6/2012, και έκτοτε για να συνεχίσει να λειτουργεί η εταιρεία, το ΥΠΕΚΑ δίνει συνεχείς εξάμηνες παρατάσεις. Το αίτημα έχει υποβληθεί στην τρόικα, που εμφανίζεται θετική.
Η αυριανή σύσκεψη στο υπ. Οικονομικών για ΛΑΡΚΟ, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, γίνεται καθώς η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί απέναντι στους δανειστές ως τις 31 Αυγούστου να έχει παρουσιάσει το σχέδιο αναδιάρθρωσης των τριών εταιρειών και ως τις 31 Δεκεμβρίου να το έχει θέσει σε εφαρμογή.
Η ιστορία
Όπως έχει κατά καιρούς γράψει το «Energypress», η εταιρεία που κατατάσσεται μεταξύ των πέντε κορυφαίων παραγωγών σιδερονικελίου διεθνώς, εξάγοντας το σύνολο της παραγωγής της σε μεγάλες βιομηχανίες (όπως Thyssen Krupp, British Steel κ.α), "μπαίνει" μέσα τουλάχιστον 4.000 δολάρια για κάθε τόνο που πουλάει. Με τιμή νικελίου 14.000 δολ τον τόνο, έχει κόστος παραγωγής 17-18.000 δολ.
Ιδρύθηκε το 1963 από τον Πρόδρομο Αθανασιάδη Μποδοσάκη, το 1977 απέκτησε την 1η σε μήκος μεταφορική ταινία μεταλλευμάτων στην Ευρώπη μήκους 7,5 χλμ, το 1989 πέρασε στην Εθνική και στη ΔΕΗ, και το 2005 έφτασε να καλύπτει το 6% της πανευρωπαϊκής ζήτησης σε νικέλιο.
Σταδιακά ωστόσο και λόγω της παλαιότητας του εξοπλισμού της έχασε έδαφος, και στα τέλη του 2012 παρουσίασε συσσωρευμένες ζημιές 170 εκατ. ευρώ, οι οποίες σήμερα έχουν ξεπεραστεί. Σήμερα αντιμετωπίζει φορολογικά πρόστιμα 190 εκατ. ευρώ, η ΕΤΕ και άλλοι παλαιοί μέτοχοι έχουν απαιτήσεις 60 εκατ. ευρώ, ενώ χρωστά στη ΔΕΗ γύρω στα 150 εκατ. ευρώ. Επίσης η Κομισιόν εγείρει θέμα επιστροφής 130 εκατ. ευρώ ως κρατικές ενισχύσεις.
ΠΗΓΗ:energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου